Melancholie

Gisteren was de laatste der Mohikanen in onze familie jarig, mijn ome Coenraad; 90 jaar is hij geworden en daarmee veruit de oudste in onze familie, voor zover ik weet. Dat werd gevierd en in de beslotenheid van een sportkantine was familie aanwezig om het heugelijke feit mee te vieren. Je ziet dat natuurlijk, zoals met bruiloften en begrafenissen, of met zo’n jubileum; familieleden die elkaar lang niet hadden gezien en elkaar weer ontmoeten. Tijd is dan schaars en verhalen te over, alleen al om elkaar een beetje bij te praten en oude verhalen op te halen. Zo sprak ik een neef die ik al jaren niet had gezien of gesproken maar waarmee je direct weer een band voelt zodra je hem spreekt. In de volgende link; https://klinkertjes.nl/nostalgisch/ staat een blog over eerdere kerstperiodes, de oom en tante waarover ik het heb zijn mijn ome Pieter en tante Grietje, zijn vader en moeder, voor mij prachtige mensen. Ook uit een eerdere blog: (
https://klinkertjes.nl/gekleurdelampjes/ ik citeer; “We gaan richting de feestdagen en dat stemt mij in ieder geval altijd een beetje melancholisch. Zelf denk ik dat het komt omdat de feestdagen bij ons, vroeger, een vrij vast patroon had. Dat heb ik u dat al eens eerder vertelt, Opoe die op 2e Kerstdag jarig was en wij de twee en een half uur durende rit naar het Noorden maakten, en weer terug uiteraard, op 1 dag. Voor mij altijd gezellig die dag; naar mijn, vlak in de buurt wonende, oom en tante waar ze gekleurde lampjes in de boom hadden ( door mij zeer bewondert) en natuurlijk Billy Smart Circus en veel lekker eten en drinken.” En natuurlijk; de herinneringen zijn mooi maar we kwamen wel gezamenlijk tot de conclusie dat je je familie erbij krijgt maar dat je eigen stam (familie), kinderen en kleinkinderen je ware “bezit” is. Dat is waarom alles draait en de rest is bijzaak. “Wat als de oude reus geveld wordt en onze laatste Mohikaan naar de eeuwige jachtvelden gaat; hoe zal het dan onze familie vergaan”? Voor u even; hij is/was een grote man die vroeger enorm sterk was; mijn neef en ik filosofeerden nog even over het volgende; stel hij was judoka geweest, dan had de grote Anton (Geesink) nog een flinke kluif aan hem gehad. Maar goed; terug naar de vraag hoe het onze familie zou vergaan. Op een enkel contact is dat dan afgelopen; zo was onze gezamenlijke conclusie. Onze ouders, en zij waren met zijn vieren, waren het bindmiddel tussen de neven en nichten. Als dat bindmiddel wegvalt, en hij is de laatste, dan is het afgelopen en gaan we ongeveer ieders zijns weegs.Is dat een onloochenbare conclusie of is de conclusie meer dan terecht? De tijd zal het leren en zoals altijd na dit soort bijeenkomsten verval ik in een melancholische bui en blijven rare vragen hangen; de toiletten bij de oudere 1 gezinswoningen zaten in een hoek van de trap; eerst twee of drie treden, rechts of links de wc.Waarom; zwaartekracht of wat? Ach; het zijn

uiteraard maar trivialiteiten. Net zoals de ijsman die langs kwam in het dorp in het Noorden; nu zie je ze wel vaker maar voor ons totaal nieuw; consumptie ijs in rollen, verpakt in een soort vetvrij papier, maar dat zijn de herinneringen, het kan ook anders zijn geweest. Nog altijd, op de schaarse momenten dat het andere Klinkertje en uw schrijver vertrekken naar het Noorden ga ik op bezoek bij een bakker in Onstwedde die altijd Groningse hardbroodjes heeft, vers of diepvries, maakt me niet uit. Haardbrood mit keze?, vroeg tante Grietje me bij ontbijt of lunch. Dat soort van momenten had voor haar waarschijnlijk weinig betekenis maar voor mij des te meer. Als we in de grote vakantie er een aantal dagen waren werd de nabij gelegen school geheel en al schoon gemaakt want dat was tante Grietjes klusje om wat bij te verdienen. Normaal een aantal keren per week maar de in de grote vakantie; grote schoonmaak. Voor een ventje als ik was een hele belevenis om vrij in een school te mogen lopen. Als laatste nog maar even; het duurde nogal lang voordat ik me realiseerde dat een jongen uit de buurt die zij altijd aanspraken als Aben, wat ik verstond, eigenlijk Harm heette. Hoewel het dorp op de grens van Groningen en Drenthe lag spraken zij vooral Gronings en daarbij valt de H van Harm weg en bleef Aarm over wat ik dus verstond als Aben. En zo kan ik nog wel een poosje doorgaan maar dan vangt de melancholie mij helemaal, en dat is soms heerlijk om je daarin te verdrinken maar de realiteit blijft. Daarover een volgende keer.

Herfst

We zijn net de grens weer gepasseerd tussen zomer- en wintertijd en duiken nu diep de herfst in, het weer is er ook naar. Het is somber maar nog niet koud, wel regelmatig buien die over het algemeen rustig zijn. Dat in tegenstelling tot Zuid Spanje waar het echt tekeer gaat zoals de afgelopen periode in meerdere gebieden in Europa. De kwade genius is de Middellandse zee die te veel warmte nog heeft voor de tijd van het jaar en daarover komt koude lucht die zorgt voor intense buien met alle narigheid van dien. In onze omgeving zijn we nog enorm gespaard en is het, tot nu toe, een rustige herfst gebleven. In ieder geval qua weer, over politiek zullen we het maar niet hebben, hoewel het wel vereist dat je het goed in de gaten houdt. Er gebeurt van alles zowel in binnen- als buitenland. Het wordt een spannende week in de USA, er worden rellen voorspelt; hoe de uitslag ook uitvalt, 

Ze hebben nu al rechtszaken aangekondigd vanwege een verkiezingsuitslag die er nog niet is. Het is de wereld op zijn kop; de bakermat van de democratie dreigt om te vallen en dat is zeer verontrustend. Als we niet oppassen hebben we een wereld met autocraten die de macht claimen en of hebben. Een groot schrikbeeld, en daarbij het grootkapitaal dat zijn deuntje meespeelt om er beter van te worden, een miljoen per dag verloten onder mensen die getekend hebben op Trump te stemmen, geregeld door de momenteel rijkste man op aarde. Die wil daar straks wat voor terug, logischerwijs, vanuit zijn gedacht en wat wil hij dan? Hij wil in een commissie die bijvoorbeeld de macht van techreuzen in toom moet houden en regels voorschrijft, in die commissie wil hij benoemd worden; fout, fout. 

In eigen land is het niet veel beter; ook hier werd aangestuurd door onze schaduwpremier op een autocratie, volgens Hongaars model. Noodrecht voor de regering was de bedoeling en daarmee eerste en tweede kamer buiten spel zetten voor een crisis die geen crisis is. We worden er wel zo ongeveer dag en nacht mee lastig gevallen en hopelijk verwijt u het me niet niet maar toen iemand de opmerking maakte dat het geen asielcrisis is maar een opvangcrisis. Veroorzaakt door de opvolgende regeringen die steeds verder afbouwden, zowel de IND als het COA, door opvolgende VVD bewindslieden        

die de crisis te lijf zouden gaan; Teeven, Dijkhoff, Harbers, Broekers-Knol, v.d. Maat en v.d. Burg. Van de laatste wil ik niet veel zeggen want die nam de troep over die zijn voorgangers hadden veroorzaakt, al dan niet bewust. Het is een trieste boel die door de strategische blunder van de politiek leider van de VVD des te ernstiger is geworden doordat die eenmanspartij enorm in zetelaantal kon groeien, triest. Die ” asielcrisis” beklijft en lijkt een nieuwe waarheid te zijn geworden want het lijkt al geaccepteerd als waarheid en onwillekeurig moest ik terug denken aan een poster die ik tegenkwam op een platform waar ik liever niet kom maar deze was wel raak; Niet mijn spreuk zoals u zal begrijpen maar van ene meneer Goebbels. 

Tsja, het kan verkeren want onszelf gaat het nog steeds redelijk wel met alle mitsen en maren die aan het ouder worden zitten. En natuurlijk met langdurig gebruik van medicijnen, die wel helpen voor de kwalen waaraan ik lijdt maar die ook vervelende bijwerkingen hebben. Het weerhoud ons er niet van de buitenlucht op te zoeken en zo kwam ik deze mooie vliegenzwammen tegen op de Veluwe, zie foto. Een mooi stukje Veluwe waar we nog niet eerder waren geweest, altijd leuk om in onze achtertuin nog weer nieuwe plekjes te ontdekken, wij waren er blij mee. Ach, en plannen doen we toch niet ver meer in het voren en proberen een beetje bij de dag te leven als het even kan. Soms zit dat mee en soms tegen maar altijd blij met hoe we er nu voor staan. En hopelijk ook houden, nog belangrijker.

De tijd

Waar vroeger de maanden oktober en november eeuwen duurden, in afwachting van de feestdagen lijkt nu niets meer de tijd in de weg te staan om te versnellen. Dagen, weken en maanden vliegen voorbij waarbij het gevoel ontstaat dat het leven onder je weg accelereert. Vreemd maar het schijnt bij ouder worden dat veel meer mensen dat gevoel hebben. Is dat erg? Zelf heb ik ook dat gevoel, alles gaat razendsnel. Het is een bekend fenomeen maar het voelt raar dit nu zelf te ondergaan, alles gaat snel. 

Wat ook snel gaat is de afbrokkeling van het huidige kabinet waarbij steeds duidelijker wordt dat de enige 1-manspartij in Nederland uit is op ramkoers. Het feit dat ze in de peilingen er goed voor staan maakt alleen maar dat hij er sterker in geloofd dat ze op de goede weg zitten. Samen met zijn ultra-rechtse vriendjes in Europa lijken ze het tij aan hun zijde te hebben. Wat Nederland betreft is de kapitale strategische blunder die de dame aan de leiding, van de zogenaamde volkspartij, heeft gemaakt een strategische en misschien wel historische blunder. Waar de 1-manspartij altijd op een 20 zetels bleef hangen kwamen ze nu in de verkiezingen veel hoger uit omdat ze verantwoordelijkheid kregen toegeworpen door eerder genoemde

dame. Daarop leek het alsof er opeens met die 1-manspartij te regeren viel. Maar dat is natuurlijk niet zo, dat was zelfs Rutte al opgevallen. Zie bijgaande brief uit 2017 die aan actualiteit niets heeft af gedaan. Zelden ben ik het met Rutte eens geweest maar deze brief getuigd van inzicht waarom de 1-manspartij geen enkele ruimte gegund diende te worden. En gezien het theater zoals dit nu opgevoerd wordt lijkt de brief van Rutte aan de toenmalige informateur alleen maar aan kracht te winnen. Een deel van de nieuwbakken ministers komt erachter dat oppositie voeren heel wat anders is dan verantwoordelijkheid dragen. Professioneel bestuurder zijn is heel wat anders dan vanaf de zijkant maar wat roepen, het is een harde leerschool voor zowel de 1-manspartij als de boerenbitterbalbeweging. Als je aan de knoppen mag zitten komen er ineens andere aspecten om de hoek kijken waar je voordien geen weet van had, en in sommige gevallen het niet wilde weten. Hoe dit verder gaat, ik heb nog geen idee. De parlementaire verslaggeving viert hoogtijdagen met een dergelijke instabiliteit, en noemt ons nu al het lachertje van Europa door alle brisante blunders die er in een paar weken tijd gemaakt zijn. 

En onszelf gaat het goed in ons appartement en ondanks dat de tijd snel gaat hebben we de conclusie getrokken dat we veel beslissingen op de juiste tijd en het juiste moment maar bovenal het juiste hebben gedaan. Dat voelt heel goed en geeft ook wel energie voor de toekomst, ondanks dat voor iedereen de toekomst onzeker geldt dat in onze situatie iets meer. Wat het leven zo leuk maakt is dat we nog veel in het vat hebben zitten, de komende week naar Drenthe en naar Limburg en in onze andere auto is dat een peulenschil. Onze auto is heel belangrijk voor ons en nu heel blij met de cruisecontrol, de 6e versnelling en onze mooie screen voor radio en navigatie. Top gewoon maar ook zijn we dagen gewoon thuis, wat klussen, achter de computer en helaas vervelen we ons nooit en zo zitten we binnenkort in december, de feestmaand bij uitstek en hopelijk rollen we die deze keer goed door.

Ma

Het is zoals het is, elk jaar op deze dag, maar ook eerder deze maand herdenken, aan ma denken en zo kon ik nu niets beters bedenken dan deze blog van vier jaar geleden hieronder te plaatsen. Deze blog doet recht aan ma door het niet mooier te maken dan het was. De wereld van nu is een hele andere dan toen je overleed. Je zou er schande van hebben gesproken en de wereld niet begrijpen zoals je toen ook al vaak niet deed. Alle schokkende beelden op de tv en niet kunnen begrijpen waarom mensen zo met elkaar om kunnen gaan. Vooral als het om kinderen ging brak je hart en zei je altijd; kon ik ze maar hier naar. toe halen. En dat was al die kinderen zeer gegund geweest want een betere moeder hadden ze niet kunnen treffen. Het leed van de wereld kon je zeer treffen en niet met rust laten. Je wist, als kind van de oorlog, wat oorlog in al haar facetten betekende voor mensen die het moesten ondergaan. Dat je altijd nog bang in bed lag als een vliegtuig in de nacht te luid en te laag overkwam, je bent het nooit meer kwijt geraakt. Lieve mam; het is alweer 11 jaar geleden dat je overleed op deze dag maar nog onverminderd in mijn hart, en ik weet zeker, van heel veel mensen. 

 27 september 2020; 

“Elk jaar om deze tijd, de laatste zeven jaar komt ze langs. Even kijken of we haar nog in herinnering hebben. Of we nog wel aan haar denken, of we het nog over haar hebben en deze datum, de 26e september is daar bij uitstek geschikt voor. Hoe ze langs komt? Nou, in ieder geval in deze blog want ik heb een gevoel van moeten en willen als deze datum aanstaande is om over haar te schrijven. Over hoe we zijn op gegroeid in het Eerbeek in de jaren zestig en zeventig. Over alle verhalen die er zijn ontstaan in die periode en nooit aan de eeuwigheid zijn toevertrouwd, bijvoorbeeld door ze op te schrijven. En als ik daaraan denk komen de verhalen spontaan opborrelen; over hoe ze twaalf en een half jaar getrouwd waren en ik bij de buren moest slapen omdat de rest van de familie in het huis ernaast sliep nadat het feest wasafgelopen. De verhalen over de diverse middenstand in Eerbeek en haar ervaringen daarmee. Over de huisarts en zijn voorliefde voor muziek, over de specialisten die we bezochten in Apeldoorn en Velp toen ik nog heel jong was. Over de familie in het Noorden en haar introductie daar kon ze uitbundig en uitgebreid vertellen. Hoe ze op de fiets naar het Noorden wilden rijden en na een welverdiend biertje ergens onderweg opeens merkten dat alcohol en een prestatie leveren niet samenging. Over het vroegere Brummen met de voetbalclubs en de uitgaansmogelijkheden en hoe ze pa had ontmoet. Hoe je het ook went of keert; hoe moeilijk of de laatste periode ook is geweest voor haar door de ziekte van pa, ze hield van hem als geen ander. Over de gevoelde eenzaamheid nadat hij er niet meer was en daar erg verdrietig onder was zonder het al teveel aan ons te laten merken. Hoe verdrietig ze was dat we afscheid van haar moesten nemen omdat ze zelf het niet meer kon opbrengen om door te gaan met leven nadat een val haar heup had gebroken. Hoe optimistisch ze misschien ook was omdat ze het niet dacht maar wel hoopte pa weer tegen te komen na de dood. Al eerder heb ik al eens opgemerkt tijdens een eerdere blog; ze was niet heilig al heette ze Maria, en in dat besef denk ik met veel liefde en een heel warm gevoel terug op mijn moeder, iemand die er altijd was voor mij, voor ons“.

(Na)Zomer in Zeeland

Totaal onverwacht zijn het andere Klinkertje en uw schrijver een paar dagen weg geweest naar de mooie provincie Zeeland. We waren er wel vaker geweest voor een korte vakantie maar nog nooit in de nazomer. Telkens waren we er in maand december, in die maand is alles inmiddels kaal en waait de wind stevig door die provincie. We mochten dat in december 2013 meemaken toen Zeeland geteisterd werd door een westerstorm in combinatie met springtij. Nu is in Westkapelle een dijk die zij autostrand noemen maar het strand is dan volledig bestaande uit asfalt en basaltblokken. Bij eb zijn een paar kleine strandjes tussen de houten paalhoofden, maar dat is echt het strand. Als je op die dijk, vlak bij zee staat in je auto is dat al fantastisch maar als je diezelfde plek mag meemaken met de eerder beschreven storm is dat een unieke ervaring. Dit weekend zijn we er veelvuldig geweest om te genieten van de zee, haar geluid, haar geur en het uitzicht. Op de af en toe voorbij varende boten, groot en klein, het was weer een fantastische ervaring en het spijt je dan dat we zover van zee wonen. Het is een rit, naar Westkapelle, van een slordige 250 km en dat is wel ver om een dagje op en neer te gaan, jammer genoeg. De eerste nacht waren we ingekwartierd in een luxe hotel ( cadeau gekregen, enorm dank nog) en de tweede nacht hebben we doorgebracht in een B&B in Serooskerke Walcheren. Voor ons de eerste keer, een B&B maar zeker een aanrader. Eigen kamer en goed ingericht met een heerlijk bed, in het hotel overigens ook. Ontbijten op de kamer en dat geeft wel meer privacy alleen het ontbijt in het hotel was veel uitgebreider met crepe’s, scrambled eggs en nog veel meer. Voor de alom aanwezige Duitsers was er ook Dinkelbrot en nog veel meer.

Het lied van Blöf, “hier aan de kust” klopt tekstueel als een bus; 

Hier aan de kust, de Zeeuwse kust, 

Waar eenieder onbewust In het Duits wordt aangesproken 

Dat overkwam ons telkens weer; receptie in de hal van het hotel en bij verschillende winkels gebeurde dat ook, zo dat mensen schrokken dat ze ineens een gewone Nederlander voor zich hadden. Hilarisch was het bijna maar; waar is waar; er waren ongelofelijk veel Duitsers. Het was veel drukker dan wij gewend waren uit onze ervaring in de december’s dat wij er eerder waren geweest. Toerisme tiert welig in Zeeland, ook in september waar het vooral de Duitse grijze golf was die de provincie overal te vinden was. IN het hotel maar ook heel veel Kampers, eh Campers bedoel ik natuurlijk. Miette mich stond er duidelijk op een van de geparkeerde campers aan de dijk die formeel Noorderhoofdweg heet en in deze periode was ingedeeld in 3 delen waarvan twee delen betaald parkeren. Dat was voor ons ook een onbekend fenomeen want in de jaren ervoor was dat niet en kwamen we hel weinig andere mensen tegen daar. Het

belangrijkste; we hebben enorm genoten van alles en het was een onbetaalbare trip, figuurlijk gesproken dan.

Pa

Inmiddels 14 jaren geleden is het vandaag op de dag af dat mijn pa overleed. Dat laat nog

steeds sporen na en ik weet nog goed hoe verdrietig ik was ondanks iedereen die meldde dat het wel goed was zo. Natuurlijk; hij was 85 jaren geworden maar had ook die gevreesde ziekte op gelopen waardoor hij al jaren min of meer afwezig en anders was. En toch, dat moment dat het afscheid definitief is viel me heel zwaar. Het besef dat je iemand nooit meer ziet noch spreekt viel als een mokerslag. Heel heel verdrietig en ik kon mezelf niet tot bedaren brengen. Maar ja, je kan ook niet weglopen en even ergens anders tot rust komen. Onlangs zijn we verhuisd en onze nieuwe buurvrouw van 99 jaren vroeg, die achternaam van jullie komt me bekend voor maar niet door mij of onze dochter maar door pa. In die generatie toch nog steeds een bekend persoon. En zo pa blijf ik geregeld aan je denken of wordt herinnerd aan je. Wat je hebt betekend voor een bepaalde generatie en hoe zij zich jou herinneren. Maar de mooiste herinnering aan jou is het volgende; we gingen met het oude Opeltje een dag op en neer naar het Noorden, waarom weet ik niet meer maar ik was een hele dag alleen met je. Natuurlijk naar opa en opoe en ook naar tante Grietje. De reden van het bezoek en waarom we met zijn tweeën waren weet ik niet meer maar je vertelde van alles over Valthermond en je vroegere vrienden. Natuurlijk werd er door jou over politiek gesproken en op de terugreis had ik een eigen fles met limonade. De echt belangrijke dingen kwamen pas later en niet tegen mij vertelt maar tegen het andere Klinkertje, een openbaring was het. Reden ook waarom je vanuit de veenkoloniën in het Gelderse beland was, eigenlijk, zoals het hele leven, puur toeval. Op welke reis je nu bent, en of je op reis bent weet ik niet maar mocht het zo zijn; alle goeds, kortom; ik mis je nog steeds. Troost vind ik altijd in een lied van wijlen Bram Vermeulen, heel treffend en volgens mij al eens eerder door mij gebruikt in een blog. 

 

 

 

En als ik doodga huil maar niet
Ik ben niet echt dood
Moet je weten
‘T Is maar een lichaam
Dat ik achterliet
Dood ben ik pas
Als jij me bent vergeten

 

En als ik doodga treur maar niet
Ik ben niet echt weg
Moet je weten
Het is de heimwee
Die ik achterliet
Dood ben ik pas
Als jij die bent vergeten

 

En als ik doodga huil maar niet
Ik ben niet echt dood
Moet je weten
‘T Is het verlangen
Dat ik achterliet
Dood ben ik pas
Als jij dat bent vergeten

 

Dood ben ik pas
Als jij mij bent vergeten

Songwriter: Bram Vermeulen

Waarom?

Het andere Klinkertje en uw schrijver raken aardig gesetteld op de nieuwe stek. Het blijft nog steeds een heerlijke plek waar een zekere zweem van vakantiegevoel zich nog steeds doorzet in ons gevoel. Uiteraard hopen we dat het gevoel van op vakantie zijn zich nog lang doorzet. In de tussentijd kijken we heel weinig televisie en zitten we veel buiten op het balkon. Afgelopen dagen constateerden we al dat we de laatste jaren niet zoveel buiten hebben gezeten dan op dit moment.

Hoewel we niet veel tv kijken, het 8 uur journaal hoort tot het vaste patroon. En we vinden het opvallend dat onze man en vrouw in de USA weinig sympathie opbrengen voor de Democratische partij en haar kandidaten. Vaak een negatieve ondertoon in de verslaggeving en dat is onbegrijpelijk als je komt uit een land als Nederland. Door sommige rechtse mensen in dat land is Nederland maar in zijn algemeenheid Europa aan te duiden als een communistische bende. Met alle sociale voorzieningen in Europa staat dat diametraal op de omstandigheden in de USA. Dat je altijd alles maar zelf moet regelen en redden zonder sociaal vangnet is daar de maatstaf. Wie zich niet kan redden, jammer dan. Het is de blik op de USA waar een persoon als Trump en vele anderen voor staan. Terug naar de verslaggevers uit Nederland; is het de hoop en de wens dat Trump weer president wordt die de negatieve toon laat aanslaan? Is het die hoop dat als Trump president wordt er weer veel nieuws gemaakt gaat worden vanuit het Witte Huis? Wat de verslaggevers goed uitkomt uiteraard, elke dag nieuws, en zij elke dag in het nieuws. Jawel, het is pure speculatie maar wat ik in ieder geval hoop is dat zij wat meer met een open blik naar de politiek aldaar en zeker naar de Democratische kandidaten gaan kijken.
 

En gebeurd er in Nederland dan niets? Qua politiek is het een interessante periode van dit “buiten parlementaire kabinet” die vannacht tot 4u heeft overlegd met de fractievoorzitters over de begroting. Dat lijkt toch verdacht veel op hoe het altijd ging en dat was toch niet de bedoeling kan ik me herinneren. En Dick Schoof bedoelt het ongetwijfeld goed hoor maar zal nooit een politicus worden. Hij is niet een meester van het woord, dat is ook niet te leren en Wilders is hem op alle fronten de baas. Hoewel de de baas van de eenmanspartij niet meezit. Met de boeren lukt het nog niet en met het super strenge asielbeleid evenmin. De eigen bijdrage in 2027 gehalveerd en streekziekenhuizen moeten het voorlopig maar uitzoeken wat niet geldt voor privaat geld in de zorg, daar is opeens geen probleem meer mee. Alleen de kiezer trekt zich er onbegrijpelijkerwijs niets van aan en 2 zetels in de peiling erbij, en waarom? Dat is een groot vraagteken en zal nog niet snel beantwoord worden.

Bent u er nog?

Zelf denk ik dat ik niet vaak zo’n lange pauze in het schrijven heb meegemaakt. Het is toch echt een bizarre periode geweest waar heel veel gebeurd is. Als ik tijd ( en zin) had gehad zou ik u elke dag hebben geschreven maar dat zat er niet in. Vandaag is 1 van de eerste dagen dat we een beetje rustiger hebben en zijn, ook al vanwege de enorme warmte die vandaag zorgt voor de warmste dag van het jaar. Goed nieuws voor de mensen die van warm weer houden, morgen wordt het nog warmer. Het andere Klinkertje en ik zijn geen fan van dit warme weer maar helaas hebben we geen thermostaat en dat is maar goed ook. Terug naar alle drukte op alle fronten die we hebben gehad; natuurlijk de verhuizing zelf maar vooral het opleveren van het oude huis heeft de meeste energie gekost. Nadat we 4 juli de sleutel hadden ingeleverd werden we 23 juli gebeld dat er een nieuwe huurder was gevonden met een overnamelijst. Er moest alsnog veel gebeuren aan het huis voordat de definitieve oplevering kon plaats vinden. Het heeft het andere Klinkertje veel moeite gekost om haar dierbare tuin af te breken zoals onze opvolgende huurder had aan gegeven in het overnameformulier. Wel hebben we veel hulp gehad en dat is en was heel erg mooi, zonder dat hadden we het niet gered, samen doen, samen sterk deed meer dan ooit opgeld.

Lijfspreuk

De overigens zeer klantvriendelijke inspecteur van de woningcorporatie was zeer coulant maar kon de wensen van de opvolgende huurder natuurlijk niet negeren. Op 29 juli konden we eindelijk definitief de sleutel overhandigen en zo meldde de inspecteur; u bent hier klaar hoor, zeer bedankt voor het voortreffelijke opleveren van deze woning en daarmee waren we klaar. Toevallig kregen we vandaag bericht van de woningstichting dat we in de eindafrekening 0 Euro schuldig zijn aan hen, en daarmee is ons oude huis helemaal als verantwoordelijkheid klaar. Dan laat ik onbesproken wat er verder voor nodig is geweest om zover te komen want dat is nogal wat geweest. Leuker is het om u te vertellen wat er allemaal aan ons nieuwe huis is gebeurd maar dat voor een volgende keer.

Interbellum

Nadat ik u op 12 mei, waar blijft de tijd, liet weten dat ik voorlopig veel minder tijd zou hebben om te schrijven bleek dat meer dan de waarheid. Wat er allemaal in de tussentijd gebeurd is, zowel persoonlijk als in de buitenwereld kan ik onmogelijk nu snel alle informatie verwerken tot een paar blogs. Hoewel de verleiding groot is ga ik dat niet doen maar een paar hoogtepuntjes haal ik er wel uit. Allereerst onze verhuizing in het Eerbeekse; veel leuke en lieve kaarten gehad en een waardebon voor een lokaal bloemistenhuis. Hartverwarmend zijn alle aandacht en goed wensen die we hebben gehad. Min of meer zijn we ingericht en hebben we geen campinglife gevoel meer. Natuurlijk; er moet nog veel gebeuren aan ophangen van lampen, ventilator en andere zaken die onze aandacht nog moeten hebben. Nu zijn we van een redelijk groot huis naar een kleinere woning met veel minder bergruimte gegaan en dat betekent simpelweg keuzes maken. Ons huishouden is nog ingericht op een man of

twaalf en dat kan, als voorbeeld, natuurlijk veel minder. En zo breken we ons af en toe nog het hoofd over van alles en nog wat; hoe gaan we dat doen of aanpakken, maar we komen er wel. 

Wat mijn aandacht af en toe trok waren de Haagse toestanden die een raar maar voorspelbaar beeld lieten zien waarbij Dick Schoof als de spreekwoordelijke Kop van Jut diende, met name voor de man die hem er neerzette. Die heeft daar behoefte aan; iemand waartegen hij zich kan afzetten. Zijn lust en zijn leven is dat; anderen betichten van alles wat hem niet zint en vooral die anderen er de schuld van geven. Hoewel Timmermans veel weerwoord had vond ik de repliek die hij van Jetten kreeg het meest scherpe en juiste. Wordt het wat met dit kabinet? De bal kan raar rollen maar dit kabinet is geen lang leven beschoren als de dames en heren op deze manier met elkaar blijven omgaan. Het debat over de regeringsverklaring was een schoolvoorbeeld van een Poolse Landdag waar de Polen nog jaloers op zouden zijn. Meer chaos kun je niet creëren zoals nu gebeurd is. Wordt vervolgd. 

Tot slot nog even over Biden; de man denkt nog steeds de beste kandidaat te zijn voor een nieuwe termijn als president van de USA. Zijn ongelofelijk zwakke optreden tijdens het eerste debat was fnuikend en ondermijnend voor zowel zijn positie als de huidige president maar ook en vooral de presidentskandidaat voor de Democraten. Iemand moet hem zeggen dat het zo niet gaat in plaats van om hem heen te gaan staan en te steunen. Niet meer doen en zo snel mogelijk met pensioen. Hebben ze nog een andere kandidaat; nee eigenlijk niet van het postuur van Biden maar ze hebben nog wel een enorme troef achter de hand. Als Michelle Obama zich zou kandideren hoeven ze geen verkiezingen meer te houden want die wint met ongelofelijk gemak. En dat is wat er zou moeten worden besloten op het aanstaande Democratisch proces, niet alleen voor de USA maar ook voor de rest van de wereld.

Moederdag

Het is vandaag 12 mei, traditioneel is de 2e zondag in mei Moederdag en viel regelmatig samen met de verjaardag van mijn moeder. Het is inmiddels 11 jaar geleden dat ze overleed en dat is alweer een hele tijd. Wonderlijk genoeg zeggen mensen altijd dat de tijd het gemis en het verdriet slijt, maar zo voelt het niet. Het blijft een gemis vooral als er speciale dingen gebeuren die je zou willen delen, in mijn geval vaak met mijn moeder. En op Moederdag en ook haar verjaardag is dat gemis, zeker dit jaar, meer aanwezig. Nu we eindelijk vandaag een rustdag hebben in het proces van verhuizen, en ik dus tijd heb om u even een berichtje te doen over de tussenstand had ik haar graag vertelt over de vorderingen die we maken. Ze zou vast een paar goed bedoelde adviezen voor ons in petto hebben en wellicht een paar mooie uitspraken. Het zal niet zo zijn, het zal nooit meer zo zijn, in gedachte altijd bij mij en het andere Klinkertje, nu we op weg zijn naar wat, naar alle waarschijnlijkheid, onze laatste woning gaat zijn. 

Hoewel we goede vooruitgang boeken met de verhuizing is het goed dat we vandaag pas op de plaats maken en onze fysiek even wat rust gunnen. Er moet natuurlijk nog veel geregeld en veel gedaan worden en het gevoel is dat we goed op schema lopen, dat gaat super. Feitelijk verhuizen we naar om de hoek maar het proces blijft hetzelfde; uitzoeken en bedenken hoe we het hebben willen. Gelukkig hebben we een mooi laminaat gevonden en is onze huidige buurman zo lief om het erin te komen leggen maar alleen laminaat doet het niet natuurlijk. Er moet ook iets met de muren en de raambekleding. Daarnaast gaan we weer over van op gas koken naar elektrisch, weer want in Zwitserland was ook alles elektrisch. Dat betekent een ander fornuis zoeken en andere pannen komt misschien ook nog aan de orde. Tot grote vreugde van uw schrijver hebben we een kleine vaatwasser kunnen overnemen, yes. Blijft natuurlijk over de inrichting van het geheel, waar zetten we onze meubels, kasten, etc neer? Het kan een heel gepuzzel worden maar hoeft natuurlijk niet. We gaan het zien, we kunnen nog even nadenken want de sleuteloverdracht zal rond 6 juni zijn. 

Nog even; wij zijn niet echte Eurovisie Songfestival (ESF) liefhebbers maar we kijken eigenlijk wel altijd en hebben ook een mening over de optredende artiesten. En nu ook een mening over de organiserende European Broadcasting Union (EBU), na het debacle met Joost Klein en de rigide maatregelen die tegen hem werden genomen waardoor hij niet meer deelnam aan de finale. De stilte vanuit de EBU over wat zich had voor gedaan deed het ergste vermoeden en is naar nu blijkt gewoon een incidentje zoals die zich dagelijks overal afspelen. Had zelf nog even de twijfel dat de stilte nodig was omdat het echt een ernstig incident zou zijn, niet dus. De rol die Israël, gewild of ongewild, gespeeld heeft en de spanning die deze delegatie schijnt te hebben

veroorzaakt, hebben mogelijk bijgedragen aan de starre houding van de EBU na het gedoetje met Joost. Overigens is het land op geen enkele wijze op de vingers getikt door de organisatie die dat gedrag wel acceptabel bleek te vinden, ook na protesten van Ierland. Belachelijk blijft het wel en er gaan al stemmen op om Joost, zo hij dat nog zou willen, gewoon volgende jaar naar Zwitserland te sturen. De Zwitsers hadden een bijzondere inzending daar niet van maar Joost was ver gekomen en was zeker, na de tele-voting, in de top 3 geëindigd. Maar we zullen het nooit weten. Het algehele gevoel op Twitter was dat op de een of andere manier het Midden Oostelijke land moest winnen en welke krachten daarachter spelen is onduidelijk, als het al waar is. We gaan afwachten hoe dit gaat aflopen maar dit zal zeker een vervolg krijgen. Met dit festival in Malmö staat de EBU zelf onder verdenking en of ze dat zo snel te boven komen is nog maar de vraag, het was in ieder geval een bijzonder festival waarin Nederland weer eens geschiedenis schreef, eerste land ooit uitgesloten tijdens het festival. Zijn er ook nog andere belangrijke dingen? Zeker wel want er schijnt een nieuw rechts kabinet aan te komen, alle signalen wijzen erop dat in de aankomende week er witte rook zal zijn. We kijken met vrezen uit naar een volgende kabinet onder dit gesternte en als het er komt durf ik de stelling wel aan dat het kabinet geen jaar zal zitten alvorens er weer nieuwe verkiezingen komen.

Met gezwinde spoed

Schreef ik in het laatste Blog dat we gingen afwachten of er qua woning iets op ons pad kwam was dat waarschijnlijk die understatement van het jaar want daags na het schrijven kregen we bevestiging dat we eerste stonden in de rij voor een hele geschikte woning. Dat kwam wel razendsnel en we moesten ook snel beslissen nadat we de woning hadden bezichtigd. Nu deden de foto’s waarin we tot nu toe de woning kenden geen recht aan de werkelijke grootte en staat van de woning. Het was meer en veel beter dan verwacht en u begrijpt geaccepteerd die woning en dat betekent verhuizen. We wonen nu bijna 35 jaren in dit huis en dan hoef ik u niet te vertellen wat er allemaal los komt van spullen die niet mee moeten verhuizen. Die moeten verkocht of weg gebracht naar de 2e hands zaak of in het uiterste geval naar het recycleplein in Zutphen. Er staat ons nog een hoop werk te wachten en dat zal reden zijn dat ik de komende tijd wat minder op dit medium te vinden ben. Zodra de tijd het weer toelaat schrijf ik het allemaal weer van me af.

Koningsdag 2024

En dan is het zomaar 27 april, de dag dat onze Koning jarig is en zijn verjaardag viert. Het is, ondanks de voorspellingen, best wel een mooie dag geworden. We zijn er even op uit geweest, nodig om het overvolle brein een beetje leeg te maken. Genoeg om over te piekeren nadat ik u een van de vorige keren liet weten dat wij gingen voor een keurmerk kleiner wonen is dat keurmerk in de tussentijd toegekend. Het blijft toch wel een Paarse Krokodil, en in ieder geval is het een flinke omweg. Maar wel een heel goed gesprek gehad en daags erna kregen we te horen dat we het keurmerk kregen en dat ging dan weer verrassend snel. Nu is het afwachten wat er in de aanbieding komt de kome
nde tijd en of de beloofde voorrang werkelijkheid wordt. We beginnen langzaam toch maar weer met opruimen nadat in het afgelopen jaar het andere Klinkertje al hard heeft gewerkt om de zolder op orde te krijgen is het daarna even stil komen te liggen en daaraan is uw schrijver voor een groot deel schuldig. Nadat ik in december Covid heb gehad kom ik maar niet op gang. We hebben wel weer een start gemaakt maar daarop kreeg ik weer een forse longinfectie en dus is het wachten op een goed moment waarop het weer gaat lukken. Nu nog even niet denk ik dan en ik weet dat er vanzelf weer een moment komt waarop het lijf denkt; nu weer gaan, voorzichtig opbouwen. 

Het gaat ongeveer net zo langzaam als de formatie. Hoewel ik wel steeds gedacht heb dat er een kabinet zou komen met de formerende partijen heb ik steeds meer de indruk dat iemand er eigenlijk geen zin in heeft. Wacht tot hij de anderen de schuld kan geven van het klappen en dan hoopt op nieuwe verkiezingen. Of dat succesvol zal zijn is maar de vraag hoewel de peilingen van de Hond hem in een winnaarspositie drukken.

Deze week was het commentaar van een columnist dat de Hond net zolang door peilt tot Wilders, want daar gaat het natuurlijk om, een meerderheid heeft. Dat is ook een reden waarom hij zo hoog in de peilingen staat, mensen willen graag bij de winnaar horen en die wordt vooralsnog omhoog gepeild door de Hond. Het gaat allang niet meer over de beloften van voor de verkiezingen die hij in de formatie maar niet voor elkaar krijgt eenvoudig omdat we door verdragen en wetten ( gelukkig maar) gebonden zijn. Dat zint Wilders totaal niet en daarom wil hij eigenlijk uit die formatie stappen, speculeer ik er maar lekker op los. Zeker nadat hoogleraar de Haas ( Hein de Haas is een Nederlandse socioloog en migratie-expert uitleg kwam geven. Hij is als hoogleraar sociologie verbonden aan de Universiteit van Amsterdam en als bijzonder hoogleraar migratie en ontwikkeling aan de Universiteit Maastricht, Wikipedia ) uitleg heeft gegeven, aan tafel bij de formatie. Uitleg over migratie waarbij hij stellig beweerde, en bewees, dat de zogenaamde asielcrisis een managementcrisis is bij de overheid na achtereenvolgende staatssecretarissen van VVD huize die er een puinhoop ( bewust dan wel onbewust) van hebben gemaakt. Het is de dag dat het humeur van die andere Geert tot een dieptepunt daalde en hij van de formatietafel liep,  zijn humeur in de ijskast vermoedelijk. En hoe het verder zal gaan, geen idee want de Kamer is met reces en de informateurs hebben nog even de tijd een eindrapport te schrijven, tot die tijd stilte vermoed ik. En ongetwijfeld; wordt vervolgd

Auto's

Het is inmiddels 7 jaar en vier maanden geleden dat we een slecht bericht van onze man die op onze auto let. Een jaar verlenging zat er niet meer in ten, ten zij we heel veel geld ertegen aan zouden smijten, en dan nog was hij niet zeker hoelang de auto mee zou gaan. Dat betekende voor ons afscheid nemen van een hele fijne auto, weliswaar ook met zijn nukken maar toch. Een, voor ons doen, hele luxe wagen, een turbodiesel met intercooler, 140 pk, cruisecontrol en lekker ruim zittend. Op een gegeven moment heb ik nog met onze man geappt: kun je van een auto houden. Zijn antwoord was duidelijk; jazeker kun je van een auto houden en dezer dagen kocht hij een auto terug waarvan hij veel hield. Deze wordt helemaal gerestaureerd en de motor gaat op de bok en wordt geheel gereviseerd. Dat is houden van, daarnaast moet je de skills en mogelijkheden hebben geef ik gelijk aan u toe. 

Een andere auto moest er dus komen maar niet te duur, benzine en hoogzitten/ makkelijke instap en ook weer niet te klein, dat waren ongeveer de eisen aan een volgende auto. Die is er ook gekomen maar heeft nooit zo voldaan als onze hele luxe auto. Intussen, zoveel jaar verder, hebben we er 200000 km op zitten en de auto zelf inmiddels 348000 km. En je kan merken dat ie oud wordt, meer moet zwoegen, moeite heeft om zijn snelheid te vinden en soms lijkt de koppeling te slippen. Kan je dat de auto kwalijk nemen, nou nee, dat zeker niet maar je moet wel steeds meer gevoel bij de auto krijgen om 'm te rijden.

Hij moet nog heel even mee en dan gaan we omzien naar een andere auto en nemen we afscheid van deze. Is dat erg? Nou voor mij niet zo, vooral de portemonnee moet pijn lijden. Deze auto is meer een vervoermiddel welke zijn werk goed heeft gedaan maar ik hou niet van deze auto zoals ik van de andere gehouden heb. En waar gaan we naar kijken? In ieder geval een hoogzitter/ makkelijke instapper, benzine hoewel een hybrid ook fijn zou zijn en graag weer cruisecontrol. Dat is waarom ik van deze auto graag afscheid neem, 200000 km met de voet op het gaspedaal om te rijden. Dat is een stuk inspannender rijden dan met cruisecontrol kan ik u verzekeren. Een diesel zal het helaas niet meer worden vrees ik want dat rijdt ik echt het allerliefste, maar met alle milieuvoorschriften zal het er wel niet van komen, jammer. 

Paarse krokodil

Een wonderlijk weekje, deze week. Eigenlijk “nichts neues im Osten” en toch veel gezien en

gedaan. Zo werd ik deze week door een hele goeie en fijne bekende opgehaald om ergens te gaan lunchen. Hij had bedacht dat een chauffeurscafé niet ver van huis een goede gelegenheid zou zijn. En dat is het ook, ondanks dat het redelijk bezet was een vlotte bediening en fijne prijzen. Het belangrijkste was natuurlijk het gesprek wat we hadden. Een gesprek waar we van hier en nu naar vroeger schieten, nostalgisch en gewoon fijn. Hij heeft fysiek zijn hele leven al problemen, met name de mobiliteit en nu eist dat min of meer zijn tol. Dus veel ziekenhuis en vooral veel pijn waar hij zich doorheen slaat, met veel bewondering van mijn kant. Na het eten nog even naar Apeldoorn om de zijn auto te laten wassen. Voor mij een nieuwe ervaring want de auto ging op een soort van lopende band die de auto als het ware door de wasstraat sleept, aparte ervaring. En Maar wel lekker schoon, dat wel. 

En was er dan niets waar uw schrijver zich deze week aan geërgerd heeft. Nou best wel maar ik zal u deze week niet vermoeien met een tirade over politiek, onnodig. Wel wil ik u verrassen met een pluim die ik wil uitdelen en een waarvan ik nooit had gedacht deze nog een uit te delen. De pluim van de week gaat naar het kabinet Rutte 4 die gisteren bekend maakte een miljard euro te besteden aan de oorlog in Oekraïne, dit jaar en volgend jaar 3 miljard.

Alle formerende partijen werden en daarmee de informateurs en ook Wilders zeer onaangenaam verrast. Ze hadden graag op de hoogte willen worden gebracht van dit besluit. Lachen vindt ik deze “ streek” van Rutte want de onderhandelaar namens zijn partij zit aan de formatietafel en heeft niets laten weten. Goed voor het vertrouwen aan de formatietafel waar het toch al heel stroef gaat, zo lijkt het deze week. Mij is geleerd dat vertrouwen te voet komt en te paard gaat en zo zal het ook daar zijn. In mijn omgeving is wel de opinie dat Wilders vooral aan het roer moet komen, een kabinet moet vormen. Niet omdat het hem zo gegund wordt maar het lijkt het de enige manier om hem van zijn voetstuk te laten vallen. Jammer wel dat ze hebben afgesproken aan diezelfde tafel dat de onderhandelaars in de Kamer gaan zitten. Jammer want Wilders als premier heeft een veel groter afbreukrisico dan wanneer hij zijn commentaar op een eventueel kabinet vanuit het pluche van de Kamer kan leveren. 

Als laatste nog een uit de categorie Paarse Krokodil; het andere Klinkertje en uw schrijver hebben zich een paar jaar geleden als profylaxe ingeschreven in het register van woningzoekenden. Nu en dan komt er wel iets voorbij waar we op reageren maar heel vaak eindigen we in de achterhoede van de rekwestranten. Wij waren in de veronderstelling dat we in aanmerking zouden komen voor iets dat ze benoemen als “ voorrang kleiner wonen”. Het leek logischerwijs toch geen verdere uitleg dat we iets kleiner willen wonen en dat we een grote eengezinswoning met drie, zo u wil vier slaapkamers achter laten. We houden best van ons eigen huis en dus geen grote haast om onze hut te verlaten maar toch. Het viel me op dat steeds meer aangeboden woningen/appartementen werden en worden aangeboden met de al eerder vertelde “ voorrang kleiner wonen” dus voor de zekerheid er maar eens een mailtje aan gewaagd naar onze woningcorporatie waar we verder best heel tevreden over zijn. Nu blijkt “voorrang kleiner wonen” een soort van keurmerk te zijn en zoals u weet een keurmerk krijg je niet zomaar. Daar moet je iets voor doen en dan volgt er een hele procedure zoals de

medewerkster van de woningcoöperatie terug mailde. Het begint met het bellen van een verhuiscoach bij de provincie Gelderland, en dan volgt een gesprek met de coach om te kijken of het wel okay is dat je het keurmerk krijgt. De reden is dat de provincie geld steekt in het project verhuiscoach want je komt misschien in aanmerking voor 2000 euro verhuissubsidie en die betaald de provincie. En u weet dat wie betaald bepaalt en vandaar dat de woningcorporatie er geen bemoeienis mee heeft. Simpeler zielen als mijzelf denken, even mailen of bellen met de woningcorporatie maar zo simpel ligt het allemaal niet hoor, waarvan akte. 

Brummen

Na de Pasen, en alweer geen fraai weer, zet ik mezelf voor de computer en kijk als eerste naar de krant van vandaag. In de Stentor van vandaag, op de regiopagina Brummen een artikel over de houdbaarheid van de gemeente Brummen. Dat er een onderzoek komt naar de toekomst van de gemeente is goedgekeurd door de gemeenteraad en er komen drie mensen in het artikel aan het woord die daarover hun mening spuien. Eerst toch maar even het deel wat de betreffende journalist geschreven heeft; Brummen heeft moeite zijn vacatures in te vullen zo schrijft hij. Als hij nu even gekeken had op de site Werken in Gelderland had hij kunnen zien dat er in gemeenteland in deze provincie momenteel 240 vacatures open staan en 52 keer gevraagd wordt om inhuur. Zo uniek is Brummen daar niet in het lastig opvullen van vacatures, ze zouden misschien creatiever kunnen zijn in hun vacature stelling, of daar eens een gespecialiseerd bureau naar laten kijken. Dat geldt ook voor zijn verhaaltje over de gemeentelijke financiën in 2026 en 2027. Gemeenten en de VNG spreken over het ravijn jaar 2026 waar de landelijke overheid al heeft laten weten dat het gemeentelijk accres (uitkering uit het gemeentefonds) een forse daling gaat inzetten, ook niet uniek voor Brummen. Hij had zich beter moeten inlezen over dit onderwerp en eens gaan lezen op de site van https://www.coelo.nl/index.php dan was de verslaggever iets wijzer geweest toen hij dit artikel samenstelde. Als oud bestuurder van deze gemeente probeer ik me zoveel mogelijk afzijdig te houden van deze discussie die niet bepaald nieuw is maar dan moet de discussie wel eerlijk verlopen. Zo is de kop; ” Kan het kleine Brummen etc” waar je moet bedenken dat het kleine Brummen van de 342 Nederlandse gemeente er altijd nog 75 kleiner in inwonersaantallen weet dan Brummen (CBS 2024). Dat wordt dan niet gemeld of ergens in het artikel vermeld. Dat noem ik stemming makend verslaggever van de Stentor, geen objectieve berichtgeving, wat je ook van de Stentor mag verwachten, vandaar toch maar deze blog geschreven met feiten, feiten en feiten.

Dan toch even naar de drie mensen die zijn geïnterviewd waarvan er een ruiterlijk toegeeft te weinig nog van de materie te kennen, ziet wel een aantal dingen niet gebeuren maar kan er nog weinig dan algemene duiding aan geven. Dat is duidelijk. 

Een ander is voorzitter van de Dorpsraad Brummen en geeft een paar nuances aan het beeld als zou Brummen niet zelfstandig kunnen blijven. Wel zijn er problemen met het ambtenarenapparaat en met name het verloop. Hij doet een zinnige suggestie daarvoor zoals verdere samenwerking zoeken met de gemeente Voorst op bepaalde aspecten. Tot slot wordt opgevoerd een oud raadslid van de gemeente Brummen die verschillende partijen heeft gediend zoals de VVD en Lokaal Belang Brummen. Bij hem komt blijkbaar de uitspraak ” de geest is uit de fles” vandaan met een goed gevoel voor de onderbuik van inwoners. Ambtenaren verlaten het zinkende schip en Brummen is al jarenlang financieel zwak is een volgende constatering. Dat hij als oud VVDer schaalvergroting voorstaat is niet verwonderlijk maar dat dit alleen onderbouwd wordt met onderbuikgevoelens is twijfelachtig. Bovendien was Douma jarenlang, 12 jaar dus, medeverantwoordelijk voor de financiële huishouding van de gemeente. Het geeft, wat mij betreft, dan ook geen pas dit nu als argument te gebruiken, zie ook eerder in deze blog waarin e.e.a. wordt verklaard. Dan de oplossing waar hij mee komt; Brummen naar Zutphen en Eerbeek naar Apeldoorn. Daar zal Brummen dan nog van opkijken want als sinds het begin van dit millennium is het oog van de gemeente Zutphen gericht op de overkant van de IJssel om te kunnen uitbreiden. Zij zullen dit aangrijpen om Zutphen, vanuit de Hoven, uit te breiden richting de N345 en waarschijnlijk daarover heen richting de WIndheuvelstraat. Voor Eerbeek geldt dat het voor de gemeente Apeldoorn een nieuwe loot aan het strengetje Beekbergen en Loenen. Eerbeek hangt er net zo bij aan als het gevoel in Loenen is waar het de gemeente Apeldoorn betreft. Dat de ideaal oplossing van Douma ( Rheden, Voorst en Brummen samenvoegen) een beter alternatief is dan splitsing van de gemeente is voor mij helder. Van hem had ik op zijn minst verwacht dat hij, als voormalig lokaal belang vertegenwoordiger, daarvoor zou pleiten. Voorlopig een ambtenarenpact sluiten is ook een alternatief zodat politiek en bestuurlijk gezien de gemeente vanuit Brummen geregeerd kan worden, dat is minder desastreus voor de democratische betrokkenheid van burgers bij hun gemeente.

Pasen 2024

Het is Pasen 2024, we zijn inmiddels al aanbeland bij de 2e Paasdag en bovendien net de wisseling van winter- naar zomertijd achter de rug. Het weer was weer eens niet om over naar huis te schrijven hoewel de 1e Paasdag nog best wel redelijk verliep. Nu, 2e Paasdag zitten we thuis ook vanwege het weer. Het regent heel licht en het schijnt ergens na de middag te stoppen. Het weer is de laatste tijd nogal onvoorspelbaar en eigenlijk kan je op de dag zelf bepalen of je wat gaat doen, als je buiten moet zijn. Door de klimaatveranderingen lijkt het alsof de computerberekeningen moeite hebben om de veranderingen bij te houden. En dat is waar apps en weervrouwen en mannen hun verwachting op baseren, puur speculatie wat ik hier beweer maar het voelt wel zo. We hebben inmiddels de neiging om ons zo min mogelijk van de weersverwachtingen aan te trekken en in actie te komen als we zelf denken dat het kan, en dat is misschien ook wel zo wijs. 

Gisteren waren we nog in onze achtertuin ( de zuidelijke Veluwezoom ) en daar was het wel erg druk. Wij bezoeken dat gebied al veel en veel langer maar sinds de Coronaperiode is de belangstelling voor de natuur wel erg toegenomen. Zo ook gisteren waar het een komen en gaan was op de parkeerplaats inclusief de toegenomen aantallen begeleide excursies waar direct met een man of twintig een natuurgebied wordt betreden. De druk, zo constateert ook Staatsbosbeheer en Natuurmonumenten begint onaanvaardbaar toe te nemen en daar moet wat aan gebeuren. Nu kan je dat op redelijk korte termijn op ruwweg twee manieren doen en dat is via het heffen van entree en de andere manier is door de natuur uit te breiden met een

significant aantal hectaren, bos aan te planten etc. Dat lijkt contradictioneel met het stemgedrag van de Nederlanders die met de laatste verkiezingen gestemd hebben voor partijen die zeker niet voor uitbreiding van natuurgebieden zijn maar is dat de kiezer te verwijten. Vaak, en steeds meer, wordt gekozen op de emotie van het moment, zo leek Omtzigt een nieuwe Messias en blijkt dat in de onderhandelingen niet te zijn, geen voorstander van uitbreiding natuurgebieden, wel behoud. Daar schieten we niet veel mee op gezien de eerder beschreven druk op de bestaande natuurgebieden. De kleinste club in de onderhandeling heeft in haar programma een aantal zaken laten optekenen; dat wetenschappelijk onderzoek niet of slecht wordt uitgevoerd, dat de Oostvaardersplassen wel kunnen worden opgedoekt en dat geeft ruimte voor 100000 woningen en als laatste dat jagen gebruikt moet worden voor beheer van sommige soorten, en u weet wel welke. Daar hebben we dus niets van te verwachten. De 1 mans partij die de grootste is geworden in Nederland heeft het woord natuur twee maal in haar verkiezingsprogramma staan en dan in relatie tot boeren en stikstof ( een verzonnen problematiek, aldus deze partij), ze zijn wel tegen stropen en plezierjacht. Nieuwe natuurgebieden komen er niet in voor. En als laatste de VVD die veel over natuur schrijft in haar programma maar ook natuur wil ontwikkelen in woonwijken (?) , natuur en economie wil verbinden, de Natura 2000 gebieden voor discussie met Brussel wil bespreken en agrarisch natuur ziet als oplossing. Wel veel beschreven maar weinig concreet. Kunnen we de kiezer het kwalijk nemen dat ze hebben gestemd op partijen die het met de natuur niet erg serieus nemen? Het is wel een ondoorzichtige materie en wie van de kiezers leest die partijprogramma's door.
Het zullen er niet heel veel zijn, er zijn andere zaken momenteel blijkbaar belangrijker, tot de kiezer ook aanloopt tegen de druk op natuurgebieden en dan zien of ze er consequenties uit willen trekken, we wachten af.

Als samenvatting van deze opsomming; het geeft weinig hoop op nieuwe natuurgebieden en daarmee hoop op vermindering van toeristische en lokale druk op natuurgebieden. Laten we hopen dat ook deze Paasdagen en haar drukte in de natuurgebieden aan de politiek duidelijk heeft gemaakt dat niet minder, maar meer meer meer natuurgebied zeer gewenst is.

Lappenmand

Ben weer een poosje in de lappenmand geweest, niet ernstig maar wel vervelend. Veel last van de luchtwegen gehad en dat maakt onrustige nachten, veel geluidsoverlast door hoesten en de rest kunt u er vast zelf bij verzinnen. Het meest irritante is nog dat het andere Klinkertje en ik weer waren begonnen met het opstarten van wandelen en dat is dus weer onderbroken. Momenteel is het doen van de boodschappen al genoeg om mijn energiemeter in het rood te laten landen. Voorzichtig aan begint het langzaam weer beter te worden en dus hoop ik dat bij een beetje goed weer we volgende week een nieuwe start kunnen maken met wandelen/bewegen. Dat is natuurlijk wel zo; ik begin wel steeds meer van die kleine bijwerkingen te ondervinden van de medicatie die ik krijg, accepteren en het beste ervan maken is het advies aan mezelf. Eerst maar eens afwachten wat het weer gaat doen want dat is momenteel nogal onvoorspelbaar, nadat we net een hele lange en natte herfst achter de rug hebben lijkt het aanstaan de voorjaar niet veel beter worden, in ieder geval nat. Als er al eens een zonnige dag wordt aangekondigd blijkt dat toch weer net niet of alleen een deel van de dag. Is dit de beruchte klimaatverandering, moeten we eraan wennen of is het een toevallige periode? Het geeft wel een beetje spanning, net als de geopolitieke situatie op dit moment. Dat ga ik hier niet bespreken met u want daar is geen begin en geen eind aan te krijgen. De alom aanwezige desinformatie maakt dat je bijna geen inzicht kunt krijgen aan wat er werkelijk aan de hand is. Afgelopen week was de aanval in Rusland op concertgangers in een hele grote concertzaal. Er was niet veel onderzoek voor nodig om de beschuldigende vinger, vanuit Rusland, naar Oekraïne te wijzen. En inmiddels ook naar de VS en het VK omdat hun geheime diensten al een waarschuwing hadden doen uitgaan. Dat betekent natuurlijk dat ze er zelf achter zitten, dat soort van logica maakt het zo moeilijk. Een fatsoenlijk gesprek wordt niet meer gevoerd, allemaal mannetjes met teveel honger naar macht en teveel testosteron, al die autocraten. En de gevaarlijkste zit er nog aan te komen met een beetje pech want Trump heeft de Republikeinse Partij overgenomen, en wordt ie nog president ook. De voorzitter van de republikeinse partij is een Trump getrouwe en de vice voorzitter is een schoondochter van Trump. Het tweetal heeft inmiddels iedereen die onvoldoende Trump trouw getoond uit de partij gezet. Dat is precies hoe autocraten opereren en dat in een open democratie, althans dat er gaat voor door. Het is een heel wankel evenwicht waarin we ons bevinden in geopolitiek opzicht. Daar probeer ik niet teveel over na te denken en me mee bezig te houden want u snapt; dat kost energie waar ik al gebrek aan heb. 

De Pasen komt eraan en voor mensen als mijzelf; niet gelovig opgevoed, waren dat vroeger vooral vrije dagen. Nu heeft de christelijke gemeenschap, door bijvoorbeeld de Passion op de buis te brengen wel aan heropvoeding gedaan waar het de ongelovigen betreft. Nu had ik op de lagere school wel een bevlogen godsdienstleraar; ds Bode heette de goede man naar ik me meen te herinneren. Hij kon heel boeiend de verhalen uit de bijbel tot leven laten komen. Daarna kwam ds den Arend; een moderne dominee, zeker voor die tijd. Lid van de PvdA maar ook een zeker geloof. In de jaren zeventig nam hij onze klas mee naar bioscoop Rembrandt de Luxe in Arnhem waar we de film Jesus Christ Superstar te zien kregen. In een eerder jaar kregen we de film the March te zien waarin in 1963 ds Martin Luther King werd gevolgd in zijn beroemde mars en vooral fameuze toespraak. U begrijpt; ik ben ondanks mijn niet religieuze opvoeding toch wel redelijk op de hoogte van de christelijke waarheden die ik nu maar vertaal als morele waarheden. Waarheden waaraan we ons spiegelen in het dagelijkse leven en die zo eenvoudig zijn. Simpel genoeg; als je de 10 geboden van Mozes volgt is het leven moreel waar, denk ik dan. Hoewel de kerk als instituut af gedaan heeft blijft er wel behoefte aan een moreel kompas; in deze tijd meer dan ooit en daarmee spreek ik de verbazing uit over de populariteit van de Passion in Nederland, heel bijzonder. Zouden de mensen die hier naar kijken voelen wat de morele impact is van de Passion en daarmee van Pasen, ik betwijfel het.

BAP

Zit in de auto, op een mooie plek, tegen de Grebbeberg aan. Het andere Klinkertje is een stukje verderop. In de auto, luister lekker naar muziek, en ook een beetje lezen. Oude Duitse klassiekers aan het luisteren, in dit geval BAP met Kristallnacht, hoe toevallig. In het huidige politieke internationale klimaat kan het niet actueler zijn, terwijl het lied stamt uit 1982. Nu houdt Duitsland me deze weken wel bezig want er is een voormalig RAF lid opgepakt in Berlijn. Meer als 30 jaar ondergronds geleefd en dat ondergronds is figuurlijk bedoeld. Andere identiteit, zo onopvallend mogelijk, uit het blikveld van de overheden en opsporingsdiensten blijven. Zij, want het is een zij uit de derde generatie RAF, heeft nog niets gezegd begrijp ik uit de Duitse nieuwsbronnen. De meeste misdaden zijn verjaard en waar ze nu voor vervolgd wordt zijn de misdaden in de ondergrondse periode. Het schijnt veel geld te kosten om ondergronds te leven want je kan geen baan nemen omdat je dan geregistreerd wordt. Ze heeft samen met twee andere gezochten ( ook 3e generatie RAF) een aantal overvallen gepleegd waarbij geschoten is, dus poging tot moord wordt ze aan gewreven. Alle verjaarde misdaden mogen niet meetellen maar ze zal de gevangenis niet meer levend verlaten. De RAF heeft me bij tijden wel bezig gehouden waarbij de uitvoering van de ideologie altijd de aandacht heeft getrokken en de ideologie naar de achtergrond verdween. De achtereenvolgende generaties RAF kregen een veel te militair karakter, met commandostructuren wat zij stadsguerilla gingen noemen. Daarmee een op zichzelf sympathieke ideologie volledig uit het oog verloren. Nadat de 1e generatie woorden niet meer genoeg vond en kogels boven woorden verkoos als strijdmiddel was de goede zaak al verloren. De strijd, in de jaren zeventig, tegen imperialisme, het Neo-liberale gedachtegoed en fascisme is waar we in de huidige wereld maar al te zeer mee te maken hebben. De rijken worden steeds rijker en weten van gekkigheid niet wat ze met hun geld moeten, onbetrouwbare politici en bedrijven die steeds meer willen en alleen in woord hun spijt met het gewone volk betuigen, ver van de werkelijkheid gezongen, daar waren groepen zoals de RAF bang voor. Dat hadden ze goed vooruit gezien en misschien beoordeel ik het in retrospectief te positief maar dat moet u mij maar vergeven. De kenmerken van een maatschappij waar zij tegen vochten wordt steeds duidelijker en dat is meer dan zorgwekkend.

 

Kersten's Molentje

Het is een drukke week geweest, de afgelopen week. Van alles en iedereen ontmoet en dingen gedaan die soms bij de routine horen ( ziekenhuis) en soms buiten de normale orde. Op een avond, ook deze week, was het andere Klinkertje na mijn schoonheidsslaapje bezig met muziekvideo’s op de telefoon. Voor het gemak zal ik maar zeggen onze muziek, Genesis, Peter Gabriel, Neil Young, Sinead O’ Connor en zo kan ik nog wel even doorgaan. Nu hebben we een vrij nieuwe televisie en de vorige werd door de fabrikant niet meer softwarematig bij gehouden en na bezwaren kregen we ter compensatie een Chromecast toegestuurd. Een mooi ding zo’n Chromecast die van alles, via het apparaatje achter je televisie, op je beeldscherm kan toveren. Een mooie uitvinding is het, die meestal geweldig werkt, soms, en vooral bij de F1 races, wil hij nogal wat tijd nodig hebben om te bufferen en de televisie van een scherp beeld te voorzien. Maar goed, wel mooie uitvinding die je mooi kan gebruiken om vanaf je telefoon muziekvideo’s te spelen, casten heet het dan. Iets wat we ook de hele rest van de avond hebben gedaan, niets gekeken op televisie en wat heerlijk. Van Sinead tot Eddie Vedder en een prachtige video van Neil Young gezien op zo’n luchtorgel waarbij de trappers de hele tijd moet bedienen om er muziek uit te krijgen. Voor de liefhebber ; https://youtu.be/NOMaqe0LOmo?si=bqMLrPUCeXlKFfnc

Verder deze week een paar keer voorzichtig gewandeld en zo zijn we behalve om de Loenense sprengenkoppen ook bij Kersten’s Molentje geweest. De Gravinnebeek heet de beek officieel en het molentje slaat op een watervalletje waar vroeger de molen moet hebben gestaan. Kersten slaat op de laatste molenaar van deze papiermolen. De Gravinnebeek en daarmee het watervalletje heeft heel lang stil gestaan en is nu, dankzij heel hard, kundig en volhardend werk na een kleine zes weer gaan lopen. Geholpen door het natte weer van de afgelopen tijd is hij nog sneller gaan stromen. Dat moest ik natuurlijk wel met eigen ogen aanschouwen. Verder levert de sprengekop zoveel water dat het nu doorloopt tot aan de Eerbeekse beek, heel bijzonder want ik kan me nauwelijks herinneren dat het water over het watervalletje stroomde laat staan dat het water de Eerbeekse beek bereikte.

Fases

Sinds het begin van dit jaar kijk ik met het andere Klinkertje naar een programma dat Over mijn Lijk heet en nu zijn 10e seizoen ingaat. Er worden jonge mensen gevolgd die in een fase zijn beland door hun ziekte die ze medisch aanduidden als palliatieve fase. Tim Hofman is de presentator van dit mooie maar ook gevoelige programma. Het is voor mij de eerste keer dat ik meekijk, heb dat programma tot nu toe genegeerd en het andere Klinkertje keek altijd op een ander moment. Nu zijn het allemaal jonge mensen, soms met een gezin, onder de 40 jaar en wetende dat ze binnen afzienbare tijd zullen sterven. Zelf ben ik in een hele andere fase en gelukkig niet in die fase maar het zet je toch wel aan het denken. Nu ben ik natuurlijk een stuk ouder en heb al een leven achter me maar ik wil dezelfde dingen die zij ook willen maar nooit meer zullen meemaken; je kinderen en kleinkinderen groot zien worden en weten dat het goed

met ze gaat. Dat je tevreden op je leven terug kunt kijken, dat je tevreden kunt zijn over wat je achterlaat. Dat is wat het programma met me doet, de waan van alledag achter me laten en nu en dan even nadenken over ” als de tijd daar is” zoals een verkoper van Monuta ons in een ver verleden voorhield. Wanneer dat is weten mensen maar zelden maar zij, in dit programma, weten dat het dichtbij is. Verder wordt ook wel geraakt door al die verhalen en de muziek die de makers ervoor gebruiken. Vroeger zou je je een ons hebben moeten zoeken om die muziek op te snorren maar tegenwoordig is er iets als Spotify en die hebben keurig de lijst klaar staan dus maar een poosje geluisterd naar muziek met teksten die wel binnenkomen. Tot zover wat ik met u wilde delen over over dit onderwerp. 

 

Wat anders is natuurlijk hoe de stand van het land is; een deel van de boeren heeft er weer eens een puinhoop en niet alleen hier maar door Europa. Ze maken het hun broodheer; datzelfde Europa wel heel lastig. Dat de natuur naar de vaantjes is, dat er slechte water- en luchtkwaliteit is, dat de biodiversiteit naar zijn grootje is, het lijkt allemaal niet door te dringen. Waar wetenschappelijk gezegd en bewezen wordt dat het eigenlijk al over twaalven is lijkt deze boodschap aan dovemansoren gericht. En de EU commissie heeft bij gebrek aan meer Timmermansen en een teveel aan Wobkes weke rug en slappe knieën getoond en de pesticiden maatregel weer ingetrokken. En die behelsde alleen nog maar een halvering in 2030, het is diep en diep droef dat boeren door op deze wijze te demonstreren deze absoluut noodzakelijke maatregelen van tafel te krijgen. 

 

En dan is gisteren er een enorme chaos uitgebroken in Den Haag omtrent de informatieperiode van Plasterk. Hoe moet het nu verder met het land? De informerende partijen zijn nu vooral bezig met het bashen van Omtzigt, het bekende spel van degene die breekt moet betalen. Maar op zijn Omtzigt’s heeft hij niet echt de stekker eruit getrokken maar is aan het twijfelen, hoewel ik dat inmiddels op tactiek vindt lijken.

Hij wil in ieder geval niet verder praten met de andere drie, op dit moment. De komende tijd zal wel uitwijzen hoe het verder moet maar ik zie steeds minder een premier Wilders in zicht en ook de PVV niet in een coalitie. Zeker niet gezien de uitspraken van het Kamerlid Pool van de PVV tijdens de behandeling van de begroting van defensie. Hij haalde uit naar de Nederlandse steun voor Oekraïne die volgens hem het Nederlandse leger verzwakt, de generaals staren zich blind op het gevaar uit Rusland. Dat valt natuurlijk ook niet goed bij de andere partijen die aan het informeren zijn. Dus Omtzigt krijgt het frame maar Wilders is, in woord ( X ) en met zijn marionetten, de grote onruststoker in dit proces.