Opi

Vandaag naar een crematie geweest. Samen met onze kleinkinderen want het was hun opi. Het was hun overgrootvader die overleden was en waar we afscheid van moesten nemen. Zelf kende ik de man ook  al mijn hele leven zo ongeveer, hij was een redelijk bekende Eerbekenaar en de onverwachte stroom van mensen die ook afscheid wilden nemen bevestigden dat. Het was er druk, heel druk. In de kleine zaal waar we eigenlijk in de grote moesten zitten, zoveel mensen waren er. Het was niet anders maar het maakte wel dat wij, het andere Klinkertje en onze middelste, op een beetje ongelukkige plek in de zaal terecht kwamen met de jongens. Ze begrepen niet helemaal goed waar het om ging maar wel dat opi in het middelpunt van de belangstelling stond hetgeen wij bevestigden. Na een paar minuten zegt een van de jongetjes zachtjes tegen mij; opi komt niet hè. Nee lieve jongen, opi komt niet. Nog een paar minuten later worden de jongens zo onrustig dat we de zaal hebben verlaten en gewacht in de ontvangstruimte. Na een kwartier daar gezeten te hebben met steeds onrustiger wordende jongens werden we gewaarschuwd dat we konden afscheid nemen. De eerste mensen kwamen al uit de zaal waarvan er nogal wat met betraand gezicht. Bij de uitgangsdeuren in de buurt zaten de ouders van onze jongens en daar hebben we even met ze gewacht tot we aan de beurt waren. Wat zeg je dan tegen twee jongetjes van drie en een half jaar. Opi is een ster geworden en we zwaaien hem nu uit. Dus het andere Klinkertje en ik met ieder een jongetje op de arm bij de kist gestaan en hun zwaaien. Dag opi zei een van de jongetjes en zwaaide nog eens goed waarna de voorste rij, met hun omi, en alle ooms en tantes het opnieuw erg te kwaad kreeg. Op hun manier hebben ze toch mee gekregen dat opi nooit meer terug komt en dat heel veel mensen er verdriet om hadden.

Opi komt niet hè, nee opi komt niet, dag opi.

Donald

De verkiezingsstrijd in de USA kan ons nauwelijks ontgaan met name doordat de neef van Dagobert; Donald zich bijna elke dag wel verspreekt. Dan formuleer ik het nog netjes want hij zegt wat hij denkt en wordt dan nu en dan terug gefloten door de mensen die zijn verkiezingsstrijd in de USA kan ons nauwelijks ontgaan met name doordat de neef van Dagobert; Donald zich bijna elke dag wel verspreekt. Dan formuleer ik het nog netjes want hij zegt wat hij denkt en wordt dan nu en dan terug gefloten door de mensen die zijn imago van schade willen onthouden. Die mensen hebben op het moment een dagtaak aan het overeind houden van een presidentieel beeld van Donald. Afgelopen dagen had hij zich weer eens versproken en gemeld dat vrouwen die een abortus hadden ondergaan een soort van straf zouden verdienen. Dat is blijkbaar tot in het conservatieve Zuiden toe slecht gevallen en heeft dat gecorrigeerd naar de aborteurs die bestraft moeten worden. Nee, dat is een hele verbetering! Weer terug naar de achterkamertjes en schimmige kliniekjes die zo'n procedure slecht en vaak hygiënisch onverantwoord uitvoeren. Dat is vooruitgang anno 2016. Met steeds meer vrees gaan we november tegemoet, de maand waarin het volk in Amerika moet gaan uitmaken wie de nieuwe president wordt. Een duidelijk beschadigde vrouw die gedreven door een enorme ambitie de kandidaat voor de Democraten lijkt te worden met daar tegenover een vrouwen minachtende man die niet geleerd heeft om netjes met twee woorden te danken. Dat is merkwaardig want hoewel in een high class family (vastgoed) opgevoed is hij vanwege onhandelbaar gedrag naar een militaire academie gestuurd. Daar zou je dan toch meer van verwachten want het is een gebrek aan respect voor anderen, er totaal lak aan hebben, aan de ander. In de Westerse wereld hebben we wel wat woorden over voor mensen met deze gedragskenmerken en dan is narcist nog de meest vriendelijke. Zorgelijk dus als deze man de Amerikanen moet gaan leiden. Benieuwd hoe ze dat doen met het ontkoppelen van politiek en zakelijk belang. Dat zal op zich al een hele klus worden maar buiten dat. De man laat zich als de hoogste in rang in het politieke en militaire leven niets meer gezeggen door wie dan ook. Hij wordt een ongeleid projectiel om maar in die termen te blijven. Ziet u het al voor zich; hij en Poetin aan een tafel om te overleggen over de wereldvrede. Daar gaat de neef van Dagobert nog een hele klus aan krijgen want 2 narcisten aan een tafel; dat kan nooit goed gaan. Het is te hopen dat het Amerikaanse volk wijzer is en deze Tea-party aan zich voorbij laat gaan.

Spielmacher

Eigenlijk wilde ik niets over de dood van JC schrijven maar in deze dagen voor de Pasen is het iets wat heel veel mensen bezig houd. Er wordt veel over hem gezegd en geschreven. JC staat in dit geval voor Johan Cruyff, de andere JC kent u ook wel natuurlijk maar die leefden zo'n 2000 jaar geleden als Julius Caesar maar ook als Jezus Christus die overigens toen ook in deze dagen gekruisigd werd en overleed. Veel wordt er dus over Johan geschreven in binnen- en buitenland ( Uit mijn voormalige lijfblad;

Uit mijn voormalige lijfblad; Das letzte Spiel verloren https://t.co/MQcAZ2EqN0 via @bazonline

— Geert van Klinken (@Geert_Eerbeek) 25 maart 2016

Het meeste goed en af en toe een stekelige opmerking over zijn voormalige rookgedrag. Cruyff hoorde bij het voetbal en bij mij want icoon van mijn club; Ajax. Dat hij er nog een tweede liefde op na hield in de vorm van de Catalaanse hoofdstad en diens club is bijzaak. Voor Barcelona zelf niet natuurlijk als ik lees dat Guardiola zich beschouwd als leerling van JC en dat Barcelona de kathedraal is die hij gebouwd heeft en die rest nu alleen maar in stand houdt. Mooiste uitspraak maar waarschijnlijk alleen omdat ik van het Duits houd door Toni Kroos, speler van het Duitse elftal en Real Madrid; "Der Himmel hat einen Spielmacher

 

3 ton

Onze trouwe VW Touran heeft gisteren het respectabele aantal van 300.000 km gereden. Met up's en down's jawel, mooier dan in het Engels kun je het niet uitdrukken. Om eens lekker de auto te trakteren hebben we een gave rit in het grensgebied gemaakt en op de terugweg als kers op het toetje de auto even de vrije teugel gegeven en dat leidde in korte tijd tot 175+ km (TomTom) op de Autobahn. Hij heeft ervan genoten en door de prima reparaties van de laatste weken rijdt de Touran weer als bijna nieuw. Op naar de volgende 3 ton, je weet maar nooit.

Ha(l)lo

Voor diegenen die niets om Formule 1 geven, ga wat anders doen want dit interesseert je niets. Nou; wegwezen, hup.
Voor de liefhebbers; met jullie wil ik het hebben over het komende seizoen die naar het schijnt vooral in het teken staat van het volgend seizoen, Er dreigen doodsteken aan de sprot gegeven te worden en zoveel i zeker; de fans vinden het niets. Na vele jaren van maatregelen om de sport veiliger te maken ( de headneckrest, de smallere banden, niet meer bijtanken, etc.) en dan heb ik het nog niet over de afschuwelijke wijzigingen aan circuits zoals bij Hockenheim, Spa en Imola waar ze prachtige bochten en lange afstandsstukken eruit hebben gesloopt en zijn bijna alle circuits verworden tot Tilke circuits. Vreselijk dus want ik mis ze nog steeds en als ik naar Hockenheim (Ost curve) kijk is het toch super jammer dat ze er zo'n Mickey Mouse circuit van gemaakt hebben en waarom moest de Bus stop in Spa verandert; juist zo'n gaaf en unieke bochtencombinatie. Maar nu dreigt er iets anders wat erger is dan het waardeloze geluid van de F1 auto van tegenwoordig. Er komt een Halo aan; een soort halfopen sluiting van de cockpit die moet dien voor de veiligheid van de coureur. Die open Halo gaat i.v.m. met de veiligheid uiteraard een gesloten Halo worden en tenslotte maken we er ook maar een dak bovenop zodat we uitkomen bij een soort LeMans auto. Niet dat die niet mooi zijn maar het mooie van de F1 is dat je de coureur ziet en hij ( en wie weet zij) met bravoure en trots de elementen ( want bij een beetje regen wordt er ook gereden Amerika) trotseert en een heroïsche strijd aangaat met risico's. Jawel er zijn risico's en al jaren worden maatregelen genomen om die risico's terug te nemen. Soms goed, soms minder maar nu gaan we echt een brug te ver. Nu zijn er coureurs die het ding niets vinden en hoewel ik het zelden eens ben met Hamilton vind hij het niets evenals een man als Hulkenberg. Hulde, lof en ga vooral zo door mannen en trek je niets aan van iemand als Riciardo die het stoerdoenerij vind. Voor mij getuigt het van watjesgedrag wat de laatste beweert. Het gaat juist om het risico in de snelheid en de mogelijkheden van coureur en auto. Als we dan toch veiliger willen ga dan toch vooral die cockpit dicht maken en ja; het is ook een bepaald risico als je sneller rijdt dan 200 km, dus laten we dat ook vooral niet meer doen. Terugbrengen van risico's voor coureurs heeft zijn grenzen; zij zullen, of ze willen of niet zou ik bijna zeggen, in een auto moeten rijden op een circuit die het uiterste van man en auto vergt. Die risico's zullen ze nemen, niet omdat ze ervoor betaald worden maar omdat het de sport een extra dimensie geeft. Ja Riciardo en anderen; die risico's moet je bereidt zijn te nemen en anders moet je een andere sport gaan zoeken. Niet doen dus die Halo en graag weer meer ballen en power in de auto's.

Theezakjes

  Als u een theedrinker bent van een bepaald merk ziet u ze de laatste maanden ook. De labeltjes aan de theezakjes die u een vraag stellen en u proberen laten na te denken over de vraag die aan het theezakje hangt. Een bloemlezing van een aantal vragen zet ik even gauw op een rij voor u; even wat er uit de pot hangt, als het ware;
-wat is je allereerste herinnering?
-hou je meer van honden of katten?
-welke landen heb je allemaal bezocht?
-ben je liever populair of ben je liever slim?
-welke beroemdheid zou je willen zijn?
-wat is je favoriete snoep?
-wat zou je absoluut niet kunnen missen?
-ben je ooit naar de eerste hulp geweest?
Die vragen kom je elk moment van de dag ongevraagd tegen. Zelf weet ik niet goed wat ik ervan moet vinden. Het schijnt een middel te zijn om een gesprek te beginnen met een naaste. Nu heb ik over het algemeen, en eigenlijk nooit, een dergelijke vraag nodig om een gesprek te hebben met mijn naasten. Sterker nog; de meeste vragen zouden ze kunnen beantwoorden als is een vraag als favoriete snoep aan de tijdsgeest onderhevig en zal die vraag een ander antwoord kennen dan tien jaar geleden. De waarde van deze vragen stellen; ik vind het maar lastig en dan zie ik dat de FB pagina van het merk ons allen oproept om nieuwe vragen los te laten op het theedrinkend publiek. Misschien stuur ik er ook nog wel een; Welke vraag zou u niet gesteld willen hebben?

Doe eens gek

Doe eens gek heb ik de laatste week een paar maal gehoord als aanmoediging om buiten de gebaande paden te treden en iets te doen wat ik anders nooit zou doen. We komen net van het ziekenhuis waar het andere Klinkertje zich moest laten nakijken doordat zij haar eigen lijfspreuk van deze week wel erg serieus nam. Doe eens gek en van eens goed van de trap. Door het spelen met de kleinkinderen ging het mis bij het traphekje en flink gevallen op de vloer. Na troostende woorden van de jongens bleek het toch wat tegen te vallen met de pijnklachten en zijn we gistermiddag, op het allerlaatst, op verzoek van het andere Klinkertje (jawel), toch nog snel naar de huisarts geweest. Die wist het (natuurlijk) ook niet en toch maar voor de zekerheid een foto laten maken. Dat konden we dan het beste vanmorgen doen. Dat was ook zo want binnen een uur stonden we weer buiten met de uitslag, gelukkig niets gebroken en zo zie je maar. Een ongeluk zit in een klein hoekje en voor deze keer is het flink mee gevallen ( haha) maar dat kan ook anders gaan. Op de één of andere manier kom ik niet af van de door het andere Klinkertje, aan mij verkondigde mantra; Doe eens gek. Hoezo doe eens gek, het lijkt me een mooie nieuwe lijfspreuk voor het andere Klinkertje.

Feuilleton

Het leven lijkt soms weleens op een ( familie)feuilleton; er spelen veel mensen mee, er is liefde, drama, ellende, vreugde en op gezette tijden zijn er flashbacks. Nostalgische momenten die ineens opbloeien in je dagelijks leven. Deze week is er weer veel drama geschreven door de schrijvers van ons familiefeuilleton. Een neef heeft een ongeluk gehad met zijn auto; onwel geworden na een tweetal herseninfarcten en met veel snelheid tegen een boom gereden. Veel verwondingen opgelopen en ernstige botbreuken en wat brandwonden. Daar gaat ineens je aandacht naar toe; ik moet er veel aan denken. Ook aan het hier en nu maar vooral de dingen die ik met hem heb mee gemaakt. De discussies aan tafel tussen zijn vader( mijn oom) en mijn neef. Over van alles en nog wat maar vooral over de sociaal- economische situatie van dat moment in ons land. Nog vroeger hoe we in hun huis moesten komen over een ( in mijn gevoel) wankel draaibruggetje, en snel naar opa en opoe liepen om naar de wc te gaan. Hoe de inmiddels bijna allemaal overleden generatie het beleefd heeft kunnen we niet meer navragen maar ik had het er altijd fijn. Voelde me ook altijd welkom en door deze oudere neven wel serieus genomen. Dat is een groot goed; welkom voelen en serieus genomen worden. Dat maalt dan vanaf afgelopen woensdag in mijn hoofd; alle hele en halve herinneringen. Het gaat mijn neef iets beter maar er lijkt permanente schade in zijn hersenen te zijn en waarschijnlijk blijft hij halfzijdig verlamd. Nadat hij voor een aantal jaren voor de dood is weg gesleept nu opnieuw in zijn leven bedreigd door dit ongeluk en wat eraan vooraf ging. Het is wel een beetje tragisch wat de schrijvers van ons, maar vooral van hun familiefeuilleton, weer hebben weten te bedenken. Het leven is hard, is via een zijweg, eens aan mij gericht. Het leven is hard maar vooral, en dat vind ik erger, erg onrechtvaardig. Als iemand dat tegen je zegt; onzin dat het leven hard is; iedereen weet dat het niet altijd makkelijk is maar de onrechtvaardigheid maakt het zuur en moeilijk te verdragen. Hoe deze aflevering gaat eindigen weten we niet maar we hopen er echt het beste van. Met zo min mogelijk blijvende schade en hopelijk dezelfde neef in doen en laten. Op een later moment schrijf ik die herinneringen nog eens op, van hun huwelijksfeest tot en met hun auto die de eerste vijf(jawel, vijf!!!) versnellingsbak had die ik ooit was tegen gekomen, een Lancia was het. Maar goed, het beste wensen en hopen dat de licht stijgende lijn zich doorzet. Een Topper noemde zijn dochter haar vader, mijn neef, hem deze week en daaraan heb ik geen woord toe te voegen.