Engels

Onze oudste was er met man en kinderen. We waren een beetje aan het praten toen het P-woord viel. Merkwaardig die vervuiling van de Nederlandse taal. Helemaal niet dat ik een taalpurist ben, maar deze gaat wat mij betreft wel erg ver. Voor mensen zoals bijvoorbeeld mijn moeder, de Engelse taal niet machtig, gaan al deze termen een brug te ver, a bridge too far. Er komt een tijd dat zij de conversatie niet meer kan volgen. Nu gebruikten wij vroeger thuis heel veel germanismen en er werd veel dialect gesproken. In ieder geval tussen mijn moeder en uw schrijver. Nu spreken wij een Neder-Saksisch dialect dat het midden houd tussen Midden-Geldersch en Geldersch-Overijsselsch ( ook aangeduid als Oost Veluws),  daarin zitten een aantal woorden die erg op het Engels lijken. Soms was het ook in het gewone Nederlands handig om dialect te kennen. Als in het dialect iets wordt uitgesproken als ie, biel(e), schrijf je in het Nederlands altijd met “ij”, dus bijl.

Fries heeft dat gebruik van Engelse woorden overigens nog veel sterker. Woorden als kaai, swiet en tsiis (of key, sweet en cheese) worden nogal eens aangehaald om de verwantschap tussen het Fries en het Engels te benadrukken. ( ©www.kennislink.nl)  

Dat was vooral in de oude talen zo, nu is dat meer weggevallen. Onze ( mijn) spreektaal is doorspekt met dialect behalve als we ervoor kiezen om algemeen beschaafd Nederlands te spreken. Als we onder elkaar zijn is dat anders, en onder elkaar is een wijd begrip. In mijn geval betekent dat niet het gezin waar ik de jongste spruit was, als onder elkaar. Mijn vader kwam uit de veenkoloniën en had zich juist afgeleerd om dialect te spreken, je kon ook echt niet horen dat hij uit die streek kwam, in tegenstelling tot sommige anderen. Mijn oudste broer verstaat het wel maar spreekt het niet. Onder elkaar is in dit verband met zus en moeder. In ons eigen gezin spreken de drie meiden geen van allen dialect, ze verstaan het wel maar spreken, nee. Onder elkaar is ook een deel van de vriendenkring en soms ook gewoon als je iemand treft die overduidelijk moeite heeft met het Nederlands spreken, overschakelen op dialect. 

Terug naar het Engels en het P-woord waarvan u zich natuurlijk de hele tijd al afvraagt wat dat moet zijn. Power-napp is het woord waar de hele discussie mee begon. “hij heeft al een lekkere power-napp gehad”; werd gemeld door onze oudste. Voor gewone Nederlanders; hiermee wordt bedoelt dat hij ( één van de kleinzonen) net een lekker hazenslaapje had genoten. U begrijpt dat ik ondanks het feit dat ik geen taalpurist ben hierover wel even de discussie moest aangaan. Een lekker hazenslaapje is voor mij net zo powerfull als het P-woord zelf.