The Endgame

In het vroege voorjaar van 2019 schreef ik u al een stukje met de titel Endspiel, nu is er, na een tamelijk rustige periode , een nieuwe paragraaf aan toe te voegen. Een tamelijk rustige periode is sinds die tijd aan mij voorbij gegaan, met stabiele waarden in mijn bloed. Vorig jaar ben ik vanwege een stijging in de bloedwaarde over gegaan naar implantaten die per injectie worden ingebracht. Sinds een maand blijkt dat ook deze injecties onvoldoende zijn om het woekerweefsel in mijn lichaam te controleren, dus moet er iets anders gebeuren. Mijn relatie met de dames en heren artsen is meestal prima en daardoor was de verrassing groot dat ik van uroloog naar oncoloog ging verhuizen, qua behandeling dan. Hij had het altijd over wij, en ik dacht dat wij beperkt was tot de uroloog en uw schrijver. Dat bleek niet geval. Wij betekende in dit verband het team van behandelaren. Nu ben ik dus weer bij een prima arts belandt waar we direct een goede verhouding mee hebben. Zoals het er nu voorstaat kon ik kiezen. Dat is mooi hoor ik u denken maar dat kiezen betekende niet meer dan de kat of de hond, erdoor gebeten worden bedoel ik. Een oplossing was een medicijn waar ik mogelijk wat duizelig, wankel en vergeetachtig van kon worden. Het andere is een medicijnheeft als bijwerking heeft dat er vaker hartinfarcten bij voorkomen. Nou, kiest u maar; door de hond of de kat gebeten worden. Het is een dilemma waar het andere Klinkertje en ik snel uit gekozen hebben. Graag gaan voor kwaliteit van leven en niet de kwantiteit. U begrijpt dat ik dit allemaal even snel vertaal maar dan begrijpt u het een beetje. Kwaliteit van leven is waar het allemaal om draait uiteindelijk, en ik wil mijn kinderen, het andere Klinkertje en ook heel belangrijk mijn kleinkinderen natuurlijk nog graag wat ouder zien worden. Is das Endspiel al gespeeld, nee verre van dat maar het komt wel steeds dichterbij. Een vage kennis (grapje hoor, mijn beste vriend is hij) was gisteren op bezoek en stelde mij ook de vraag; hoe gaat het nou? Ben je, of heb je het gevoel dat je in de 2e helft bent belandt of zit je al in blessuretijd? Een mooie metafoor natuurlijk en ook heel behulpzaam om je uit te spreken over zaken die niet altijd even makkelijk zijn. Mijn antwoord aan hem is dat ik het niet weet. Het hangt vooral van de komende maand af ( nieuwe medicijn) of ik me in de 2e helft bevindt of in blessuretijd. Natuurlijk hoop ik zeer dat het de 2e helft is en dat de blessuretijd nog ver weg is maar je weet het niet. Die constatering maakt dat het wederom afwachten is, gaat het medicijn werken? Dat zou enorm helpen en het is die spanning waarin we ons de laatste dagen van het jaar gaan wentelen. Of zoals de Duitsers zeggen; “nicht oft aber immer öfter” went het probleem zich naar je toe. Als het niet werkt kunnen we niet switchen naar een ander medicijn en wordt het afwachten hoe het beloop verder is zonder dat je er iets fundamenteels aan kunt wijzigen. Dat maakt je wel onzeker en machteloos waarbij de bloedwaarden bijna belangrijker worden dan een betere vraag; hoe voel je je fysiek. Kan je nog alle dingen doen die jegewend bent te doen. Kun je, als straks alles weer in een nieuw evenwicht is beland, lekker gaan wandelen en leuke dingen doen? Dat is een vraag die me meer bezig houd dan bloedwaarden hoewel in het geheel niet onbelangrijk, die bloedwaarden. Als het andere Klinkertje, die me steeds met ongelofelijke doortastendheid en scherpzinnigheid bijstaat, straks de kracht vindt om met uw schrijver weer het wandelpad op te zoeken is er een nieuw evenwicht ontstaan, ik kan het niet afwachten. Helaas is het nog niet zover en ben ik nu in afwachting van een volgend telefoontje van de behandelend geneesheer, geen idee wat hij me gaat meedelen. Dat is waaraan ik me probeer te onttrekken, dat het je leven beheerst maar het is bijna een onmogelijke opgave geworden om dat te doen. Het wordt vast niet het laatste stukje over de kwakkelende gezondheid want u begrijpt dat het mijn leven meer bezit dan mij lief is en mag u wel weer een nieuw stukje Endgame of Endspiel in de komende tijd verwachten.