Wandelen

Het wordt niet zo mooi, zo liet het zich zaterdag aanzien met het weer voor zondag. Weliswaar geen regen maar dan toch. Zaterdag zag er veelbelovend uit. Eindelijk eens even het zonnetje en beetje aangename temperatuur.

Zo veel mooier was de verrassing dat het zondag toch veel beter was dan beloofd. Om 10u vertrokken, samen met vrienden naar het Deelerwoud om eens een lekker stuk te wandelen en als het kan wat wild te spotten. Nu weet u misschien dat als je wandelt en je bent in gezelschap dat veel makkelijker gaat, in ieder geval voor mezelf. Veel minder de neiging om allerlei pijntjes te voelen en ook nog naar te luisteren. Je bent en aan het wandelen en met je gezelschap bezig. Die eerste tien kilometer en ook die laatste tweeënhalf waren eigenlijk vrij snel gelopen. Wel mooi wild gezien; damhert en een groep edelherten met een mannetje die een gewei had die van ongelofelijk formaat was. Wat moet die man een hoofdpijn hebben van het dragen die een enorme kroon op zijn kop. Heerlijk was het dus en pas in de laatste kilometers kon je merken dat het gezelschap wat vermoeid raakte want het werd steeds stiller achter en naast me. Zelf had ik de knollen ook aardig op en dat was reden temeer om de energievoorraad na thuiskomst eens flink aan te vullen met een paar koppen zelfgemaakte erwtensoep volgens het recept van het andere Klinkertje.

Daarna lekker bakje koffie en dan is het bijna tijd om de bank te bezoeken en even de oogleden te laten hangen. Heerlijk om zo een dag te beleven, beleef de veluwe.nl zou ik zo zeggen.

Jagen

De mededeling dat er alweer een zeearend in het bovenste IJsseldal was gespot bracht ons er toe het autootje te pakken. Hoewel we niet op jacht zijn naar nieuwe soorten en liever gewoon tegen komen ligt het nu even anders.

Het gebied waar we zijn geweest bezoeken we vaker en voor wie er bekend is, het is in de buurt van de IJsseloversteek van de IJssel die daar door het leger is ingericht.

Een apart gebiedje, een postzegel eigenlijk, met name omdat het heel weinig gebruikt wordt. Het was er vandaag heel erg modderig, vies, glad en bijna onbegaanbaar, maar wel mooi. Een van de oude bomen aan de kant van de toegangsweg was totaal, vanaf de grond, om gegaan. Wat een geweld zal dat zijn geweest, en met een onverwacht, enorm rotte stam.

Weer teruggelopen en even verderop weer aan de kant gestaan, het andere Klinkertje druk bezig met spotten van watervogels. Opeens wordt het heel onrustig en gaan vogels er in grote groepen er vandoor. Een chaotische bedoening waarbij groot en klein, watervogel of niet, alles probeerde er een goed heenkomen te zoeken. En dan zagen we hem ( of haar) in de verte opdoemen, een enorme vogel die helaas maar kort in ons beeld was en weg was ie.

Gelukkig hebben we de foto's nog want het andere Klinkertje had in de haast en de stress van het moment kans gezien toch nog twee redelijke foto's te maken.

Blij waren we deze vogel te hebben gezien, al was het maar kort: wij dachten; een zeearend. Ook in de verte en de weidsheid van het landschap duidelijk waar te nemen dat deze vogel enorm is. Bijnaam; de vliegende deur, en zo groot was ie ook. Majestueus, een paar klappen met de vleugels en uit beeld, maar mooi.

Na thuiskomst worden foto's en beschrijving geplaatst op de site die ervoor is; hun conclusie; een buizerd. Maakt niet uit; wij denken beter te weten en voorlopig houden wij het er maar op dat het een zeearend was. Laat ons die lol.

Schuldig

Begin me bijna weer een beetje schuldig te voelen als ik u laat wachten op een volgende Blog. Nu heb ik de afgelopen dagen genoeg achter het toetsenbord geparkeerd gezeten maar niet om u te schrijven. Daarvoor geen ruimte in mijn hoofd. Teveel bezig met campagne en strategie, met bijpraten en schrijven. Veel werk om de komende strijd goed te laten verlopen. Leuk maar even weer concentreren op datgene wat ook belangrijk is.

Nu is er even rust voor ik me zo op het eten komen ga storten en vanavond weer gezellig ga vergaderen. Desondanks toch kans gezien vanochtend even snel en diep de Achterhoek in te gaan. Ziekenbezoek eigenlijk maar goed, het landschap ligt er toch al en dus kijken we even goed van ons af en vertragen we af en toe omdat er iets lijkt te lopen of te zitten.

Gelukkig hebben we in het vooruitzicht dat we zondag een lekker eind gaan lopen. Op mooi en bekend terrein voor ons, samen met een vage kennis en zijn fijne echtgenote. Dat wordt mooi en gezellig. Lekker een eind weg lopen door het Deelerwoud. Hopelijk laat het weer ons niet in de steek en zien we wild, dan is de beleving er helemaal, wat mij betreft.

Ach die oude Nederlandse spreekwoorden hebben een hoge mate van waarheid; wat in het vat zit verzuurt niet want voor een tijdje terug zouden we ook wandelen maar ging het niet door. Deze stond gelukkig nog in het balboekje; mooi.

Spijbelen

Vandaag gespijbeld van de wekelijkse onderhoudsdosering beweging. Even geen zin om wat te doen op dat vlak vandaag. Het voelt een beetje als spijbelen maar zonder het schuldgevoel, het is wel even prima. Het is soms ook een beetje een bezoeking want aan het begin van de dag een flinke inspanning doen maakt mij rozig de rest van de dag. Daar komt bij dat het andere Klinkertje en ik mensen zijn die een hekel hebben aan te laat komen of verslapen. Doordat de heren vroeg in de ochtend arriveren, onder begeleiding van hun moeder, maakt dat wel dat we die nacht, voorafgaande, anders slapen, lichter, bang te verslapen.

Dat rozige gaat wat mij betreft ook op voor het drinken van alcohol. 

Vroeger, vooral op de zondagochtend, dronken we nog weleens een biertje, of twee drie. De rest van de dag gewoon verder, niets aan de hand. Dat verhaal gaat tegenwoordig niet meer op, als ik in de ochtend een biertje zou drinken ben ik de rest van de middag en een deel van de avond niets meer waard. Het is niet anders, de prijs van wat ouder worden.

Tijdens onze korte vakantie in Oostkapelle was het net weer even anders, tijdens het eten koken een lekker rood wijntje, lekker eten en dan even een schoonheidsslaapje. Heerlijk. Dan ook geen last van de avondlijke alcohol.

Of de vergelijking helemaal op gaat weet ik niet maar voor mij vandaag even niet, even geen fysio-fit. Volgende week ga ik er weer lekker tegenaan, ik beloof het mezelf en dan komt het vast goed. 

Vandaag bij Dodewaard

Opvallend

Vanavond even onderweg, de jongste even weg gebracht. Na een dag werken in de supermarkt nu naar vriendje, 20 minuten verderop. Op de een of andere manier is er een soort van traditie, gewoonte ontstaan om dan via Deelen en Hoenderloo weer huiswaarts te keren. Nu, in het donker, kijken of we nog wild kunnen spotten. Leuk maar wel oppassen zoals ook de automobilist merkte die ons volgde op de weg van Hoenderloo naar Loenen. Net voor het hotel waar Oranje wel eens logeert zag hij in mijn grote licht een mooi damhert op de weg weerom keren.

Terug het donkere bos in is een veiliger plek is dan de weg. Nu werden we net na Hoenderloo al met lichtsignalen gewaarschuwd maar op die plek hadden we nog nooit wild zien oversteken. De achtervolgende automobilist waarschijnlijk ook niet want die was goed geschrokken, zo nemen we maar aan gezien het langzame tempo waarmee hij( of zij) ons over de Groenendaalse weg volgde. 

Iets anders is het volgende: In de gemeenten Arnhem, Ede en Apeldoorn wordt het waarschijnlijk glad vannacht, zo niet in de gemeente Brummen, die wordt overgeslagen denken wij. Waar overal, ook op de wegen die ik zojuist aanhaalde, de wagens met pekel verschenen, niet na de rotonde bij de voormalige gashouder in Loenen. Daar waar de gemeente Brummen begint en verder, is het niet meer nodig om te strooien, te duur, zo denken wij. Eigen verantwoordelijkheid nemen, zo denken we. Zelf strooien, voorzichtig rijden, niet rijden of de buurten vragen te gaan strooien. Dat lijkt de gemeente Brummen te denken. Daar waar het opvallend rustig was met strooiwagens. We zullen zien hoe glad het wordt vannacht, benieuwd of er bij de gemeentegrenzen al bordjes zijn verschenen" overal glad, hier niet".