Mist u me al een beetje, mezelf mis ik
wel, ik kom te weinig toe aan het schrijven van deze Blog. Geen tijd heeft u al
vaak gehoord en dat argument gebruik ik ook nu, maar het is vooral geen tijd om
te Bloggen.
Het is heel druk met onverwachte
dingen, de fractie riep me terug van mijn ongevraagde verlof. Ze konden even
niet zonder me verder, zo leek het wel. Dat is natuurlijk niet zo maar een
interventie van mijn kant was wel even nodig en dat kostte me maar zo weer een fiks aantal uren deze week.
Daar tussendoor twee dagen D en K,
heerlijk ontspannend en reuze vermoeiend. Nou viel wel mee hoor, het was vooral
leuk en leidde lekker af.
Nu vooral bezig met opruimen van de
spullen van mijn (onze) ouders, veel memorabilia maar ook veel prullaria. Maak
het onderscheid maar eens als je emotioneel aan sommige prullaria gebonden
bent.
Te midden van de spullen waarover ze
hun leven hadden gedaan om ze te verzamelen breekt het soms kort in me. Toch is
er al weer wat afstand merk ik en de intensiteit van het verdriet dooft iets.
In ieder geval wel van slag maar minder. Dat is vast ook de boodschap voor de
komende week als we proberen om deze bezoeking tot een goed eind te brengen:
van slag maar we doen ons best.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten