Laatste dag

Gewerkt vandaag en morgen ook, zo is de bedoeling en het gaat gesmeerd. Op de laatste dag van het jaar kun je altijd verrassingen verwachten maar tot nu toe bleven ze uit. Helemaal niet erg hoor want er zijn verrassingen genoeg waar je ook buiten kunt. Dat weten we inmiddels uit recente ervaringen.
"Het geluk komt met momenten", zo leren ons de Wijzen uit het Zuiden. Geluk komt met grammen en gaat met kilo's; zo luidt ook ongeveer een spreekwoord waarmee alleen gezegd wil zijn dat je huidige geluk, al zijn het maar momenten, moet je koesteren. Dat doen het andere Klinkertje en uw schrijver dan ook van harte. Wellicht geldt voor ons wat Goethe al eens schreef; Der Anblick eines wahrhaft Glücklichen macht glücklich (Johann Wolfgang von Goethe (1749 - 1832), Deutscher Dichter der Klassik, Naturwissenschaftler und Staatsmann).

Misschien gaat dat ook voor ons op, we hebben er alle reden voor. Dat, als u ons aankijkt, denkt, die zijn waarachtige gelukkig. Dat maakt u dan ook weer gelukkig zo laat Goethe ons weten. Geluk en gelukkig voelen is een mooi gevoel zo zal u dat met me eens zijn en het komt te weinig, het zou meer mogen zijn. Je kan het bijna ook niet afdwingen en mijn moeder zou nog hebben gezegd dat het te koop is bij de drogist ( haal effen een pondje), wat natuurlijk ook niet waar was en is.  Het geeft alleen maar aan dat mensen geloven in het maakbare van geluk door middel van een relatie, kinderen, kleinkinderen en dan heb je mensen die geluk koppelen aan geld of macht. 

Ik zal maar zeggen; het minder begaafde ( in meerdere opzichten) deel van de natie ( en waarschijnlijk de wereld) denkt dat geluk afhangt van geld. Daar hebben natuurlijk zich al veel mensen op vast gebeten en ik kan niet anders concluderen dat Den Uyl gelijk had en heeft. Spreiding van macht, kennis en inkomen zal waarschijnlijk de grootste contributie zijn aan hen die geloven aan een maakbare vorm van geluk. Den Uyl is uit in deze tijd van neoliberalen. Er zijn natuurlijk mensen die zeggen dat ze Joop de belangrijkste politicus vonden en een voorbeeld voor hun handelen maar het blijkt uit niets. Machtspolitiek, op landelijk en lokaal niveau, zijn schering en inslag waarbij ik nog maar eens verwijs naar de manier waarop het kabinet door Bos bij elkaar gebracht is. Je laten gelden, macht uitoefenen; het is maar weinigen gegeven daar op een goede manier mee om te kunnen gaan. Zij die het zouden kunnen houden zich er ver van. Een man als Wijffels ( andere Partij, ik weet het) zou het moeten kunnen. Het gevoel van geluk moet terug in Nederland; "Der Anblick eines wahrhaft Glücklichen macht glücklich". Als dat voor ons land zou opgaan, en het liefst voor de hele wereld uiteraard. Maar dan komen we ergens; 

een mooi en gezond 2015 toegewenst.

Gisteren

Op pad waren het andere Klinkertje en ik. Op weg naar niets eigenlijk maar omdat we toch al in Arnhem moesten zijn leek even een klein stukje door gereden naar wat zuidelijkere delen van de provincie en kwamen uit in de omgeving tussen grofweg Groesbeek en Maasbommel een goeie gedachte. Vooral in Groesbeek en omgeving was het een feest voor wie van sneeuw houdt. Dat was er in grote hoeveelheden en gecombineerd met de bosrijke omgeving leverde dat hele mooie plaatjes op. In de buurt van Mook kwam de nostalgie wel even naar boven doordat we een baanvak van de trein moesten oversteken met een brug die niet meer van deze tijd is en toch functioneert. Heel smal ( max 2.1m breed) en zo uit het niets ineens die spoorbaan over. Dat deed me zowel aan delen van Duitsland denken als ook aan het Noorden waar je ook van die onverwachte overgangen en bruggen hebt.De sneeuw was overigens duidelijk door sneeuwschuivers aan de kant gewerkt en dat geeft van die sneeuwwallen die door de opvriezing hard worden en gaan kraken zodra je er echt doorheen moet. Soms heb je die keuze niet en moet je wel en kraken dat het dan doet. Het was in ieder geval een prachtig gezicht; de besneeuwde heuvels van Zuid Gelderland en Noord Limburg; erg mooi. En zo reden we terug naar onze eigen huis en haard en hoe noordelijker we kwamen hoe minder de sneeuw werd en voorbij Dieren was het af. Er was geen sneeuwvlok meer overgebleven van de lange sneeuwbui van een dag eerder.

Laatste dagen

De dagen zijn bijna op, het loopt ten einde want we schrijven vandaag 24 december en dat betekent nog 7 dagen en dan zit 2014 erop. Het barst al van de terugblikken op de tv en ook de krant blikt terug. Terug op heel veel ellende en narigheid en omdat ze voelen dat er ook een positief element in moet is er meestal een soort rubriekje met "leuke dingen" die er ook gebeurd zijn. Natuurlijk is het goed om een evenwicht aan te geven want naast alle ellende op de wereld moet het wel in perspectief van een welvaartsstaat zoals Nederland. Waar we het, ondanks allerlei moeilijkheden, toch nog steeds goed voor elkaar hebben, qua welvaart dan. Het steunen en kreunen is wel al begonnen over de prijsverhogingen op alle fronten waarvan de zorg er meestal wel bovenuit springt. En ja; de voedselbanken waren nog nooit zo druk en krijgen nu toch meer krediet toegezwaaid. Was het eerst een imago van mensen die gebruik maakten van de voedselbanken een beetje meewarige; maar een beetje sneu maar vooral lui. Nu begint het beeld zich langzaam aan te scherpen dat er nu toch wel erg veel mensen buiten hun schuld in moeilijkheden komen en daardoor belanden bij de diensten van de voedselbank. Dat de verhouding tussen rijk en arm, ook in Nederland, wel erg uit de pas begint te lopen. Erger nog; de groepen hebben steeds minder contact en dat is het begin van de scheuring van Nederland. Die ontstaat precies op de lijn van hen die het goed hebben, en sommigen veel te goed, en zij die moeilijk aan hun bestaan kunnen komen. Niet omdat ze niet werken maar omdat de prijs die betaald wordt voor het werk te laag is. Op een niveau die op of onder het bijstandsniveau is. Die werkende mensen gaan vastlopen want kunnen eigenlijk niet voor of achteruit. En als die werkenden zich daaraan willen onttrekken door bijvoorbeeld scholing lopen ze tegen enorme muren op. Een jaar studie aan de universiteit kost tegenwoordig al gauw 7000 Euro en dat kan die laag betaalde met geen mogelijkheid opbrengen. Dus blijft die laag betaalde werkende op zijn plek want het gaat niet anders. Dat deze zich daarbij stoort aan salarissen die buitenproportioneel zijn en op het moment dat daaraan iets verandert wordt ( democratisch gelegitimeerd door de 1e Kamer) dan zeggen twee ministers van VVD huize ( waar stond die VVD vroeger toch ook weer voor?) dat ze de wet niet kunnen of willen uitvoeren. Politieke payback time natuurlijk maar op een bijzonder onbehoorlijk manier, op een onderwerp waarvan bijna heel Nederland roept dat het goed is als er iets aan gebeurd. Regulering van de salarissen inde semi publieke sector. En dan die ministers; de een blinkt uit in onzichtbaarheid ( Blok) en de ander is allang aangeschoten wild door haar "vergissinkje" met haar eigen wet die vorige week voor commotie zorgde. En dan het lef hebben om tegen een collega minister te zeggen; we voeren je wet niet uit. Ga dat maar eens uitleggen aan die 1000 medewerkers van een regionale thuiszorgorganisatie die een brief met een verkapte ontslagaanzegging in de bus kregen en waar de hoogste baas een salaris heeft waarvan je zeker kan zijn dat deze niet tot laag betaald gerekend wordt door onze alom tegenwoordige fiscus.

Dat soort manoeuvres zijn de wortel van de verdeelde ontevredenheid in ons land. Hopen op betere tijden is wat sommigen denken te moeten doen maar zoals u weet zijn de meeste revoluties ontstaat in sociaal-economisch barre tijden. In bijvoorbeeld Frankrijk, België en Duitsland is de bereidheid om te strijden voor betere omstandigheden veel groter dan hier, maar dat kan snel veranderen. Misschien dat 2015 een antwoord gaat geven op onrecht.

Nieuwe Mores

Als je op een nieuwe werkplek terecht komt is het altijd bijzonder om er achter te komen hoe alles werkt. Waar vind ik wat, hoe kom ik erachter of, wanneer is iets nu afgesproken en welk instrument telt? Kortom wat is werkwijze, wat is de mores? Zo is er een toegangspagina voor personeel; daarin staat je rooster en de planning. Dat was voor mij leidend bij de beslissing om een akkoord te geven op een nieuwe roosterwijziging. Dus ik kijk op de toegangspagina en en ja; het rooster wat er staat daarmee kan ik best akkoord gaan. 
Vandaag kijk ik even om te zien of er nog mededelingen zijn op de pagina en tot mijn verrassing zie ik een hele cliëntenplanning staan. Terwijl ik er toch op rekende een vrije dag te hebben moet ik vanavond werken. Hoe kan dit? Daarmee neem ik snel contact op met degene die over de planning gaat en dat biedt veel opheldering. Na een beetje gedoe vorige week over het rooster heeft ze iedereen een mailtje gestuurd op het privé emaildres(!) en die heb ik wel gezien. 
Nu is het zo dat bij het mailprogramma op de Mac je minder makkelijk kunt zien ( zoals bij Windows) dat er ook een bijlage aan de mail vastzit. Nou, er was natuurlijk een bijlage en daaraan stond keurig dat ik een late dienst heb vanavond. Na enige uitleg begint het spreekwoordelijk kwartje te vallen, waar ik de officiële werkpagina voor het rooster aanhoudt en zeg; dat is wat mij betreft OK zo hebben de anderen gereageerd op de bijlage en gezegd; dit is OK.
Allemaal aanloopfoutjes en dat zijn van die dingen waarvan je zegt; het gebeurd me niet weer. Gelukkig heb ik weer wat op te merken over werk; daar ben ik eigenlijk nog het meest trots op. Vanavond lekker werken, eerste late dienst; ook weer spannend; hoe zal het gaan? Wat kom ik tegen op mijn pad; bijzonder dus.

Zorgverzekering 2

Na mijn Blog deze week over de zorgverzekeringen is het een politiek wonderlijke week geworden waarin het kabinet Rutte ll bijna struikelde over datgene wat ik in mijn vorige Blog betoonde. Waar een paar senatoren in de Eerste Kamer, om verschillende redenen, vonden dat het zo genoeg is met de macht van die vier zorgverzekeraars. Bijzonder is voor mij het moment want dat geschreven hebbend dinsdagochtend breekt in de middag de pleuris uit.
Hopelijk leidt het nu ook tot iets en, zoals Duivestein in de Volkskrant laat optekenen; het uitruilen van principes leidt tot huilen en heeft tot dit incident geleidt en had eigenlijk nooit mogen gebeuren. Dat zegt precies hoe ik erover denk. Van ruilen komt huilen zei mijn moeder vroeger en waarom geldt dat niet minder bij het uitruilen van visies en idealen.

Zorgverzekering

Dagelijks worden we de laatste twee maanden overladen met de zorgverzekeraars. De een nog duidelijker dan de ander. Nog beter en verantwoordelijker uiteraard en vooral toch maar weer duurder. Nu hebben de maatschappijen vorig jaar 1,5 miljard winst gemaakt op uw en mijn zorgverzekering. Dat zich dat niet vertaald in een andere premie is toch weer verbazingwekkend en toch ook weer niet. Het landelijk beleid bemoeit zich er veel tegenaan en de oorspronkelijke gedachte dat de concurrentie betere zorg en betere premies zou gaan opleveren; die gedachte kunnen we wel even parkeren  bij de afdeling "voorlopig niet".

Bovendien heeft het concurrentieverhaal opgeleverd dat er nog maar vier grote maatschappijen het voor het zeggen hebben als het om zorg verzekeren gaat. De concurrentie heeft in de hand gewerkt ( zoals we inmiddels ook op  de kabel zien) dat er geen concurrentie is maar dat vier maatschappijen werkafspraken kunnen maken over hoe ze omgaan met de verzekerden. Dat is, ook al zouden ze geen afspraken hebben, veel te weinig ( 4 grote maatschappijen)

om echt te kunnen en willen concurreren.

De roep om het ouderwetse ziekenfonds begint steeds luider te worden. Dat ouderwetse ziekenfonds was een coöperatieve verzekering; je probeert elkaar te helpen als dat nodig is en daarvoor heb je een fonds. Nu is die gedachte, het zorg hebben voor en met elkaar, helemaal naar de achtergrond verdrongen door maatschappijen die er ook nog winst op willen en moeten maken.

De neo-liberalen hebben in dat opzicht gewonnen want de solidariteit is volledig onder het systeem weg geslagen. Een oudere hoeft geen kraamzorg in zijn pakket en de jongere geen vergoeding voor staar. En zij hoeven dat dus ook niet mee te verzekeren. De ander kan dat wel verzekeren maar moet dan meer betalen. Het solidariteitssysteem rekent echter op allemaal want zo kunnen we het totale systeem betaalbaar houden. De kinderen die nu geboren worden ( met behulp van de verzekering die de ouders dus extra moeten betalen) moeten straks ook het geld opbrengen om de AOW en andere zaken op te kunnen brengen. Zolang de oudere en de jongere en alles wat er tussen zit niet willen of kunnen begrijpen dat zij allemaal nodig zijn voor de betaalbaarheid van het totale systeem; zolang dat besef er niet is blijft het op veel fronten misgaan en gaan we een decade tegemoet met veel incidenten waarvan we achteraf zeggen; hadden we dat nu maar anders bedacht. 

De wal moet het schip keren, ook waar het de zorgverzekeraars aangaat en daarvoor zijn maar enkelen verantwoordelijk en dan kijk ik nadrukkelijk nar de politiek in Den Haag. Wat was er zo fout aan het ziekenfonds dat het weg moest. Mensen die het niet meer betalen kunnen omdat ze echt aan de onderkant zitten en dat alles in een week waarin het SCP bekend maakt dat de scheiding tussen arm en rijk nooit zo duidelijk is geweest. Waarin deze groepen elkaar niet meer tegenkomen en de verwijdering dus een kwestie van tijd is. We weten waartoe de scheiding van twee economische verschillende groepen kan leiden en dat zal maar één ding betekenen. We stevenen af op een nieuwe revolutie want uiteindelijk zal het zo niet gaan.

Anti vries

En opeens; krabben van de autoruiten op de vroege ochtend. Wel weer apart want ik had er geen rekening mee gehouden in de nieuwe planning van de dagen. Dat je niet altijd zo de auto in kunt stappen en wegrijden. Je moet rekening houden met mist, gladheid, andere narigheid op de weg en dus ook met autoruiten krabben. Dat heb ik overigens gisteren voor het laatst gedaan want ik heb natuurlijk nu een doek aangeschaft die de condens aan de binnenkant van de ruiten bestrijdt, nog een extra flesje die het nog beter kan. Verder een grote fles die antivries op de autoruiten kan sprayen want als ik ergens een hekel aan heb is het autoruiten krabben. Waarom weet ik ook niet; misschien omdat de ruiten steeds groter geworden zijn, omdat er af en toe ijs tussen zit wat je er bijna niet af kunt krabben en omdat ik niet, zoals vroeger het aandurf om er warm water overheen te gooien. Want dat was in een tijd dat ik het me niet uitmaakte. Rijdend in wat meer oudere auto en minder kostbare werd als het gevroren had gewoon een pannetje warm water over de ruiten gegooid. En dat helpt echt uitstekend dat kan je je bijna niet meer voorstellen.

Het belangrijkste moet natuurlijk tussen de oren gebeuren; ik moet er rekening mee houden want er kan van alles gebeuren voor ik mezelf loslaat op de eerste cliënt van de dag. Iets meer tijd nemen en wat rustiger aan, dan maar iets eerder op de plaats van bestemming en even wachten. Alles beter dan in alle stress staan te krabben en al te laat zijnde onderweg gebeld worden. Geen geschikte carkit uiteraard dus snel aan de kant met de auto en net op tijd het telefoontje kunnen beantwoorden. De planning van de dagen veranderen dus en dat betekent vooral iets eerder opstaan, iets eerder de auto in en eerder iets minder stress. 

Als ik alvast een goed voornemen voor het nieuwe jaar mag bedenken dan is het dat wel. Stress uit de vocabulaire kunnen halen aan het eind van 2015.

Begonnen

Afgelopen week een gedenkwaardige week voor ons. Ben inmiddels begonnen met het nieuwe werk en dat voelt echt goed. Leuke mensen en toch ook daar zijn er wel weer problemen die aandacht vragen. Laten we zeggen dat er naast het werk aan huis, bij de mensen thuis om wie het gaat er toch echt ook wel wat werk ernaast op me af gaat komen.
Leuk natuurlijk en een mooie extra uitdaging voor mij. Morgen ga ik echt los want na een gesprekje en een introductie op het hoofdkantoor ga ik morgen echt los. Op de solotoer en dat voelt weer een beetje ouderwets maar ook goed. Op eigen kompas door de lijst met cliënten lopen en je ding doen. Daarna kantoor en zien of we nog wat extra werkzaamheden kunnen oppakken want het inwerken is nog niet geheel gedaan. denk ik althans maar dat komen we morgen dan wel tegen.
Waar ik vooral blij mee ben is het goede gevoel waar ik ineens mee opgezadeld ben. Bijzonder en goed en dat gevoegd bij alle hartverwarmende reacties op carrière 2.0 is echt heel fijn en geeft energie voor de toekomst.

Mentor

Vandaag is een bijzondere dag in mijn en ons leven. Nee, we hebben geen huwelijksjubileum en ook geen andere bijzondere dingen. Toch is het een bijzondere dag want ik in dienst gekomen bij een nieuwe werkgever en dat is op zich al bijzonder als je rekening houd met mijn leeftijd. Een baan op de werkvloer, parttime maar wel één waar ik enthousiast van wordt en daar gaat het toch maar om.
Nu had er nog even geen ruchtbaarheid aan willen geven maar nu was ik, vanwege een vrije dag op de eerste dag van mijn contract, in de winkel en bij het weglopen bij de kassa komt een oude bekende de winkel ingelopen. 
De man waarvan ik tijdens mijn afscheidsspeech als wethouder heb gezegd dat hij, naast mijn vader, mijn politieke mentor was. Dat is toch apart als je even realiseert dat ik juist hem, juist vandaag tegenkom. Naast wat andere mensen is hij de eerste van de incrowd in de politieke sfeer die ik inlicht en het verplicht me om straks achter de computer te kruipen en een mailtje uit te doen naar de mensen die wel geïnteresseerd waren en bleven in de lotgevallen van de van Klinkentjes. 
Die man, die mentor kon ik nu niets anders vertellen dan hoe het nu zit. " Toevallig vandaag de eerste dag bij mijn nieuwe werkgever” zeg ik hem. Een thuiszorgorganisatie. “Oh wat ga je doen dan?”; vroeg hij. Nou gewoon; op de werkvloer. Ik leg het hem uit en hij zegt nog, verwijzend naar de actuele politieke situatie; dat past wel erg mooi in het verlengde. Dat ik weer als verpleegkundige geregistreerd probeer te raken deed hem ontvallen dat het jammer was dat ik dat had laten verlopen. 
Zo is het natuurlijk niet gegaan. Die registratie houden ligt iets gecompliceerder dan jammer dat ik het heb laten verlopen en in plaats van hem te corrigeren die ik er het zwijgen toe, op dat punt. Het feit dat ik werk heb is dus wereldkundig en ik ga nu gauw een paar mailtjes de deur uitdoen. 
Over deze hele periode ga ik nog wel een keer een uitgebreid bericht maken maar nu wil ik me concentreren op mijn nieuwe werk, wat is het toch lekker om dat te kunnen zeggen.