Neeltje Jans

Vandaag de luxe om net na 9u aan zee te staan. Heerlijk en zeer rustig dus mocht de hond met wie we deze dagen mee mogen even los van zijn lijn. Het duurde zeker een uur deze pret en toen verschenen in de verte ineens mensen aan de rand van het strand. Hoewel het mensen zonder hond waren was de onze vast van plan even te gaan kennis maken en om dat te verhinderen toch maar weer aan de lijn. Het was een beetje vreemd want we hadden een soort gevoel van alleen op de wereld. Zo rustig; de zee, de hond en wij. Mooie lange schaduwen want het tenslotte al de tweede week van december. Terug naar ons tijdelijk verblijf op 5 minuten afstand en het andere klinkertje had om 11.15u al stevige trek gekregen van de bescheiden bries aan het strand. Zij was koud geworden wat ze wijdt aan de haar verlatende vermoeidheid en de nieuwe energie die ze aan het op doen is. Dus gegeten en daarna in de auto. Doel van de tocht was de Neeltje Jans waar een paar waarnemingen waren geweest de laatste dagen. Een goeie foto van een middelste zaagbek en graag ook een foto van een rotgans; zo luidde de wens. Na een betrekkelijk korte rit want in Zeeland ligt alles wel op relatief korte afstand. Na een kort half uur bereikten we de Neeltje Jans waar ik ineens bestookt wordt met vragen over dit kunstmatige eiland. Waarom ligt het hier, waarom is het niet weg en nog een aantal van deze vragen die ik naar mijn idee juist beantwoordde en daarna bleef het rustig op dat vlak. Eerst nog even aan de Oosterschelde kant maar de oostelijke kant van de kering en vervolgens naar de andere kant. Op waarneming gezocht waar we precies moesten zijn en het bleek dat we al aardig in de buurt waren. Even hier de afrit afrijden en daarna naar rechts waar we via een grint deel het uiteinde van de hele grote krib bereikten. Tussen een paar grote basaltblokken door waren een paar ganzen te herkennen. Tot groot geluk van het andere Klinkertje waren het de gezochte ganzen. Gevonden op een plek die eigenlijk er niet hoort te zijn. Waar we eigenlijk met een veer hadden moeten oversteken. Het leven is merkwaardig en zo ook dit kunstmatige eiland. Even de grote krib op gelopen en vandaar kjk je prachtig de Noordzee op, wel koud en winderig maar prachtig. Onderaan zit een man manmoedig te zeevissen en in zijn stoeltje gezeten denk ik; dat zou ik ook nog weleens willen. Een lekkere dag, qua weer dan, en dan gewoon een hele dag daar luxe zitten en vissen maar vooral genieten van wat er eigenlijk niet hoort; de omgeving van, en de Neeltje Jans zelf. O ja; net op het moment dat we kwamen aanrijden kreeg een hele horde Japanners een rondleiding over het complex. De complexiteit van de Deltawerken zijn over de hele wereld een voorbeeld en zo ook de Neeltje Jans; eerst voeten op nieuw vasteland en dan pas verder werken, zo laat ik de Japanners vast ongevraagd weten.