Apache

Het is treurig maar weer gedoe met de website van mijn eega sinds meer dan dertig jaar. Zo lang gezwoegd om het tot een perfecte website te maken, bijna aan de finish want bezig met de finishing touch,  al zoveel teleurstellingen gehad en nu laat de webhoster het (wederom) afweten. 
Hoewel zij zich er met bewonderenswaardige moed probeert overheen te zetten blijft het een nogal treurige beweging. Waar ik u eerder al berichtte dat de website teveel ruimte in Gb's innam en moest worden afgeslankt omdat ie anders niet verhuisd kon worden, nu is bij de verhuizingen van de websites iets mis gelopen. Niet alleen bij ons maar ook bij heel veel anderen. Bij de paar bedrijven waarvan we weten dat zij ook door deze webhoster gehost worden zien we eenzelfde scherm van een Apache 2. Nee niet de helikopter en ook geen indiaan maar van een webserver die in de onderhoudsmodus staat.

Nu is contact met dit type mensen niet altijd even makkelijk omdat zij denken dat wij dezelfde technische kennis hebben als zijzelf. Als je met hen belt verwachten ze dat je direct snapt wat ze vertellen, niet dus. Dus vragen we liever via de mail om opheldering  en uiteindelijk komt er gisteren een mailtje binnen met een hele beschrijving welk probleem zij hebben. De laatste zin begrijpen we volkomen, zij kunnen even niets doen en wachten op de leverancier van de software, die moet met een oplossing voor het probleem komen.
In de tussentijd zijn alle scenario’s zo ongeveer door ons hoofd gegaan; virus, firma verhuisd, zwendel, failliet, in ieder geval; website kwijt.
Nu is het dus wachten op de leverancier, en blijft het dus herhaaldelijk kijken naar de website die, stug en stuk, op Apache blijft staan, oeff.

                                                                                                                                    

Jim Groce

Voor de You-Tube gebruikers een gewoon patroon, als je een artiest intypt die je eens wil zien komt er aan de zijkant een balk met muziek van dezelfde of verwante artiesten. Die balk is soms de entree tot memory lane, tot nostalgie op goed Nederlands. Zo kwam ik bij het zoeken naar een passende clip van James Taylor op de zijbalk Carly Simon( You're so vain) tegen, niet verwonderlijk in het licht van de biografie van James Taylor. Ook in de betreffende balk te vinden Jim Groce ( 1943 – 1973). Tijdens de feestdagen kwam er een reportage over Ingrid Groce langs tijdens de afgelopen Top 2000 uitzendingen. 
Mijn eega sinds meer dan dertig jaar en ik vonden haar maar eng, een veel te oud meisje dat zich niet meer thuis voelt in haar tijd. Maar goed, Jim dus; toch even lekker draaien en even lezen over Jim Groce waarvan Time in a bottle een onvergetelijk nummer is. Ben vooral dol op de eerste loopjes van het nummer, een fantastische sfeer wist hij hiermee op te roepen, want Jim is allang niet meer onder ons. Hij heeft wel een zoon die een geweldig sing-a-songwriter wordt genoemd en in ieder geval succesvol. Dat zal wel maar na een paar nummers geluisterd te hebben dacht ik een zich herhalende plaat te ontdekken. Heel erg jazz, één van de weinige muziekstromingen waar ik heel erg weinig waardering voor kan opbrengen. Veel te weinig Americana, voor mij geen succes dus. In ieder geval geen opvolger van zijn vader, niet met zijn liedjes en zeker niet met het timbre van zijn stem. Waar Jim een warm en vol geluid heeft is A.J. nogal dunnetjes, en op eigen titel voeg ik er makkelijk, aan toe. Niet mijn stijl,niet mijn stem en omdat ik meer met vrouwenstemmen heb dan met mannenstemmen ( in het algemeen dan) afgevoerd van mijn niet bestaande lijst met favorieten. Toch lekker even weer te luisteren naar een paar nummers van Jim. Mooi werk en wat jammer, wat jammer, hij is in 1973 overleden bij een vliegtuigongeluk, shit happens; that's life, zullen we maar denken.

Pa

Dat een verjaardag gevierd wordt is normaal, het is dag dat je ooit geboren bent. Dat is wat je viert. Daarnaast is het ook een dag die belangrijk blijft voor het gezin, je familie en soms ook daarbuiten als je er niet meer bent. Hoewel de sterfdag dan meestal belangrijker gevonden wordt is de dag dat je geboren bent ook iets wat de achterblijvers bijblijft. Van mijn opa's en oma's weet ik precies welke datum ze geboren zijn. Dat blijft je hele leven bij je, in ieder geval in het mijne. 
Vandaag zou mijn vader jarig zijn geweest, 88 jaar zou ie zijn geworden. Hij is er al een paar jaar niet meer bij, fysiek in ieder geval. In mijn gedachten is hij wel aanwezig, vandaag en ook op andere dagen dan vandaag. Vandaag is natuurlijk wel de belangrijkste, voor mij althans. Als ik er ooit niet meer ben, mijn kinderen en kindskinderen er niet meer zijn, dan verdwijnen dit soort van gedenkdagen. Andere dagen zijn er voor in de plaats gekomen, net als andere herinneringen.
De vergankelijkheid van het leven, wat u zegt.
Klopt helemaal maar soms is het ook goed er even bij stil te staan. Het is de dag van de verhalen en, zolang er verhalen zijn leef je nog, is weleens de stelling. Zo zal het zijn, generaties die na je komen kunnen daarover oordelen. Verhalen van mijn opa’s en oma’s beginnen langzaam te doven, ik weet er nog genoeg hoor, maar ze worden steeds minder vaak opgehaald en sterven daarmee uit.
Verhalen over mijn vader zijn er nog legio en zijn ook levendig genoeg om nog lang mee te kunnen. Bovendien bestaan de verhalen niet alleen in onze familie of in het gezin maar ook nog daarbuiten. Mensen die hem hebben gekend, zowel uit de politiek als uit het bedrijf spreken mij er nog wel eens op aan. Mensen die ik zelf niet ken maar die wel met hem van doen hebben gehad. Hele mooie verhalen. Ooit had ik het idee ze op te schrijven, van hem kan ik het niet meer horen en daarmee zijn de eerste lacunes al duidelijk. Nu begint zijn voormalige sociale omgeving ook op natuurlijke wijze uit te doven, heel natuurlijk, maar het helpt niet als je nog wat wilt weten. Eigenlijk is er geen moment te verliezen maar het is natuurlijk ook een enorme klus om te doen. Moet er nog eens over nadenken om het op papier te zetten. Het kan natuurlijk ook dat ik, en mijn omgeving, het blijven doen met de verhalen en de herinneringen. Een mooie dag om over na te denken. Een mooi en passend nummer vond ik in "I Still Cry" van Ilse; de Nederlandse vertaling is onder de clip weer gegeven. De muziek staat onder een filmclip; Nights in Rodanthe (2008). Vond het erg passend.

Ik maak bloemen van papier,
terwijl de duisternis de middag overneemt.
Ik weet dat ze niet voor altijd zal duren,
maar echte vervagen te snel  

Ik huil nog steeds, soms als ik je me herinner.
Ik huil nog steeds, soms als ik je naam hoor.
Ik heb afscheid genomen en ik weet dat het nu goed met je is,
maar als de bladeren beginnen te vallen, moet ik nog steeds huilen

Het is gewoon dat ik mij september herinner.
Het is gewoon dat ik nog steeds je liedje hoor.
Het is gewoon ik kan het me niet herinneren,
voor altijd zijn die dagen voorbij.

Ik huil nog steeds, toen ik herinner me je.
Ik huil nog steeds, als ik je naam hoor.
Ik heb afscheid genomen en ik weet dat het nu goed met je is,
maar als de bladeren beginnen te vallen, moet ik nog steeds huilen

Ik huil nog steeds, toen ik herinner me je.
Ik huil nog steeds, als ik je naam hoor.
Ik heb afscheid genomen en ik weet dat je nu goed met je is,
maar als de bladeren beginnen te vallen, moet ik nog steeds huilen