Toch nog even; in de laatste blog
was mijn slotopmerking dat ik er niet op kon wachten dat Max zijn 1e zou
winnen. Heb ik een vooruitziende blik want het gevoel gisteren; nadat hij de
finishlijn passeerde, was te vergelijken met het gevoel zoals na de winst van
Oranje in EK 1988. Zoiets van; dat ik dat nog een keer mag meemaken. Een zeer
geëmotioneerde Olav Mol die even geen woord uit kon brengen en daarna zeer
menselijk commentaar gaf. Geen analyse of andere flauwekul maar gewoon als
mens. Het was een gedenkwaardige middag, niet alleen voor ons Nederlanders,
maar ook voor de F1 wereld op zich. Jongste coureur ooit aan de leiding van een
race, jongste coureur ooit die een race won, jongste coureur ooit die..., en
dan nog een paar records die hij gisteren verpulvert heeft. Daar gaan we nog
veel plezier aan beleven en aan de reacties van gisteren te merken heeft de F1
er wel weer een paar fans bij. Hopelijk kan Max die rare Ricciardo iets anders
aanpraten over die Halo, wat een afgang.
Niets cadeau gekregen heeft hij
gistermiddag op dat prachtige circuit van Barcelona want bij Ferrari hebben ze
zich de haren uit het hoofd getrokken, reken maar. Eindelijk een kans, na
uitval van Mercedes, om een race te winnen en dan zo'n gastje die ze even
verteld hoe het moet. En dat blijft voor mij nu over, dat woord dat alles zegt;
gedenkwaardig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten