Harde tijd

Deel 1; Na een tijdje in het ziekenhuis mocht ik drie dagen thuis zijn voordat dezelfde kwaal zich opnieuw openbaarde. Via dezelfde SEH weer opgenomen in het ziekenhuis. Het is inmiddels alweer dag negen van deze opname en er is nog steeds gerede twijfel wat de oorzaak is van de kwaal. Gisteren mocht ik een, wat mij betreft, noviteit ondergaan: het inslikken van een filmcameraatje. Heel klein en het apparaatje ging al flitsend mijn maag-darmstelsel in, al foto makend op de plekken waar het altijd donker is. Erbij draag je een soort kleine video- opname recorder. Allemaal begeleid door een super aardige functie assistente. Na een paar dagen komt de pil op natuurlijke wijze uit het lichaam. Wel kunnen de artsen de beelden bekijken  en dat hebben ze gedaan. Doordat de pil geen 360 graden foto’s maakt konden ze het gebied waar het om ging niet goed beoordelen. Dus opnieuw kijken voordat er geopereerd kan worden, dat is morgen aan de beurt. Vervelend is het op zijn zachts gezegd dat de diagnose na deze periode nog niet rond is, de behandelaren staan er ook zo in. Nu gaat morgen hopelijk de kogel door de kerk. Het maakt wel zowel ik, als het andere Klinkertje, wel op het randje van ons kunnen leven. Wat een aanslag is dit, en tot overmaat van ramp wordt ook ons nieuwe bed geleverd wat ook nog eens een extra aanslag is voor het andere Klinkertje.

Deel 2; Na een nachtje slapen, en de 10e dag na de 2e opname is besloten om toch in te grijpen en dat kwam me bekend voor; eerst via de epidurale pijnstilling wachten tot je wordt opgehaald voor de operatie. Dat duurde nogal en hoewel al een beetje soezend bedacht ik nog wel dat het goed zou zijn als het thuisfront op de hoogte zou zijn dat niet de operatie zolang duurde maar de wachttijd. Gelukkig waren ze heel meegaand en heb ik even met het andere Klinkertje gebeld over de stand van zaken. Dan krijg je na een operatie, ik in ieder geval, een beetje diffuus bewustzijn. Je weet dat je er bent maar hoe of wat nog geen idee. Eenmaal terug op de afdeling gaat het leven al snel weer zijn eigen gang met zijn eigen structuur. Hoewel het me deze keer niet meeviel met een urinekatheter en twee lijn voor van alles en nog wat. Daarbij nog een sterk opiaat en vertrokken maar eigenlijk niet goed bij de les. Mijn "geluk" was het dat de lijnen niet meer werkten door stuwing en die eruit gehaald moesten worden waarna de katheter ook verwijderd werd en de opiaten gestaakt. Dat ging eigenlijk heel goed en wonderlijk genoeg kon ik 72 u na de operatie met ontslag, waar ik nu, behalve dit stukje schrijvend, ga recupereren van de hele toestand. Al met al bijna 3 weken ziekenhuis, voorlopig heb ik genoeg van Hotel Gelre gezien.