In mei

Het is altijd een bijzondere maand; mei. En dit jaar zeker want de lente komt nu pas op gang eigenlijk. Dan zijn er nogal wat verjaardagen te vieren en dat allemaal Corona proef. En dan zou mijn moeder morgen 90 jaar zijn geworden, en de weldaad aan kleinkinderen zou ik haar zo gegund hebben.Dat het niet zo is gegaan spijt me nog altijd maar, zo zal uw reactie zijn, zo is het leven. Daar heeft u rationeel geredeneerd volkomen gelijk in maar gevoelsmatig is het voor mij heel anders. Nu was het einde onvermijdelijk maar toch. Van iedereen die mij ontvallen zijn mis ik haar het meest van allen zonder de anderen tekort te willen doen. Zo lang ze over je praten leef je nog is wel een gezegde, en bij ons komt ze elke week wel een paar keer op bezoek, door haar gezegdes en de manier waarop ze met ons omging. Aan de andere kant van de leeftijdslineaal is het in mei onze kleindochter die 2 jaar wordt, mijn moeder nooit gekend en dat is spijtig. Twee jaar wordt onze kleindochter en het begint al een hele dame te worden. Dan is ook nog haar vader, en onze schoonzoon, jarig. Tot slot van deze maand is onze oudste dochter jarig, u begrijpt, het is een drukke maand met gemankeerde verjaardagen vanwege de de aanhoudende Coronacrisis. We leren er langzaam mee leven, en om in stijl te eindigen; dat is nu een van de dingen waarvan ik dan wel weer heel blij ben dat mijn moeder deze hele vervelende tijd hoefde mee te maken.