Dan de eerste keer dat de coureurs vertrekken bij de start die net na de busstop is geeft een enorm lawaai, vanaf deze plek kan ik de bolides omhoog zien rijden bij Eau Rouge. Dan even niets en vervolgens komen ze met 300++ aan rijden op de busstop. Dan zo'n 50 tot 60 meter voor de eigenlijke busstop wordt geremd en gaan ze met 100+ een haakse bocht door. Het is onvoorstelbaar, dit tart bijna de wetten van de natuurkunde. Het mechanisch geweld wat zich voor mijn ogen afspeelt heb ik niet eerder gezien. Niet dat ik kan bogen op veel ervaring op dat vlak maar dit is echt ongelofelijk, en dat graag even voegen bij de enorme geluidsexplosie maakt het tot een onvergetelijke ervaring.
Een ander aspect wat het een bijzondere ervaring maakte is de hele entourage. Zittende op die steile heuvel was dit een attractie op zich. Er waren in ieder geval mensen van alle nationaliteiten van het Europese continent, zoveel is zeker. Een grote groep ging onder aan de richel zitten waarvan het vermoeden is dat het Brazilianen zijn, zeer luidruchtig, maar ook wat lachwekkend. Een groepje Spanjaarden kwam langs in "traditionele" kleding; als stier, als matador, etc. Met veel gelach en luid roepend verdwenen ze op de heuvel boven ons. Sommige, in mijn ogen, helden, liepen vanaf hoger of in de buurt, naar beneden, over dat glibberige paadje. Naar beneden om patat of anderszins te halen.
"Zitten waar je zit en verroer je niet" was het devies, geen moment naar beneden, niet voor patat en niet voor het toilet. Zeker niet toen het recht naar beneden de richel, alwaar gezeten, een aantal malen mis ging en patat dan wel drank in de rondte vloog.
De wedstrijd kan je overigens beter thuis volgen of anders voorzien zijn van een soort satelliettelefoon zoals in de naaste omgeving te zien was. Het wedstrijdverloop is anders bijna niet te volgen. Maakte niet uit, de belevenis was er niet anders om. Vettel won maar niemand die erom leek te malen behalve een verdwaalde Deutscher die Unheimisch de naam van Vettel begon te scanderen.
De wedstrijd was af en daarmee ook de laatste race van de dag; nu kwam het erop aan; naar beneden. Oei oei, wat glad, onvoorstelbaar glad en steil. Op handen en voeten beneden komend was ik zo blij het er heelhuids vanaf gebracht te hebben, om tot ontzetting te constateren dat wanneer de Belgen het rustig aan mogen doen zij juist in een ijverige stand gezet waren. Alle Dixie's werden al weg gehaald zodat de enige gelegenheid om te wateren vertrok, achter op een vrachtwagen.
Dat terug naar de parkeerplaats en in de auto op weg naar huis, een gelegenheid om even te plassen zou zich toch aanstonds wel aandienen? Toch?
Nu waren nog een aantal mensen bezig om de weg naar huis te vinden en dus werd het steeds drukker op de weg en de gelegenheid om te wateren leek verder dan ooit. Zo niet voor een Belg in de dikke Porsche die politiebegeleiding kreeg en die in het eerst volgende stadje met de politie aftikte om verder te rijden ( echt zelf gezien).
Goed; gegeten moest er ook nog worden dus een gelegenheid opzoeken, aan de snelweg maar want dan kan de reis gelijk voortgezet worden. Nu werden die ijverige Belgen toch echt een probleem want nu ook opgebroken snelweg en al een uur of twee/ drie in de auto. Laatst gewaterd, pakweg 12 uur geleden en nu begint de nood zich echt te manifesteren. Er wordt geknepen met de billen en ballen om alles binnenboord te houden. Tot zich een gelegenheid voordoet gelegen aan de Belgische snelweg, een bosje pal aan de snelweg die geen snelweg is omdat er in file gereden wordt vanwege ijverige Belgen die de snelweg aan het opbreken zijn. Auto, op de vluchtstrook, de bosjes in en eindelijk, eindelijk, eindelijk; water waar de Maas nu nog vol van staat. Wat kan een mens dan opgelucht zijn en voelen. Nog een fantastisch moment die dag, fantastisch.
Aan de file ontwurmd en net in Nederland aan gekomen een wegrestaurant aan de overzijde van de snelweg, je moet met een brug of een onderdoorgang oversteken, staat er op een bordje; gesloten om 21u, het is 20.55u. Dat weer snel in de auto, verder gereden en via een omweg beland in het altijd mondiale Westervoort waar Sultan's Palace ( what's in a name) eigenlijk van plan was de boel te sluiten maar met zoveel klandizie op komst de lichten nog aan liet. Na een, voor het tijdstip toch voortreffelijke maaltijd, de zaak op een laat tijdstip verlaten. Nadat er om het pand weg gereden werd gingen in het pand direct de lichten uit,
die van mij ook.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten