Kerst

We zijn er weer doorheen gekomen. Heerlijke Kerst en omliggende dagen vrij gehad en morgen om 6u gaat de wekker weer. Aan het werk tot een paar dagen na Oud en Nieuw. Het is echt zo'n heerlijke week met veel muziek, lekker eten en weer eens wat gelezen. Voor het eerst sinds een hele tijd weer een goed boek gelezen ( King Kong van Tomas Ross) en dan de Top 2000 op de achtergrond. We zijn er een paar dagen weinig uit geweest en genoten van de rust, het eten en de muziek. Een heerlijke manier om bij te komen van opnieuw een heftig jaar. Zou dat ooit nog eens overgaan vraag ik me weleens af. Dat je aan het eind van een jaar zegt; deze doen we graag over? Ik weet het niet en bezit niet de wijsheid om een antwoord op deze vraag te geven. Zou het leven dan toch een aaneenschakeling van tegeltjeswijsheden zijn? Nu en dan ben ik geneigd om die vraag positief te beantwoorden. We zullen zien wat het komende jaar gaat brengen en of we ons er in kunnen schikken. Dat is de wens voor volgend jaar; aan het eind van het jaar kunnen zeggen; deze doen we graag over, zo'n fijn jaar was het.

Laatste week

Het was de afgelopen week de laatste gewone week van dit jaar. Iedereen nog aan het werk voordat de feestdagen losbarsten. Het zal vast met de leeftijd te maken hebben maar de feestdagen komen en gaan steeds sneller. Na thuiskomst uit ons vakantiepaleis heeft het andere Klinkertje ons huis in de kerstsfeer weten te brengen. Dat is maar goed ook overigens want an het weer is het (nog) niet te merken. Maar goed, het huis is mooi aan gekleed en deze week veel gewerkt en met het werk bezig geweest. Nu, op deze zondag die ook al een beetje sombertjes is, gaan we de verjaardag van onze jongste vieren. Nu heb ik vast al weleens vertelt dat de Kerst bij ons thuis altijd in het teken stond van mijn opoe. Die was 2e Kerstdag jarig en weer of geen weer, wij in de ochtend van 2e Kerstdag om 7.30u de auto in om tegen 10u in het Noorden aan te komen, net op tijd voor koffie en gebak. Nu staat de aanstaande Kerst altijd in het teken van de verjaardag van de jongste; wie kan wel en wie kan niet want het is voor ons een beetje hetzelfde; beiden in de vakantieperiode jarig en daardoor is het soms ook lastig. Maar na de verjaardag vandaag gaan we ons richten op de Kerst en Oud en Nieuw. Nu werk ik met Oud en Nieuw ( hopelijk twee vroege korte diensten) en dus hebben we met Kerst zes dagen vrij en tijd om leuke dingen te doen. 1e Kerstdag gaan we eten met z'n allen en voor ons het hoogtepunt van de hele feestdagen. Niets zo fijn als we allemaal aan onze grote tafel zitten en traditioneel gaan we altijd gourmetten. Dat is een fijne traditie die de nodige voorbereiding vergt. Geen gourmetschaal is aan ons besteedt; wij doen alles zelf. Heerlijke eigen hamburgertjes, zelf de biefstukjes, de schnitzels en ander vlees gesneden. Kaas en ananas, stokbrood, en de gekochte en zelf gemaakte sausjes op tafel en o ja; hoe doen we het ook alweer met de elektriciteit? Ach het zijn zo de dingen die de voorpret maken want u weet het; van de voorpret moet je het, net als met vakantie, hebben. Die laatste gewone week werken was trouwens nog wel een heftige; bijna het kabinet weg en op het wereldtoneel werd een bindende verklaring door 192 landen ondertekend met betrekking tot het klimaat. Dat een paar dagen later er al landen zijn die het akkoord anders uitleggen laten we maar even terzijde. Het principe staat. Dan blijft er al het gedoe over de vluchtelingen waar inmiddels in Frankrijk een enorm politiek gewin dreigde voor ultra rechts en in Denemarken stemmen opgingen om vluchtelingen financieel te plukken. In Nederland stond een gemeentehuis bijna in brand en weet de politiek zich nog steeds geen raad met het vooral Europese onderwerp. Het zit natuurlijk in ons systeem gebakken dat de politiek, het bestuur, rekening moet houden met de kiezer. Zij kan niet over de hoofden van de kiezer regeren en diezelfde kiezer links laten liggen tot de volgende verkiezingen. Dat het dilemma van het politiek bestuur; wel regeren, vooruit zien en wijze besluiten nemen zonder altijd maar het gesundenes Volksempfinden te volgen. Het vergt moed en beleid om te zeggen dat vluchtelingen weg sturen, de grenzen dicht doen en dan te doen alsof er geen probleem is. Die moed en dat beleid zie je nationaal en ook internationaal niet en dat is schadelijk voor de democratie. Een democratie die nationaal deze week toch al een enorme opdonder kreeg. Niet omdat er allerlei VVD zaken aan het licht kwamen die ongrondwettelijk waren maar vooral omdat er ook door de PvdA geen consequenties aan verbonden werden. Dit had de PvdA eens moeten gebeuren Didi, dan stonden de VVDers te dringen om er schande van te spreken en koppen te willen zien rollen. Het toedekken van ongrondwettig gedrag kan niet en mag niet, maar het gebeurde wel. En zo gaan we het nieuwe jaar in; met een regering die tegen haar houdbaarheidsdatum aanloopt en die de weg kwijt is door het gebrek aan regie en leiderschap van die ene VVDer die er wel heel timide uitzag deze week, en terecht. We gaan het zien wat het wordt maar vertrouwenwekkend voor het komende jaar is het allemaal niet en er komen verkiezingen, zo verwacht ik. Die uitslag zie ik met angst en beven tegemoet.

Afgelopen, en nu?

Het is weer op, het is gebeurd, het is afgelopen en we moeten het er weer mee doen. De afgelopen dagen heerlijk gehad en je kon merken dat het gewone doordeweekse dagen waren. heel apart als je in de ochtend een strand opwandelend waar in de zomer al honderden en waarschijnlijk duizenden mensen rondlopen, zwemmen en zonnen en op een gewone doordeweekse dag in december is er niemand. Geen mens te zien en dat was echt heerlijk vooral voor het enig kind wat mee was, Ülli de hond. Die mocht los lopen in een vrijheid die hij anders niet aankan vanwege het te grote wegloopgevaar waar hij anders aan bloot gesteld is. Maar deze week kon alles bij gebrek aan andere mensen en honden. Vanmiddag toch nog weer even naar de geasfalteerde dijk in Westkapelle geweest waar we een vissersboot moeite hebben om de Westerschelde op te komen. De boeg verdween regelmatig in de golven door de lage ligging. Mooi is ook de vuurtoren die op deze dijk staat door zijn cartooneske verschijning. Mooi is ie, als je een kind vraagt een vuurtoren te tekenen doen ze er zo een. een krachtige wind meldde de weerdienst vandaag en zo voelde het ook want ik ben er wel even uit geweest om te voelen hoe de zee was. Dat kan alleen als je er even zo dicht mogelijk bij gaat staan. Heerlijk voelde en de weerdienst had niet gelogen want de temperatuur die 7 graden was voelde als 2 hooguit 3. Op de terugweg naar onze villa beseffen we dat we het voorlopig niet weer gaan zien, niet de dijk bij Westkapelle en de Neeltje Jans gaat ook voorlopig alleen nog in onze herinnering. Dat gaat altijd zo met een vakantie maar toch is het altijd weer een moment dat melancholisch stemt. Hoewel we allebei zeker niet in deze omgeving zouden willen wonen is het wel jammer dat de afstand te ver is om af en toe een dagje hier naar toe te gaan. Jammer genoeg maar de volgende keer dat we in de gelegenheid zijn om er een midweekje uit te zijn weet ik alvast de bestemming, dat scheelt een hoop zoekwerk de volgende keer. Waar we nu precies zaten, ja voor u een vraag voor ons een weet want deze houden we mooi voor onszelf, anders wordt het veel te druk hier.

Zee

Vandaag voor het eerst in mijn leven zeehonden in het wild gezien. Nu had ik niet verwacht deze prachtige dieren te zien. Dat komt omdat door die verdraaide Lenie ik ongeveer vast zat in de gedachte dat zeehonden alleen op de Wadden voorkwamen. Nog steeds neem ik het haar kwalijk. Waarom zoveel energie en propaganda gepompt in de gedachtes van de Nederlander dat de Waddenzee de kraamkamer en enig verblijf van de zeehond. Gezien vandaag langs de Oosterschelde en het was een echte ontdekking. Eerst wordt je een beetje voor de mal gehouden door deze honden, even snel de kop laten zien dat je zelf denkt; heb ik dat nou goed gezien? Vervolgens ging er een duiken en zag ik duidelijk een staart. Later lagen de dames en heren met jong luieren en van de zon genieten. Samen met het andere Klinkertje hebben we er heel erg van genoten. Wat een avontuur toch weer vandaag. Een dag die echt super was want op 9 december een prachtige zonnige dag die niet te warm of te koud was met 9 graden. Nadat we de Neeltje Jans nog eens zijn rond gelopen terug naar ons kasteel en van daar uit met een broodje achter de kiezen door naar de zee vlak bij huis. We hebben alleen de zee bij huis kunnen bewonderen in de eb fase. Op een ander tijdstip in de middag was het vloed en doordat het strand door de natuur is verdeelt in twee delen moesten we toch een eind om lopen voordat we uiteindelijk bij de vloedlijn waren. Het laatste stuk was erg zwaar om te lopen maar het was zeer de moeite waard. De golven stelden vandaag niet veel voor maar het blijft een machtig schouwspel. Niet zo mooi als ik eerder al eens verwoord heb bij een vorig bezoek aan deze intrigerende provincie (5 december 2013). Toch is het spel van golven net als vuur, je wil er naar blijven kijken. Het is intrigerend en machtig om te zien en toen kwam ook nog de onvermijdelijke terugweg, weer ploeteren door dat natte zand en proberen weer wat vast zand te vinden. eenmaal dat gevonden moest ik toch even uitblazen want het was na alle inspanningen van deze dag toch even een momentje. Daarna niks geen last meer en bij aankomst  in ons kasteeltje de auto gepakt en opnieuw nog even naar de Neeltje Jans en vervolgens nog even naar de winkel. Het was vandaag een heerlijke en vermoeiende dag, zo vermoeiend dat ons hondje na thuiskomst uren nodig had om bij te komen. Zijn toch al korte pootjes zijn vandaag nog een paar centimeter korter geworden. Bij navraag is zelfs de hond het met ons eens; het was vandaag weer geweldig.

Neeltje Jans

Vandaag de luxe om net na 9u aan zee te staan. Heerlijk en zeer rustig dus mocht de hond met wie we deze dagen mee mogen even los van zijn lijn. Het duurde zeker een uur deze pret en toen verschenen in de verte ineens mensen aan de rand van het strand. Hoewel het mensen zonder hond waren was de onze vast van plan even te gaan kennis maken en om dat te verhinderen toch maar weer aan de lijn. Het was een beetje vreemd want we hadden een soort gevoel van alleen op de wereld. Zo rustig; de zee, de hond en wij. Mooie lange schaduwen want het tenslotte al de tweede week van december. Terug naar ons tijdelijk verblijf op 5 minuten afstand en het andere klinkertje had om 11.15u al stevige trek gekregen van de bescheiden bries aan het strand. Zij was koud geworden wat ze wijdt aan de haar verlatende vermoeidheid en de nieuwe energie die ze aan het op doen is. Dus gegeten en daarna in de auto. Doel van de tocht was de Neeltje Jans waar een paar waarnemingen waren geweest de laatste dagen. Een goeie foto van een middelste zaagbek en graag ook een foto van een rotgans; zo luidde de wens. Na een betrekkelijk korte rit want in Zeeland ligt alles wel op relatief korte afstand. Na een kort half uur bereikten we de Neeltje Jans waar ik ineens bestookt wordt met vragen over dit kunstmatige eiland. Waarom ligt het hier, waarom is het niet weg en nog een aantal van deze vragen die ik naar mijn idee juist beantwoordde en daarna bleef het rustig op dat vlak. Eerst nog even aan de Oosterschelde kant maar de oostelijke kant van de kering en vervolgens naar de andere kant. Op waarneming gezocht waar we precies moesten zijn en het bleek dat we al aardig in de buurt waren. Even hier de afrit afrijden en daarna naar rechts waar we via een grint deel het uiteinde van de hele grote krib bereikten. Tussen een paar grote basaltblokken door waren een paar ganzen te herkennen. Tot groot geluk van het andere Klinkertje waren het de gezochte ganzen. Gevonden op een plek die eigenlijk er niet hoort te zijn. Waar we eigenlijk met een veer hadden moeten oversteken. Het leven is merkwaardig en zo ook dit kunstmatige eiland. Even de grote krib op gelopen en vandaar kjk je prachtig de Noordzee op, wel koud en winderig maar prachtig. Onderaan zit een man manmoedig te zeevissen en in zijn stoeltje gezeten denk ik; dat zou ik ook nog weleens willen. Een lekkere dag, qua weer dan, en dan gewoon een hele dag daar luxe zitten en vissen maar vooral genieten van wat er eigenlijk niet hoort; de omgeving van, en de Neeltje Jans zelf. O ja; net op het moment dat we kwamen aanrijden kreeg een hele horde Japanners een rondleiding over het complex. De complexiteit van de Deltawerken zijn over de hele wereld een voorbeeld en zo ook de Neeltje Jans; eerst voeten op nieuw vasteland en dan pas verder werken, zo laat ik de Japanners vast ongevraagd weten.

Gearriveerd

Het huisje is ongeveer op het niveau van de huidige Center Parcs begrijp ik van een van de schoonzonen. Het is een beetje gedateerd maar alles werkt en in tegenstelling tot een eerder genoemde firma werkt bijna alles en vooral is het wel goed schoon. Wij blij natuurlijk. Belangrijker nog is dat het strand echt op vijf minuten lopen is. We lopen min of meer het park af, een voetgangersbrug over en dan iets naar rechts, vervolgens even links, dalen en even stijgen en dan ligt ie voor je; de zee. Nu heb ik al eens eerder verklaard dat ik een bos jongen ben. Op gegroeid bij bossen die Onzalig worden genoemd heeft de zee ook een grote aantrekkingskracht. Het gevoel van oneindigheid, oneindig groot. Dat is wat me de eerste momenten dat ik bij zee ben altijd weer overkomt. Eenzelfde gevoel als boven in de Alpen; het grootse en meeslepende van natuur. Ontroerend bijna. Waar een heerlijk gevoel dat we hier zijn, lekker een paar dagen aan zee en even met zijn tweeën tot rust komen. Het was een drukke en meeslepende periode zo na het voorjaar. Tijd om even na te denken en die tijd is ons even gegund.

Weekje verder

Druk bezig geweest met het zoeken naar de ultieme laatste aanbieding die op ons op alle fronten past. Dat viel nog niet mee. Een catastrofe eigenlijk want het de ultieme aanbieding schoot na het bezoeken van de een mooie aanbieding naar een sof. Van 59 € naar over de 200€ in een paar tellen dat je aangeeft met 2 volwassenen en een hondje te komen schoot ons wel een beetje in het verkeerde keelgat. Maar toch, op een moment dat we bijna waren vertrokken naar de Noord Friese Wadden, in het totale Noorden van Duitsland kwam er nog iets anders langs. Op het randje van Zeeland en met een prijs die ons wel paste. Dat gaan we doen, over twee dagen vertrekken. We hebben er zin in.