Kabbelen

De laatste keer dat ik u schreef was op 6 oktober en we schrijven inmiddels de veertiende. dat is meer dan een week en als u denk; het leven aan die kant kabbelt een beetje voort; nou nee. Er gebeurd van alles en er is van alles gebeurd en dat kan je in de verste verte niet met kabbelen vergelijken. Om maar eens een voorbeeld te nemen; als erkend cultuurbarbaar ( zo noem ik mezelf nogal eens) was ik dit weekend op een heuse expositie in het prachtige stadje Lemmer. Nog nooit geweest in Lemmer maar erg leuk. Zo met die oude zeesluizen en de brug die halverwege het eerste deel van het stadje ligt en waar ik toch twee mensen mee bezig zag om alles goed te laten verlopen ( nee, nog maar even geen robot). Werk dus en dat is goed want dan dient al het zwarte geld wat langs komt nog ergens voor. 
De expositie die we bezochten was gehuisvest in een oud ( jaren zeventig schat ik) gemeentehuis wat op de nominatie staat om gesloopt te worden doordat er gemeentes gefuseerd zijn en daar hoort een nieuw gemeentehuis bij blijkbaar. Gesloopt gaat het worden, zeer binnenkort en zo werd aan de kunstenaars die exposeerden meegedeeld; alles wat zich erin bevind mag je meenemen. Dat nodigde ons uit om het pand nog eens grondig te inspecteren op bruikbare waar. Zo waren er zeker nog vijftig(!!) bureau, van beukenhouten fineer maar al op hoogte verstelbaar die de container ingaan als er gesloopt gaat worden. Datzelfde gold voor ladekasten en andere interieurattributen. Onbegrijpelijk dat zo'n (oud) gemeente niet tegen de een of andere tweedehands kantoormeubelen zaak heeft gezegd; zoveel duizend euro en neem het maar mee. Het geld schenken we aan een goed doel of zoiets. Niest van dat alles. Nu passen het woord gratis en Nederlanders goed bij elkaar om te niet te zeggen dat het synoniemen zijn. Dus er werd nog het nodige bij elkaar gesprokkeld en jammer dat je zoiets niet eerder weet want er was vast nog wel een handel in. Niet dat wij zulke handelaren zijn, maar evengoed.
Om u even te herinneren; we waren op een expositie van fotokunst en dat was het; kunst waarvan je van sommige foto's denkt; dat kan ik ook en kunst die je verbaasd; mooi en buitengewoon indrukwekkend. Zo was er een soort collage van allerlei vensters; kozijnen in binnen- en buitenland. Heel mooi om te zien en er waren foto's gemaakt van graven, en de spreuken op kerkhoven door Frankrijk heen, heel bijzondere sfeer, beetje macaber maar ook mooi om te lezen wat de nabestaanden de overledene nog meegeven aan wensen en herinneringen. Dan waren er de gekunstelde foto's met modellen; kinderen en vrouwen. Tsja, daar moet je van houden, het sprak mij in ieder geval niet aan. Het komt voor mij te gemaakt over. Daar hou ik niet van en dat mag want het is kunst nietwaar.  Toch was het bijzonder, en door de kunst en door het binnenkort te slopen gebouw. Een mooi ervaring voor een erkend cultuurbarbaar.