Fases

Sinds het begin van dit jaar kijk ik met het andere Klinkertje naar een programma dat Over mijn Lijk heet en nu zijn 10e seizoen ingaat. Er worden jonge mensen gevolgd die in een fase zijn beland door hun ziekte die ze medisch aanduidden als palliatieve fase. Tim Hofman is de presentator van dit mooie maar ook gevoelige programma. Het is voor mij de eerste keer dat ik meekijk, heb dat programma tot nu toe genegeerd en het andere Klinkertje keek altijd op een ander moment. Nu zijn het allemaal jonge mensen, soms met een gezin, onder de 40 jaar en wetende dat ze binnen afzienbare tijd zullen sterven. Zelf ben ik in een hele andere fase en gelukkig niet in die fase maar het zet je toch wel aan het denken. Nu ben ik natuurlijk een stuk ouder en heb al een leven achter me maar ik wil dezelfde dingen die zij ook willen maar nooit meer zullen meemaken; je kinderen en kleinkinderen groot zien worden en weten dat het goed

met ze gaat. Dat je tevreden op je leven terug kunt kijken, dat je tevreden kunt zijn over wat je achterlaat. Dat is wat het programma met me doet, de waan van alledag achter me laten en nu en dan even nadenken over ” als de tijd daar is” zoals een verkoper van Monuta ons in een ver verleden voorhield. Wanneer dat is weten mensen maar zelden maar zij, in dit programma, weten dat het dichtbij is. Verder wordt ook wel geraakt door al die verhalen en de muziek die de makers ervoor gebruiken. Vroeger zou je je een ons hebben moeten zoeken om die muziek op te snorren maar tegenwoordig is er iets als Spotify en die hebben keurig de lijst klaar staan dus maar een poosje geluisterd naar muziek met teksten die wel binnenkomen. Tot zover wat ik met u wilde delen over over dit onderwerp. 

 

Wat anders is natuurlijk hoe de stand van het land is; een deel van de boeren heeft er weer eens een puinhoop en niet alleen hier maar door Europa. Ze maken het hun broodheer; datzelfde Europa wel heel lastig. Dat de natuur naar de vaantjes is, dat er slechte water- en luchtkwaliteit is, dat de biodiversiteit naar zijn grootje is, het lijkt allemaal niet door te dringen. Waar wetenschappelijk gezegd en bewezen wordt dat het eigenlijk al over twaalven is lijkt deze boodschap aan dovemansoren gericht. En de EU commissie heeft bij gebrek aan meer Timmermansen en een teveel aan Wobkes weke rug en slappe knieën getoond en de pesticiden maatregel weer ingetrokken. En die behelsde alleen nog maar een halvering in 2030, het is diep en diep droef dat boeren door op deze wijze te demonstreren deze absoluut noodzakelijke maatregelen van tafel te krijgen. 

 

En dan is gisteren er een enorme chaos uitgebroken in Den Haag omtrent de informatieperiode van Plasterk. Hoe moet het nu verder met het land? De informerende partijen zijn nu vooral bezig met het bashen van Omtzigt, het bekende spel van degene die breekt moet betalen. Maar op zijn Omtzigt’s heeft hij niet echt de stekker eruit getrokken maar is aan het twijfelen, hoewel ik dat inmiddels op tactiek vindt lijken.

Hij wil in ieder geval niet verder praten met de andere drie, op dit moment. De komende tijd zal wel uitwijzen hoe het verder moet maar ik zie steeds minder een premier Wilders in zicht en ook de PVV niet in een coalitie. Zeker niet gezien de uitspraken van het Kamerlid Pool van de PVV tijdens de behandeling van de begroting van defensie. Hij haalde uit naar de Nederlandse steun voor Oekraïne die volgens hem het Nederlandse leger verzwakt, de generaals staren zich blind op het gevaar uit Rusland. Dat valt natuurlijk ook niet goed bij de andere partijen die aan het informeren zijn. Dus Omtzigt krijgt het frame maar Wilders is, in woord ( X ) en met zijn marionetten, de grote onruststoker in dit proces.