Tussenstand 2

Op het moment even iets minder bezig met het familieverhaal. Dat is even naar het 2e plan vanwege het gebrek aan energie en zoals u weet, voor schrijven moet je ook een beetje inspiratie hebben. Geen Writers Bloc gelukkig maar even wat andere dingen doen. Zo is het andere Klinkertje met de tuin bezig en als het lukt probeer ik haar een beetje te helpen. Maar zoals dat gaat, er is een chronisch gebrek aan energie. Het enige wat me goed lijkt af te gaan is autorijden. Na een periode van 3 dagen dat ik niet mocht rijden, vanwege een nieuw medicament, langzaam het aantal kilometers weer opgevoerd, en dat gaat steeds beter. Het gebrek aan energie is wel eens om wanhopig van te worden omdat ik zelf het gevoel heb dan lui te zijn. Rationeel weet ik natuurlijk dat de vermoeidheid komt door mijn lijf en de medicatie . Maar qua gevoel is dat soms anders, als mijn rots in de branding aan het ploeteren is en jij komt niet verder dan bankzitten of zoals nu een beetje achter de computer hangen en mijn beklag aan u doen. Waar ik wel erg positief van wordt is dat de lente, hoewel zeer laat, eindelijk lijkt aan te breken en we blijven consequent in de dubbele cijfers en eind deze week een dag met 20 graden. Dat maakt mijn humeur er een stuk beter op want de lente is wel het seizoen waar ik het meest naar uit kijk. Het prachtige jonge groen aan bomen en struiken is het mooiste groen wat er bestaat. Daar maar eens van genieten en morgen weer een stukje wandelen met onze deeltijd hond is ook een goede oppepper. Nu de komende weken de groene aanslag van de tuinmeubels en de schutting poetsen en dan kan de lente echt beginnen, ik kijk er naar uit, de lente dan, niet het poetsen.