Koningsdag

Hoe het u vergaat weet ik niet maar ik krijg het nog steeds maar moeilijk uit de mond. Koningsdag is een woord wat niet lekker loopt. Koninginnedag is een woord dat beter bekt. Ook Commisaris van de Koning is iets waar ik erg aan moet wennen. Met mij denk ik velen want wij zijn op gegroeid met het besef dat er altijd koninginnen zijn geweest. Pas toen Willem geboren was ( met een extra vrije dag toe) werd langzaam duidelijk dat de volgende Royal een Koning zou worden.

De vraag blijft nog steeds hoe deze dag gevierd moet worden want op de manier zoals Juliana het deed, met het defilé op paleis Soestdijk, op die manier kan het bijna niet meer. In een lang lint aan het bordes voorbij trekken is niet meer van deze tijd, zo vond Bé en dus moest het anders. Alhoewel ze nog bij de inzegening verkondigde haar moeder als voorbeeld te hebben. Dat bleek dus niet zo.

Elk jaar waren andere gemeenten en provincies aan de beurt om haar te ontvangen op de verjaardagsdatum van haar moeder. Kosten noch moeite werden gespaard door sommige gemeenten om er een succes van te maken. Een succes van anderhalf uur de koninklijke familie in je gemeente die in die tijd zoveel mogelijk gepromoot moest worden, want het moet er wel weer uit natuurlijk, we blijven wel Hollanders.

Maar goed; Koningsdag dus; kunnen we er niet gewoon Willemsdag van maken of zo, in ieder geval iets wat makkelijker bekt. Misschien hang ik, hoe ouder ik wordt, meer naar het verleden maar er zijn ook dingen waar je maar moeilijk aan kan wennen dat ze anders worden. Nu is dit geen ramp natuurlijk, er zijn hele andere problemen om je zorgen over te maken. 

Zo varen vandaag Japanse walvisvaarders weer uit ondanks een verbod, schijnen bij de Wilders clan enorme boetes uitgedeeld te worden als je uit de school klapt en lijkt de Oekraïne op een (burger)oorlog af te stevenen door de starre houding van de Russen en het Westen. Waar vroeger nog wel gedacht werd dat een nieuwe grote oorlog zich weleens in West Europa zou afspelen zo lijkt het Oosten van Europa eerder de klos. De oude Sovjetrepublieken worden stuk voor stuk weer ingenomen door Poetin en het Westen kijkt toe en dreigt alleen maar. Het doet wel een beetje denken aan de oorlogen in voormalig Joegoslavië waar de " geallieerden" een rare rol hebben gespeeld en pas op het allerlaatste moment, en natuurlijk weer veel te laat, hebben ingegrepen.

Nou ja, maak ik me druk om een raar woord in een taal die nauwelijks wordt gesproken in de wereld. Je druk maken over Poetin, Oekraïne en de walvisvaarders lijkt wijzer dan kouwe drukte over Koningsdag.