Zuidelijke Veluwezoom

Het is dan eindelijk zover; de kogel door de kerk. Door inferieur en prullig bestuur van de laatste 10 jaren is de gemeente Brummen gedoemd om op te houden te bestaan. Vanuit het college is in die periode gebrekkig de nadruk gelegd op het behouden van ambtelijk apparaat, het invullen van vacatures, etc. Daar had veel meer energie in moeten worden gestoken door opeenvolgende

portefeuillehouders. Dan was het niet zover gekomen en landelijk zijn er nog steeds beduidend minder grote gemeentes die zelfstandig kunnen blijven. Het ambtelijk apparaat is qua aantal, en mogelijk ook qua kennis, enorm geduikeld, en wel zo geduikeld dat een herindeling onvermijdelijk lijkt te zijn. Door een adviesbureau zijn vijf scenario’s in een rapport vastgelegd. Hierin is door het college gekozen voor optie 4a. Dat betekent een gemeentelijke herindeling met Rheden of Zutphen. Door dit college is die optie gekozen, een college waarvan de aanvoerder een voorbijganger is, de waarnemend burgemeester. De andere leden van het college; onduidelijk van herkomst maar in ieder geval niet uit de gemeente Brummen stammend. Is dat belangrijk? Op zich niet maar het feit doet zich voor dat twee wethouders, met permissie, in een andere gemeente wonen. Een van de wethouders woont bovendien in Zutphen, als als belanghebbende te zien, en ontvankelijk voor belangenverstrengeling zou kunnen zijn ( vanaf 2014 tot 2019 in de Zutphense gemeenteraad, ook als fractievoorzitter). Het is te hopen, en dringend wenselijk, dat deze mevrouw uit elke discussie wordt gehouden betreffende de herindeling en de gesprekken die hieraan vooraf gaan. Daarnaast is de huidige gemeentesecretaris ook afkomstig uit Zutphen, is daar wethouder geweest en heeft daar nog diverse bezoldigde en onbezoldigde baantjes heeft naast zijn werk voor Brummen. Wat mij betreft ook voor hem een no go voor gesprekken over een herindeling met Zutphen, teveel belanghebbend. Hopelijk heeft de waarnemend burgemeester voldoende energie en gezag om die scheiding in het college te maken zodra het gaat over de gemeentelijke herindeling. Blijft dat Zutphen naar Brummen al jaren kijkt als een lekkere snack die op gegeten gaat worden en verteerd. Alle mooie woorden in het rapport ten spijt zal opgaan in Zutphen het einde betekenen van welke Brummense identiteit dan ook. Zutphen kijkt naar Brummen als een mogelijkheid om alle bouwplannen die ze hebben ten uitvoer te brengen op, nu nog, Brummens grondgebied. Achterliggende doel is om van Zutphen een gemeente te maken die niet zoals nu te klein voor het tafellaken is, maar in de G25 van de VNG. Zo groot als Deventer zou al mooi zijn maar zo groot als Apeldoorn nog beter. Met Brummen erbij komt Zutphen potentieel op zo’n 70000 inwoners en door de nieuw verworven bouwgrond ( de gemeente Brummen) zal men het aantal verder willen opschroeven. Maar mijn bezwaar geldt vooral dat Zutphen al voor een deel intrede heeft gedaan in het college van B&W in Brummen, dat geeft te denken over de toekomstige keuzes. Dan de gemeente Rheden welke zojuist een prachtig gerenoveerd gemeentehuis heeft heropend in De Steeg. Redelijk centraal zou ik zo denken als Brummen samengaat met Rheden. Rheden is met meer gemeenten aan het overleggen over herindelingen; dat zullen Rozendaal en Doesburg zijn. Ook betekent het allerlei andere samenwerkingsverbanden, tja. Zelf vermoed ik dat de regio Arnhem Nijmegen, als Groene Metropoolregio Arnhem Nijmegen, wat meer in de melk te brokken heeft wat betreft de landelijke politiek dan de Stedendriehoek. Voor Eerbeek zou een keus voor Zutphen affreus zijn en zou een keus voor Apeldoorn veel

logischer maar het college wil i.v.m. de Brummense identiteit (welke?) niet overgaan tot een voorstel voor opsplitsing, om een reden die ik niet begrijp. Een nieuwe gemeente “Zuidelijke Veluwezoom” die bestaat uit de gemeenten Rheden, Brummen en Rozendaal zou ik voor wenselijker houden, ook om het landschap te beschermen zoals we dat nu kennen. Als je iets Brummens wil noemen zou ik zeggen dat het dat is; het coulisselandschap zoals we dat al lang kennen. Dat gaat echt verloren. In een decade terug moest de Stedendriehoek 38000 nieuwe woningen bouwen en Zutphen vond het een goed plan als een deel zou worden gebouwd op ten Noorden van de Windheuvelstraat en nu zou dat worden begrensd door de nieuwe rondweg. Hoewel Zutphen een antroposofenstadje is blijven dit soort zaken toch een wonderlijke voorstelling van zaken. En dan die wethouder die afkomstig is uit de Zutphense politiek, en de voormalige wethouder uit Zutphen, nu gemeentesecretaris; weghouden uit de discussie zeg ik aan mijn naam genoot; waarnemend burgemeester Geert van Rumund.

Ben er nog

Mogelijk heeft u gedacht, bestaat ie nog, of wat is er aan de hand? Nou eigenlijk niet zoveel maar de schaarse tijd moest anders verdeeld en dan is het een kwestie van keuzes en prioriteit. Zo heb ik een aantal vogels en een zeehond ingevoerd bij waarneming.nl en het begint al een beetje een lijstje te worden. Hartstikke leuk maar ook tijdsintensief. Dus ontbrak me weleens de tijd om een blog te schrijven terwijl er toch genoeg te beleven valt in de wereld. Het is een duistere tijd met een aantal geschifte personen aan het roer. In vroeger tijden had ik ze graag opgenomen en een van wat sedativa voorzien, mogelijk ook anti psychotica want dat valt op afstand niet waar te nemen. Wat wel valt waar te nemen is dat een aantal duidelijk lijden aan waanvoorstellingen en een ervan meent dat hij door onze lieve heer gezonden is om zijn ” goede” werk te doen. In de tussentijd geen tegenspraak dulden terwijl ze hem als eerste een boek zouden moeten overhandigen met als titel; ” de kleren van de Keizer”. Wat een vertoning in de VS waar de Donald samen de fabrikant van Swasticars (Tesla) huis houdt als een dictator. Niet meer en niet minder. Onder het mom van er te zijn voor het gewone volk maakt hij voor zichzelf de weg vrij om straks als eerste president voor een derde termijn te kunnen worden verkozen, als er sprake is van vrije verkiezingen. U merkt; ik verwacht er weinig goeds van als je in twee manden tijd de wereld aan het wankelen brengt. De relatie tussen de Donald en Poetin is ook een onhelder, er gaan nu weer geruchten dat hij schulden heeft in Rusland of sterker nog, is opgeleid door de voormalige KGB. Allemaal complottheorieën natuurlijk maar de schijn begint zich tegen hem te keren. Als je ook rechters, en zelfs het door jou grotendeels samengestelde Hooggerechtshof, onder vuur neemt dan is er wel wat aan de hand. De grootheidswaanzin waaraan deze man leidt is maar op een manier te behandelen. Gek genoeg is aan de andere kant van de oceaan iemand die ongeveer aan hetzelfde leidt, die niet roept “make America great again” maar die in betrekkelijke stilte een groot Russisch rijk wil achterlaten. En die een veel betere schaker is dan de Donald, die heeft voordat de onderhandelingen begonnen al zijn toekomstige zetten bekend gemaakt. Dat is een eitje voor Poetin en Donald begrijpt er niets van. Die schijnt maar een ding te willen; Nobelprijs voor de Vrede. En dan is er nog een ander die in een lastig economisch klimaat in zijn thuisland China wel erg stilletjes blijft momenteel. Toegegeven, af en toe wat wapengekletter richting Taiwan maar over de rest van de wereld tamelijk rustig. In de gaten houden ook. 

Net als in de Nederlandse politiek de zaak in de gaten gehouden wordt door.. ja door wie eigenlijk. Dat is voor mij in ieder geval compleet onduidelijk. Wat wel duidelijk is dat de boel bijna op zijn gat valt; bedrijven vertrekken uit de Rotterdamse haven, de stikstofcrisis ( ja echt, we hebben er een). Als gevolg daarvan de huizencrisis, de crisis in de natuur, crisis bij de boeren en allemaal doordat een minister haar werk niet wenst te doen. Namens de boerenlobby worden alle belangrijke besluiten die nu te nemen zijn op de lange baan geschoven. Nog een onderzoek, nog een nieuwe vraag aan de Raad van State en zo worden er allerlei vertragingstactieken uit de kast gehaald die maken dat het land bijna op slot gaat, niet ten gunste van de boeren maar wel ten gunste van de machtige agro-lobby. Wat mij betreft wordt het tijd voor een nieuw kabinet waarin de zaken niet getraineerd worden en waar een premier echte doorzettingsmacht heeft, we snakken er naar. Tot slot nog even over de mastodonten van de PvdA die een nieuwe club aan het oprichten zijn.Ze vinden van alles en hebben dat keurig uitgelegd aan de Telegraaf (jawel). Bezwaren zijn vooral dat de gewone man er niet meer aan te pas komt bij een nieuw op te richten linkse politieke partij. Nu heeft de PvdA ook alleen maar hoog gestudeerde mensen in de fracties zitten en als je niet geleerd hebt ( en dat begint al bij (Mbo’ers) dan ben je bij voorbaat kansloos bij de huidige partij dus is het een kulargument. Wel is het opvallend dat het veelal mensen betreft die de implosie van de Partij hebben veroorzaakt, Melkert al in 2002 en Spekman in 2012, allebei niet opgelet en anderen ervan door laten gaan.

De teloorgang van de Partij in 2017 was te wijten aan Bos en Kamp die hadden bedacht om standpunten uit te ruilen. Het belangrijkst in die tijd was een inkomensafhankelijke zorgpremie die na gemor in de VVD gelederen sneuvelde, at kregen we ervoor terug; niet nakkes, nada. En Spekman keek ernaar en zei niets. In dat kabinet is werkelijk alles afgebroken wat een arbeider zou verder brengen, te beginnen met de studiefinanciering, een gedrocht namens een PvdA minister net als de omgang met mensen in. de bijstand, moest veel strenger, ook een PvdA minister, en wie houd zich koest en zegt niet; zijn jullie nou helemaal bedonderd; dat is Spekman. En willen ze nog een linkse partij oprichten; de echte PvdA. Tuurlijk mensen; als we behoefte hebben aan een sterk blok komen jullie erdoor fietsen met je nostalgische gebeuzel, hou ermee op.

Wat een wereld

Mijn moeder zei altijd al; wat een rare wereld, onze lieve heer hef rare kostgangers, en in haar tijd was alles nog wel overzichtelijk, ondanks wat incidenten noem ik het maar. Koude oorlog; Berlijnse muur en de oorlogen in Afrika en Zuid-Oost Azië (Vietnam,Cambodja en daarvoor Korea). Nu heeft het Westen zich een drietal jaren moeite getroost om de gek in het Oosten ( Poetin) te isoleren van het Westen. Staat er een nieuwe gek op in het Westen (Trump) die drie jaar moeite om de ene gek te isoleren teniet maakt door als een gek, of een olifant zo u wil, door de porseleinkast te gaan. De ene gek ( in het oosten) lacht zich gek want de andere gek wil onderhandelingen maar legt het gewenste resultaat vast op tafel. Daar hadden ze in de internationale diplomatieke wereld nog nooit van gehoord noch ooit gezien. Bovendien denkt Xi Jinping; dat gaat daar makkelijk met Rusland en de VS; we gaan die onwillige provincie ook inlijven ( Taiwan) waar overigens 90% van de halfgeleiders vandaan komen, die dan in Chinese handen vallen, goed gedaan Trump.Het is ongekend hoe er, over de hoofden van het westen ( waartoe de VS tot voor kort zelf toe hoorde) en Oekraïne, zaken even lijken te worden beslist. Geen overleg, geen diplomatie maar lomp gedrag en lompe taal. Het recht van de sterkste gaat weer gelden, zo lijkt het. Weg is artikel 5 van de NAVO, en wellicht de NAVO zelf. Weg de solidariteit getoond ten tijde van de Golfoorlog die volgde op de aanslagen in de VS zelf waarbij de lidstaten mee gedaan hebben in diezelfde oorlog, en op grond van datzelfde artikel. Dat zijn we inmiddels vergeten en we denken alleen maar in termen van deals en voor wat hoort wat. Zum kotsen zeg ik, wat een waardeloze regering die alleen jaknikkers

van Trump omvat, evenals de hele Republikeinse partij die ook door Trump adepten is overgenomen. Hun meerderheid heeft de rest van de wereld een vieze streek geleverd. En dan te bedenken dat de meeste van d ie stemmers het, onder ander door de importheffingen nog veel zwaarder gaat krijgen. Het lijkt wel een nieuw soort oligarchie, een dynastie rondom Trump. Het zal me niet verbazen als gedurende deze periode er een grondwetswijziging komt die voorstelt dat een president ook langer mag zitten dan 4 jaar. In Nederland zijn we dat gelukkig net ontsprongen nadat Wilders eigenlijk het parlement buiten spel wilde zetten met zijn noodwet. Buitengewone macht voor de regering ( inclusief schaduw premier Wilders) en wat als noodwet zou worden ingezet i.v.m. asielzoekers kan ook tegen anderen gebruikt worden ( zie Orban in Hongarije). Het is goed dat de goegemeente daar niet ingetuind is. Een spannende tijd blijft het evengoed, nationaal en internationaal. We staan op de rand van een nieuwe koude oorlog.

4 Februari

Het is vandaag wereldkankerdag en voor mij is dat natuurlijk, meer dan ik wil, van toepassing.

Nadat ik u de vorige keer al berichtte dat ik bijna uit logeren was geweest in hotel Gelre, nu zou dat bijna weer gebeuren door een griepaanval die mij danig heeft verzwakt, tot op het moment van vandaag. Daaraan merk ik dat ik een algemeen verzwakte gezondheid heb vanwege alle medicatie die ik heb om de kanker te controleren. In goede doen niet zoveel last van en lijkt het leven van alledag gewoon te zijn maar dat is het dus niet. Daarin ben ik de laatste maand met de neus op de feiten gedrukt. De ziekte speelt in het algemeen geen grote rol in mijn leven, althans dat probeer ik ( en het andere Klinkertje met mij ) om dat gegeven zo min mogelijk een rol te laten spelen. De ziekte is bijzaak en het leven, en de kwaliteit ervan, hoofdzaak. Na de afgelopen maand voel ik me meer kankerpatiënt dan de hele tijd ervoor. De griep is echt als een hamer binnengekomen en heeft mijn zwakheden angstig reëel bloot gelegd. De details zal ik u besparen maar het ergste was wel dat ik niet uit bed kon komen, gewoon de macht en de kracht niet; dat voelde echt enorm hulpeloos, dat kan ik niet in woorden beschrijven. Vandaag is de dag om wereldkankeronderzoek onder de aandacht te brengen door middel van een paars lintje, bij deze. Gisteren werd bekend dat mijn kanker zich sinds vorig jaar in breed gezelschap mag herkennen want met borstkanker is prostaatkanker het meest gediagnosticeerd in 2024, er gaan geluiden op om het in een bevolkingsonderzoek op te nemen. Zelf ben ik voor om dat te doen bij alle mannen van 50 jaar en ouder die bloed prikken, en anders uitnodigen. Zelf moet ik de komende tijd nadenken over de tijd dat het wat minder zal gaan en er meer zorg nodig is om overeind te blijven. Dat maakt ook dat ik dit jaar voor het eerst meedoe aan het lintje, zeker mijn soort van kanker is eenvoudig en vroegtijdig op te sporen. Mannen, niet treuzelen, laat je checken want je hebt zonder dat je het weet. En voor het niet wist; het is vandaag ook nationale frikandellendag https://www.jaarkalender.nl/inhaakkalender/dag-van-de-frikandel/

Nieuwjaar

Tot aan Driekoningen mag je een gelukkig nieuwjaar wensen en die dag valt op 6 januari, eventjes toch; nog een fijn 2025. Het is inmiddels de 14e januari en u heeft een aantal weken niets gezien van mijn hand. Dat heeft een aantal oorzaken waarvan een gebrek aan energie wel de duidelijkste is, en inmiddels was. Na een bezoek aan de huisarts toch maar even bloed prikken met als resultaat dat ik dezelfde dag nog in het ziekenhuis belandde om een paar aanvullingen te krijgen in de vorm van bloed en ijzer. Ook mocht ik een aantal schnaps naar binnen werken die nogal zout waren en mijn Kalium gehalte omhoog moesten krikken. Het gevoel dat er te weinig energie was klopte dus als een bus. Dat in je bloed wat zorgt voor zuurstof en dergelijke; allemaal gehalveerd en minder. Niet goed en dus mocht ik na een kort dagje ( gelukkig geen nachtje) hotel Gelre om 21u in de avond weer verlaten. Een stuk opgewekter en in ieder geval weer zelfstandig want kon bijna niet meer lopen. Met de rolstoel erin en lopend er weer uit, Diezelfde dag, van het bloed prikken was ik ook nog bij de orthoptisten van de oogarts om de nieuw verworven lezen na te laten kijken en meten. Dat was gelukkig allemaal goed en ik mag zonder bril door het leven vooralsnog en voor het lezen volstaat een brilletje van het Kruidvat, de Primera of elke andere zaak die instant brillen heeft. Wij waren daarover dik tevreden want elke keer keurig gedruppeld volgens de voorschriften door het andere Klinkertje die het uitstekend gedaan heeft. Ook gezien de complimenten van de dames orthoptisten die onder de indruk waren van de Spartaanse wijze waarop het andere Klinkertje de ogen behandeld heeft. En verder nog iets beleefd. Nou het was weer even genoeg lijkt me, in ieder geval wat het lijf betreft, deze week weer bloed prikken en zien hoe de Kalium zich houdt. Dan zou ik eventueel weer met een medicijn kunnen starten welke ik nu in ieder geval zeer mis. Hopelijk gaat het goed. Als dat eenmaal stabiel is ga ik me weer druk maken over andere zaken.

Achterom kijken

De Feestdagen zijn vol aan de gang en hartstikke leuk gehad, meer dan zelfs want zowaar eens niet zo ziek dat we niets konden doen. Ook nog getest op het monster van deze decade maar gelukkig niets loos. En dus konden we ons redelijk goed in de Feestdagen storten, het was werkelijk super. Nan een tweetal operaties aan de ogen en nog een behoorlijke benauwdheidsperiode is het inmiddels in redelijk evenwicht en zijn we in afwachting van 2025. Maar niet nadat we even achterom gekeken hebben naar 2024. Wat een jaar is dat geweest, in ieder geval voor ons persoonlijk. In de eerste helft zelf veel ziek, zwak en misselijk geweest en de tweede helft sluit af met een beetje ziek zijn maar belangrijker van dit jaar is onze verplaatsing binnen Eerbeek. Hemelsbreed maar 200 meter maar dat is een fysieke lengte en geeft niet aan hoe we, in ieder geval ik, emotioneel hebben gewonnen met deze verhuizing. In juni verhuisd en veel mooi weer maakte dat elke ochtend de deur naar het balkon van ons appartement open kon en heerlijke frissen lucht erin. Jawel, ook in Eerbeek frisse lucht! En dat maakte, mede, dat ik tot nu toe “gezond” ben gebleven, in ieder geval geen crisissen. Maar zoals het soms loopt, bij de laatste operatie in het ziekenhuis 2 mensen die zaten te wachten en die beiden op onbedaarlijke wijze aan het hoesten, snuiven en sniffen waren en daarmee een onbehoorlijke hoeveelheid bacteriën de ruimte in bliezen. Ben bijna zeker dat ik daar ellende heb op gelopen want een paar dagen later merkte ik al dat er iets in mijn gezondheidstoestand aan het veranderen was. Niettemin doet het nieuwe huis ons heel goed, alles gelijkvloers en een lift om op onze etage te komen geven wel enorm veel woonplezier. Dat maakt het leven een stuk aangenamer en het andere Klinkertje en uw schrijver waren natuurlijk vanuit het verleden gewend om “boven” te wonen, op een etage, een appartement of een bovenwoning, dus was niets vreemds voor ons. En wat 2025 ons gaat brengen? Niemand die het weet, want hoe het verder gaat met onze “regering”, in Europa en de USA, niemand die het nog weet. Er wordt van alle kanten geduwd om de machtsevenwichten uit balans te brengen en dan is het grootste gevaar niet eens politici maar

die kluwen aan miljardairs die de wereld naar hun hand willen zetten. In dat opzicht is het een bijzondere, maar ook riskante periode. Een dom foutje is snel gemaakt en laten we hopen dat er mensen met macht zijn die hun impulsen kunnen beheersen. In 2025 hebben we het er vast nog wel over. Een mooi Oud en Nieuw en een gezond gelukkig 2025 wens ik u, ook namens het andere Klinkertje, van harte toe.

Opgehokt

Na de tweede operatie, die gelukkig goed gelukt is zover, zijn het andere Klinkertje en uw

schrijver opnieuw opgehokt. Een aantal dagen liever binnen blijven en een week geen autorijden tot er gebeld wordt door het Oogcentrum Gelre uit Apeldoorn. Het vorige gesprek ging eigenlijk verrassend eenvoudig, en nadat ik de hamvraag had gesteld; mag ik weer autorijden was het gauw beslecht; het mocht. Dan kom je er toch achter hoe belangrijk de vrijheid is om te kunnen gaan en staan waar je wil. Om op ons gemak boodschapjes te doen en af en toe een dag uitkiezen om een dagje te toeren en te cruisen. Dat laatste is echt nog steeds fantastisch sinds we de andere, en veel nieuwere, auto hebben. Cruisen met de cruisecontrol, de benen even lekker laten rusten en heerlijk rustig genieten van de omgeving en het autorijden zelf uiteraard. En strak, als het weer mag met twee goede ogen ogen want het resultaat is tot nu toe verbluffend, wat een helder en duidelijk beeld. De omgeving en bijvoorbeeld de televisiebeelden komen weer enorm binnen, echt heel fijn. En nu we weer richting Kerst gaan is het een enorm geluk dat je weer zo goed kan zien en dat ik geen bril maar een leesbril vooralsnog voldoende vind. Begin januari weer terug en dan gaan ze de ogen doormeten en zien wat en welke “glazen” ik nog moet hebben. Vandaag maar even niet over politiek want niet goed voor mijn bloeddruk maar toch even; echt zwaar genoten van de laatste 2 afleveringen van “Even tot hier” die weer hilarisch goed waren. Voorlopig kan ik geen Swiebertje meer horen of zien zonder aan “Fabertje” te denken, wat hebben de heren dat weer fantastisch bedacht. Om deze totaal incompetente minister zo weg te zetten. Hopelijk weten ze die andere incompetente minister (boer zoekt vrouw) van de club boeren, bitterballen en bier te trakteren op een mooie portie kritiek. Niemand is tevreden over deze vrouw, boeren niet, de 2 Kamer niet en alle milieu- en natuurclubs al helemaal niet. Stilstand is achteruit gang, en dat lijkt deze vrouw niet te beseffen, ook niet na allerlei alarmerende rapporten over water-,lucht- en stikstofkwaliteit.

Innovatie moet ons redden zoals al heel lang beweerd wordt uit die hoek. De formule van Adema, misschien ook niet heel perfect, maar wel vele malen beter dan niets doen door deze voormalige boer zoekt vrouw dame. Niels en Jeroen, doe er wat aan, is er in ieder geval nog iets te lachen om deze droevige bestuurlijke droeftoeter.

73 jaar

Gisteren was het 8 december, een dag dat ik veel denk aan onze ouders, het zou hun 73e huwelijksdag zijn geweest. En het blijft toch wonderlijk dat je telkens bij dit soort data stil blijft staan, ongewild en ongemerkt maar wel instinctief. Of het nu 29 januari, 12 mei, de dagen in september of 8 december is. Het gemis blijft, iets waarvan ik gedacht had dat het wel een keer slijt maar nee. Inmiddels 14- en 11 jaar geleden dat ze overleden blijft altijd nog de hang naar de gezelligheid, het praatje en de onverdeelde aandacht die ze voor ons, en vele anderen, hadden. Is het melancholisch, dit terugblikken, ongetwijfeld zeg ik u. Daar is het nu ook wel de tijd voor, in de tijd voor Kerst en Oud en Nieuw blijft dat wel bijna automatisch. Dat melancholische is vooral de tijd rond Kerst waar verhalen zijn waarop ik al eens getrakteerd heb en waar het Noorden voor ons centraal stond. Mijn opoe ( en mijn naamgever) was 2e Kerstdag jarig en dat betekende altijd dat we daar heen gingen, en met veel plezier, ondanks de autorit. In ieder geval is dit voor mij een periode om terug te kijken maar gelukkig ook om vooruit te kijken. In mijn situatie is dat ook nodig, niet teveel vooruit kijken en leven bij de dag wat makkelijker gezegd dan gedaan is maar toch. Veel verder dan een week vooruit is al de gevarenzone zal ik maar zeggen maar soms kan het niet anders. Zo zijn er binnenkort weer wat ziekenhuisbezoeken in de planning en dat geeft altijd wel weer een beetje spanning, zeker die bij de oncoloog. Is alles nog steeds rustig? Blijft alles zoals het is of komen er onderzoeken of veranderingen in medicatie aan? Allemaal zaken die je bezig houden, zo net voor een consult. En dan nog een operatie die aanstaande is en waardoor ik hopelijk weer wat beter kan gaan zien. Mijn ene oog voor anderhalve week behandeld en daar zie ik super mee maar u begrijpt; als een oog goed ziet en de andere niet dat de hersenen nogal wat rare informatie te verwerken krijgen. Hopelijk is dat straks ook voorbij. Ik kijk er naar uit.

Objectief

De laatste tijd last van de ogen en nadat ik in april nog voorzien was van een nieuwe bril en nieuwe “glazen” leek drie maanden nadien dat de scherpte van het zicht alweer verdwenen was. Terug naar de opticien die een keurige brief meegaf om via de huisarts bij de oogarts te belanden, Na eerste onderzoeken vond de vrouwelijke oogarts in opleiding het wel meevallen tot ze hoorde ( brief niet gelezen waarschijnlijk) dat hert nog maar vijf maanden ervoor nog goed zicht was. Dat klopte toch niet merkte de dame die een wat overbelaste indruk maakte op. Nee, daar moet wat aan gebeuren en dat resulteerde in een nieuwe lens deze week. Over twee weken het andere oog. Zag ik ertegen op; nou best wel, angsthaas die ik ben. Kan het niet onder narcose opperde ik nog maar daar deden ze niet aan zo was de mededeling. Dus bij volle bewustzijn de behandeling ondergaan deze week. Waar ik bang was om een injectienaald op mijn oog te zien afkomen was dat in het geheel niet. Op je oog na wordt je helemaal afgedoekt met een doek die plakt, een oogspreider in en er wordt een lamp op je oog gericht waardoor je echt niets meer ziet. De operatie ondergaand zie je eigenlijk alleen een soort fractals zoals je vroeger op de muren in de discotheek zag, en wel met alle kleuren van de regenboog. Het was een mooie licht show en na een kwartier is de klus gedaan en krijg je een enorme kwak met zalf in je oog die het zicht redelijk wegneemt. Druppels mee voor thuis en na een goeie twee uur stonden we weer buiten. Nu een paar dagen later zie ik met het behandelde oog weer redelijk terwijl nu je nu pas merkt dat de ander wel erg achteruit is gegaan. Over twee weken wordt het andere oog behandeld en u begrijpt; ik kijk al uit naar de lichtshow die ongetwijfeld weer op me af zal komen. Tot ergens in 2025 de ogen blijven druppelen en dat wordt consequent en vakkundig gedaan door het andere Klinkertje, gelukkig maar. Hoe kan het dat ie al schrijft zult u wellicht denken? Daarvoor zijn twee redenen; het eerste is dat ik nog een beetje kan blind typen, hoe toepasselijk en van afstand kan ik alweer redelijk goed zien, en als ik met mijn neus op het scherm zit kan ik het ook redelijk lezen. Een volgende hopelijk weer veel beter zich, tot dan.

Het is lang geen Kerst, en zelfs moet de Sint nog een aantal nachtjes wachten voor Hij jarig is, Het maakt niet uit want het is al flink donker geworden terwijl de tijd nu 14.30u is, het is alsof de Hemel op ons hoofd komt vallen zoals in Asterix en Obelix vaak werd gevreesd,. Dat maakt deze dagen ook zo bijzonder, zo weinig daglicht en zo kort. Lange avonden dus en wij zijn op het moment veel op NPO plus te vinden. De Britse en Scandinavische krimi’s aan het kijken, zo hebben we gisteren No Offence af gekeken, een geweldige serie, jammer dat het weer af is, vanavond dus op zoek naar een nieuwe serie. Donkere dagen betekenen voor mij ook in bredere zin donker, om niet te zeggen “bruin”. De populisten buitelen over elkaar heen en elke scheet die iemand dwars zit wordt gebruikt om weer theater te maken. En dat is nog tot daar aan toe maar die geblondeerde is bezig om onze rechtsstaat en onze democratie uit hollen en op de rand van de afgrond te brengen. Waar onze minister van Buitenlandse zaken niet meer naar Israël kan en wil reizen neemt de schaduw premier de honneurs waar en gaat in Israel met Jan en Alleman in gesprek, tot en met leiders van kolonisten op de bezette Westelijke Jordaanoever, meestal aangeduid als de Westbank. Het is triest om te zien hoe zowel Schoof, als premier, als de NSC zich laat gebruiken door de populisten.Hoewel die term tot voor kort was toebedacht aan die namaak blonde uit Venlo, nu heeft hij op de bagagedrager een vrouw met een dubbel paspoort die zegt Liberaal te zijn maar dat op geen enkele manier meer laat merken. De tweede op de bagagedrager is iemand die zegt voor boeren en burgers, en vooral de leefbaarheid van het platteland op te komen maar uit niets blijkt dat. Wel in woord maar in daden ( wetsvoorstellen bijvoorbeeld) blijkt dat geheel niet. Wel roepen en als iets niet lukt dan is het altijd de schuld van een ander, maakt niet uit wie, vorig kabinet, Brussel, andere partijen of Kamerleden. Ook de pers is niet fijn bezig, zo zag ik deze week Marleen van Rooij van de NPO bij het programma Eva stellig beweren dat het kabinet wel dingen voor elkaar kreeg. En wat hadden ze voor elkaar gekregen, nou volgens Marleen de grenscontroles die gaan starten in de tweede week van december. Wat? Heb je echt niet beter gekeken of geluisterd want de Koninklijke Marechaussee krijgt er noch geld noch manschappen bij en dus moeten ze elders dingen niet doen, controles op Schiphol? En over twee maanden constateert de pers dat er niets is verandert en dan zegt de verantwoordelijk minister; foei Marechaussee; ik heb jullie toch een opdracht gegeven en die voeren jullie niet uit. Schande roept de pers tegen die tijd; dat de marechaussee dat niet heeft opgepakt. Het is maar een klein voorbeeldje hoe de bruinen door de pers worden geholpen; bewust of onbewust. Het zal ze een zorg zijn, zolang de opportunisten, de rechts radicalen maar in de spotlight van het theater staan. Dat je allerlei beloftes kan doen, en dat waren er heel veel voor een jaar terug zonder dat je er verantwoording over aflegt. Het is een heel rijtje en een ander moment zal ik ze nog een keer op een rij zetten maar meest in het oog springend is toch wel de eigen bijdrage voor de Zorg.

“Lager kan een mens niet zakken”. Deze herinneringsplaquette ter nagedachtenis aan Teerose; https://www.natuurmonumenten.nl/natuurgebieden/nationaal-park-veluwezoom/route/natuurwandeling-oorlogsgeschiedenis-veluwezoom

 

Hij moet nu afgeschaft schreeuwde de beste vriend van Orban tegen Frans Timmermans in een vuil opzetje met “iemand” uit het publiek, terwijl Frans er natuurlijk in het geheel niet verantwoordelijk voor was maar toch een fatsoenlijk antwoord poogde te geven. Vervolgens zat ” iemand” uit het publiek twee weken later in een vliegtuig met de Nederlandse populistenleider, van Indische afkomst, op weg naar Hongarije. Maar nu verantwoording nemen voor de eigen bijdrage, welnee; in 2027, als dit kabinet er niet meer zit een halvering van de eigenbijdrage en reken maar dat de premie zorgverzekeringen navenant stijgt. En wordt hij er voor gestraft, nee hoor. Hij is gekozen vanwege zijn migratiestandpunt die al meerdere keren door diverse mensen als onzin is neer gezet, en tot de grond toe afgebrand; de asielcrisis is een frame waarin veel te veel mensen intrappen, zijn asielcrisis ruikt bruin. 

En dat is alleen nog maar over het binnenland, in het buitenland, zowel in de EU als daarbuiten is het populistenbal ook geopend. Met Trump voorop en daarachter inmiddels een hele trits aan pipo’s die ook graag de baas willen zijn in eigen huis, en wel zonder tegenspraak. Nu de eerste kandidaten voor het kabinet van Trump bekend worden zie je al dat een clean sweep; alles in handen van de Republikeinen voorlopig nog geen ongehinderde doorgang vindt. Nu al beginnen senatoren van Republikeinse huize bezwaren op te werpen, en zij moet dat kabinet, die benoemingen goed keuren. In de komende periode gaan we zien hoe het allemaal gaat lopen. In het buitenland weet ik het niet maar het kabinet Schoof 1 zie ik geen lang leven beschoren met telkens die gast uit Venlo op de lijn. Als ik Dick was zou ik hem uitdagen voor een potje hardlopen, als je wint ga je lekker door en als die geblondeerde verliest moet ie de rest van de kabinetstijd zijn kop houden en meegaan in het uitvoeren van het Heilige Akkoord.

Melancholie

Gisteren was de laatste der Mohikanen in onze familie jarig, mijn ome Coenraad; 90 jaar is hij geworden en daarmee veruit de oudste in onze familie, voor zover ik weet. Dat werd gevierd en in de beslotenheid van een sportkantine was familie aanwezig om het heugelijke feit mee te vieren. Je ziet dat natuurlijk, zoals met bruiloften en begrafenissen, of met zo’n jubileum; familieleden die elkaar lang niet hadden gezien en elkaar weer ontmoeten. Tijd is dan schaars en verhalen te over, alleen al om elkaar een beetje bij te praten en oude verhalen op te halen. Zo sprak ik een neef die ik al jaren niet had gezien of gesproken maar waarmee je direct weer een band voelt zodra je hem spreekt. In de volgende link; https://klinkertjes.nl/nostalgisch/ staat een blog over eerdere kerstperiodes, de oom en tante waarover ik het heb zijn mijn ome Pieter en tante Grietje, zijn vader en moeder, voor mij prachtige mensen. Ook uit een eerdere blog: (
https://klinkertjes.nl/gekleurdelampjes/ ik citeer; “We gaan richting de feestdagen en dat stemt mij in ieder geval altijd een beetje melancholisch. Zelf denk ik dat het komt omdat de feestdagen bij ons, vroeger, een vrij vast patroon had. Dat heb ik u dat al eens eerder vertelt, Opoe die op 2e Kerstdag jarig was en wij de twee en een half uur durende rit naar het Noorden maakten, en weer terug uiteraard, op 1 dag. Voor mij altijd gezellig die dag; naar mijn, vlak in de buurt wonende, oom en tante waar ze gekleurde lampjes in de boom hadden ( door mij zeer bewondert) en natuurlijk Billy Smart Circus en veel lekker eten en drinken.” En natuurlijk; de herinneringen zijn mooi maar we kwamen wel gezamenlijk tot de conclusie dat je je familie erbij krijgt maar dat je eigen stam (familie), kinderen en kleinkinderen je ware “bezit” is. Dat is waarom alles draait en de rest is bijzaak. “Wat als de oude reus geveld wordt en onze laatste Mohikaan naar de eeuwige jachtvelden gaat; hoe zal het dan onze familie vergaan”? Voor u even; hij is/was een grote man die vroeger enorm sterk was; mijn neef en ik filosofeerden nog even over het volgende; stel hij was judoka geweest, dan had de grote Anton (Geesink) nog een flinke kluif aan hem gehad. Maar goed; terug naar de vraag hoe het onze familie zou vergaan. Op een enkel contact is dat dan afgelopen; zo was onze gezamenlijke conclusie. Onze ouders, en zij waren met zijn vieren, waren het bindmiddel tussen de neven en nichten. Als dat bindmiddel wegvalt, en hij is de laatste, dan is het afgelopen en gaan we ongeveer ieders zijns weegs.Is dat een onloochenbare conclusie of is de conclusie meer dan terecht? De tijd zal het leren en zoals altijd na dit soort bijeenkomsten verval ik in een melancholische bui en blijven rare vragen hangen; de toiletten bij de oudere 1 gezinswoningen zaten in een hoek van de trap; eerst twee of drie treden, rechts of links de wc.Waarom; zwaartekracht of wat? Ach; het zijn

uiteraard maar trivialiteiten. Net zoals de ijsman die langs kwam in het dorp in het Noorden; nu zie je ze wel vaker maar voor ons totaal nieuw; consumptie ijs in rollen, verpakt in een soort vetvrij papier, maar dat zijn de herinneringen, het kan ook anders zijn geweest. Nog altijd, op de schaarse momenten dat het andere Klinkertje en uw schrijver vertrekken naar het Noorden ga ik op bezoek bij een bakker in Onstwedde die altijd Groningse hardbroodjes heeft, vers of diepvries, maakt me niet uit. Haardbrood mit keze?, vroeg tante Grietje me bij ontbijt of lunch. Dat soort van momenten had voor haar waarschijnlijk weinig betekenis maar voor mij des te meer. Als we in de grote vakantie er een aantal dagen waren werd de nabij gelegen school geheel en al schoon gemaakt want dat was tante Grietjes klusje om wat bij te verdienen. Normaal een aantal keren per week maar de in de grote vakantie; grote schoonmaak. Voor een ventje als ik was een hele belevenis om vrij in een school te mogen lopen. Als laatste nog maar even; het duurde nogal lang voordat ik me realiseerde dat een jongen uit de buurt die zij altijd aanspraken als Aben, wat ik verstond, eigenlijk Harm heette. Hoewel het dorp op de grens van Groningen en Drenthe lag spraken zij vooral Gronings en daarbij valt de H van Harm weg en bleef Aarm over wat ik dus verstond als Aben. En zo kan ik nog wel een poosje doorgaan maar dan vangt de melancholie mij helemaal, en dat is soms heerlijk om je daarin te verdrinken maar de realiteit blijft. Daarover een volgende keer.

Herfst

We zijn net de grens weer gepasseerd tussen zomer- en wintertijd en duiken nu diep de herfst in, het weer is er ook naar. Het is somber maar nog niet koud, wel regelmatig buien die over het algemeen rustig zijn. Dat in tegenstelling tot Zuid Spanje waar het echt tekeer gaat zoals de afgelopen periode in meerdere gebieden in Europa. De kwade genius is de Middellandse zee die te veel warmte nog heeft voor de tijd van het jaar en daarover komt koude lucht die zorgt voor intense buien met alle narigheid van dien. In onze omgeving zijn we nog enorm gespaard en is het, tot nu toe, een rustige herfst gebleven. In ieder geval qua weer, over politiek zullen we het maar niet hebben, hoewel het wel vereist dat je het goed in de gaten houdt. Er gebeurt van alles zowel in binnen- als buitenland. Het wordt een spannende week in de USA, er worden rellen voorspelt; hoe de uitslag ook uitvalt, 

Ze hebben nu al rechtszaken aangekondigd vanwege een verkiezingsuitslag die er nog niet is. Het is de wereld op zijn kop; de bakermat van de democratie dreigt om te vallen en dat is zeer verontrustend. Als we niet oppassen hebben we een wereld met autocraten die de macht claimen en of hebben. Een groot schrikbeeld, en daarbij het grootkapitaal dat zijn deuntje meespeelt om er beter van te worden, een miljoen per dag verloten onder mensen die getekend hebben op Trump te stemmen, geregeld door de momenteel rijkste man op aarde. Die wil daar straks wat voor terug, logischerwijs, vanuit zijn gedacht en wat wil hij dan? Hij wil in een commissie die bijvoorbeeld de macht van techreuzen in toom moet houden en regels voorschrijft, in die commissie wil hij benoemd worden; fout, fout. 

In eigen land is het niet veel beter; ook hier werd aangestuurd door onze schaduwpremier op een autocratie, volgens Hongaars model. Noodrecht voor de regering was de bedoeling en daarmee eerste en tweede kamer buiten spel zetten voor een crisis die geen crisis is. We worden er wel zo ongeveer dag en nacht mee lastig gevallen en hopelijk verwijt u het me niet niet maar toen iemand de opmerking maakte dat het geen asielcrisis is maar een opvangcrisis. Veroorzaakt door de opvolgende regeringen die steeds verder afbouwden, zowel de IND als het COA, door opvolgende VVD bewindslieden        

die de crisis te lijf zouden gaan; Teeven, Dijkhoff, Harbers, Broekers-Knol, v.d. Maat en v.d. Burg. Van de laatste wil ik niet veel zeggen want die nam de troep over die zijn voorgangers hadden veroorzaakt, al dan niet bewust. Het is een trieste boel die door de strategische blunder van de politiek leider van de VVD des te ernstiger is geworden doordat die eenmanspartij enorm in zetelaantal kon groeien, triest. Die ” asielcrisis” beklijft en lijkt een nieuwe waarheid te zijn geworden want het lijkt al geaccepteerd als waarheid en onwillekeurig moest ik terug denken aan een poster die ik tegenkwam op een platform waar ik liever niet kom maar deze was wel raak; Niet mijn spreuk zoals u zal begrijpen maar van ene meneer Goebbels. 

Tsja, het kan verkeren want onszelf gaat het nog steeds redelijk wel met alle mitsen en maren die aan het ouder worden zitten. En natuurlijk met langdurig gebruik van medicijnen, die wel helpen voor de kwalen waaraan ik lijdt maar die ook vervelende bijwerkingen hebben. Het weerhoud ons er niet van de buitenlucht op te zoeken en zo kwam ik deze mooie vliegenzwammen tegen op de Veluwe, zie foto. Een mooi stukje Veluwe waar we nog niet eerder waren geweest, altijd leuk om in onze achtertuin nog weer nieuwe plekjes te ontdekken, wij waren er blij mee. Ach, en plannen doen we toch niet ver meer in het voren en proberen een beetje bij de dag te leven als het even kan. Soms zit dat mee en soms tegen maar altijd blij met hoe we er nu voor staan. En hopelijk ook houden, nog belangrijker.

De tijd

Waar vroeger de maanden oktober en november eeuwen duurden, in afwachting van de feestdagen lijkt nu niets meer de tijd in de weg te staan om te versnellen. Dagen, weken en maanden vliegen voorbij waarbij het gevoel ontstaat dat het leven onder je weg accelereert. Vreemd maar het schijnt bij ouder worden dat veel meer mensen dat gevoel hebben. Is dat erg? Zelf heb ik ook dat gevoel, alles gaat razendsnel. Het is een bekend fenomeen maar het voelt raar dit nu zelf te ondergaan, alles gaat snel. 

Wat ook snel gaat is de afbrokkeling van het huidige kabinet waarbij steeds duidelijker wordt dat de enige 1-manspartij in Nederland uit is op ramkoers. Het feit dat ze in de peilingen er goed voor staan maakt alleen maar dat hij er sterker in geloofd dat ze op de goede weg zitten. Samen met zijn ultra-rechtse vriendjes in Europa lijken ze het tij aan hun zijde te hebben. Wat Nederland betreft is de kapitale strategische blunder die de dame aan de leiding, van de zogenaamde volkspartij, heeft gemaakt een strategische en misschien wel historische blunder. Waar de 1-manspartij altijd op een 20 zetels bleef hangen kwamen ze nu in de verkiezingen veel hoger uit omdat ze verantwoordelijkheid kregen toegeworpen door eerder genoemde

dame. Daarop leek het alsof er opeens met die 1-manspartij te regeren viel. Maar dat is natuurlijk niet zo, dat was zelfs Rutte al opgevallen. Zie bijgaande brief uit 2017 die aan actualiteit niets heeft af gedaan. Zelden ben ik het met Rutte eens geweest maar deze brief getuigd van inzicht waarom de 1-manspartij geen enkele ruimte gegund diende te worden. En gezien het theater zoals dit nu opgevoerd wordt lijkt de brief van Rutte aan de toenmalige informateur alleen maar aan kracht te winnen. Een deel van de nieuwbakken ministers komt erachter dat oppositie voeren heel wat anders is dan verantwoordelijkheid dragen. Professioneel bestuurder zijn is heel wat anders dan vanaf de zijkant maar wat roepen, het is een harde leerschool voor zowel de 1-manspartij als de boerenbitterbalbeweging. Als je aan de knoppen mag zitten komen er ineens andere aspecten om de hoek kijken waar je voordien geen weet van had, en in sommige gevallen het niet wilde weten. Hoe dit verder gaat, ik heb nog geen idee. De parlementaire verslaggeving viert hoogtijdagen met een dergelijke instabiliteit, en noemt ons nu al het lachertje van Europa door alle brisante blunders die er in een paar weken tijd gemaakt zijn. 

En onszelf gaat het goed in ons appartement en ondanks dat de tijd snel gaat hebben we de conclusie getrokken dat we veel beslissingen op de juiste tijd en het juiste moment maar bovenal het juiste hebben gedaan. Dat voelt heel goed en geeft ook wel energie voor de toekomst, ondanks dat voor iedereen de toekomst onzeker geldt dat in onze situatie iets meer. Wat het leven zo leuk maakt is dat we nog veel in het vat hebben zitten, de komende week naar Drenthe en naar Limburg en in onze andere auto is dat een peulenschil. Onze auto is heel belangrijk voor ons en nu heel blij met de cruisecontrol, de 6e versnelling en onze mooie screen voor radio en navigatie. Top gewoon maar ook zijn we dagen gewoon thuis, wat klussen, achter de computer en helaas vervelen we ons nooit en zo zitten we binnenkort in december, de feestmaand bij uitstek en hopelijk rollen we die deze keer goed door.

Ma

Het is zoals het is, elk jaar op deze dag, maar ook eerder deze maand herdenken, aan ma denken en zo kon ik nu niets beters bedenken dan deze blog van vier jaar geleden hieronder te plaatsen. Deze blog doet recht aan ma door het niet mooier te maken dan het was. De wereld van nu is een hele andere dan toen je overleed. Je zou er schande van hebben gesproken en de wereld niet begrijpen zoals je toen ook al vaak niet deed. Alle schokkende beelden op de tv en niet kunnen begrijpen waarom mensen zo met elkaar om kunnen gaan. Vooral als het om kinderen ging brak je hart en zei je altijd; kon ik ze maar hier naar. toe halen. En dat was al die kinderen zeer gegund geweest want een betere moeder hadden ze niet kunnen treffen. Het leed van de wereld kon je zeer treffen en niet met rust laten. Je wist, als kind van de oorlog, wat oorlog in al haar facetten betekende voor mensen die het moesten ondergaan. Dat je altijd nog bang in bed lag als een vliegtuig in de nacht te luid en te laag overkwam, je bent het nooit meer kwijt geraakt. Lieve mam; het is alweer 11 jaar geleden dat je overleed op deze dag maar nog onverminderd in mijn hart, en ik weet zeker, van heel veel mensen. 

 27 september 2020; 

“Elk jaar om deze tijd, de laatste zeven jaar komt ze langs. Even kijken of we haar nog in herinnering hebben. Of we nog wel aan haar denken, of we het nog over haar hebben en deze datum, de 26e september is daar bij uitstek geschikt voor. Hoe ze langs komt? Nou, in ieder geval in deze blog want ik heb een gevoel van moeten en willen als deze datum aanstaande is om over haar te schrijven. Over hoe we zijn op gegroeid in het Eerbeek in de jaren zestig en zeventig. Over alle verhalen die er zijn ontstaan in die periode en nooit aan de eeuwigheid zijn toevertrouwd, bijvoorbeeld door ze op te schrijven. En als ik daaraan denk komen de verhalen spontaan opborrelen; over hoe ze twaalf en een half jaar getrouwd waren en ik bij de buren moest slapen omdat de rest van de familie in het huis ernaast sliep nadat het feest wasafgelopen. De verhalen over de diverse middenstand in Eerbeek en haar ervaringen daarmee. Over de huisarts en zijn voorliefde voor muziek, over de specialisten die we bezochten in Apeldoorn en Velp toen ik nog heel jong was. Over de familie in het Noorden en haar introductie daar kon ze uitbundig en uitgebreid vertellen. Hoe ze op de fiets naar het Noorden wilden rijden en na een welverdiend biertje ergens onderweg opeens merkten dat alcohol en een prestatie leveren niet samenging. Over het vroegere Brummen met de voetbalclubs en de uitgaansmogelijkheden en hoe ze pa had ontmoet. Hoe je het ook went of keert; hoe moeilijk of de laatste periode ook is geweest voor haar door de ziekte van pa, ze hield van hem als geen ander. Over de gevoelde eenzaamheid nadat hij er niet meer was en daar erg verdrietig onder was zonder het al teveel aan ons te laten merken. Hoe verdrietig ze was dat we afscheid van haar moesten nemen omdat ze zelf het niet meer kon opbrengen om door te gaan met leven nadat een val haar heup had gebroken. Hoe optimistisch ze misschien ook was omdat ze het niet dacht maar wel hoopte pa weer tegen te komen na de dood. Al eerder heb ik al eens opgemerkt tijdens een eerdere blog; ze was niet heilig al heette ze Maria, en in dat besef denk ik met veel liefde en een heel warm gevoel terug op mijn moeder, iemand die er altijd was voor mij, voor ons“.

(Na)Zomer in Zeeland

Totaal onverwacht zijn het andere Klinkertje en uw schrijver een paar dagen weg geweest naar de mooie provincie Zeeland. We waren er wel vaker geweest voor een korte vakantie maar nog nooit in de nazomer. Telkens waren we er in maand december, in die maand is alles inmiddels kaal en waait de wind stevig door die provincie. We mochten dat in december 2013 meemaken toen Zeeland geteisterd werd door een westerstorm in combinatie met springtij. Nu is in Westkapelle een dijk die zij autostrand noemen maar het strand is dan volledig bestaande uit asfalt en basaltblokken. Bij eb zijn een paar kleine strandjes tussen de houten paalhoofden, maar dat is echt het strand. Als je op die dijk, vlak bij zee staat in je auto is dat al fantastisch maar als je diezelfde plek mag meemaken met de eerder beschreven storm is dat een unieke ervaring. Dit weekend zijn we er veelvuldig geweest om te genieten van de zee, haar geluid, haar geur en het uitzicht. Op de af en toe voorbij varende boten, groot en klein, het was weer een fantastische ervaring en het spijt je dan dat we zover van zee wonen. Het is een rit, naar Westkapelle, van een slordige 250 km en dat is wel ver om een dagje op en neer te gaan, jammer genoeg. De eerste nacht waren we ingekwartierd in een luxe hotel ( cadeau gekregen, enorm dank nog) en de tweede nacht hebben we doorgebracht in een B&B in Serooskerke Walcheren. Voor ons de eerste keer, een B&B maar zeker een aanrader. Eigen kamer en goed ingericht met een heerlijk bed, in het hotel overigens ook. Ontbijten op de kamer en dat geeft wel meer privacy alleen het ontbijt in het hotel was veel uitgebreider met crepe’s, scrambled eggs en nog veel meer. Voor de alom aanwezige Duitsers was er ook Dinkelbrot en nog veel meer.

Het lied van Blöf, “hier aan de kust” klopt tekstueel als een bus; 

Hier aan de kust, de Zeeuwse kust, 

Waar eenieder onbewust In het Duits wordt aangesproken 

Dat overkwam ons telkens weer; receptie in de hal van het hotel en bij verschillende winkels gebeurde dat ook, zo dat mensen schrokken dat ze ineens een gewone Nederlander voor zich hadden. Hilarisch was het bijna maar; waar is waar; er waren ongelofelijk veel Duitsers. Het was veel drukker dan wij gewend waren uit onze ervaring in de december’s dat wij er eerder waren geweest. Toerisme tiert welig in Zeeland, ook in september waar het vooral de Duitse grijze golf was die de provincie overal te vinden was. IN het hotel maar ook heel veel Kampers, eh Campers bedoel ik natuurlijk. Miette mich stond er duidelijk op een van de geparkeerde campers aan de dijk die formeel Noorderhoofdweg heet en in deze periode was ingedeeld in 3 delen waarvan twee delen betaald parkeren. Dat was voor ons ook een onbekend fenomeen want in de jaren ervoor was dat niet en kwamen we hel weinig andere mensen tegen daar. Het

belangrijkste; we hebben enorm genoten van alles en het was een onbetaalbare trip, figuurlijk gesproken dan.

Pa

Inmiddels 14 jaren geleden is het vandaag op de dag af dat mijn pa overleed. Dat laat nog

steeds sporen na en ik weet nog goed hoe verdrietig ik was ondanks iedereen die meldde dat het wel goed was zo. Natuurlijk; hij was 85 jaren geworden maar had ook die gevreesde ziekte op gelopen waardoor hij al jaren min of meer afwezig en anders was. En toch, dat moment dat het afscheid definitief is viel me heel zwaar. Het besef dat je iemand nooit meer ziet noch spreekt viel als een mokerslag. Heel heel verdrietig en ik kon mezelf niet tot bedaren brengen. Maar ja, je kan ook niet weglopen en even ergens anders tot rust komen. Onlangs zijn we verhuisd en onze nieuwe buurvrouw van 99 jaren vroeg, die achternaam van jullie komt me bekend voor maar niet door mij of onze dochter maar door pa. In die generatie toch nog steeds een bekend persoon. En zo pa blijf ik geregeld aan je denken of wordt herinnerd aan je. Wat je hebt betekend voor een bepaalde generatie en hoe zij zich jou herinneren. Maar de mooiste herinnering aan jou is het volgende; we gingen met het oude Opeltje een dag op en neer naar het Noorden, waarom weet ik niet meer maar ik was een hele dag alleen met je. Natuurlijk naar opa en opoe en ook naar tante Grietje. De reden van het bezoek en waarom we met zijn tweeën waren weet ik niet meer maar je vertelde van alles over Valthermond en je vroegere vrienden. Natuurlijk werd er door jou over politiek gesproken en op de terugreis had ik een eigen fles met limonade. De echt belangrijke dingen kwamen pas later en niet tegen mij vertelt maar tegen het andere Klinkertje, een openbaring was het. Reden ook waarom je vanuit de veenkoloniën in het Gelderse beland was, eigenlijk, zoals het hele leven, puur toeval. Op welke reis je nu bent, en of je op reis bent weet ik niet maar mocht het zo zijn; alle goeds, kortom; ik mis je nog steeds. Troost vind ik altijd in een lied van wijlen Bram Vermeulen, heel treffend en volgens mij al eens eerder door mij gebruikt in een blog. 

 

 

 

En als ik doodga huil maar niet
Ik ben niet echt dood
Moet je weten
‘T Is maar een lichaam
Dat ik achterliet
Dood ben ik pas
Als jij me bent vergeten

 

En als ik doodga treur maar niet
Ik ben niet echt weg
Moet je weten
Het is de heimwee
Die ik achterliet
Dood ben ik pas
Als jij die bent vergeten

 

En als ik doodga huil maar niet
Ik ben niet echt dood
Moet je weten
‘T Is het verlangen
Dat ik achterliet
Dood ben ik pas
Als jij dat bent vergeten

 

Dood ben ik pas
Als jij mij bent vergeten

Songwriter: Bram Vermeulen

Waarom?

Het andere Klinkertje en uw schrijver raken aardig gesetteld op de nieuwe stek. Het blijft nog steeds een heerlijke plek waar een zekere zweem van vakantiegevoel zich nog steeds doorzet in ons gevoel. Uiteraard hopen we dat het gevoel van op vakantie zijn zich nog lang doorzet. In de tussentijd kijken we heel weinig televisie en zitten we veel buiten op het balkon. Afgelopen dagen constateerden we al dat we de laatste jaren niet zoveel buiten hebben gezeten dan op dit moment.

Hoewel we niet veel tv kijken, het 8 uur journaal hoort tot het vaste patroon. En we vinden het opvallend dat onze man en vrouw in de USA weinig sympathie opbrengen voor de Democratische partij en haar kandidaten. Vaak een negatieve ondertoon in de verslaggeving en dat is onbegrijpelijk als je komt uit een land als Nederland. Door sommige rechtse mensen in dat land is Nederland maar in zijn algemeenheid Europa aan te duiden als een communistische bende. Met alle sociale voorzieningen in Europa staat dat diametraal op de omstandigheden in de USA. Dat je altijd alles maar zelf moet regelen en redden zonder sociaal vangnet is daar de maatstaf. Wie zich niet kan redden, jammer dan. Het is de blik op de USA waar een persoon als Trump en vele anderen voor staan. Terug naar de verslaggevers uit Nederland; is het de hoop en de wens dat Trump weer president wordt die de negatieve toon laat aanslaan? Is het die hoop dat als Trump president wordt er weer veel nieuws gemaakt gaat worden vanuit het Witte Huis? Wat de verslaggevers goed uitkomt uiteraard, elke dag nieuws, en zij elke dag in het nieuws. Jawel, het is pure speculatie maar wat ik in ieder geval hoop is dat zij wat meer met een open blik naar de politiek aldaar en zeker naar de Democratische kandidaten gaan kijken.
 

En gebeurd er in Nederland dan niets? Qua politiek is het een interessante periode van dit “buiten parlementaire kabinet” die vannacht tot 4u heeft overlegd met de fractievoorzitters over de begroting. Dat lijkt toch verdacht veel op hoe het altijd ging en dat was toch niet de bedoeling kan ik me herinneren. En Dick Schoof bedoelt het ongetwijfeld goed hoor maar zal nooit een politicus worden. Hij is niet een meester van het woord, dat is ook niet te leren en Wilders is hem op alle fronten de baas. Hoewel de de baas van de eenmanspartij niet meezit. Met de boeren lukt het nog niet en met het super strenge asielbeleid evenmin. De eigen bijdrage in 2027 gehalveerd en streekziekenhuizen moeten het voorlopig maar uitzoeken wat niet geldt voor privaat geld in de zorg, daar is opeens geen probleem meer mee. Alleen de kiezer trekt zich er onbegrijpelijkerwijs niets van aan en 2 zetels in de peiling erbij, en waarom? Dat is een groot vraagteken en zal nog niet snel beantwoord worden.

Bent u er nog?

Zelf denk ik dat ik niet vaak zo’n lange pauze in het schrijven heb meegemaakt. Het is toch echt een bizarre periode geweest waar heel veel gebeurd is. Als ik tijd ( en zin) had gehad zou ik u elke dag hebben geschreven maar dat zat er niet in. Vandaag is 1 van de eerste dagen dat we een beetje rustiger hebben en zijn, ook al vanwege de enorme warmte die vandaag zorgt voor de warmste dag van het jaar. Goed nieuws voor de mensen die van warm weer houden, morgen wordt het nog warmer. Het andere Klinkertje en ik zijn geen fan van dit warme weer maar helaas hebben we geen thermostaat en dat is maar goed ook. Terug naar alle drukte op alle fronten die we hebben gehad; natuurlijk de verhuizing zelf maar vooral het opleveren van het oude huis heeft de meeste energie gekost. Nadat we 4 juli de sleutel hadden ingeleverd werden we 23 juli gebeld dat er een nieuwe huurder was gevonden met een overnamelijst. Er moest alsnog veel gebeuren aan het huis voordat de definitieve oplevering kon plaats vinden. Het heeft het andere Klinkertje veel moeite gekost om haar dierbare tuin af te breken zoals onze opvolgende huurder had aan gegeven in het overnameformulier. Wel hebben we veel hulp gehad en dat is en was heel erg mooi, zonder dat hadden we het niet gered, samen doen, samen sterk deed meer dan ooit opgeld.

Lijfspreuk

De overigens zeer klantvriendelijke inspecteur van de woningcorporatie was zeer coulant maar kon de wensen van de opvolgende huurder natuurlijk niet negeren. Op 29 juli konden we eindelijk definitief de sleutel overhandigen en zo meldde de inspecteur; u bent hier klaar hoor, zeer bedankt voor het voortreffelijke opleveren van deze woning en daarmee waren we klaar. Toevallig kregen we vandaag bericht van de woningstichting dat we in de eindafrekening 0 Euro schuldig zijn aan hen, en daarmee is ons oude huis helemaal als verantwoordelijkheid klaar. Dan laat ik onbesproken wat er verder voor nodig is geweest om zover te komen want dat is nogal wat geweest. Leuker is het om u te vertellen wat er allemaal aan ons nieuwe huis is gebeurd maar dat voor een volgende keer.

Interbellum

Nadat ik u op 12 mei, waar blijft de tijd, liet weten dat ik voorlopig veel minder tijd zou hebben om te schrijven bleek dat meer dan de waarheid. Wat er allemaal in de tussentijd gebeurd is, zowel persoonlijk als in de buitenwereld kan ik onmogelijk nu snel alle informatie verwerken tot een paar blogs. Hoewel de verleiding groot is ga ik dat niet doen maar een paar hoogtepuntjes haal ik er wel uit. Allereerst onze verhuizing in het Eerbeekse; veel leuke en lieve kaarten gehad en een waardebon voor een lokaal bloemistenhuis. Hartverwarmend zijn alle aandacht en goed wensen die we hebben gehad. Min of meer zijn we ingericht en hebben we geen campinglife gevoel meer. Natuurlijk; er moet nog veel gebeuren aan ophangen van lampen, ventilator en andere zaken die onze aandacht nog moeten hebben. Nu zijn we van een redelijk groot huis naar een kleinere woning met veel minder bergruimte gegaan en dat betekent simpelweg keuzes maken. Ons huishouden is nog ingericht op een man of

twaalf en dat kan, als voorbeeld, natuurlijk veel minder. En zo breken we ons af en toe nog het hoofd over van alles en nog wat; hoe gaan we dat doen of aanpakken, maar we komen er wel. 

Wat mijn aandacht af en toe trok waren de Haagse toestanden die een raar maar voorspelbaar beeld lieten zien waarbij Dick Schoof als de spreekwoordelijke Kop van Jut diende, met name voor de man die hem er neerzette. Die heeft daar behoefte aan; iemand waartegen hij zich kan afzetten. Zijn lust en zijn leven is dat; anderen betichten van alles wat hem niet zint en vooral die anderen er de schuld van geven. Hoewel Timmermans veel weerwoord had vond ik de repliek die hij van Jetten kreeg het meest scherpe en juiste. Wordt het wat met dit kabinet? De bal kan raar rollen maar dit kabinet is geen lang leven beschoren als de dames en heren op deze manier met elkaar blijven omgaan. Het debat over de regeringsverklaring was een schoolvoorbeeld van een Poolse Landdag waar de Polen nog jaloers op zouden zijn. Meer chaos kun je niet creëren zoals nu gebeurd is. Wordt vervolgd. 

Tot slot nog even over Biden; de man denkt nog steeds de beste kandidaat te zijn voor een nieuwe termijn als president van de USA. Zijn ongelofelijk zwakke optreden tijdens het eerste debat was fnuikend en ondermijnend voor zowel zijn positie als de huidige president maar ook en vooral de presidentskandidaat voor de Democraten. Iemand moet hem zeggen dat het zo niet gaat in plaats van om hem heen te gaan staan en te steunen. Niet meer doen en zo snel mogelijk met pensioen. Hebben ze nog een andere kandidaat; nee eigenlijk niet van het postuur van Biden maar ze hebben nog wel een enorme troef achter de hand. Als Michelle Obama zich zou kandideren hoeven ze geen verkiezingen meer te houden want die wint met ongelofelijk gemak. En dat is wat er zou moeten worden besloten op het aanstaande Democratisch proces, niet alleen voor de USA maar ook voor de rest van de wereld.

Moederdag

Het is vandaag 12 mei, traditioneel is de 2e zondag in mei Moederdag en viel regelmatig samen met de verjaardag van mijn moeder. Het is inmiddels 11 jaar geleden dat ze overleed en dat is alweer een hele tijd. Wonderlijk genoeg zeggen mensen altijd dat de tijd het gemis en het verdriet slijt, maar zo voelt het niet. Het blijft een gemis vooral als er speciale dingen gebeuren die je zou willen delen, in mijn geval vaak met mijn moeder. En op Moederdag en ook haar verjaardag is dat gemis, zeker dit jaar, meer aanwezig. Nu we eindelijk vandaag een rustdag hebben in het proces van verhuizen, en ik dus tijd heb om u even een berichtje te doen over de tussenstand had ik haar graag vertelt over de vorderingen die we maken. Ze zou vast een paar goed bedoelde adviezen voor ons in petto hebben en wellicht een paar mooie uitspraken. Het zal niet zo zijn, het zal nooit meer zo zijn, in gedachte altijd bij mij en het andere Klinkertje, nu we op weg zijn naar wat, naar alle waarschijnlijkheid, onze laatste woning gaat zijn. 

Hoewel we goede vooruitgang boeken met de verhuizing is het goed dat we vandaag pas op de plaats maken en onze fysiek even wat rust gunnen. Er moet natuurlijk nog veel geregeld en veel gedaan worden en het gevoel is dat we goed op schema lopen, dat gaat super. Feitelijk verhuizen we naar om de hoek maar het proces blijft hetzelfde; uitzoeken en bedenken hoe we het hebben willen. Gelukkig hebben we een mooi laminaat gevonden en is onze huidige buurman zo lief om het erin te komen leggen maar alleen laminaat doet het niet natuurlijk. Er moet ook iets met de muren en de raambekleding. Daarnaast gaan we weer over van op gas koken naar elektrisch, weer want in Zwitserland was ook alles elektrisch. Dat betekent een ander fornuis zoeken en andere pannen komt misschien ook nog aan de orde. Tot grote vreugde van uw schrijver hebben we een kleine vaatwasser kunnen overnemen, yes. Blijft natuurlijk over de inrichting van het geheel, waar zetten we onze meubels, kasten, etc neer? Het kan een heel gepuzzel worden maar hoeft natuurlijk niet. We gaan het zien, we kunnen nog even nadenken want de sleuteloverdracht zal rond 6 juni zijn. 

Nog even; wij zijn niet echte Eurovisie Songfestival (ESF) liefhebbers maar we kijken eigenlijk wel altijd en hebben ook een mening over de optredende artiesten. En nu ook een mening over de organiserende European Broadcasting Union (EBU), na het debacle met Joost Klein en de rigide maatregelen die tegen hem werden genomen waardoor hij niet meer deelnam aan de finale. De stilte vanuit de EBU over wat zich had voor gedaan deed het ergste vermoeden en is naar nu blijkt gewoon een incidentje zoals die zich dagelijks overal afspelen. Had zelf nog even de twijfel dat de stilte nodig was omdat het echt een ernstig incident zou zijn, niet dus. De rol die Israël, gewild of ongewild, gespeeld heeft en de spanning die deze delegatie schijnt te hebben

veroorzaakt, hebben mogelijk bijgedragen aan de starre houding van de EBU na het gedoetje met Joost. Overigens is het land op geen enkele wijze op de vingers getikt door de organisatie die dat gedrag wel acceptabel bleek te vinden, ook na protesten van Ierland. Belachelijk blijft het wel en er gaan al stemmen op om Joost, zo hij dat nog zou willen, gewoon volgende jaar naar Zwitserland te sturen. De Zwitsers hadden een bijzondere inzending daar niet van maar Joost was ver gekomen en was zeker, na de tele-voting, in de top 3 geëindigd. Maar we zullen het nooit weten. Het algehele gevoel op Twitter was dat op de een of andere manier het Midden Oostelijke land moest winnen en welke krachten daarachter spelen is onduidelijk, als het al waar is. We gaan afwachten hoe dit gaat aflopen maar dit zal zeker een vervolg krijgen. Met dit festival in Malmö staat de EBU zelf onder verdenking en of ze dat zo snel te boven komen is nog maar de vraag, het was in ieder geval een bijzonder festival waarin Nederland weer eens geschiedenis schreef, eerste land ooit uitgesloten tijdens het festival. Zijn er ook nog andere belangrijke dingen? Zeker wel want er schijnt een nieuw rechts kabinet aan te komen, alle signalen wijzen erop dat in de aankomende week er witte rook zal zijn. We kijken met vrezen uit naar een volgende kabinet onder dit gesternte en als het er komt durf ik de stelling wel aan dat het kabinet geen jaar zal zitten alvorens er weer nieuwe verkiezingen komen.