Het is vandaag Bevrijdingsdag en dat blijft na 4 mei een dag die altijd blijft hangen. Bij ons thuis belangrijke dagen. Mijn vader die rond 19u in een zeer donker pak naar de gereformeerde kerk bij ons in de buurt vertrok om een uur later terug te komen, meestal met een somber gezicht. Hij was dan, vanaf de gereformeerde kerk meegelopen in wat heette; de stille omgang, naar ik meen. Het was de huidige stille tocht die al vanaf verschillende plekken in het Eerbeekse zijn startplek heeft gehad maar wel altijd eindigt op de begraafplaats aan de Coldenhovenseweg waar een herdenkingsmonument staat. In de tussentijd keken wij naar de herdenking op de Dam en waren we zeker niet op straat. En stil zijn om 20u, twee minuten die als kind wel een eeuwigheid duurden. Daarna soms nog de verhalen over wat er beleefd was in die donkere dagen van WOll. Vast pandoer was in ieder geval mijn moeders angst voor in de nacht overkomende vliegtuigen die haar tot in haar laatste dagen hebben achtervolgd. Het verhaal waarin ze vertelt dat in hun kelder in Brummen, bij de IJssel en Zutphen gelegen, op een soort bed van de aardappelopslag, de nacht doorkwamen als het luchtalarm was. Het donker in die kelder en het geluid van overvliegende vliegtuigen, het heeft haar nooit meer los gelaten. De voorafgaande dagen aan 4 mei waren dus altijd een beetje sombere en donkere dagen want op de televisie was het eind jaren zestig en in de jaren zeventig bepaald geen feest voor kinderen. Bepaalde programma's, ook voor kinderen, werden niet uitgezonden en het aanbod van televisiezenders was zeer beperkt zoals ik al eens vaker heb uitgelegd. Moeilijke dagen dus die dan uiteindelijk op 5 mei hun einde vonden. Dat was in meerdere opzichten een dag van de bevrijding waarin we in ieder geval altijd leuke dingen deden, erop uit gingen. Vandaag, op 5 mei 2016, werd ik onverwacht zeer getroffen door een filmpje gedeeld door mijn oudste neef van moeder's kant. Een filmpje op waarin te zien is hoe een luchtverkeersleider op Schiphol de stilte van 2 minuten op Schiphol filmt. Dat vindt ik in deze drukke en jachtige tijd waarin bijna geen tijd is om stil te staan, buitengewoon opvallend. Je hoort het wel; het is overal twee minuten stil en er is bijna niemand op straat maar die stilte zie je nu toch gebeuren. Het ontvouwt zich als het ware voor je eigen werkelijkheid . Het is, voor mij, indrukwekkend en net zo indrukwekkend als de herdenking op de Dam waar Ahmed Aboutaleb een applausje kreeg van het mee herdenkende publiek, ook een opvallend feitje. Zelf twijfel ik altijd waar ik naar zal kijken; de herdenking op de Dam of de herdenking op de Waalsdorpervlakte die beiden hun eigen dynamiek hebben. Die op de Waalsdorpervlakte is vanwege het gebruik van de grote Klok wel een bijzondere. Beter is het waarschijnlijk om er zelf bij te zijn. De laatste jaren kon ik niet opbrengen maar volgend jaar ga ik zelf weer, dat heb ik mezelf nu voorgenomen. Het wordt weer tijd.
donderdag 5 mei 2016
Bevrijding
Het is vandaag Bevrijdingsdag en dat blijft na 4 mei een dag die altijd blijft hangen. Bij ons thuis belangrijke dagen. Mijn vader die rond 19u in een zeer donker pak naar de gereformeerde kerk bij ons in de buurt vertrok om een uur later terug te komen, meestal met een somber gezicht. Hij was dan, vanaf de gereformeerde kerk meegelopen in wat heette; de stille omgang, naar ik meen. Het was de huidige stille tocht die al vanaf verschillende plekken in het Eerbeekse zijn startplek heeft gehad maar wel altijd eindigt op de begraafplaats aan de Coldenhovenseweg waar een herdenkingsmonument staat. In de tussentijd keken wij naar de herdenking op de Dam en waren we zeker niet op straat. En stil zijn om 20u, twee minuten die als kind wel een eeuwigheid duurden. Daarna soms nog de verhalen over wat er beleefd was in die donkere dagen van WOll. Vast pandoer was in ieder geval mijn moeders angst voor in de nacht overkomende vliegtuigen die haar tot in haar laatste dagen hebben achtervolgd. Het verhaal waarin ze vertelt dat in hun kelder in Brummen, bij de IJssel en Zutphen gelegen, op een soort bed van de aardappelopslag, de nacht doorkwamen als het luchtalarm was. Het donker in die kelder en het geluid van overvliegende vliegtuigen, het heeft haar nooit meer los gelaten. De voorafgaande dagen aan 4 mei waren dus altijd een beetje sombere en donkere dagen want op de televisie was het eind jaren zestig en in de jaren zeventig bepaald geen feest voor kinderen. Bepaalde programma's, ook voor kinderen, werden niet uitgezonden en het aanbod van televisiezenders was zeer beperkt zoals ik al eens vaker heb uitgelegd. Moeilijke dagen dus die dan uiteindelijk op 5 mei hun einde vonden. Dat was in meerdere opzichten een dag van de bevrijding waarin we in ieder geval altijd leuke dingen deden, erop uit gingen. Vandaag, op 5 mei 2016, werd ik onverwacht zeer getroffen door een filmpje gedeeld door mijn oudste neef van moeder's kant. Een filmpje op waarin te zien is hoe een luchtverkeersleider op Schiphol de stilte van 2 minuten op Schiphol filmt. Dat vindt ik in deze drukke en jachtige tijd waarin bijna geen tijd is om stil te staan, buitengewoon opvallend. Je hoort het wel; het is overal twee minuten stil en er is bijna niemand op straat maar die stilte zie je nu toch gebeuren. Het ontvouwt zich als het ware voor je eigen werkelijkheid . Het is, voor mij, indrukwekkend en net zo indrukwekkend als de herdenking op de Dam waar Ahmed Aboutaleb een applausje kreeg van het mee herdenkende publiek, ook een opvallend feitje. Zelf twijfel ik altijd waar ik naar zal kijken; de herdenking op de Dam of de herdenking op de Waalsdorpervlakte die beiden hun eigen dynamiek hebben. Die op de Waalsdorpervlakte is vanwege het gebruik van de grote Klok wel een bijzondere. Beter is het waarschijnlijk om er zelf bij te zijn. De laatste jaren kon ik niet opbrengen maar volgend jaar ga ik zelf weer, dat heb ik mezelf nu voorgenomen. Het wordt weer tijd.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten