Brexit

De laatste politieke moord vond plaats in Engeland waar, zoals bijna in elk land van de wereld, een groep rechts-radicalen c.q. nationalisten zich wilde laten gelden. Op het moment deze, waarschijnlijk ook nog psychisch instabiele figuur, door de rechter gevraagd wordt naar zijn naam hij antwoord: "Mijn naam is dood aan de verraders, vrijheid voor Groot-Brittannië." Al dan niet aangestuurd of georganiseerd door wie ook, wat doet het er toe, de bodem is gezaaid voor deze figuren en deze uitlatingen. Mw. Cox wordt er niet weer levend van, dat is waar maar het zijn deze kringen die al sinds jaar en dag de democratie, en haar zwakheden, benutten en misbruiken om tot hun doelen te komen. Meestal zeer gewelddadig maar soms ook zeer vilein. Dat maakt het ook zo moeilijk voor de gevestigde politieke partijen om de eerste beste populist, die meestal in dan wel uit de rechtse hoek komt niet van dit misbruik te beschuldigen. Wat nu sinds een jaar of vijftien in Nederland ineens geldt, om de doctrine van deze groep en haar vertegenwoordigers weg te nemen, is dat je alles mag vinden en zeggen wat je denkt. Dat is maar beperkt houdbaar en gaat vooral op voor de publieke figuren die hier overigens ook steeds voorzichtiger in moeten opereren, als is het maar om de president van een bevriend Oosters land niet te beledigen. In het dagelijkse sociale verkeer gaat de stelling niet op; je moet rekening houden met de ander en met jezelf. Vroeger, jawel vroeger gold nog een spreekwoord als; niet als een olifant door de porseleinkast. Blijkbaar hebben we geen porselein meer en nemen ook gewone mensen aan dat wat de publieke figuren allemaal zeggen en vinden zij dat ook in het dagelijkse sociale verkeer kunnen gebruiken. Want dat moet toch allemaal kunnen vinden ze geen rekening houdend met mensen die deze samenleving al gecompliceerd genoeg vinden zonder dat er ook nog passief-agressief op hen gereageerd wordt. Maar vorige week geen dergelijke reactie op de Engelse politica maar met grof geweld vermoord. Tegen de onderzoeksrechter ook nog zeer grof en zijn naam niet willen zeggen maar nogmaals een politiek statement maken. Dat is dus het respect voor de rechterlijke macht waar ook andere rechts-populisten de mond van vol hebben. Maar als het op de uitvoering van die macht aankomt toch vooral de randen weer willen opzoeken. Brexit wel of Brexit niet en dat lijkt vooral te bestaan over de economische voor- en nadelen voor Groot-Brittannië maar het gaat verder dan dat. Het moet er voor rechts vooral om gaan dat ze weer baas in eigen huis worden, alsof ze dat nu niet zijn. Nu heeft het Verenigd Koninkrijk er sinds Thatcher met een half hart deel van uit gemaakt, van de EU. Het Verenigd Koninkrijk schrijf ik met opzet want het zijn vier staatjes op zich waarbij de Schotten al hebben laten weten dat bij een Brexit zij weer een referendum gaan houden naar onafhankelijkheid van Verenigd Koninkrijk want schijnbaar wonen daar de grootste voorstanders van verblijf in de EU. De populisten maakt het weinig uit of er een Brexit komt of niet, zij weten het toch wel uit te melken. Dommer dan de populisten vind ik de huidige premier van Groot-Brittannië die heeft toe gegeven aan de eis van zijn eigen rechtse partijvleugel om een referendum te houden over het verblijf in de EU. 

Hij, Cameron, had wijzer moeten zijn en zijn verblijf 

als PM van het GB niet afhankelijk maken van wel of 

geen EU. Hij had moeten weten dat populisten het 

vooral moeten hebben van "das gesundes Volksempfinden" 

of, in het Nederlands gezegd; de onderbuikgevoelens 

van het volk. Laten we zeggen dat de gevestigde 

politieke partijen en haar vazallen er nog niet veel 

van begrepen hebben hoe ze daar mee om moeten 

gaan, en dat in binnen- maar ook buitenland.

Dat is niet meer besteedt aan de familie Cox, 

ze hebben er een grote prijs voor betaald.