Lekker eten

Heerlijk eten is één van de geneugten des levens. Vandaag eerst met mijn eega sinds dertig jaar lekker gewandeld op het Deelerwoud.
Flink doorgewandeld, een mooie tien kilometer, en lekker weer dat 't was. Super gewoon, 16 graden, een lekker windje en een nog beter zonnetje. Nu is het na hard werken, fysiek dan, altijd heerlijk om dan een lekkere maaltijd , eerst te bereiden en vervolgens lekker op te eten.
Vandaag een lekkere spaghetti Bolognese met een home made saus, heel lekker en bijzonder, genieten dus.

Deze week druk, dat worden vast korte stukjes. 
Belofte maakt schuld; nog twee mooie muziekstukken; de eerste is van Carl Orff, opgenomen in la Chaud-de-Fonds, waar ken ik dat ook alweer van? De tweede de finale van de Mattheus Passion, erg mooi.               

Doseren

Soms heb je van die muziek die je niet vaak genoeg kan horen. Zelf heb ik periodes dat ik van bepaalde muziek of van een bepaalde artiest geen genoeg kan krijgen. Dan draai ik, wat we vroeger noemden grijs, om vervolgens er ineens genoeg van te hebben, dan een paar keer luisteren of ik gelijk heb dat ik er genoeg van heb om het vervolgens een hele poos niet meer te beluisteren.
Toen ik nog meer auto reed dan nu probeerde ik dat op te lossen door alleen mixen mee te nemen, dus van elke artiest niet meer dan 2 nummers. Gewoon een uitsnede uit de top 2000 en klaar. Ook dat hielp niet altijd even goed, soms werden bepaalde nummers dan op de herhaaltoets gezet.
Een raar fenomeen is dat en als het geen naam heeft claim ik het bij deze.  Misschien, mogelijk waarschijnlijk ben ik één van de weinigen die er last van heeft, maar goed, prettig gestoord zeg ik dan maar.
Zal u eens van een paar voorbeelden bedienen die me direct te binnen schieten en ik zet er een paar in muziekvorm bij. Metallica met Nothing Else Matters ( wel in een goeie uitvoering, er zijn er vele), Meccano met Hijo de la Luna ( ook en liefst in een mooie live uitvoering), Sniff'n the Tears met Drivers seat, Tracy Chapman met Fast Car, en om maar even bij de tijd te blijven, Rihanna ft Calvin Harris met We found Love; mooi moment in de auto als de bas erin komt.
Dit is geen oneindige lijst maar wel veel teveel om hier even een lijstje van te maken. Uit de tijd van de tape in de auto herinner ik me nog Such a Shame van Talk Talk, kon ik een tijdje geen genoeg van krijgen. Maar niet alleen popmuziek viel eraan ten deel, ook sommige klassiekere muziek. Caruso door Luciano Pavarotti mocht een tijdje in mijn top staan, ook het finale koor in de Matheus Passion en tenslotte; Carl Orff met Carmina Burana - Fortuna Imperatrix Mundi O Fortuna. Een heel mooi stuk.
Hieronder twee stuks, de andere probeer ik morgen te laten verschijnen.

Sixpack

"Het gaat goed hoor"; probeerde de fysio nog een aantal laatste inspanningen aan mijn lijf te ontlokken. Een lijf dat ik zeer heb verwaarloosd, misbruikt en veronachtzaamd heb. Het is zo, alcohol, teveel koolhydraten en veel teveel nicotine. Dat kan niet goed gaan, en dat wist ik natuurlijk ook wel, in mijn achterhoofd dan.
Het maakt de 2x in de week exercitie in de zaal van de plaatselijke fysiotherapie tot een routine, die mijn geest en mijn lichaam goed doen. Heerlijk is het vaak, routineus handel ik in een uur mijn activiteiten af. Voor wie het niet weet; alles gaat met een plastic kaartje tegenwoordig, zo ook de fysio-cardio fitness gebeuren. Dus je steekt een kaartje in een apparaat, zet het apparaat in beweging en het kaartje houd bij wat je programma op het apparaat is en wat je prestaties dat uur zijn.
Met in mijn achterhoofd het visioen van een sixpack, welke ik meer dan genoeg bezat, maar nooit is het wat geworden tussen ons. Met een sixpack wordt inmiddels ook iets anders aangeduid; het hebben van een buikspierpakket die gelijkenis vertoont aan de sixpack die ik goed ken. Het één te vaak gezien en het ander nooit van zo dichtbij.
De begeleidende fysio deed nog een manmoedige poging, met een aantal oefeningen die ik wel eens zie in zo'n oorlogsfilm of op weg naar een boksfilm. Oefeningen waarvan ik nu nog weet dat ik ze toch ruim 24 uren geleden heb gedaan.
"Het gaat goed hoor"; nou helemaal niet hoor. Doordat ik de fysio nu iets langer ken en omdat het een man is daag ik hem wel een beetje uit. Schertsenderwijs heb ik hem toegevoegd dat als ik er echt pijn van krijg ( van die oefeningen) hij van mij de volgende keer klappen krijgt.
Tsja, wat zal ik u meer zeggen, ik hoop dat u het niet aan hem verder vertelt, dan wacht hem wellicht een verrassing, de volgende keer hè!
Resultaat van deze martelpraktijken ( haha) wel lekker gewandeld vandaag om de spieren een beetje los te houden. Super weer om te wandelen en het is wat onrustig in de bossen rond Eerbeek en in dit geval het Deelerwoud. Niet alleen de edelherten gaan brontsen, de mens die erop gaat om dat vast te leggen heeft er ook last van. Kwamen twee mannen tegen met zo'n golfkarretje, ( leek me, geen verstand van golf) met alleen maar foto- en geluidapparatuur. Dan vang je die beelden en dat geluid en dan?  's Avonds lekker op de bank en "schat, heb toch weer....
Ieder zijn hobby zullen we maar zeggen.

De R in de maand

De R is in de maand en dus wordt er weer heel wat geniesd, geproest en gehoest. Het is ook de maand dat je hoopt op een "Indian Summer", helaas dit jaar weer niet. 

"De nazomer, oudewijvenzomer of sint-michielszomer is de periode van begin september tot half november waarin het nog zomerachtig weer kan zijn. Weliswaar daalt in deze tijd van het jaar de gemiddelde middagtemperatuur in De Bilt van ongeveer 20 graden naar 9 graden, maar er zijn ook regelmatig periodes die volledig aan de zomer doen denken. De opleving van de zomer is zo opmerkelijk dat de nazomerperiodes in verschillende landen eigen namen hebben gekregen.
In het Nederlands spreken we van oudewijvenzomer naar het voorbeeld van het Duitse Altweibersommer. Oorspronkelijk komt het begrip uit de Noordse of Germaanse mythologie, waarin noodlotsgodinnen wevend of spinnend werden voorgesteld. Het spinnen van deze lotsgodinnen beeldde het spinnen van de menselijke levensdraden uit. De term oudewijven kan ook terug worden gevoerd op een vrouwelijke watergeest met lange witte haren. Later kreeg het betrekking op oude breiende vrouwen en aan veldspinnen die bij rustig nazomerweer lange draden spinnen.

De Zweden noemen mooi nazomerweer Brittsommar, naar de heilige Brigitta (8 oktober). In Tsjechië spreekt men van de Babí léto (patron St. Wenzeslaw, gevierd op 28.9.). Engeland noemt het St. Luke's little summer (18 oktober), Frankrijk l'été de St. Dénis (vanaf 9 oktober) en Italië noemt warmte rond midden oktober de zomer van Theresia. Duitsland kent naast de Altweibersommer (eind september) ook Allerheiligensommer (begin november) en in het noorden van Noord-Amerika staat de nazomer bekend als Indian summer of été indien. Rusland heeft de babje ljeto, wat "(oude) vrouwenzomer" betekent. Een verklaring voor deze naamgeving is dat de Russische zomer maar kort zou zijn, net als het geluk dat een Russische vrouw in haar leven heeft"( bron Wikipedia).

Reden om u deze feiten en feitje te laten weten is gelegen in het volgende; ten eerste was de eerste herfststorm van het seizoen en ten tweede; deze week kwam ik een oud zwijmellied tegen; l'été indien van Joe Dassin. Gek genoeg hou ik van sommige zwijmelliedjes, zonder dat ik er een legitieme verklaring voor heb. Dan zit het dus ergens in het hart verstopt en dat is dan ook maar goed zo. Zo ook met dit toch al oude liedje in de uitvoering van Joe Dassin.
Nu ben ik niet zo geweldig met songteksten, ik moet er echt voor gaan zitten om er naar te luisteren; welke teksten zingen ze en dan moet het nog enigszins tot me doordringen. Nu zijn er een paar slechte vertalingen van dit Franse lied ( gezongen door deze geboortige Amerikaan van Joodse afkomst) maar het gaat duidelijk over het seizoen. Over een lief(de) en over de herfst die in al z’n prachtige kleuren fantastisch kan zijn. Een Indian Summer, waar ik bij het horen van die woorden voor mezelf allerlei associaties heb gemaakt zonder direct te weten wat u nu weet. Mooi en genoeglijk.
Hij leeft overigens allang niet meer Joe, geboren in 1938 en gestorven in 1980, maar zijn stem en de sfeer die het lied bij mij oproept blijven bestaan, leve Joe.