Peilstok

Het zijn de dagen voordat de schoolvakantie begint, drukte voor ouders en het onderwijzend personeel. Voor onze oudste kleinkinderen extra spannend want het zijn hun laatste dagen op de basisschool en ze verkassen naar het voortgezet onderwijs. Daarmee komt voor ons een eind aan een periode van 11 jaar dat we vrij regelmatig hebben opgepast. En vrij regelmatig bedoel ik zeker 1x in de week maar er waren perioden dat het enkele dagen in de week was. Daaraan komt binnenkort dus een eind en valt die structuur voor ons weg. Ons jongste kleinkind is net op de basisschool begonnen en daar gaan we voorlopig nog een hoop plezier van hebben, zeker 1 middag in de week oppassen wordt dat. In de tussentijd moeten het andere Klinkertje en uw schrijver nadenken over de ontstane situatie na de vakantie. Wat gaan we doen om toch structuur te houden. Nu is ons voornemen so wie so om weer meer met elkaar te wandelen in onze achtertuin en ver daar buiten. Dat geeft natuurlijk al enige houvast. Het feit is wel dat we nu af en toe al moeten nadenken over welke dag van de week het is en welke datum hebben we eigenlijk vandaag. Het zijn de kleine dingen waar we nu en dan tegenaan lopen en voor de tijd na de schoolvakantie zal de woensdag de peilstok en het anker van de week zijn. We bedenken voorla maar dat voor alle kleine problemen, zoals deze goede oplossingen zijn. Zo proberen we dit jaar voor het eerst met een analoge agenda te werken, ligt gewoon op tafel om ingevuld te worden met de belangrijke en minder belangrijke zaken. Zo weten we meestal wel wat er op ons afkomt. Het staat en valt natuurlijk met de discipline om het bij te houden en elke dag even in te kijken. Maar voor nu zijn we bijna door de agenda heen, voor de komende zes à zeven weken. Af en toe komt de deeltijdhond ons nog verrassen met een dagje oppassen en voor de rest kunnen we onze gang gaan. Een heerlijk tijd waarin we in ieder geval op bezoek gaan bij een ouwe kameraad in Limburg en we zeker nog een bezoek aan het strand willen maken. Dat zal,
vermoed ik wel weer Noordwijk worden of de Tweede Maasvlakte. En misschien zit een bezoekje aan Schiphol er ook nog aan. Vervuilend, slecht, ik weet het allemaal en toch ben ik elke keer nog weer verbaasd over de hoeveelheid vliegtuigen en vooral over die grote; hoe kan het de lucht inkomen. Wellicht met foute verwondering mag ik er graag altijd een poosje naar kijken. Tot slot zal het me niet verbazen als we nog een keer in het Fochteloërveen en zeker in de Weerribben belanden, er is nog zoveel te zien en te beleven in het land, en daar hebben we lekker tijd voor.