Feestdagen 2023

Ferro was de titel van de vorige blog, helpt het; de ferro? Het is op dit moment nog nauwelijks te merken en daar komt nog bij dat ik last van mijn longen heb. Nu schijnt Nederland last van de longen te hebben dus zover niet iets bijzonders maar het is wel heel lastig. De Kerstdagen staan voor de deur en we hebben inmiddels alles binnen, de boodschappen en de cadeaus want sinds ons Zwitserse avontuur zijn we wel dol geworden op de Kerstman. Nu verandert de rol van de goedheiligman en zijn knechten maar wij vinden dat de Kerstman een veel prettiger uitstraling hebben. Voor ons dus de Kerstman en die deelt zijn cadeaus voor de kerstmaaltijd. Vooral ben ik blij dat ik het kan meemaken, om mee te maken dat de kleinkinderen opgroeien tot zelfstandige mensen. Dat laatste wens ik iedereen toe maar vooral mezelf, daar zolang mogelijk van kunnen genieten, samen met het andere Klinkertje uiteraard. Allemaal fijne feestdagen gewenst

Ferro

Kleine Loenense waterval

Het is alweer even geleden dat ik me goed voelde, en goed als in gezond. Niet heel gezond maar veel beter als nu in ieder geval. En wanneer was dat wilde ik voor mezelf weten op dit moment in de tijd, 12 december. Nou dat was toch al even geleden; op 22 en 24 september hebben het andere Klinkertje en uw schrijven nog een behoorlijk stukje gewandeld, eerst in Loenen en vervolgens in het Wekeromse Zand, dichtbij het middelpunt van Nederland. Daarna werd het snel minder en na de laatste controle bleek ook wel waarom het niet gaat zoals het zou moeten gaan. Alle bloedwaarden die met ijzer te maken hebben waren/zijn onderuit. Geen conditie en geen lucht, letterlijk dan. Komt nog dat ik verkouden ben geworden en dat altijd gepaard met een aanslag op de longen waardoor de benauwdheid ernstiger word. Dat betekent heel veel hoesten, dag en nacht. Dus ook voor de nacht een wat rustiger plekje in huis gezocht want het andere Klinkertje moet ook kunnen slapen, nietwaar. In de tussentijd de huisarts bezocht die me een andere pufje voorschreef en die zo snel natuurlijk geen bal doet. Heel vervelend dus vandaag toch maar een E bericht gedaan, afwachten maar. Ook bericht van het ziekenhuis want het ijzer in het bloed is zo laag dat er gestart wordt met ijzerinfusen, 5 weken op donderdagmiddag een infuus. Dat zou veel moeten verbeteren en daar heb ik ook vertrouwen in, dat het dan snel weer beter gaat. Doordat de medicatie wel kan zorgen voor een lager ijzergehalte maar ook weer niet zo laag gaan ze toch ook nog weer speuren in mijn andere zwakke plek, de darmen. Daarvoor komt dan ook nog een keer een oproep want het zou kunnen dat het weer ergens bloed lekt. Net als de vorige keren zeg ik maar; niets van gemerkt en “de slechtste gids in mijn eigen lichaam ben ik zelf”. Een nieuw hoofdstuk in das Endspiel, zo ervaar ik deze periode wel.Het is nu afwachten of het ijzerinfuus zijn werk gaat doen. Dat zou enorm helpen en het is die spanning waarin we ons de laatste dagen van het jaar gaan wentelen. Of zoals de Duitsers zeggen; “nicht oft, aber immer öfter” went het probleem zich naar je toe. En het navrante is dat je er zelf heel weinig aan kan doen. De hoop op een snelle opknapbeurt is groot want dat kan alleen maar bijdragen aan fijne feestdagen, voor mij en voor ons.

Nostalgisch

De onze was wit

We zijn al een paar dagen de maand december in en nu de Goedheiligman is vertrokken storten we ons op de Kerstdagen. Dit jaar een heel lang weekend want de 24e valt op zondag en dus maandag en dinsdag Kerstmis. Hoe gaat u de Kerstdagen doorbrengen? Het andere Klinkertje en uw schrijver voornamelijk thuis en dan afwisselend computer, lekker eten, de televisie en een beetje autorijden. Het is u al eerder, meerdere malen, vertelt maar voor ons thuis was de Kerstmis altijd tweedelig. Eerste Kerstdag altijd in Eerbeek en dan ook uitgebreid eten. Tweede Kerstdag vroeg op en naar het Noorden zoals dat bij ons heette, in een te kleine auto een rit die toen ongeveer 2½ uur duurde. Naar de grens van Groningen en Drenthe waar onze grootouders van vaders kant woonden en opoe was Tweede Kerstdag jarig, elk jaar de reden dat we gingen. Met veel plezier ging ik er naar toe want oom en tante woonden vlak in de buurt, dat was mijn uiteindelijke doel. Thuis hadden we uiteraard een Kerstboom voorzien van echte kaarsen dus die branden 1 of 2 keer gedurende de periode maar bij bij oom en tante hadden ze inmiddels elektrische verlichting. Jawel, en met gekleurde lampjes die ik als kind, en nog, heel mooi vond. In de loop van de middag met kerstkransjes en chocomelk begon op televisie Billy Smart’s Kindercircus. Dat is echt de meest nostalgische herinnering die ik heb rond de Kersttijd, bijna gelukzalig zo warm en fijn moment. 

Die nostalgische momenten heb ik wel nodig om aan terug te denken in deze donkere periode, oorlog in Oekraïne en hoe ik de situatie in Gaza moet noemen weet ik niet, mensonterend doet tekort aan de situatie daar. De aanstaande verkiezingen in de USA boezemen me ook een soort van beklemming in, wat gaat daar gebeuren en wat heeft dat voor invloed op de wereldorde. Om van thuis maar niet te spreken waar de winst van de eenmanspartij de aandacht van het Kremlin heeft getrokken met zijn beweringen om de steun aan Oekraïne te staken als hij het voor het zeggen krijgt. Dat klinkt in Moskou als muziek in de oren, naast de man in Hongarije nu ook eenzelfde type in Nederland. Zo belangrijk zelfs dat ze deze week een andere ambassadeur hebben benoemd in Nederland; een havik. Iemand die de boel op scherp komt zetten. Gelukkig kan de man van de eenmanspartij zijn mond niet goed . houden en zodra het tegenzit komt er allerlei pulp van zijn hand op de sociale media te staan. Dat moet dan weer goed gepraat worden, het valt allemaal niet mee voor hem. Dan zijn er nog twee partijen die mee moeten doen met een komend kabinet die de tactiek voor elkaars neus hebben weg gekaapt, dat helpt ook niet in de goede verhoudingen. Eigenlijk willen ze beiden gedogen maar de een was wat sneller dan de ander om dat te claimen en dat gaat ook wrijving geven, voor zover dat al niet het geval is. Dan komt nog het moment waarop een eventueel regeerakkoord moet worden gepresenteerd; de eenmanspartij heeft veel zetels gescoord; niet door zijn opvattingen over islam of asielzoekers maar vooral door de beloftes over de zorg ( geen eigen bijdrage meer, mondzorg terug in het basispakket) en beloftes over eerder stoppen met werken, terug naar 65 jaar. Dat zal hij grotendeels, onder druk van de anderen en door rekenregels moeten terug draaien zonder de andere partijen de schuld te geven. Van oppositie naar besturen is een hele stap. Hij heeft lang genoeg kunnen kijken hoe anderen dat doen en deden want inmiddels nestor van de Tweede Kamer zal het hem nog niet meevallen. Voor mij is het prima, geef hem de verantwoordelijkheid en laten we zien wat het wordt, ik verwacht er weinig van. Hopelijk gaan de ogen van de stemmers open die van de ene naar de andere Messias lopen in de hoop dat er nu “echt geluisterd” gaat worden naar de zorgen van de mensen die in Nederland wonen.

Kater

Het is de dag erna en ik ben niet happy, een beetje ontdaan van de verkiezingsuitslag van gisteren. De uitslagen zijn nog niet definitief of Omtzigt weet te melden dat hij beschikbaar is. Dat is opmerkelijk want hij had nogal wat voorbehoud bij de ongrondwettelijke status van het programma van de club van Wilders. Ineens niet meer dus en dat is voor een flinke knauw aan de rechtschapenheid van Omtzigt. Dan de mevrouw uit Deventer, die van het reclamebureau die meldde dat ze so wie so aanschuift bij Wilders en alleen maar het ministerie van Landbouw wil bezetten. Dan is het doel bereikt van de triple B; Big Agro zit precies op de plek waar ze willen zitten, het ministerie van Landbouw, dat is op zijn minst huiveringwekkend te noemen. We gaan op dat vlak geregeerd worden door een aantal agro bedrijven die ooit de opdrachtgever waren voor het reclamebureautje, en zo is mijn speculatie, nog nauwe banden hebben, laat ik het voorzichtig formuleren. De VVD weet nog niet wat ze wil en zijn beland in een ongelofelijk dilemma; een kabinet laten vallen op migratie ( totaal onnodig overigens) en dan de deur open zetten naar Wilders die vervolgens het thema veel beter weet te brengen dan de kabinetbreker die daarvoor nu toch heeft moeten betalen. Een verlies van 10 zetels zal daar hard aankomen. Teleurgesteld ben ik dus over de verkiezingsuitslag die maakt dat 1 op de 4 Nederlanders stemt voor een partij die geen partij is. Voor een man die oplossingen debiteert die geen oplossingen zijn maar maar wat wel lekker makkelijk scoort. Die Nederland als een eiland neer zet in Europa, grenzen dicht etc. De internationale reacties maken duidelijk dat we de risee in de internationale gemeenschap zijn maar daar heeft de nieuwe Messias natuurlijk niets mee te maken want wij, Nederland, gaan op slot. We worden een virtueel eiland in Europa waar hij eigenlijk ook niets van moet hebben, tot genoegen van Poetin c.s.. Ben benieuwd hoe die boeren erover denken want een behoorlijk deel van hun inkomen komt uit Europa. 

Het komt zoals het komt

Voor mij persoonlijk is het een kater, deze uitslag maar we kunnen niet anders dan hopen dat het allemaal mee gaat vallen en dan zijn wij nog van die keurige nette witte Nederlanders. Hoe dat voor al die gekleurde mensen moet zijn, en mensen met een andere religie, is niet voor te stellen. Daarom was de speech van Frans gisteravond een hele mooie, we moeten elkaar vast houden en mensen die beweren dat we een dergelijke emotionele speech voor de verkiezing hadden moeten horen; ik vermoed dat het niets uitgemaakt had voor de uitslag, en achteraf een koe in de kont kijken is altijd makkelijk.Laten we maar afwachten hoe Wilders het eraf brengt want hij moet voor al die beloften wel verantwoordelijkheid nemen. Hoewel; in 2010 ging hij de campagne in met de belofte dat de AOW op 65 jaar zou blijven. In die tijd was er een gedoogpartner nodig voor een nieuw te vormen kabinet en dat was de partij van Wilders die na de eerste dag onderhandelen al de belofte van 65 jaar in de prullenbak gooide, net zo makkelijk. Dat beloofd niet veel goeds en ik denk dat bijna alle beloften al snel in de prullenbak verdwijnen onder het mom; te duur, het geld is er niet. Dat wist hij voor de verkiezingen niet natuurlijk. Als laatste; er zal wel een kabinet Wilders komen maar hoe lang dat bestand zal zijn tegen alle andersdenkenden zullen we moeten afwachten en erop vertrouwen dat de boel snel klapt.

Kiezen, maar dan anders

Tijdens de lunch, gisteren,komt er zo maar een kies uit mijn gebit rollen en aan die kies kun je zien dat het de schuld van de kies niet is. Nauwelijks nog gehecht aan de wortel is wat je eraan afleest. Dat betekent inmiddels nummer 4 die eruit is en omwille van de achtergebleven wortel toch maar, met flinke tegenzin, de tandarts gebeld. Dat vergt tegenwoordig ook wel een kwartier voor je iemand aan de telefoon krijgt maar zegt de assistente; er is iemand uit gevallen en zou u om 16u kunnen? Nou, dat overvalt me een beetje maar het aanbod toch maar geaccepteerd. Bij de tandartspraktijk aangekomen is er niemand achter de desk en neem ik plaats in een lege wachtkamer. Na een minuut of 5 wordt ik gehaald door de tandarts die me tegenwoordig behandeld, na een korte uitleg kijkt hij me in de mond en zegt; daar valt niets meer aan de te repareren. Wilt u een afspraak maken om de wortel eruit te halen of zullen we dat nu doen? Nou, ik zit toch al in de stoel dus dan maar meteen. Anders heeft de tandarts ook niets te doen en als ik na 35 minuten ( een vorige tandarts was er duidelijk beter in; wortelextractie) weer uit de stoel kom. Richting de desk lopend zie ik dat de wachtkamer inmiddels een man of vijf wachtenden telt die mij aankijken met een blik van; jij bent er verantwoordelijk voor dat we zo lang wachten. Snel loop ik door naar de desk en opgelucht neem ik de adviezen en nog een setje verbandgaas in ontvangst. De eerste 45 minuten moet ik het gaasje wat al in de mond zit op zijn plek houden. Toch een beetje licht in het hoofd en beroerd van het bloedverlies naar huis, als een hond bij de dierenarts; zo snel mogelijk wegwezen. Sinds het langdurige gebruik van medicijnen overkomt me dit steeds vaker en tegen de tandarts hou ik vol; we gaan door tot er een moment komt beyond repair. Dan zal ik er toch aan moeten geloven met een kunstgebit, dat hoop ik zo lang mogelijk uit te stellen. Maar, al met al, weer een hele belevenis en een bijzondere dag in deze enorm natte en winderige herfst.

Begroting

Morgenavond gaat de gemeenteraad van Brummen in al haar wijsheid een besluit nemen over de begroting voor volgend jaar. In die begroting zit ook opgesloten de sluiting van het gemeentelijk servicepunt in Eerbeek. Nu is dat servicepunt voor de ingebruikname al een onderwerp van herhaalde discussie en zie; de argumenten komen als een boemerang terug. Te weinig bezoekers en het kost veel geld om de boel open te houden. Vanuit het neo liberale denken kan ik me dat nog wel voorstellen maar

dat was en is nooit de reden om het gemeentelijke serviceloket in Eerbeek open te houden. En zeker niet nu Eerbeek is getroffen door een alles verwoestende lawine van Scandinavië. Een lawine die ze al eerder veroorzaakt hebben maar toen in Wapenveld waar de Berghuizer papierfabriek werd gesloten van vrijwel het ene op het andere moment. Nu, als een soort van déjà vu, sluit deze firma de Hoop in Eerbeek na een half jaar eigenaar te zijn geweest. Eerst mooie praatjes, we gaan verder ontwikkelen, etc en vervolgens voor een habbekrats, door overname van een andere eigenaar, de zeggenschap gekocht van deze historische papierfabriek, sinds het jaar 1657. Het interesseert niemand iets, daar in Scandinavië. Nog even was er hoop dat de fabriek misschien verkocht kon worden aan een opvolger, een actie die werd afgedwongen door de vakbonden. En wie moet er een koper vinden? Juist, datzelfde bedrijf uit Scandinavië, het mag dan ook geen wonder heten dat er geen opvolgende koper werd gevonden want hun belang is om de productie uit de markt te halen, dus natuurlijk vinden ze geen opvolger. Buiten dit alles gaat de gemeenteraad dus beslissen over het gemeentelijk loket die om economische reden wordt gesloten zo begrijp ik uit de berichtgeving (het moet de gemeente winst opleveren in haar begroting, tsja). Het loket is om die reden nooit geopend, maar om reden van vertegenwoordiging van de gemeente in haar grootste dorp. In Brummen vinden ze het vervelend als je het zegt maar Eerbeek is met haar maakindustrie een plek waar geld wordt verdient, ook voor de gemeente Brummen. Het is me duidelijk dat dit tegen het zere been is in Brummen maar het is niet ver bezijden de waarheid. Het loket in Eerbeek is al vaker gesloten en weer geopend, als de heen en weer van Volendam. Bij de volgende verkiezingen staat het onderwerp vast weer op de agenda. Men heeft bedacht dat er misschien wel een gezamenlijk gebouw moet komen voor de gemeente ( het loket), de Stichting Welzijn Brummen en de bibliotheek.” In het verleden zijn er plannen gemaakt voor de huisvesting onder één dak van de bibliotheek en Stichting Welzijn Brummen (SWB). De bibliotheek in Eerbeek moet op zoek naar een ander onderkomen en SWB zit in Eerbeek in een pand dat aan renovatie toe is. Een nieuw steun- en informatiepunt van de gemeente zou daar goed bij passen. Daarom wordt in samenwerking met een externe partij gewerkt aan een integraal plan” ( bron; Brummens weekblad dd 03-11-2023). Het is net als met loket, het is een steeds terugkerend onderwerp voor een gebouw wat in vroeger dagen een Kulturhus heette, maar dat zal wel niet meer mogen. Wat me nog het meest bevreemd is dat een externe partij het voor de gemeente, en de andere deelnemers, moet gaan oplossen. De enige hoop die ik heb is dat die externe partij dan woningstichting Veluwonen zal zijn. Als het een externe {commerciële partij is dan zie ik het voor het start al mislukken, de doemdenker die ik ben, op dit onderwerp in ieder geval. Maar eerst gaan we dus sluiten, dat loket en als je naar de samenstelling van de raad en college kijkt zie je

toch belachelijk weinig Eerbeekse vertegenwoordiging. De gemeente Brummen telt 19 raadsleden waarvan er 3 in Eerbeek wonen, en van die drie zijn er tenminste twee import ( niet geboren noch getogen in Eerbeek), 13 wonen in Brummen en dan een aantal in de buurtschappen. In het college is het al niet veel anders, twee wethouders van buiten de gemeente en twee wethouders die weliswaar in Brummen/Leuvenheim wonen maar van “buiten” komen. Deze gemeenteraad kan in dat op zicht de toets van evenredige vertegenwoordiging over de dorpen niet doorstaan (dat is geen verwijt maar een constatering). Het feit dat de gemeentelijke faciliteit wederom sluit maakt dat de gemeente, die toch zo dicht bij de burger zou moeten staan, daar lak aan heeft. De oprichting van een nieuw dorpshuis gaan we met belangstelling volgen.

Kernfusie

Een beetje goeie zin gekregen want eindelijk heeft Ajax weer eens gewonnen, moeizaam maar als er 1 schaap over de dam is volgen er meer. In de trivialiteit van het leven is het wonderlijk hoe je dan goeie zin kan krijgen door de winst van een voetbalclub. Niet zo maar een voetbalclub want sinds mijn kinderjaren altijd Ajax fan geweest en gebleven. In deze donkere periode in de geschiedenis is het bijzonder dat je daar goeie zin uit kan putten. 

Hoewel, de oude Romeinen wisten het al; geef het volk brood en spelen en daar is weinig in verandert. Alleen de Romeinen is deze tijd zijn politici en die hebben soms wonderlijke opvattingen. Er dreigt bij de komende verkiezingen een ruk naar rechts. Er zijn partijen die teveel spuitjeslucht hebben en terug willen naar, pak ‘m beet, de jaren vijftig van de vorige eeuw. Vrouwen terug naar het aanrecht, en medisch ethisch naar de tijd daarvoor. Gek genoeg stoor ik

me nog het meest aan het gemak waarmee kernenergie op de politieke agenda is gezet. De leider van mijn nieuwbakken combi partij is van mijn leeftijd en weet nog van de strijd die tegen kernenergie is gevoerd in de jaren 70 en 80 van de vorige eeuw. De gevaren waaraan we ons blootstellen. Het probleem van kernafval, afhankelijk van het soort afval blijft nog duizenden jaren actief en moet daarom zeer langdurig opgeslagen worden. En dan de ongelukken waarvan Fukushima de laatste was, vooralsnog want nu er oorlog is in Oekraïne is de centrale van Zaporizja al meerdere keren het middelpunt geweest van macht om de centrale. Cynisch genoeg is het grootste ongeluk met een kerncentrale ook in Oekraïne geweest, Tsjernobyl zegt de meeste mensen nog wel wat. Ja, een oude Sovjetcentrale die een meltdown had, en nee; dat kan nu niet meer gebeuren maar oorlogsgeweld en natuurgeweld geven ons andere inzichten. Het blijft een groot risico,misschien niet nu maar voor de nabije toekomst kan geen mens er iets zinnigs over zeggen. Dan is er nog de financiële kant van het verhaal, elke kerncentrale kost de gemeenschap geld, er moet altijd (veel) geld bij, dat geldt ook voor Nederland; het is een constante subsidiestroom die naar dit soort van centrales gaat, en dan gaat het om serieus geld. Als je dan toch iets van plan bent kijk dan naar kernfusie, zie bijgaand artikel: https://www.nu.nl/economie/6279605/duitsland-wil-miljard-euro-investeren-in-kernfusiecentrale.html Hopelijk dringt dit ook door in Nederland want Duitsland heeft de laatste jaren zijn kerncentrales gesloten vanwege juist de onvoorspelbaarheid en ook bijvoorbeeld vanwege het afval en nu gaan we in Nederland opnieuw nieuwe bouwen. U begrijpt dat ik, als kind van de jaren 70 en 80 deze ontwikkeling met veel zorg tegemoet zie, en niet voor mezelf maar wel voor de kinderen en kleinkinderen. Ben heel benieuwd hoe deze verkiezingen gaan aflopen want een aantal partijen hebben al gezegd waarmee ze verder willen. Zo heeft de BBB laten weten een coalitie te willen vormen met VVD, NSC en de SGP, het is maar dat u het weet. Persoonlijk heb ik maar een wens en dat is dat de VVD eindelijk weer eens langs de lijn komt te staan. Laat nu andere combinaties maar eens aan het werk want er valt genoeg te repareren na twintig jaar Rutte. Daar zullen ze nog heel druk mee zijn en daarmee wens ik ze veel succes. 

Tot slot; gisteren naar Khalid en Sophie gekeken die een half uur hadden ingeruimd voor Anouk. Wat een fenomeen is die vrouw toch. Wat we achteraf wel bijzonder vonden, het andere Klinkertje en uw schrijver, is dat het wel een afscheid leek. Met titels als; When I Die en Are You Done Running maakte het op ons een beetje de indruk als wat David Bowie deed met Lazarus, een soort afscheid cd. In het gesprek kwam naar voren dat haar DNA getest was en ze grote kans had om dement te worden, dat heeft wel een enorme impact en hoewel ze daar luchtig over probeerde te doen maakte het onze afdronk van dit optreden nog maar eens nog sterker. Maar wel een heel sterk optreden en overtuigende muziek, heel mooi.

 

Intensiteit

Het is een triest jaar; 2023. Oorlog in Oekraïne en nu in het Midden Oosten. Oekraïne is een beetje naar de achtergrond verdrongen vooral door de intensiteit waar de oorlog in Israel nu de huiskamers binnendringt. Met een ongekende heftigheid zien we beelden op ons afkomen waar we ons liever voor willen afsluiten. Een oordeel vormen over deze oorlog is bijna onmogelijk omdat voor beide partijen wat te zeggen valt. De wijze waarop Hamas Israel is binnengedrongen is afschuwelijk en de wijze waarop Israel al jaren de Palestijnen behandeld is ook verwerpelijk. 

Als een tweederangs volk die de wil moet worden opgelegd, die tot op heden geknecht wordt en dat is mild uit gedrukt. De wijze waarop kolonisten omgaan met Palestijnen is gruwelijk. Alleen al door het feit dat de gebieden gekoloniseerd worden en er hele steden zijn ontstaan op Palestijns grondgebied, dat biedt geen enkele kans op vrede. Het ontstaan van de staat Israel is goed te begrijpen en dat ze zichzelf hebben beloofd nooit meer lijdzaam te zijn als ze aangevallen zouden worden is vanuit de historie goed te begrijpen. Desalniettemin is de de voormalige wereldleiders natuurlijk genoeg te verwijten; Groot Brittanië en Frankrijk speelden hier toch een hoogst merkwaardige rol in. Het is een conflict, allang en zeer complex, Lubach deed vorige week een bescheiden poging om het uit te leggen maar mijn goeie vriend kreeg ik deze uitleg toegestuurd, zeer verhelderend en als ik mag verklappen; een uitweg in dit conflict is bijna onmogelijk. De conclusie dat het geen religieus conflict is maar gaat over grondgebied kan ik delen, dat lijkt me waar het allemaal over gaat. De Gaza strook is natuurlijk een armzalig leefgebied voor 2,2 miljoen Palestijnen en de wijze waarop de Westelijke Jordaanoever wordt gekoloniseerd is tegen elk oorlogsrecht. Maar hoe, en waar, en bij wie de oplossing ligt; ik weet het echt niet. Aanbevolen voor de liefhebber; 

Taxi

De laatste periode weer een beetje aan de klungel. Veel last van de longen gehad en daarmee ook van mijn ribbenkast. Dit maal ben ik er met de gewone medicatie doorheen gekomen. Het is wel een terugslag geweest. Na traplopen al piepend op bed liggen wat daarna wel weer snel verbeterde maar toch. Al met al geen beste periode en ook de reden dat ik geen puf, energie had om wat te schrijven terwijl mijn hoofd bijna explodeert van alles wat ik nog kan en wil schrijven. Daarbij kwam nog ziekte in de familie en het enige wat me dan nog wel goed lukt is autorijden. Weinig hoestbuien in de auto en dat helpt wel om een stukje te rijden of grotere stukken te rijden. Dat ik nog voor taxi kan spelen en op die manier nog een beetje dienstbaar kan zijn. Wel komt het de laatste tijd veel meer voor dat ik tussen de middag meer vermoeid ben en even een slaapje moet doen. Dat nemen we op de koop toe dat die vermoeidheid, als gevolg van de hoestbuien, toegenomen is. Zover over mezelf want als je naar de wereld kijkt is mijn gezondheid het minste waar je jezelf druk over moet maken in dit luxe land. Niet een land waar alles op rolletjes gaat, ook niet in de gezondheidszorg maar waar we nog steeds maar niet moeten klagen over alle mogelijkheden die we krijgen. Tsja, die wereld staat een beetje in brand. Conflicten overal en de oorlog in Oekraïne is wat naar de achtergrond verdrongen door het eeuwig durende conflict in het Midden Oosten. De recente explosie van geweld kent geen grenzen en de 2 statenoplossing is verder weg dan ooit. Daarbij komt dat degene die het voor het zeggen heeft een zeer fragiele en vermoeide indruk maakt. De inspanningen van president Biden hebben niets uitgehaald en dat heeft alleen geleidt tot het beeld van een president die het niet meer weet. Ook zijn woordgebruik wordt steeds merkwaardiger.

Hij had over een team dat oorlog voert als was het een wedstrijd. Hoewel ik zeer blij was en ben dat de Grote Gek niet aan het roer staat zouden de democraten nog eens goed om zich heen moeten kijken of er geen andere, energiekere kandidaat naar voren geschoven kan worden. Nog gekker is het in eigen land waar een demissionair kabinet de boel regeert alsof zij zich nog een eigen mening kan permitteren. In dat verband is de opstelling van de minister van LNV in zake zijn stemgedrag in de EU een merkwaardige. De 2e kamer heeft hem bij motie opgedragen tegen een nieuwe goedkeuring van Glyfosaat te stemmen hetgeen hij niet gedaan heeft maar zich van stemming onthouden ( alweer onder het mom van nieuw onderzoek). Dat er deze week geen motie van wantrouwen tegen hem is ingediend bevreemd me zeer. Anders zou je denken, triviaal maar dit is echt ernstig nu een causaal verband is aangetoond tussen het gif en de ziekte van Parkinson, niet onomstotelijk maar sterke aanwijzingen, voldoende om het gif niet meer te willen. Niet voor deze minister die zijn eigen gang gaat, ook demissionair. Dan Rutte die zich veel te snel achter Israel schaarde zonder van de hoed en de rand te weten, een demissionair premier onwaardig, maar dat wisten we allang.

1965

In Brummens Nieuws deze week; " Top locatie moet centrum Eerbeek versterken". Mijn gedachten gaan terug en het is het jaar 2002 en ik bevind me als vers raadslid in een leegstaand gebouw, midden in het centrum van Eerbeek. Op een plek, en in gebouw, waar ik vele voetstappen heb liggen. De oude Montessori school op het stationsplein en formeel gelegen aan de Coldenhovenseweg. Het pand is inmiddels van de gemeente en staat al enige tijd leeg. Hier krijgen de vers gebakken raadsleden een workshop over de stand van zaken met betrekking tot het centrum van Eerbeek. Prachtig natuurlijk en de verse raadsleden nemen de informatie op als een spons met een enkele kritische vraag tussendoor. Het plan wat we te zien krijgen is ongeveer zover dat het verder zou kunnen. Het centrum is in dat plan van 2002 opgedeeld in 5 of 6 onderdelen met ieder zijn eigen aanpak en dynamiek. Zo zou de beek een prominente plek krijgen in het centrum en wordt het stationsplein aangepakt. Het spoor van Dieren naar Apeldoorn ( de Koningslijn) wordt alleen nog gebruikt door de VSM ( Veluwsche Stoom Maatschappij) met haar stoomtreinen. Veelal in het zomerseizoen maar ook daarbuiten een regelmatig gebruik al is met maar voor het onderhoud van alles wat er bij een spoorlijn komt kijken. 

Hoe anders was dat in het jaar 1965 toen ik door de juffrouw van de kleuterschool er regelmatig op gewezen moest worden niet zoveel naar buiten te kijken. Eerbeek had in die tijd nog een druk rangeerstation waar de grondstoffen voor de papierfabrieken met de trein werden aangevoerd. Dat spoor liep pal voor de kleuterschool langs, geen wonder dat ik af en toe was afgeleid, vooral ook omdat mijn oom chef was van het station Eerbeek. Heel erg aantrekkelijk dus om de bewegingen te volgen, kijken wat voor treinen er nu weer binnen kwamen, of vreemde wagons, tot verdriet van de juffrouw. 

Onderdelen dus in het toenmalige plan waarvan de aanwezige raadsleden wel enthousiast werden, het zag er goed uit en niemand die vroeg hoe dat betaald ging worden. Dat komt pas wat later, in ieder geval bij mij, dat wat je ook wil realiseren; het kost geld en dat moet ergens vandaan komen. Die onderdelen van het toenmalige plan zie ik nu weer terug komen in de huidige verzie van het plan. Onderdelen als; verkenning Eerbeekse Beek en project Spoorzone. Dit valt erover te lezen in de nieuwe aanpak; “Samen met meerdere partners werkt de gemeente Brummen aan een plan om de toegang tot de Veluwe beter te spreiden. Met daarbij de spoorzone in Eerbeek als nieuw en belangrijk startpunt voor een bezoek aan de Veluwezoom en de IJsselvallei. Dit regionale plan vormt een belangrijke bouwsteen voor de ruimtelijke inrichtingsvisie voor de spoorzone. Het gaat dan om een gebied langs het spoor (Kerstenterrein, Beekpad en Stationsomgeving). De voorbereiding van deze inrichtingsvisie is in het najaar 2022 gestart” . Nou vrienden; ik herken hier niets nieuws in, dit stond twintig jaar geleden ook al in de plannen, natuurlijk met andere woorden maar het gevolg moest hetzelfde zijn. 

Dan de beek; “De Eerbeekse beek is een belangrijke dragen van de ontwikkelingen in Eerbeek. In het verleden maar ook anno 2022. “Lees meer over de ontwikkelingen op de pagina over de visie over het centrum en de beek” , staat er geschreven in de nieuwe aanpak. Zonder op de spelfouten te letten is dit echt zo achterhaald, de enigen die hier erg veel wijzer van worden zijn de adviesbureau’s die weer ingeschakeld zijn. De positie van de beek is al zo vaak onderwerp van discussie geweest en de mooiste variant die ik gezien heb was de beek over het Stuyvenburgplein te laten lopen, zoals de Grift in Apeldoorn of de Jansbeek in Arnhem. Mooi zichtbaar zonder verlies van functionaliteit van het centrum. 

We zijn inmiddels 21, bijna 22 jaren verder en nog zijn we aan het denken, huren we adviesbureaus in en vragen we de bevolking om hun mening. De neiging om te zeggen dat het verspilling van gemeenschapsgeld is moet ik zeer bedwingen. Een verbetering van het centrum van Eerbeek is zeer gewenst maar waarom moeten er bijna 22 jaren overheen gaan voordat we tot een gelijkend idee komen waar al vaak over nagedacht is. Sluit dat proces nu eens af en kom met een gedegen en financieel haalbaar plan, er liggen er wel een paar inde bureauladen, even goed zoeken en we kunnen eindelijk verder, of zoals een bekende Nederlandse zangeres al eens hartstochtelijk zong; “Het duurt te lang”.

46 jaar geleden

Ben de laatste tijd weer een beetje afwezig en dat heeft vooral te maken met het weer. Het is warm, 30+ en dat is bepaald niet mijn weer en temperatuur. Op sommige dagen is het dan ook nog benauwd en dan probeer ik helemaal weinig te doen. Nog een keer bijpraten dan; de oud collega is niet geweest en heeft zich verontschuldigd voor dat feit. Hoewel het meer de schuld was van zijn oude werkgever die na een maand blijk gaftoch niet zonder hem te kunnen. Gaat nu een klus voor ze doen, geen idee van het tijdsbeslag, maar goed, dat gaat er nog wel een keer van komen. Wel zijn we naar mijn oude vriend geweest in Limburg; heel erg leuk en gezellig ook. Het leverde me wel gelijk wel weer werk op en daarmee ben ik wel druk geweest. Stelt u zich voor; 46 jaar geleden bent u op vakantie naar Brittanië geweest met uw oude vriend. Dan lopend de herinneringen aan die drie weken vakantie soms heel erg uiteen en soms passen ze precies en herinneren we ons hetzelfde. Het is natuurlijk 46 jaar geleden en al pratende komt er weer het nodige naar boven. Heel erg leuk maar om een soort van reisverslag te hebben ben ik begonnen met een tijdlijn op te zetten met de verhalen die ik nog weet. Die stuur ik dan naar mijn ouwe vriend, waar hij dan weer kan aanvullen en terug naar mij sturen, zo hoop ik dat we toch een redelijk reisverslag kunnen maken. De moeite die we ervoor doen maakt wel dat u begrijpt dat het een hele mooie en fijne reis was met heel veel verhalen. Op dat reisverslag kom ik vast nog wel een keer terug. 

Waar ik ook vast nog wel een keer op terugkom is het politieke landschap in Nederland. Het lijkt erop dat veel huidige tweede kamerleden hun avontuur in Den Haag niet willen voortzetten en er komt een nieuwe generatie politici aan. Niet veel nieuwe partijen schat ik zo, mogelijk zelfs wat minder want de fractie Den Haan, en de fractie van Ephraim of Gündogan zie ik niet snel terugkeren in het Haagse. Topper wordt de nieuwe boerenpartij die zich triple B noemt. Nadat er eerst werd aangekondigd ( weken) dat er een premierskandidaat zou worden gepresenteerd, en ze werd gepresenteerd. Niemand minder dan orakel van Volendam, wijzer met Keijzer, Mona. Bij het eerste beste interview met van de Plas en Keijzer zag je al het ongemak bij vdP. De aandacht ging ineens naar de eigen premierskandidaat die dat een paar dagen later, volgens vdP, ineens niet bleek te zijn maar gewoon de nr 2 van de lijst. Hè, ze was toch??? Dat geeft maar aan hoe de verhoudingen liggen bij de boerenpartij. 

Nieuwe partij is natuurlijk wel de partij van Omtzigt die hij Nieuw Sociaal Contract heeft gedoopt. Geen spannende naam maar dat past wel bij Omtzigt; het geeft precies aan waar hij zich de komende tijd mee bezig wil houden. Het vertrouwen in de politiek en de burger die geen consument is maar een burger van dit land. Die het verdient dat er zo naar hem/haar wordt gekeken. Dat kan nog een spannende worden want Pieter wil geen premier worden en hij wil ook niet te snel te groot worden en doet, naar alle waarschijnlijkheid, in een paar kieskringen mee. Om zo te bewerkstelligen dat zo’n partij zichzelf opblaast met allerlei mensen die zich ook belangrijk vinden. Hetzelfde als wat nu aan de hand is bij de Partij van de Dieren. De Partijleider en beoogd fractievoorzitter wordt door het bestuur van die partij beschuldigt van een integriteitskwestie. Wat wil men niet zeggen en dus heeft deze partijleider een brief aan haar bestuur laten lekken naar buiten. Een hoop gedoe en waarschijnlijk, zo is mijn indruk, is dat bestuur nog schatplichtig aan de founding fathers van die partij; Thieme en Koffeman. Over twee weken hebben ze een congres, we zullen zien wie dan de eruit komt als overwinnaar.

Het wordt nog een heel spel tot aan 22 november, het moment waarop we weer mogen. Naar de stembus en ik hoop dat de meeste mensen nu eens hun verstand gebruiken. Mopperen over de politiek, het resultaat van twintig jaar Rutte, en dan op die “liberale” club stemmen, dat vind ik echt onbegrijpelijk. Hoe blind kan je zijn om niet te zien dat het marktdenken, de neo liberale politiek ons heeft gebracht waar we nu staan. Waar volgende kabinetten hun best zullen moeten doen om te repareren wat echt niet anders kan, en daar zijn voorbeelden te over. De groeiende kloof tussen arm en rijk, de absurde voordeeltjes voor industrie en commercie, de vergaande afbraak van de welvaartsstaat en het klimaat zal op nummer 1 moeten, met of zonder boeren. En daarbij zullen ze een grote klus hebben om het vertrouwen in de politiek en in elkaar te herstellen.

Bijpraten

Het schoolseizoen is gestart en voor ons is het nu wel even wennen. Onze deeltijdhond is ook op vakantie en dan blijft er niet zoveel over. Woensdag een middagje oppassen en dat is al wat er in onze agenda staat. Zaterdag gaan we naar een ouwe vriend in Limburg. Zijn vrouw en kind hebben we nog niet mogen ontmoeten, beiden afkomstig van het Afrikaanse continent, een continent waar hij zijn hart aan verpand heeft, zoveel is wel duidelijk. Lekker bijpraten en ontmoeten, we kijken er zeer naar uit. En de woensdag erop gaan we ook bijpraten met een oude collega met wie we nogal wat bijzondere dingen beleefd hebben. Inmiddels is hij gepensioneerd en vind het leuk om ons, na 40 jaren, weer te ontmoeten. Wij kijken met warme herinneringen naar hem terug en dus ook wel benieuwd hoe hij de afgelopen 40 jaren ervaren heeft, deels in een toch uitdagende baan in het buitenland. Autorijden heeft hij niet geleerd en dus halen we hem van de trein. Ook erg benieuwd naar en tenslotte wacht die dag nog een extra beraad van het bestuur van de lokale welzijnsorganisatie, dus een drukke dag. Dat is dan ook zo ongeveer het enige wat in onze agenda staat, en ongetwijfeld zal er nog het nodige op ons pad komen waar we nu nog geen weet van hebben. We laten het lekker op ons afkomen. Nu maar even geen politiek hoewel er genoeg over te zeggen valt, nu even niet, dat doen we een andere keer weer..

Kerstdiner

Foei, wat een sport deze weken op televisie, zo voegt mijn andere Klinkertje mij toe. Het klopt ook wel, het is heel veel. Wk’s vliegen je om de oren; wielrennen, zwemmen, voetbal voor vrouwen en nu weer atletiek. Zelf had ik op een rustige periode ingezet want er is vier weken geen Formule 1. Dat geeft ook altijd wel een beetje rust in de planningen. Nu ging het niet op, het ging maar door en maar door; alle sportactiviteiten. Tussendoor af en toe gewandeld en deze week is ook weer een bijzondere. Behalve dat het andere Klinkertje Route 66 kiest gaan we ook nog van alles anders doen. Onze kleinkinderen, althans twee ervan, hebben deze week nog vakantie en komen dan nog een dag bij ons. Verder hebben we zelf nog wat plannen want deze week lijkt wel de laatste mooie week te worden, vooralsnog dan. Dat moet je wel met een korrel zout nemen tegenwoordig want de weersverwachtingen worden nogal snel bijgesteld. Wij gaan er in ieder geval van proberen te genieten, zo hebben we ons voorgenomen. Dat de tijd van je weg accelereert is duidelijk want zowel de vakantieperiode als de zomer zijn weer voorbij gevlogen. Zelfs voor ons, en al hebben we geen vakantie gehad, in de zin van weg, toch ging het weer snel voorbij. Voor we het weten zitten we weer aan het Kerstdiner en de oliebollen. 

Even nog wat anders; Omtzigt gaat toch een nieuwe partij beginnen, dat zal op rechts, maar ook op links, een stevige aardverschuiving gaan geven. Het politieke landschap zou, zo kort voor de verkiezingen weleens aardig opgeschud kunnen worden. Voor de zomer stond hij in sommige peilingen op 46 zetels, dat is echt wel substantieel. Of het in de praktijk ook zo uitpakt zullen we afwachten. Straks in de verkiezingsdebatten moet nog maar blijken of Omtzigt overeind blijft. Een goed Kamerlid maar als debater heb ik hem minder hoog zitten. We gaan het afwachten hoe dit gaat uitpakken. Inde beschrijvingen van links naar rechts is hij natuurlijk rechts maar ik zou denken; fatsoenlijk rechts. Hij hoort niet bij de vele schreeuwers op rechts, en hopelijk blijft dat zo. 

Nog een ander dingetje; afgelopen week waren we even boodschappen doen, en door de vakantieperiode staat de elektrische koelbox op de achterbank van de auto. Stekker erin voor de gekoelde waren die we hadden gekocht. Thuis uitgepakt en door de drukte, de warmte en de vermoeidheid vergetend e stekker er weer uit te halen. De volgende dag had de wagen dus geen jus meer in de accu. Wegenwacht erbij; janog 2 volt. Daarvan slaat de motor niet meer aan. Goed; accu weer op sterkte gebracht en starten. Dat ging verder goed, de hele dag eigenlijk wel, en op advies van de wegenwacht een flink stuk gereden. De volgende dag; voor de grap, zoals ik veel vaker doe; de sleutel ingedrukt en voilà; opeens doet de afstandsbediening het weer. Dat is vreemd; na vier of vijf jaar afwezigheid doet de afstandsbediening het. Hè, dat is wel heel raar. Goed; sleutel in het contact en starten en doet ie het niet. Komt wel rond; de startmotor maar niet starten. Melding op het schermpje dat er een systeem fout motor is. Nog een keer proberen en jawel, hij start gewoon. Zo zijn we dus nu al een aantal dagen bezig om uit te vinden wat er aan de hand is en de oplossing, vooralsnog, is de sleutel snel doordraaien en starten. Niet het systeem checken en dan pas starten, in 1 keer door en hij doet het, tot nu toe. De motor loopt ook beter en hoe dat kan; geen idee maar het is zo. Er zal wel een nieuwe accu in moeten maar dat laat ik graag aan de specialisten over waarvan ik hoop dat ze binnenkort tijd hebben ernaar te kijken.

Ingeluisd

Zoals wel vaker meldt ik me op een wachtmoment in de auto. Het andere Klinkertje is erop uit, struinen naar vlinders en al het andere dat ze tegenkomt. Op een parkeerplaats aan de N804.  Een veel te drukke weg vanaf Schaarsbergen tot Hoenderlo, dwars door een natuurgebied zoals op veel plaatsen in Nederland, er is natuurlijk een economisch belang maar er zijn ook andere belangen. De N804 loopt langs vliegbasis D
eelen en goede kans dat het belang van onze armee zwaarder telt. Eigenlijk zou ik mee wandelen maar bij aankomst is het inmiddels 29 graden en dat is me te warm, te uitputtend. Dat spijt me wel maar het is verstandiger om te wachten op gematigde temperaturen. 

Deze week een relatief rustige week gehad ondanks verjaardag. Veel sport gekeken, WK voetbal vrouwen met vandaag de uitschakeling door Spanje. Onze dames speelden een zwakjes 1e helft. In de 2e helft ging het stukken beter na een wissel. U weet, ik heb het meestal niet met scheidsrechters en hoewel we de bekendste hadden; de Franse Frappart was het niet de beste vandaag. Hoewel een speelster van Oranje een duidelijk duw kreeg werd de scheids door de VAR naar de kant gedirigeerd. Het was een schouderduw, en dat mocht volgens de lezing van de VAR. Geen strafschop welke de scheidsrechter al had toegekend. Assistenten van de VAR; België en Duitsland. Wilden die ons erin luizen want een poos later wel een strafschop voor Spanje, dubieuze beslissing, maar nu wel gegeven. En dan krijg je al snel de vraag; wat als de Oranje dames een penalty hadden gekregen. Dan was het een andere wedstrijd geworden, zoveel is zeker. De bondscoach erkende wel dat de Spaanse dames iets beter waren maar dat zegt niets over winst in een wedstrijd. Wel een prima coach: Jonker. Gaat nu bouwen aan een ander team, oudgedienden zwaaien af en de jongelingen worden in het team gevoegd.

Verder deze week ook het WK wielrennen; hartstikke leuk om te zien. In en om Glasgow waar ik een eeuwigheid geleden door de straten heb gezworven. Toch zijn die stijle terrassen goed herkenbaar. Met zijn tweeën de stad verkend waarbij mijn kameraad niet veel verder kwam dan: grijze stad. Zelf vond ik het een uitdagende stad met uitgaansstraat Sauciehallstreet. Kleine pubs en nachtclubs waar de eerste punkklanken ons op straat tegemoet kwamen. Ja, een paar dagen geleden is het, het jaar is 1977. Het begin van de punkscene, en op een beetje afstand waren wij erbij. 

Heide

Het is een beetje een rare week, zo ineens stond er bijna niets meer op het programma en in de agenda. Vrijheid, blijheid maar wat moet je ermee als de Hemel zo vaak open scheurt en het land bewaterd met soms enorme hoeveelheden water. Dan piepen we er soms wel even uit, vooral het andere Klinkertje mist het struinen enorm. Lekker een beetje dralen en slenteren om dingen te zien die haar opvallen in de natuur, en dat zijn er genoeg. Vanochtend hebben we ons niets aan getrokken van de weervoorspellers, de apps en de andere informatiekanalen en zijn gewoon een lekker rondje gaan wandelen bij de brandtoren op het Rozendaalse Veld. Heerlijk wandelweer, niet te warm of te koud en het voerde ons langs prachtig bloeiende paarse heide, geweldig. Nu en dan wel dreigende luchten gezien die vooralsnog besloten om hun last niet over ons uit te storten. Op driekwart van de route zagen we wat andere wolken aankomen en die maanden ons langzaam onderdak te gaan zoeken, wat we ook gedaan hebben. Wat sneller lopend dan we anders gewend zijn waren we net op tijd bij de auto, en het barstte toch los met een enorme regenbui. Die bui duurde tot aan Dieren en daarna leek het wel droog te zijn geweest, wonderlijk. Evengoed, heerlijk gewandeld en genoeg gezien. Helaas de rest van de dag binnen gebleven vanwege aanhoudende regenbuien, het is vervelend maar we doen het ermee.

Smoksen

Deze week een hele fijne ontmoeting gehad met mensen die me zeer dierbaar zijn. Uit een vorig beroepsleven leren kennen en nu op bezoek geweest, tot wederzijds genoegen. Voor mij was het belangrijkste dat het goed met ze ging na een zeer traumatiserende tijd, waar ze uiteindelijk goed uit zijn gekomen, met een heel klein beetje hulp van mijn kant . Daar kan een mens toch blij van worden, ook als was die periode bijna 20 jaren geleden. En waar praat je dan over? Nou, dat er genoeg gespreksstof was had ik wel verwacht maar eigenlijk was het nog tekort. Het andere Klinkertje wandelend in een naburig natuurgebied en dat vertelde ik ook. Dit stel liepen momenteel vooral klompenroutes, ook leuk natuurlijk en zo kwamen we op het woord smoksen. Smoksen in het Achterhoeks betekent zoveel als slepend lopen, slenteren in het kwadraat. 

Nu heb ik een dubbele achtergrond, moeder komt uit het IJsselgebied ter hoogte van Brummen en mijn vader kwam uit het gebied de Veenkoloniën, op de rand van Zuid Oost Groningen en Noord Oost Drenthe, en daar spreken ze vooral een Gronings dialect. Nu meende ik mij te herinneren dat smokken in het Gronings zoenen betekent. ” Snoetie veur het bekkie” zoals mijn opoe placht te zeggen. Het is allemaal Neder Saksisch, taal die niet zo lang geleden nog de erkenning kreeg van een op zichzelf staande taal, bijna net als Fries maar net niet helemaal. Goed; terug naar smoksen en smokken. Onzeker was ik toch een beetje of ik gelijk had dus in de avond eens even het Gronings woordenboek erbij, en jawel; smokken is zoenen of kussen. Zonder er al te diep op in te gaan is voor mij nog wel een punt; hoe gaat dat met de werkwoordsvervoegingen. Nou ja; ook niet iets om je heel druk over te maken maar ik was toch blij eerder op de dag geen onzin te hebben verkondigd. Dat Neder Saksisch zullen ze toch wat meer moeten gaan bijschaven wil het ooit een status krijgen van een separate taal. “Van Silvolde in ’t Zuuden tot an Delfziel in het Noorden” zo zong Daniel Lohues ons al toe in zijn song ” Ten Oosten van de Iessel” maar dat is nog ver weg denk ik. Er is een Gronings en een Achterhoeks woordenboek. De tijd dat er een Neder Saksisch woordenboek komt ligt nog wat verder weg en de vraag is hoe lang iedereen nog Neder Saksisch spreekt. Als ik sommige Groningers op tv geïnterviewd zie worden hoor ik bijna geen Groningse tongval meer, jammer. Zelf spreek ik ook nog zelden dialect omdat er geen partners voor zijn die dat ook kunnen. Spreken we dan een verdwijnende taal, ik hoop van niet want in het dialect kan ik me nog beter uitdrukken dan in ABN ( Algemeen Beschaafd Nederlands), en dan vooral als het gaat om gevoel, daar zijn in het dialect andere woorden voor te vinden dan in ABN. Wellicht is dit blog aan dovemansoren geschreven maar ik hoop toch echt dat er weer meer plat wordt gesproken, omdat het kan en omdat het recht doet aan onze volksaard.

Hause Hintergarten

Het was me wel een weekje, de afgelopen week; wat een enorme scene wissel in Den Haag. Er komen allemaal nieuwe spelers op het toneel, zoveel is zeker. Zal u niet vermoeien met alle gedachten omtrent de politieke verwikkelingen van de laatste tijd. Op 22 november aanstaande zijn er nieuwe verkiezingen en volgt een nieuwe formatie, wat dit onderwerp betreft hoop ik, tot dan. Wat houdt me dan wel bezig, buiten de politiek? Dat is het feit dat we weliswaar niet weg zijn voor vakantie maar dat we proberen een beetje vakantie te vieren. Dus toeren we een beetje door Nederland op zoek naar waar het andere Klinkertje op zoek is. Dat brengt ons naar plekken waar we anders nooit zouden zijn gekomen. Soms ook verbazingwekkend dicht in de buurt. Blijkt dat we de achtertuin nog steeds niet goed kennen. Zo kwamen we deze week achter Otterlo terecht, het gebied heet “de Zanding” en is behalve de naam van een naburig vakantiepark ook de naam van een natuurgebied. Nu regende het enkele

keren deze week en toevallig ook op het moment dat we een half uurtje het gebied waren ingetrokken begon het licht te regenen maar met een dreigend wolkengebied in aantocht leek het ons slimmer om de auto weer op te zoeken. Het bijzondere van dat gebied? toch het feit dat de zandverstuiving zich een baan zoekt door het bos maar vooral dat het zich bevindt in wat wij onze achtertuin noemen. Die achtertuin heeft nog vele geheimen prijs te geven, zo blijkt nu ook weer. Het andere Klinkertje meldt veel op waarnemeing.nl maar ziet ook een hoop andere meldingen uiteraard. Dat was ook de reden dat we op deze, maar ook vele andere plekken zijn geweest. Vaak bijzonder en een hele enkele keer niet, in dit geval wel en die achtertuin, zoals wij het oostelijke deel van de Veluwe noemen, had weer een verrassing paraat. En Otterlo is niet het oostelijke deel van de Veluwe maar houdt meer het midden maar toch, vanaf Otterlo, tot aan Radio Kootwijk, en vanaf de IJssel tot aan Oud Reemst; allemaal onze achtertuin. Alles wat er buiten ligt is ook Veluwe maar niet meer onze achtertuin. Dat zit in je hoofd natuurlijk maar zo voelt het wel, alles lekker dichtbij. We gaan vast nog wel een keer naar de kust deze vakantieperiode en we gaan een oude vriend opzoeken, uit Eerbeek, die al heel lang zijn gezin en zijn leven in Limburg heeft. Verder alles vooral in de buurt.Het maakt ons dat onze vakantie het gehalte Hause Hintergarten heeft, en dat is prima.

Onbehagelijk

Het is warm in het land, de laatste dagen erg warm en dat verleid niet tot al te grote activiteit van mijn kant. Het andere Klinkertje is veel dapperder en gaat nog wel elke dag aan de wandel. Kleinere stukjes, dat moet wel gezegd maar toch. Hopen op wat verkoeling, wat beloofd is maar u weet; het weerbericht is ook nogal wisselvallig. Wat is er verder nog te beleven in het land; het voelt tamelijk onbehagelijk als je naar de Haagse politiek kijkt. Zelf had ik gedacht blij en opgelucht te zijn als Rutte zou oprotten maar zo voelt het niet op dit moment, en het moet nog gebeuren. Persoonlijk neemt hij een behoorlijke gok mat deze actie, waarschijnlijk wel doordacht en vanuit de VVD aangejaagd. Maar hij, Rutte, gaat erin mee en dat betekent dat hij ook de consequenties moet dragen, en daarmee ook zijn partij. Vandaag is er een debat waarin Rutte het vuur na aan de schenen krijgt. Een motie van wantrouwen, nu van GL en PvdA, dat is niet vaak voorgekomen. Reden van de motie; eigen belang ( of partij belang) voor landsbelang. We hebben tal van door Rutte veroorzaakte crises en een oorlog op het continent, geen moment om de boel zo hoog op te spelen zou een weldenkend mens vinden. Niet Rutte en zijn partij, zij sturen op nieuwe verkiezingen die ergens in november plaats zullen vinden en dan nog weer een formatie. We zijn ergens in het volgende voorjaar eer er weer een kabinet zit wat aan het werk kan. Eerst maar eens het debat van vandaag en dan zien hoe de hazen gaan lopen, of de VVD en of de BBB stand houdt zoals de voorspellingen rondom de verkiezingsuitslag nu laten zien. Dan is november ineens een eind weg en moet er op eieren gelopen worden om de radicalen in de VVD en de Boerenpartij grote winst te laten aantekenen. Ja, ik zeg boerenpartij omdat er tot nu toe alleen voor boeren wordt gestreden en de burgers, ach ja die zijn er ook maar passen niet helemaal in het denken van de agro-industrie. Als een soort van excuus Truus nemen we de burger ook mee in onze naam en gaan we wat zeggen over het leeglopende platteland ( qua voorzieningen dan), dan is de burger alweer gauw tevreden, zo zullen ze gedacht hebben op het reclamebureautje van Lientje. Goed beschouwd heeft de agro-industrie een democratische coupe geplaagd op Nederland, en veel mensen zijn erin getuind. Ze hebben de staat van Nederland, in hun optiek, net zo goed verkocht als eerder een reclame bureau Petje Pitamientje of even Apeldoorn bellen hebben bedacht. Het politieke landschap was al onzeker en dat is er niet beter op geworden, er waait een onbehagelijke wind door Nederland. We rijden de mist in en maar afwachten hoe we eruit komen.

Peilstok

Het zijn de dagen voordat de schoolvakantie begint, drukte voor ouders en het onderwijzend personeel. Voor onze oudste kleinkinderen extra spannend want het zijn hun laatste dagen op de basisschool en ze verkassen naar het voortgezet onderwijs. Daarmee komt voor ons een eind aan een periode van 11 jaar dat we vrij regelmatig hebben opgepast. En vrij regelmatig bedoel ik zeker 1x in de week maar er waren perioden dat het enkele dagen in de week was. Daaraan komt binnenkort dus een eind en valt die structuur voor ons weg. Ons jongste kleinkind is net op de basisschool begonnen en daar gaan we voorlopig nog een hoop plezier van hebben, zeker 1 middag in de week oppassen wordt dat. In de tussentijd moeten het andere Klinkertje en uw schrijver nadenken over de ontstane situatie na de vakantie. Wat gaan we doen om toch structuur te houden. Nu is ons voornemen so wie so om weer meer met elkaar te wandelen in onze achtertuin en ver daar buiten. Dat geeft natuurlijk al enige houvast. Het feit is wel dat we nu af en toe al moeten nadenken over welke dag van de week het is en welke datum hebben we eigenlijk vandaag. Het zijn de kleine dingen waar we nu en dan tegenaan lopen en voor de tijd na de schoolvakantie zal de woensdag de peilstok en het anker van de week zijn. We bedenken voorla maar dat voor alle kleine problemen, zoals deze goede oplossingen zijn. Zo proberen we dit jaar voor het eerst met een analoge agenda te werken, ligt gewoon op tafel om ingevuld te worden met de belangrijke en minder belangrijke zaken. Zo weten we meestal wel wat er op ons afkomt. Het staat en valt natuurlijk met de discipline om het bij te houden en elke dag even in te kijken. Maar voor nu zijn we bijna door de agenda heen, voor de komende zes à zeven weken. Af en toe komt de deeltijdhond ons nog verrassen met een dagje oppassen en voor de rest kunnen we onze gang gaan. Een heerlijk tijd waarin we in ieder geval op bezoek gaan bij een ouwe kameraad in Limburg en we zeker nog een bezoek aan het strand willen maken. Dat zal,
vermoed ik wel weer Noordwijk worden of de Tweede Maasvlakte. En misschien zit een bezoekje aan Schiphol er ook nog aan. Vervuilend, slecht, ik weet het allemaal en toch ben ik elke keer nog weer verbaasd over de hoeveelheid vliegtuigen en vooral over die grote; hoe kan het de lucht inkomen. Wellicht met foute verwondering mag ik er graag altijd een poosje naar kijken. Tot slot zal het me niet verbazen als we nog een keer in het Fochteloërveen en zeker in de Weerribben belanden, er is nog zoveel te zien en te beleven in het land, en daar hebben we lekker tijd voor.

Dividend

” Waar blijf je blogs?” was een appje die ik van de week ontving, grammaticaal

onjuist maar ik begreep de oproep. Iemand mist mijn gemopper en getier over de politiek, over Ajax, over de dingen die mij bezig houden. Mijn reactie was dat ik er door drukte niet aan toekom. Daaraan voegde ik ook nog toe dat het niet meeviel voor een paar ouwe mensen want we zijn best wel druk op het moment. Niet dat de drukte erg is maar zoals met veel dingen moet je af en toe prioriteiten stellen en dan komt op het moment het Bloggen een beetje achter aan de lijst. Niet dat er niet genoeg is om over te schrijven en me druk over te maken. Zo is aangekondigd dat een papierfabriek in Eerbeek gesloten gaat worden door een eigenaar die niet uit Nederland komt en die al een slechte reputatie heeft. Nadat in 2008 het Fins/Zweedse concern al tamelijk onverwacht de Berghuizer papierfabriek (sinds 1839) in 2008 Wapenveld sloot is het nu veel banaler gegaan. Na enkele overnames de laatste jaren werd het bedrijf overgenomen nadat het concern “de Jong Packaging” had overgenomen en daar hoorde “de Hoop” bij. Geen probleem en zelfs eind mei werd nog een nieuwe CAO afgesloten en twee weken later laten ze via de huidige locatiedirecteur weten dat het bedrijf eind 2023 gaat sluiten. Een bedrijf wat al bestaat sinds 1657 gaat door een pennenstreek in Zweden en of Finland uit de markt gehaald worden. Mijn overtuiging, en van meerdere mensen is dat het concern 400.000 ton hoogwaardig papier uit de markt wil halen. En Eerbeek ( waar ligt dat) zal ze helemaal worst zijn. De prijs van papier moet omhoog en dit is de beproefde manier, tevreden stellen van aandeelhouders, dividend scoren, daar gaat het om. En alle in gang gezette processen om de productie van papier te verduurzamen via bijvoorbeeld de waterrotonde, warmtenet, etc; allemaal op de spreekwoordelijke vuilnisbelt. Met zo’n mentaliteit, het tevreden stellen van aandeelhouders komt de verduurzaming nooit van de grond. Dat er mensen blij zijn met de sluiting, ook op lokaal niveau, vanwege de alle emissies die een fabriek nu eenmaal meebrengt, vindt ik echt schokkend. Ze komen nogal veel uit de Groen Linkse hoek, als erfopvolger van de lokale partij IPV, die al in een vorige decade zich tegen de papierindustrie keerde. Nou gefeliciteerd. En weg dus alle mogelijkheden om de verduurzaming op het gebied van recyclebaar papier verder te helpen. Ik hoop dat ze eraan denken als de bezorgers van Amazon, Bol, Wehkamp en anderen hun golfkartonnen doosje aan de deur van deze mensen komen brengen.

In de tussentijd

Het zijn weer opwindende weken geweest wat betreft de gezondheid. Eigenlijk en uiteindelijk niet heel bijzonder maar de spanning houdt je bezig. Werken de medicijnen nog zoals ze zouden moeten? Het is al jaren duidelijk dat ik niet op genezing meer kan rekenen, beter gezegd, ongeneeslijk ziek ben, palliatief heet dat in het jargon. Maar medicatie kan vooralsnog de kanker onderdrukken. Tot nu toe is dat goed gegaan, en hopelijk blijft dat ook nog heel lang zo. Het verwarrende voor anderen is dat ik geen uiterlijke kenmerken heb van een ongeneeslijk ziek mens. " Je ziet er nog goed uit" hoor

ik vaak en dan moet ik me min of meer verdedigen. Nu ik ook nog standaard meer Prednisolon moet gebruiken zal het "er goed uitzien" niet veel anders worden in de beleving van buitenstaanders. Die verwarring begrijp ik ook wel maar het is soms moeilijk om daar mee om te gaan. Wetende dat er allerlei lotgenotencontact zijn voel ik de behoefte niet om die te bezoeken, tot nu toe is het voorgaande zo ongeveer de enige vraag die ik zou willen stellen. In de tussentijd gebeurt er natuurlijk van alles, binnen en buiten mijn kring. Heb wel steeds beter in de hand waar ik nog wel en waarover niet meer moet opwinden. De politiek is zo'n onderwerp, probeer me er niet over op te winden, soms lukt dat en heel soms niet. Ook daarin keuzes maken want het belangrijkste waar ik vooral last van heb is het gebrek aan energie. Wat vroeger als vanzelf ging, die tijd is voltooid verleden tijd, die tijd komt niet meer terug en dat betekent keuzes maken, de hele dag door. 

Finland

Gisteravond het Eurovisie Songfestival gekeken, het was echt een hele matige deze keer. Geen echte toppers of pareltjes te bekennen. Nu was van tevoren al bekend wie er zou gaan winnen en dat gebeurde ook. Waarom dan nog kijken vraag je jezelf af, achteraf.  De bookmakers hadden Zweden op 1 en dat beleef ook zo. Daar spelen dus grote financiële belangen, zij hadden er alle belang bij dat Zweden zou winnen anders hadden de gokkers flink kunnen winnen als bijvoorbeeld Tsjechië had gewonnen. En dus komt er een proces op gang wat wel gerelateerd lijkt aan de self forfilling prophecy's. De meeste "vakjury's" gaven Zweden de benodigde twaalf punten want Zweden zou toch gaan winnen met zo'n goed liedje en performer. Het lijkt wel een beetje op kuddegedrag. U merkt, ik krijg de vinger er niet precies op wat er gisteren gebeurde maar wat zeker is; de zogenaamde vakjury's hebben Zweden aan de winst geholpen. Er zijn twee jury's; de zogenaamde vakjury's en het publiek wat kan stemmen via televoting. Dat gebeurt alleen tijdens de finale, tijdens de halve finales alleen televoting ( deze procedure nieuw dit jaar) en dus hadden de vakjury's alleen iets te melden tijdens de finale. En dat hebben ze dan ook gedaan want het publiek (de televoters) gaven de winst ruim, met meer dan honderd punten verschil, aan Finland. En dan begint het bij mij een beetje te knagen; hebben die vakjury's met een gering aantal mensen de uitslag beïnvloedt? Nou zeker, en hoe. Die paar mensen hebben de televoters opzij gezet en gezegd; jullie publiek, jullie snappen er niets van, dat zullen wij wel corrigeren, en reken dat de bookmakers er blij mee waren. Het meest genante was nog wel dat de goed gevulde zaal telkens Cha, Cha, Cha begon te scanderen, het lied van Finland. Het was meer dan duidelijk wie het publiek de winnaar vond en zo bepaalt een gering aantal mensen ( de vakjury's) de uitkomst van deze strijd. Daar zouden ze eens over moeten nadenken bij de EBU, hoe dat kan. 

12 mei

Het blijft altijd een rare dag, de 12e mei, de dag dat je het meest voelt dat ze er niet meer is. Mijn moeders verjaardag zou het zijn deze dag. 10 jaar geleden vierden we die voor het laatst en dat blijft raar. Als ze er niet meer was zou ze op ons passen, als ze kon, zei ze altijd. Dat heeft ze tot het laatst volgehouden in de strijd die ze moest leveren. Het intense verdriet, zoals ik dat toen voelde is wel weg maar het gemis nooit. Mijn moeder leeft nog steeds voort al is ze er niet meer zelf bij. Bijna elke dag komt ze langs in een verhaal, een opmerking of een gezegde. Zo heeft onze middelste een aantal anekdotes gebruikt in haar 4 mei speech, een van de mooiste manieren om verder te leven. Of om met Bram Vermeulen te spreken, " Ik ben pas echt dood als jij me bent vergeten".

Voor de grap zeggen we weleens tegen elkaar; we are the next generation maar het begint wel steeds meer zo te voelen. Er beginnen mensen om je heen weg te vallen, inmiddels ook leeftijdgenoten. Dat maakt wel dat je hoopt dat het einde nog ver weg is maar dat je dat niet weet. 

4 Mei 2023

Het is vandaag 4 mei, de dag van dodenherdenking. Walgelijk genoeg grijpen de populisten zelfs deze dag aan om hun onverkwikkelijke standpunten te ventileren. De president van Oekraïne is op bezoek, heel erg want het is onze ( de Nederlandse) dodenherdenking volgens de populisten. Ja echt, wat een waanzin, al die mensen die met een nadere nationaliteit voor onze vrijheid zijn gestorven doen er niet toe, de dodenherdenking is Nederlands en daarmee punt uit, geen Zelensky vandaag. Zo wordt zelfs dodenherdenking gepolariseerd vanwege deze onzin. Daarmee is het bezinnen en herdenken op het 2e plan gekomen, schandelijk. Het is te hopen dat de stemmers op die clubs zich verantwoordelijk houden voor dit soort acties en een volgende keer nadenken voor ze hun stembiljet invullen. Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald is een goed spreekwoord voor deze situatie en hopelijk zien ze ook de stupiditeit in van deze populistische acties. De onderbuik van Nederlanders wordt teveel misbruikt en "das gesunde Volksempfinden" is de maat der dingen. Voor een groot deel verwijt ik maar 1 man die het zover heeft laten komen; Mark R. te DH. Deze man heeft alle motivatie voor Henk en Ingrid om naar hun onderbuik te gaan luisteren aan geleverd. Tragisch is het, hij laat een land achter in moreel verval, en het zal hem een rotzorg zijn. Het land is, zo wordt duidelijk na allerlei wetenschappelijk onderzoek, in tweeën gedeeld, the haves and the have nots. Voor die eerste groep doet ie het, en die tweede groep daar heeft hij geen actieve herinnering aan. 

De 23e april

Vandaag een feestelijke dag: het andere Klinkertje en uw schrijver zijn 41 jaar geleden in het Brummense gemeentehuis getrouwd. Met alle familie en vrienden erbij, grote bruiloft, heel gezellig. Een soort van bruiloft zoals ze nu niet meer worden gevierd. Indertijd hokten wij, zoals dat toen heette, en betekende ongehuwd samenwonen en met de huwelijksjaren erbij zijn we inmiddels 44 jaar bij elkaar. Een leven lang eigenlijk wel want alleen de eerste twintig jaar van ons leven waren we niet bij elkaar en toch zijn die twintig jaar erg belangrijk geweest voor ons verdere leven. De manier waarop we opgevoed zijn en ons leven hebben geleefd, of moeten leven tot ons twintigste. Dat gegeven heeft geleid tot hoe het andere Klinkertje en uw schrijver hun kinderen hebben opgevoed. En de stijl van opvoeden moest vooral verschillen van de opvoeding van het andere Klinkertje. Zonder op de details in te gaan moest het radicaal breken met de manier waarop zij is opgevoed. Voor uw schrijver en zijn broer is het pas de realisatie achteraf; hoe goed of wij het hadden met onze ouders, zo constateerden wij deze week in gesprek. Maar goed, 41 jaar en wat hebben we veel beleefd in ons huwelijk, alle ups en downs die anderen natuurlijk ook hebben maar wij voegen er dan aan toe in Hop Schwiez te hebben gewoond en gewerkt, en dat was een groot avontuur. Na de eerste jaren veel verhuisd te zijn wonen we nu alweer 33 jaar op hetzelfde adres, tot grote tevredenheid overigens. We hebben nu wel de leeftijd en de gezondheid bereikt dat je wel moet gaan nadenken over een volgend adres. Voor ons zelf hebben we nu uit gemaakt dat we discussie nog een poosje in de ijskast zetten en ons hier zo lang mogelijk gaan zien te redden. En na 41 jaren huwelijk kostte dat niet eens veel discussie. En dat is het ook; in de loop van 44 jaren zijn we veel meer naar elkaar toe gegroeid en begrijpen elkaar nog steeds beter, en soms ook helemaal niet want we blijven natuurlijk wel mensen, man en vrouw, echtgenote en echtgenoot, oma en opa en alle rollen die je kan bedenken. Zo zijn we moeder en vader geworden van drie dochters en na verloop van tijd ook oma en opa. Zowel de rol van mama en papa als die van oma en opa zijn rollen waar we zeer aan hangen maar het belangrijkste is wel dat we van elkaar houden en elkaar maar moeilijk kunnen missen. Gelukkig zijn we in een tijd belandt waarin we kunne doen en laten wat we willen, geen baas meer en daardoor een hele vrije agenda. Daar genieten we enorm van, het andere Klinkertje en uw schrijver; in principe niets te hoeven maar nog steeds wel te willen, samen, met elkaar, in voor- en tegenspoed tot……, nou ja; die mag u zelf afmaken.

Tussenstand 2

Op het moment even iets minder bezig met het familieverhaal. Dat is even naar het 2e plan vanwege het gebrek aan energie en zoals u weet, voor schrijven moet je ook een beetje inspiratie hebben. Geen Writers Bloc gelukkig maar even wat andere dingen doen. Zo is het andere Klinkertje met de tuin bezig en als het lukt probeer ik haar een beetje te helpen. Maar zoals dat gaat, er is een chronisch gebrek aan energie. Het enige wat me goed lijkt af te gaan is autorijden. Na een periode van 3 dagen dat ik niet mocht rijden, vanwege een nieuw medicament, langzaam het aantal kilometers weer opgevoerd, en dat gaat steeds beter. Het gebrek aan energie is wel eens om wanhopig van te worden omdat ik zelf het gevoel heb dan lui te zijn. Rationeel weet ik natuurlijk dat de vermoeidheid komt door mijn lijf en de medicatie . Maar qua gevoel is dat soms anders, als mijn rots in de branding aan het ploeteren is en jij komt niet verder dan bankzitten of zoals nu een beetje achter de computer hangen en mijn beklag aan u doen. Waar ik wel erg positief van wordt is dat de lente, hoewel zeer laat, eindelijk lijkt aan te breken en we blijven consequent in de dubbele cijfers en eind deze week een dag met 20 graden. Dat maakt mijn humeur er een stuk beter op want de lente is wel het seizoen waar ik het meest naar uit kijk. Het prachtige jonge groen aan bomen en struiken is het mooiste groen wat er bestaat. Daar maar eens van genieten en morgen weer een stukje wandelen met onze deeltijd hond is ook een goede oppepper. Nu de komende weken de groene aanslag van de tuinmeubels en de schutting poetsen en dan kan de lente echt beginnen, ik kijk er naar uit, de lente dan, niet het poetsen.

Tussenstand

Waar ik u een vorige keer berichtte over prioriteiten even een tussenstand. Heel druk geweest is ze; mijn andere Klinkertje, met het organiseren van de schijf die ik archief noemde maar die meer weg had van een opeenstapeling van allerlei documenten, foto’s etc. Geen geolied archief waar je zo alles kan vinden, nee. Natuurlijk wist ik zelf wel de weg in de chaos ( nou meestal dan ) maar nu dus echt gearchiveerd een overzichtelijk archief. Heel fijn om dat te hebben. Verder ben ik op weg met mijn verhaal over onze stam van de familie, niet de wetenswaardigheden maar de verhalen. Al doende kwam ik erachter dat het toch zaak is om eerst wat onderzoek te doen en de boel chronologisch op een rijtje te hebben en daar vloeien de verhalen die ik wil vertellen uit voort. Zo zal het moeten gaan en dus ben ik in de eeuw voor de vorige begonnen met de zaak op een rij te krijgen. Heel behulpzaam om een soort tijdlijn te hebben. 

Buiten dat ik daar op mijn manier druk mee ben is er in de buitenwereld ook weer het nodige gebeurd; de ontevreden mensen in dit land hebben een nieuwe Messias gevonden en daar massaal op gestemd. Dat gaat weer een bijzonder politiek landschap worden waarin de polarisatie nog verder zal toeslaan, vrees ik. En iets oplossen gaat het niet, alleen nog meer teleurstellingen bij de ontevreden mensen, die vervolgens weer een nieuwe uitlaatklep zullen zoeken. Na Pim, Geert, Thierry wordt alle hoop gericht op Caroline. Een VVD woordvoerder in Brabant feliciteerde de winnende club, en voegde er cynisch aan toe dat hij ze veel succes wenste met het stikstofdossier, de biodiversiteit en alle andere problemen die op ze liggen te wachten. Laatste ergernis; Ajax heeft gisteren verloren van die club uit Rotjeknor

jammer en onnodig maar waar ik echt stupide van werd was de uitleg van de scheidsrechter waarom hij geen tweede gele kaart uitdeelde aan een iemand van de tegenpartij. Onbesuisd of onvoorzichtig, daar maakt hij het verschil, en het is natuurlijk zijn beoordeling. Hij heeft zeker een andere overtreding gezien want de overtreder deed meer dan alleen een been uitsteken. Dat had de wedstrijd natuurlijk een heel ander aanzien gegeven en zijn alle analyses over de wedstrijd zoals nu gespeeld totaal overbodig. De analyse zou moeten gaan over Makkelie en niet de wedstrijd, wat een arrogant baasje; het is mijn beslissing, en ik zou het precies weer zo doen. Wat ???. Goed, de frustratie weer van me afgeschreven, wat een clown.