Bloggen

Bloggen, daar kom ik steeds meer achter is vooral een kwestie van kiezen, waar schrijf ik wel en waar schrijf ik niet over. De onderwerpen dringen zich vandaag op; om u een indruk te geven;

• gesprek gehad met een politieke compaan ( daarover kan ik zeker twee dagen vooruit Bloggen)
• wandeling gemaakt op de heide van het Deelerwoud ( man, wat mooi weer vandaag)
• wandeling gemaakt op sandalen zonder podologisch verantwoorde zolen en geen pijn, hoe kan dat?
• de bereikbaarheid van een, van moderne gemakken, voorziene mens ( want gebeld midden op de hei)
• in mijn hoofd beheerst het nieuws dat de VVD aan haar terugmars bezig is (u kunt zich mogelijk voorstellen hoe ik mij daaronder voel  maar erover schrijven, zal ik? )

Ja; een kwestie van kiezen dus, daarover is al eens een verkiezingsprogramma geschreven geloof ik, of is het een tv programma. Als geen verkiezingsprogramma ooit zo geheten heeft wordt het weleens tijd om dat te doen. De tijd is er naar. 

Vandaag u toch maar even bijpraten over een voorval van vandaag; 

staan mijn eega sinds 30 jaar en ik midden op de heide. Er bestond eigenlijk geen plan om echt te wandelen maar zo ineens kwamen we er toch uit, een prachtig stukje Nederland, het Deelerwoud. Makkelijk te bereiken via de onderdoorgang van de A50 en met drie kwartier midden op de heide. Prachtig was het, het was nog zonnig en dan ziet alles er mooi uit. Het was derde Pinksterdag dus erg rustig, een paar fietsers en geen wandelaars te zien. 

Heerlijk als plotseling; de telefoon gaat en niet die van mij maar van mijn eega sinds 30 jaar. Heb er een gewoonte van gemaakt mijn mobiele op stil te zetten anders sta je daar in de natuur en gaat opeens de sirene uit de Dukes of Hazard. Zelf voel ik daar niets voor, dus uit dat geluid, zo niet mijn eega. Staan dus onverwacht midden op de hei gaat de telefoon en neemt op; uit de conversatie begrijp ik al snel; het is onze oudste. Heeft een probleempje en of de oudjes nu uitkomst kunnen bieden? Tsja; we willen wel maar een probleem; we staan midden op de hei en het duurt zeker een uur alvorens we tot redding van de situatie in staat zijn. Kan je nog iets anders bedenken om tot probleemoplossing te komen? In de tussentijd maar vast richting de auto.Het probleem heeft zich opgelost wordt een paar minuten later en inmiddels een halve kilometer verder gemeld. Mooi en wij toch maar weer het oorspronkelijke plan voor wandeling opgevat en retour gemaakt. 

Moraal van dit verhaal; geen.

Als er al een moraal van het verhaal is dan het volgende;

Ook wij kunnen de vooruitgang niet ontlopen. Op een plek waarvan ik mij voorstel dat je die waarschijnlijk alleen kon tegenkomen in de vorige eeuw, in het land van mijn vader; Drenthe. Op die plek worden wij op de hoogte gehouden van de buitenwereld door een mobiele telefoon. 

Dat doet me denken aan een onderwerp voor een volgende Blog;

het stilste punt op aarde; waar is dat ook alweer?