Vandaag is het 12 mei en het andere Klinkertje bestond om juist vandaag hulp van boven te krijgen. Hulp om een al lang gewenste foto te kunnen maken. Voor de duidelijkheid; het gaat om een foto van een wielewaal die zo moeilijk te krijgen is. Het liedje gaat, je hoort hem wel maar je ziet hem niet. Bijna onmogelijk dus en reden om assistentie te vragen. Dit is zo’n vooringenomen dag, in vroeger tijden wist je precies hoe deze dag verliep, want deze dag is de geboortedag van mijn moeder. Ze is er al bijna 9 jaar niet meer maar ze is er nog altijd, voor ons dan. Dagelijks weet ik niet maar een paar keer in de week komt ze langs. In van die mooie uitspraken en oordelen. 91 zou ze zijn geworden dit jaar en in deze tijden is dat nog een te behalen leeftijd, het was haar niet gegund geweest. En de paar jaren dat Pa er niet meer was hebben haar veel verdriet gedaan. Ondanks onze aandacht en zorg mistte ze hem als geen ander. Uiteindelijk kon ze niet meer, vanwege de ziekte opgetreden extreme moeheid werd haar teveel. 91 dus en met een oorlog zo dichtbij, met alle indringende beelden die we te zien krijgen is het misschien ook wel goed zo. Dat was waarschijnlijk wel een grote angst, de oorlog terug in Nederland. Tijdens de 2e Wereldoorlog op gegroeid in Brummen, dicht bij de IJssel en bij Zutphen was er relatief veel oorlog in de buurt. Schuilend in hun kelder op de zakken met aardappels afwachten tot de vliegtuigen over waren.Die angst heeft ze haar hele leven gehouden, in de nacht overvliegende vliegtuigen hebben haar soms wel wakker gehouden. En ze heeft vandaag het andere Klinkertje bij gestaan, de wielewaal gezien en op de foto, dank je wel ma. Hopelijk samen en hebben jullie het goed daarboven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten