Tijd vliegt

Vaker dan eens houd ik het andere Klinkertje voor; het is zo weer tijd voor de Kerstboom. En inmiddels is het alweer 17 september en liggen de pepernoten in de winkel. De dagen worden snel korter en alweer moet de ik de automaat voor de tuinverlichting verzetten. Nog 5 weken en we gaan weer de wintertijd in en gaan we richting de feestdagen. We vieren Oud en Nieuw en hebben wederom goede voornemens en sluiten een bewogen jaar in vele opzichten af. En dan vraag ik in maart 2023 aan het andere Klinkertje; weet waar de Kerstboom ligt want het duurt maar even en dan mag ie weer van zolder. Tijd vliegt zo mag u uit dit relaas begrijpen. En wel zo snel dat de zandkorrels van de zandloper er sneller doorgaan dan je wil. Waar in vroeger tijden je nog weleens momenten had waarop je jezelf verveelde, die tijd ligt allang achter ons en hoe ouder we worden hoe meer we in tijdnood komen. 

Aan de andere kant dwingt het wel tot het nemen van besluiten die de tijd waardevoller maken. Voor het andere Klinkertje en mezelf ligt dat vooral in wandelen. Een sport die geen sport genoemd mag worden maar die wel goed is voor lichaam en geest zo merken we zelf. Deze week gewandeld in het gebied Oud Reemst, voor de atlaskenners; net ten Zuiden van park “de Hoge Veluwe”. Ingeklemd tussen dat park en grofweg de weg van Arnhem naar Ede. We hadden er nog nooit gewandeld en wat een aangename verrassing toch weer. We gaan weleens vaker ergens wandelen in gebieden die we niet kennen en soms is dat een opsteker, zoals deze week en soms is dat een tegenvaller. Dat gebeurt niet vaak en zeker dus deze week niet waarin we in Wageningen, in de Bovenpolder, op zoek waren naar een vogel en tegelijk lekker gewandeld hebben als dus in Oud Reemst. Het maakt wel dat we Staatsbosbeheer en Natuurmonumenten maar knap dankbaar mogen zijn dat ze zich zo inzetten voor dit soort gebieden. Nu hebben we de luxe om de drukke tijden te ontwijken en op incourante momenten te wandelen. Dan zijn de gebieden, bijna zonder uitzondering, heel rustig en kun je jezelf, bij momenten, alleen op de wereld wanen. Dat zijn echt de prachtige momenten en dan zit je even op een bankje met prachtig uitzicht en dan zit deze wijsheid erop geschroefd, met een prachtige filosofische wijsheid. ” My memories must do the work to make you live, and in doing so, again and again, never the same life twice” ( vertaling; Mijn herinneringen moeten het werk doen om je te laten leven, en daarbij, telkens weer, nooit twee keer hetzelfde leven). Mooi hè, zo op een bankje ergens op de hei. Gelukkig krijgt het lijf ook nog wat noodzakelijke exercitie of zoals de behandelend arts mij toevoegde in het laatste gesprek; een beetje in beweging blijven en dat doen we dan ook met blijven wandelen.