Tandarts

Vanmiddag was ik een uurtje voordat ik voor de vierde of vijfde keer in korte periode de tandarts moest bezoeken mijn nood aan het klagen. Vol zelfmedelijden wilde ik melding maken hoe erg het wel niet was en dat de restauratie van mijn gebit maar mondjesmaat (haha) vordert. Het gaat langzaam, het herstel van mijn gebit. Een half uur voordat ik mijn tripje moet gaan maken belt de assistente op; "het is erg druk" en bovendien moeten ze waarnemen voor de praktijk die ik verlaten heb. Heel erg druk en ze lopen hopeloos achter. Doordat mijn gebit wel enig uitstel duldt de vraag of ik daarmee akkoord was en dat was ik. Man wat was ik blij want de hoeveelheid tandartsbezoekjes had echt mij limiet langzaam bereikt maar ja, wat moet dat moet. Bovendien heb ik er zelf voor gekozen om naar een andere tandarts te gaan die mijn gebit op een andere ( betere hoop ik) manier onderhoudt.  Het is uitstel zo werd mij uit dochterlijke kring gemeld en dat klopt natuurlijk maar voor nu ben ik toch even blij met de pauze. Ergens half september dan mag ik weer en tegen die tijd ga ik opnieuw mijn nood klagen en me met woorden overladen met zelfmedelijden. Tot die tijd ga ik het met u over andere dingen hebben.

Koude oorlog?

Ben druk met van alles en nog wat en behalve de persoonlijke zaken ook nog het wereldtoneel een beetje volgen. Nederland stond de laatste weken nadrukkelijk en mogelijk ongewild op het wereldtoneel. Dat heeft nu geleid tot allerlei reacties die lijken te gaan leiden naar een Tweede Koude Oorlog. Hoewel Rusland in de persoon van Poetin een sterke leider heeft is dat niet altijd het soort sterke leider waar de Russen op zitten te wachten. Die roep om een sterke leider is in Nederland ook wel te horen geweest en mensen roepen dat uit onbegrip, uit een gevoel van machteloosheid, uit onzekerheid. Er zijn vast meer redenen te bedenken waarom mensen dat roepen. Sterke leiders zijn met een lantaarntje te vinden en dan is het de vraag of het de sterke leider is die tegemoet komt aan "het gesundenes volksempfinden", of is het een leider die van zichzelf denkbeelden heeft die rust en bedachtzaamheid in de maatschappij implementeren. Die ervoor zorgt dat grote delen van een land met de neuzen dezelfde kant op gaan omdat ze overtuigd zijn dat de sterke leider het bij het rechte eind heeft. Nu kan een sterke leider allen functioneren als hij zelf ervoor zorgt dat ook zijn sterke leiderschap een toets van kritiek heeft. Zonder kritiek geen sterk leiderschap. Dat is waar het bij Poetin mis gaat, hij kan geen kritiek op zijn functioneren verdragen. Hij is eigenlijk geen sterke leider meer maar een man die, klein van stuk, despotisch is ingesteld geraakt. Als je het nader beschouwd heeft hij een nieuwe vorm van Russisch communisme gemaakt. Met aan het hoofd niet de zo gedenkwaardige leden van het Politbureau met een secretaris-generaal maar een Politbureau die door een man wordt bezet; Poetin zelf. Zouden de Russen al nadenken over een post Poetin tijdperk. Want dat komt, vroeg of laat is hij een keer weg. Hij is pas 61 jaar en daardoor lijkt niet de natuurlijke weg de aangewezen manier voor het vertrek van Poetin. Dat zal dus anders gaan. In vroeger dagen kenden we ook nog wel meer mensen uit de Russische politiek, of wat daarvoor doorging. Met Breznjev was er ook altijd Andrej Gromyko, minister van buitenlandse zaken, al tijdens Chroetsjev tot de benoeming van Gorbatsjov. We kenden nog wat mensen van gezicht en naam. Nu, in de era van Poetin kom ik niet verder dan Medvedev en Zjirinovski. Daarmee houd de feitelijke kennis ongeveer op. Is dat een schande? Het voelt niet zo maar is het misschien wel want de Russische politiek is door de geldingsdrang van Poetin voor de wereldpolitiek weer veel belangrijker geworden. Wat Poetin in de naaste toekomst wel of niet gaat doen, wat zijn denken beheerst voor de komende tijd is ook voor het Westen steeds interessanter aan het worden. Wat kunnen we nog van deze meneer verwachten, die, als je hem een kneep op zou zetten toch verdacht veel van Napoleon heeft. Dat strekt niet tot aanbeveling en zou moeten zorgen dat de wereld buiten Rusland waakzaam is en lijft. Geen halfslachtige oplossingen maar gedurfd en met risico de confrontatie aangaan, iets anders snapt deze man niet meer. Keurige tijd doorgebracht in Duitsland volgens mij want ik heb hem vaker vloeiend Duits horen spreken. Nu blijkt dat zijn dochter te Den Haag woonde zou je toch vermoeden dat de Poetin's meer Westers georiënteerd zouden zijn dan ze nu laten blijken. Komt er nu een cliché van heb ik jou daar maar; de toekomst zal het leren. Iets anders kan ik er niet van maken.

Johan revisited

Gisteravond lekker bij Johan gezeten en daar een goed gesprek gehad met een hele goede bekende, iemand die ik vanuit de oudheid al ken. Op dezelfde school gezeten, op de zelfde club gezeten en woonde in dezelfde buurt, en nu weer overigens. Meestal begint een goed gesprek met een goede borrel maar dat is niet altijd een voorwaarde en zo ook nu niet. Zoals een goede gastheer in de horeca betaamt meldde Johan zich ook nog even in het gesprek en al gauw kom je dan bij allerlei namen, mensen en gebeurtenissen die mij ten dele wat zeggen. Hij heeft een geheugen als een olifant en tovert zo allerlei feiten tevoorschijn waarvan ik nu weet dat ze er waren maar waar ik allang niet meer aan heb gedacht. Zo begon hij over een familie waarvan de vader vroeger politieagent was in ons dorp en over een gebeurtenis van 25 jaar geleden die mij ontschoten is en was. Zo is hij eigenlijk een wandelende encyclopedie over het wel en wee van ouder Eerbeek. Daar, op een van de mooiste plaatsen van ons dorp. Het is echt een mooie plek want zo moeilijk is het niet om de mooiste plek van ons dorp te worden zo hoor ik de cynici al roepen. Dat klopt want het dorp schreeuwt om verbeteringen die er maar niet lijken te komen, wat op zich al schandalig is, maar dat even terzijde.
Op die mooie plek mocht ik de avond doorbrengen en dat was een waar genoegen. 

Weerbericht

Terwijl half Nederland met een moesson te maken heeft komen wij er niet goed vanaf. Het is weer natuurgebied van ouderwetse orde. Hevig en nat. Wij zijn daarop niet meer ingericht met onze afwatering en riolen. Soms is het net teveel, zoals vandaag op heel veel plaatsen. Maar niet in Eerbeek dus, voorlopig althans, zonde de Goden te verzoeken. Wij zijn blij voor onszelf, hopelijk blijft het bij schade en geen menselijk leed, daarvan is al genoeg. De blauwe stip in het midden van de kaart is ons huisadres, dat voor alle duidelijkheid.

Appps.

Vanochtend weerbericht gekeken en jawel, het ziet er goed uit dus het andere Klinkertjes en ik maken ons gereed om te gaan wandelen. We stappen in de auto en eigenlijk zonder discussie of afspraak rij ik naar het oude Groenendaal waar we de A50 passeren door een fietstunnel, het hek door en we staan in het Deelerwoud.
Nu had ik u al verteld dat ik de eifoon had voorzien van nieuwe software en dar betekent ook dat de App's die niet zo baak gebruikt weer moet opstarten. Alles willen ze weer van je weten. Dat neemt eigenlijk teveel tijd als je net begint met wandelen. Dan wil je lopen. Nu ken ik natuurlijk mijn andere Klinkertjes en nog geen kilometer verder moesten we al een poosje staan omdat er gefotografeerd moest worden. Dat gaf mij de gelegenheid in te loggen en in te stellen. De laatste keren hadden we last van een moe nieuwe optie van Nike: met een vrouwenstem werd telkens gemeld dat je stil staat of dat je weer verder ging. Je kan het uitzetten, dat wist ik inmiddels maar ik doe dat niet als ik al op een run heb ingesteld. Dus hoor je de hele tijd in het Engels dat je stil staat of niet, zelf begrijp ik de meerwaarde ervan niet maar goed. Nu heb ik deze geweldige uitbreiding uitgezet en dat is in het bos en op de hei een stuk rustiger. 

Tour de Jour

Het is bijna klaar, de drieweekse rondreis door Frankrijk. Morgen zullen de rangen victorie kraaien in Frankrijk want na vandaag en gisteren staan twee Franse heren in de top drie. Gisteren en vandaag waren twee bergetappes in de Tour die zijn weerga niet kenden. Door de Pyreneeën was het klimmen en klimmen. Wat zullen die mannen een pijn in de benen hebben. 
Het was bij lange na niet het enige nieuws van vandaag en gisteren. Wat heet; er was belangrijker nieuws en dus was het schakelen tussen zenders, opnames maken en proberen de aandacht te verdelen. Het andere nieuws was de terugkomst van verongelukte passagiers van MH 17. Op bijna on-Nederlandse manier verliep het hele proces, van aankomst op de luchtbasis tot en met de rit naar Hilversum waar verder identificatie zal plaats vinden. Niet Nederlands door de manier waarop het zich allemaal voltrok. De waardigheid bleek alleen al uit het feit hoe de kisten vanuit het vliegtuig naar de rouwauto’s gebracht werden. Daar heb ik enorme bewondering voor hoe die mannen ( en vrouwen) dat kunnen. Daar moet toch enorm op geoefend worden/zijn. Het viel me eigenlijk voor het eerst echt op tijdens de bijzetting van prins Claus. De sereniteit en de beheersing waarmee zij het vervoeren van een kist kunnen uitvoeren is belachelijk goed.
Die beheersing en sereniteit, noem het waardigheid zag ik ook nu terug. De begeleiding van de rouwstoet over de snelwegen richting het Hilversumse grenst dan weer aan het ongelofelijke. Natuurlijk is het erg, en natuurlijk zijn heel veel mensen betrokken of voelen zich betrokken. Het creëert een klimaat van saamhorigheid maar ook hier hoort een signaaltje van de andere kant van de medaille. Hoe erg het ook is allemaal, er sterven meer mensen onnodig op deze wereld en het dodental in Nieuw Palestina, noem ik maar even de Gazastrook en de Westbank staat inmiddels ook op 500 slachtoffers, voor een groot deel hebben die daar ook niet om gevraagd.
Het is absoluut niet de maat nemen van andermans verdriet, daar ben ik zeer op tegen en dat doe ik hier ook niet. Alleen zou ik willen dat het verdriet om ongevraagd leed over meerderen gespreid werd. Dat we ook een dag van rouw hebben voor al deze slachtoffers, een nieuwe rouwdag maar dan voor oorlogsslachtoffers. Die hebben we toch al hoor ik u denken. Dat klopt natuurlijk maar toch beperkt zich dat al te vaak tot het herdenken van slachtoffers uit de tweede wereldoorlog. Ook heel goed maar ik zoek een andere dag; een voor oorlogsslachtoffers van dat jaar of zo. U merkt dat het nog broeit in mijn hoofd, dat het geen uitgewerkt idee is, dat er nog over nagedacht moet worden alvorens er een mooi plan komt. Saamhorigheid bij deze ramp hebben mij nog maar weer eens overtuigd dat wij, Nederlanders, dat een mooi gevoel vinden. Dat we er bij tijd en wijle zelfs behoefte aan hebben. Dat het toch onnodig moet zijn om op een volgende ramp te wachten voordat we dat gevoel weer hebben. Dat gevoel is goed, de reden waarom niet. Daar moeten we wat aan doen.

Op mijn sloffen

Berouw komt na de zonde is een algemeen gezegde en ik twijfel of het van toepassing is. Van toepassing op iets wat herhaaldelijk gebeurd en waar ik maar geen grip op krijg. Heel vervelend en je loopt er pas tegenaan als het te laat is, in de meeste gevallen. Vorig in jaar in Duitsland een paar vilten pantoffels aangeschaft. Ze waren minder dan een tientje meen ik me te herinneren.
Hele winter op gelopen in huis, en nu nog steeds loop ik op die dingen. Zodra ik binnenkom gaan de schoenen of slippers uit en trek ik deze, geheel van vilt opgetrokken slippers aan. De bovenkant is van een viltsoort maar bijzonder genoeg is de zool van deze slipper ook van vilt. Dat loopt zacht en geruisloos maar ook gewoon lekker in huis. De bovenkant is langzaam zo opgerekt dat het steeds moeilijker wordt om ze aan de voeten te houden en dat was reden om deze week maar eens naar nieuwe om te zien. Dus wij een ritje gemaakt en over Duitsland zodat ik bij diezelfde zaak even een paar nieuwe kon halen. Wij daar naar binnen en vorig jaar stonden/lagen ze in zo'n bak met allerlei pantoffels. U weet wel; die bakken die overal in winkels hebben staan waarin de goedkopere schoenen, pantoffels, sokken en andere spullen indoen en die bijna standaard altijd minder dan een tientje kosten. Die bakken waren nu aan de buitenkant van de winkel geplaatst en dat gaf ons al een eerste indruk van de aanwezige spullen. Van alles te vinden maar natuurlijk niet mijn fijne slippers, ook niet een aanverwante soort. Pantoffels en andere schoentjes genoeg, daar niet van maar daar kwam ik niet voor. Die soort slipper, van vilt en met een vilten zool. Nee, die waren er niet. Natuurlijk niet want het kostte toch een half jaar en langer om uit te vinden dat het wel een geweldig product is, voor mij althans, en dus wil ik nu pas een paar andere kopen.
Het berouw dat ik niet direct 3,4 of 5 paar van die slippers gekocht heb begint in mijn maagstreek op te doemen. Er begint een vaag vermoeden op te borrelen; het zal toch niet waar zijn. Ach, ik kijk wel even op internet zeg ik nog tegen de dames. Dat komt wel goed met die slippers. Terug in huis kijk ik op internet en niet of nauwelijks te vinden, of veel te duur. Ik weet niet of u wel eens honderd euro heeft betaald voor een paar slippers/pantoffels, ik niet en ben het niet van plan ook. Berouw komt na de zonde en dus heb ik er berouw van dat ik niet direct meerdere paren gekocht heb, daar in Duitsland. Dan had ik in ieder geval daarover geen zorgen, hoe komen mijn voeten de winter door?

Websites

Het is een heel gedoe geweest want de websites deden het af en toe en af en toe niet. Ja die zin nog maar weer eens nalezen, wat staat er toch. Toch klopt het precies; in onze browsers deden onze websites het heel verschillend. Nu is het zo dat werkende aan de achterkant ( aan de vulling) van de website kan het nog weleens mis en dan krijg je een zogenaamd block. Meestal duurt dat tien minuten maar soms ook langer. Ligt dat aan de ernst van het vergrijp? Het zou zomaar kunnen, dat weet ik eigenlijk niet. Nu deden we meestal niets en toch blocks maar dan anders. Het was dus niet de gewone routine van het blocks maar naders. Bij blocks door de hoster of door KPN ligt alles eruit en nu, vreemd genoeg, was het dan de ene en dan weer de andere website die eruit lag of met z'n allen of geen een. Het was onvoorspelbaar gedrag. Hoster ingeschakeld, onze eigen helpdesk ingeschakelde en in het laatst was iedereen het eens. Het kwam door een programmaatje wat ik hoogst persoonlijk geïnstalleerd had. Hoort bij het pakket software dat het Hollandse merk kleurentelevisies levert om ervoor te kunnen zorgen dat foto's en filmpjes vanaf de computer ook op de tv zichtbaar zijn. Goed; dat hele pakket verwijdert en ook zoveel mogelijk waar het op de achtergrond toch nog meedraaide na verwijdering. Een heel klusje en het hielp geen bal, dat geeft de burger moed.

Tsja, dan moest het wel KPN zijn en de hoster, aardige man overigens, was ervan overtuigd, in het laatst dan, dat het bij KPN moest liggen. Dus hij een ticket ( een verzoek om reparatie/hulp) naar KPN gestuurd. Resultaat; waar wij de gehele tijd naar onze fout zochten was het de hoster die meldde dat hij de machine ging rebootten. Hij moest de server waarop onze websites gehost worden opnieuw starten, zo was, denken wij, het advies van KPN. En dat werkte, sindsdien geen last meer gehad. Wel ben ik nog steeds bezig de apparatuur weer in de oude stand terug te krijgen van de eifoon en de eipad weer in fabrieksmodus terug gebracht want je wist maar nooit of het daar nog ergens zat. Nou nee dus; probleem is in Dronten opgelost. Dronten forever!!

Ongelofelijk warm

Soms is het wereldnieuws en soms is het komkommertijd want vandaag even een korte Blog. Waarom? Simpel: de eipad waarop ik nu schrijf, zo na 22u bij ons achter in de tuin heeft het net zo warm als ik zelf. Het is nog een fijne 28 graden na een dag waarop het kwik steeg, naar voor onze maatstaven, astronomische hoogte van 34+. Nu weet ik wel dat in sommige andere landen dat geen probleem is, ook niet voor het Hollandse lijf, maar deze warmte hier werkt verlammend. De neiging bestaat om vooral maar niets te doen, niet te bewegen en zorgen dat de temperatuurhuishouding in orde blijft. Eigenlijk hebben we vandaag alle mogelijkheden benut om zo koel mogelijk de dag door te komen. Deuren en ramen sluiten, met de auto rond en fijn even genieten van die airco. Nog even naar een enorme brand gekeken bij de voormalige VAR. Net als heel veel andere mensen overigens, die wij dan ramptoeristen noemen. 

Het enige wat ik niet gedaan heb is een verkwikkende koude douche genomen. Dat was eigenlijk ook wel aantrekkelijk geweest maar kost ook weer moeite. Afwegen van activiteiten voor zover dat kan. Nu schijnt het morgen al weer wat af te koelen, ik hoop het maar. Hoef ik daarvoor niet warm te lopen.

Pauze voorbij?

Een tijdje even niet zo heb ik mezelf en u beloofd maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan en zo is het WK voetbal achter de rug en wordt Duitsland wereldkampioen. Nederland eindigt wonderwel als derde en dat is verdikke nog een prestatie van formaat. 
Vandaag is de dag na de ramp met een toestel op weg van Amsterdam naar Kuala Lumpur. Het is een enorme tragedie die flinke wonden slaat. En alsof erop gewacht is besluit Israël op het moment dat de wereld bezig is met deze ramp om de Gazastrook binnen te vallen. Nog een tragedie erbij die inmiddels ook veel levens heeft gekost. Meer van die anonieme levens en dat maakt natuurlijk ook het verschil. Hoewel het vliegtuig neergekomen is in een onbegaanbare streek en bovendien oorlogsgebied maakt toch dat de mensen die zijn omgekomen, ook in onze regio, wel een aantal matches oplevert. In Doesburg, Zutphen en Doetinchem zijn mensen, ook kinderen, omgekomen omdat er weer veel nationalisme aanwezig is in de wereld. Die een soort van landje-pik oorlog oplevert en die nu in bepaalde groepen tot verkeerd wapenbezit geleid. Op 10 km beschoten door luchtdoelraketten. Die vuur je niet af vanaf je schouder daar is meer apparatuur voor nodig. En dan Gaza waar een hoop ellende wordt aangericht. Terecht of niet dat er wordt ingegrepen, daarover heb ik  geen oordeel. Wat mij meer schokt is de selectiviteit waarmee we begaan zijn met andere mensen. Natuurlijk moet er een condoleanceregister komen en worden getekend maar in Gaza zijn ook gewoon mensen die in een oorlogssituatie terecht gekomen waarom ze niet gevraagd hebben. Waar mensen omkomen in een omgeving die door bommen en granaten worden getroffen, bommen en granaten die ze niet willen. De aandacht voor deze ramp is natuurlijk goed en terecht maar kunnen we ook eens denken aan anderen die door eenzelfde lot getroffen zijn. Dat brengt me nog op een ander aspect en dat is de nationaliteitenkwestie. Het identificeren van de nationaliteiten die geen waarde op zich hebben. Er zijn niet zoveel Belgen, Fransen en Amerikanen of Nederlanders omgekomen, er zijn 298 mensen omgekomen, of ze nu uit Nederland of Australië komen. Natuurlijk is ook dat wel informatie die gegeven moet worden maar het lijkt alsof de informatie in het begin van de ramp zo uit elkaar getrokken wordt dat ook dit ineens relevante informatie lijkt.
Nou dit was wel weer een binnenkomer maar zoals u weet zijn Bloggers mensen die, en dat geldt zeker voor mij, die door het opschrijven hun gedachten over een bepaald onderwerp ordenen. Dat was nu ook het geval en daarom was het voor mij nodig deze Blog te schrijven. U bent natuurlijk vrij om er anders over te denken of het anders te voelen, dit is hoe ik erin sta. tot de volgende.

Bloggen, even niet

Het is een beetje rustig van mijn schrijffront. In beslag genomen door van alles en nog wat komt het schrijven even op de achtergrond te staan. Dat ga ik wel goed maken maar niet nu. U hoort van mij.

Tour

De tour is weer begonnen, dit jaar in Engeland. Het was wel een vertoning daar ergens op het Engelse platteland. Er staat daar een enorm paleis welke schijnbaar iets met de Royals daar te maken heeft. Tenminste ik zag een aantal van hen op het bordes van het kasteel staan terwijl de renners, nog steeds in een fictief départ van een half uur, daar moesten stoppen. De helmpjes gingen af en het volkslied werd gespeeld. Net als bij Wimbledon wordt er dan met deze en gene een woordje gewisseld en verder konden ze weer. Dat wachten op het bordes had wel iets weg van de bordes scene met koningin Juliana op haar verjaardag. Alleen was/is paleis Soestdijk mooi wit en dit paleis was uit die lelijke kleur bruin opgetrokken waar ze in Engeland patent op lijken te hebben. Het was wel een drukke dag vandaag en is nog niet voorbij. De Tour de France startte dus vandaag, de kwalificatie van de Formule 1 vond deels in regen plaats en dan is er nog die andere sport waarvan ik u niet meer zou berichten tot een bepaald moment, en dat moment lijkt er nog aan te komen ook. Bijna wilde ik zeggen dat ik vandaag druk was maar buiten de boodschappen heb ik eigenlijk alleen maar sport gekeken en een beetje achter de computer gezeten. Toch is het een heerlijke dag tot nu toe, de spanning bouwt zich rustig op en we zullen zien. Heb me voorgenomen om niet teleurgesteld te zijn want al veel verder dan gedacht. De mazzelwinst op Mexico leidde nog wel tot een geinig liedje waarvan gezegd wordt dat het authentiek is; nou daar gaat ie dan;

Riool

We zijn in afwachting van een voor ons bekende figuur, de plaatselijke loodgieter. Al 25 jaar komt hij als we in nood zijn over onze afvoeren, waterleidingen en goten. Dat begon al bij de intrek in de woning waarbij nogal veel door de loodgieter en de timmerman, de schilder en nog meer mensen aan het huis moest worden verholpen. Nadat de vorige bewoners van dit huis waren vertrokken veel werk aan de woning dus en veel mensen over de vloer. Op vrijdagmiddag een kratje bier neergezet en natuurlijk heel veel koffie en deze mensen zijn ons nooit meer vergeten. Nu komt vandaag de loodgieter die toen ook bij het opknappen van ons huis betrokken was en hij vind het leuk. Even met ons praten, kopje koffie, nog een keer praten en intussen zijn werk doen. Nu is het werk van een loodgieter ook met de tijd mee gegaan en wordt een verstopping opgespoord met een soort endoscoop, door deze vakmensen aan geduid als een camera. Grappig om te zien hoeveel het op elkaar lijkt, hoeveel het lijkt op hoe het bij mensen gaat. Alleen het riool wordt niet verdoofd als u begrijpt wat ik bedoel. We zijn in afwachting van de ingreep want de diagnose is gesteld: verstopping door een enorme ophoping van wortels in het riool, graven dus en vervangen dus, zo denken we nu. Het is maar afwachten wat de nieuwe technieken brengen want het kan altijd nog weer anders worden.

Onderweg

Ben onderweg geweest vandaag en hoewel het onze oppasdag is was het belangrijk genoeg om het andere Klinkertje alleen met de heren te laten. Nu hoefde ik niet in de spits te reizen maar buiten die tijden is het toch maar heerlijk toeven op 's lands autowegen. Meer dan genoeg ruimte en geen enkele file, ook niet in de rest van het land, op een file na als gevolg van een ongeluk. Je vraagt dan ook af of er geen andere manier is om files voor te zijn. Met een half uur ben ik al een eind richting het midden van het land. Dat gaat veel sneller dan ik had verwacht en gedacht. Dat is een meevaller en daarom moeten zich de knappe koppen nog maar eens buigen over de fileproblematiek. Het thuis werken, de extra rijstroken, en andere maatregelen leiden bij tijd en wijle niet tot het gewenst resultaat. Of het kan gewoon niet anders of er wordt een collectieve denkfout gemaakt. Dat laatste is bij zoveel onderzoek niet waarschijnlijk maar ook niet onmogelijk. De roep om allerlei technologie in bijvoorbeeld de voetbalsport is luid te horen en werkt ook. Mooi om te zien overigens. De roep om extra maatregelen zodat het verkeer op een betere manier kan worden afgewikkeld en er geen files ontstaan, dat is een roep die er wel is maar die vooral in kringen gehoord worden die zich al met deze problematiek bemoeien. Daar zit nu net de kneep, als ik gelijk heb tenminste. Ze moeten anderen, zonder verstand van zaken, een keer dit laten onderzoeken. Wat ik bijna zeker weet is dat er genoeg asfalt ligt, het moet alleen beter gebruikt.