Laatste dagen

De dagen zijn bijna op, het loopt ten einde want we schrijven vandaag 24 december en dat betekent nog 7 dagen en dan zit 2014 erop. Het barst al van de terugblikken op de tv en ook de krant blikt terug. Terug op heel veel ellende en narigheid en omdat ze voelen dat er ook een positief element in moet is er meestal een soort rubriekje met "leuke dingen" die er ook gebeurd zijn. Natuurlijk is het goed om een evenwicht aan te geven want naast alle ellende op de wereld moet het wel in perspectief van een welvaartsstaat zoals Nederland. Waar we het, ondanks allerlei moeilijkheden, toch nog steeds goed voor elkaar hebben, qua welvaart dan. Het steunen en kreunen is wel al begonnen over de prijsverhogingen op alle fronten waarvan de zorg er meestal wel bovenuit springt. En ja; de voedselbanken waren nog nooit zo druk en krijgen nu toch meer krediet toegezwaaid. Was het eerst een imago van mensen die gebruik maakten van de voedselbanken een beetje meewarige; maar een beetje sneu maar vooral lui. Nu begint het beeld zich langzaam aan te scherpen dat er nu toch wel erg veel mensen buiten hun schuld in moeilijkheden komen en daardoor belanden bij de diensten van de voedselbank. Dat de verhouding tussen rijk en arm, ook in Nederland, wel erg uit de pas begint te lopen. Erger nog; de groepen hebben steeds minder contact en dat is het begin van de scheuring van Nederland. Die ontstaat precies op de lijn van hen die het goed hebben, en sommigen veel te goed, en zij die moeilijk aan hun bestaan kunnen komen. Niet omdat ze niet werken maar omdat de prijs die betaald wordt voor het werk te laag is. Op een niveau die op of onder het bijstandsniveau is. Die werkende mensen gaan vastlopen want kunnen eigenlijk niet voor of achteruit. En als die werkenden zich daaraan willen onttrekken door bijvoorbeeld scholing lopen ze tegen enorme muren op. Een jaar studie aan de universiteit kost tegenwoordig al gauw 7000 Euro en dat kan die laag betaalde met geen mogelijkheid opbrengen. Dus blijft die laag betaalde werkende op zijn plek want het gaat niet anders. Dat deze zich daarbij stoort aan salarissen die buitenproportioneel zijn en op het moment dat daaraan iets verandert wordt ( democratisch gelegitimeerd door de 1e Kamer) dan zeggen twee ministers van VVD huize ( waar stond die VVD vroeger toch ook weer voor?) dat ze de wet niet kunnen of willen uitvoeren. Politieke payback time natuurlijk maar op een bijzonder onbehoorlijk manier, op een onderwerp waarvan bijna heel Nederland roept dat het goed is als er iets aan gebeurd. Regulering van de salarissen inde semi publieke sector. En dan die ministers; de een blinkt uit in onzichtbaarheid ( Blok) en de ander is allang aangeschoten wild door haar "vergissinkje" met haar eigen wet die vorige week voor commotie zorgde. En dan het lef hebben om tegen een collega minister te zeggen; we voeren je wet niet uit. Ga dat maar eens uitleggen aan die 1000 medewerkers van een regionale thuiszorgorganisatie die een brief met een verkapte ontslagaanzegging in de bus kregen en waar de hoogste baas een salaris heeft waarvan je zeker kan zijn dat deze niet tot laag betaald gerekend wordt door onze alom tegenwoordige fiscus.

Dat soort manoeuvres zijn de wortel van de verdeelde ontevredenheid in ons land. Hopen op betere tijden is wat sommigen denken te moeten doen maar zoals u weet zijn de meeste revoluties ontstaat in sociaal-economisch barre tijden. In bijvoorbeeld Frankrijk, België en Duitsland is de bereidheid om te strijden voor betere omstandigheden veel groter dan hier, maar dat kan snel veranderen. Misschien dat 2015 een antwoord gaat geven op onrecht.