Diametraal

De wereld staat ongeveer in brand en wij, in Nederland maken ons druk om zaken waarvan je denkt; hè, gaan we ons daarover druk maken. Je merkt dat hoe dichter het bij mensen komt hoe meer de emotie gevoeld wordt. En of dat terecht is of niet, de emotie is er. De polarisatie om een aantal onderwerpen neemt groteske vormen aan. De twijfel ( en volgens sommigen haat) die de enige eenmanspartij van Nederland zaait slaat werkelijk nergens op, in mijn ogen dan. 10% van alle mensen die naar Nederland komen zijn asielzoeker. Als je kwaadaardig denkt dan zou je kunnen denken dat de politiek van de afgelopen twintig/dertig jaar hier op aan gestuurd heeft. En of je het dan hebt over het sluiten van heel veel asielzoekerscentra en aanmeldcentra (Zevenaar en Den Bosch, over is nog ter Apel) door VVD’ers Harbers en Broekers-Knol, het

blokkeren van goede sociale woningbouwbouw ( gestopt door Stef Blok, ook VVD) of het toelaten van allerlei schijnconstructies met betrekking tot arbeidsmigranten ( nu weer geblokkeerd door minister M.Paul, u raad het, ook VVD,) het is het resultaat van politiek. Zit er een langjarige gedachte achter? Dat is natuurlijk speculeren maar soms bekruipt je het gevoel wel. En dan de VVD die de eerder door hen zelf gecreëerde problemen wil gaan oplossen. Door een mevrouw met een niet Nederlandse naam die flagrant liegt; ik zeg maar nareis, op nareis op nareis en u weet; het was allemaal quatsch. Nu hebben we verkiezingen gehad en zijn de verhoudingen enigszins op geschut. Waar de enige eenmanspartij nog een enorme winst haalde bij de vorige verkiezing zo staat zij nu gelijk met een diametrale partij. Helaas heeft Nederland nog steeds veel te rechts gekozen en zal er wel een rechts kabinet komen. Een kabinet wat niet solidariteit, welvaartsverdeling en het spreiden van en kennis en macht op de voorgrond zal hebben staan. Maar een kabinet wat zich enorm gaat bezighouden met een probleem wat er eigenlijk niet is, de asielzoekers. Dus zullen de echte problemen van het land niet aan de orde komen, vrees ik. En die problemen zijn vooral op het gebied van woningbouw, en nee dat komt niet door statushouders maar door verkeerd politiek inzicht van Blok in het verleden, en zo zijn er meer problemen te benoemen. Het nieuwe kabinet staat voor grote problemen, waaronder het aanpakken van de woningnood en de stijgende prijzen, het verbeteren van de gezondheidszorg en het onderwijs, en het versterken van defensie. Daarnaast zijn er maatschappelijke uitdagingen zoals inkomensverschillen, armoede, de instroom van asielzoekers, klimaatkwesties en het gebrek aan samenhang in de maatschappij. Het kabinet moet ook een balans vinden tussen kortetermijndoelen, zoals het behoud van koopkracht, en investeringen in de lange termijn, zoals onderwijs en natuurherstel. Een kleine opsomming van een andere bron en inhoudelijk juist is mijn inschatting. En dan is er nog Europa wat er steeds meer bij Nederland op aandringt om het milieu, de natuur en de waterkwaliteit te verbeteren. Daarin zijn de laatste periode ook helemaal geen stappen gezet en dat eens niet door een VVDer maar een BBBer, genaamd minister Wiersma die er genoegen in leek te scheppen om elk zinnig voorstel te vertragen of af te wijzen. Wetenschappelijke onderzoeken naar de prullenbak te bevorderen of als niet onderbouwd te beschouwen. Liever had ze rapporten van een wetenschapper die zich eigenlijk geen wetenschapper meer mag noemen omdat zijn onderzoeken niet voldoen aan de eisen van de wetenschap maar wel een voor Wiersma gewenste uitkomst had. Goed, we gaan zien waar we op uitkomen en als we de eerste verkenner mogen geloven, gaat het nog lang duren. Wij denken dat de boel gesaboteerd wordt tot de gemeenteraadsverkiezingen in maart 2026, dat sommigen hopen dat de kaarten dan opnieuw geschud worden en het speelveld zich wijzigt. Hoe dan ook, snel een kabinet, zoals breed beloofd, gaat er niet komen.

Apk

Zoals u wellicht weet is uw schrijver nogal eens onderhevig aan allerlei kwaaltjes en kwalen. Zo geregeld moet ik me daarvoor naar het ziekenhuis begeven om eerst bloed te prikken en een paar dagen later voor een gesprek over de stand van zaken. Doordat een wissel heeft plaats

gevonden in de begeleidende oncoloog is er nu ook een andere discipline. Waar het voorheen 1x per 3 maanden was, is het, door de wissel en de perikelen van afgelopen zomer, naar 1x per 2 maanden geïntensiveerd. De APK, de algemene periodieke keuring, eigenlijk een SPK, een specifieke periodiek keuring, zeg maar het onder de motorkap kijken, is dus uitgebreid. Is dat erg? Dat zal het komende jaar moeten uitwijzen. Waar voorheen, na een gesprek met de oncoloog, in principe, drie maanden rust was gaat het nu anders. De dag voor het gesprek met de oncoloog kreeg ik al een nieuwe afspraak voor de volgende, over twee maanden. U weet dat ons strijdplan is om de ziekte zoveel mogelijk op de achtergrond te laten zijn, anders gaat het alleen daar nog over. Die drie maanden relatieve rust, die dus verleden tijd zijn, waren een mooie periode om je af te wenden van het ziek zijn. Nu het, niet onlogisch, geïntensiveerd is moeten we daaraan wennen. Wel is het natuurlijk nu wel zo dat de controles frequenter zijn en een eventuele terugval sneller naar voren komt. Dat is wel een voordeel uiteraard en het feit dat ik een medicijn gebruik dat ik al drie jaren gebruik geeft misschien bij hen ook een gevoel van in de gaten houden. Het medicijn werkt doorgaans anderhalf tot twee jaren. Bij uw schrijver is de marker ( merkstof in het bloed) die aangeeft of een medicijn nog werkt onmeetbaar laag of in lab taal < 0,10. Ze kijken daar met lichte verbazing na want dat schijnt zelden voor te komen. Probleem is vaak de discipline die je moet opbrengen bij de inname van de medicatie. “Neem de tabletten in op een lege maag. Dat is 1 uur voor of 2 uur na het eten.” Tja, wanneer is het dan goed om zulke medicijnen in te nemen; zegt u het maar. Het andere Klinkertje en uw schrijver hebben al vaker aan gegeven bij de artsen en andere hulpverleners dat in onze situatie het handigste is om de medicatie om 6u ’s ochtends in te nemen. Wij ontbijten meestal zo rond de klok van 8u, soms wat later maar in ieder geval opeen tijd dat de medicijnen ongehinderd hun werk kunnen doen. Het vergt echter wel een Spartaanse discipline, en nee niet die van de voetbalclub maar het Sparta uit de Griekse oudheid, zeer streng dus. Of dat is wat mij helpt weet ik niet maar het zal in ieder geval niet schadelijk zijn. Voornaamste nadeel is dat het soms wat moeite kost om nog even verder te slapen na 6u, maar dat nadeel nemen we graag zolang het onder

30 oktober

Hoewel het nieuws wordt beheerst door de verkiezingen, door Oekraïne, Gaza en Trump proberen het andere Klinkertje en uw schrijver een beetje te duiken voor alle actualiteiten. Het is om helemaal daas van te worden. Bovendien hebben we gemerkt dat we een stuk beter slapen als we niet teveel actualiteiten kijken. Kop in het zand zal u denken en dat klopt waarschijnlijk in lichte mate. Zoals het ook gaat met de ziekte van uw schrijver proberen we niet teveel dat soort zaken ons leven te laten beheersen en dat valt, zoals u zal begrijpen, niet altijd mee. Om sommige aangelegenheden kun je niet heen, maar we doen ons best. Veel meer dan vroeger leven we bij de dag en bijna altijd bepaalt de ochtendsessie aan de ontbijttafel wat de plannen voor de rest van de dag zijn, of soms alleen nog maar de rest van de ochtend. Dat bevalt

uitstekend als je een, in principe, agendaloos leven kan leiden. Dat de dag bepaalt hoe het eruit ziet, wat je wel of niet gaat doen. Zo is het vandaag, tot nu toe, takkeweer en dus zijn we thuis want iets anders doen is bijna niet mogelijk. Dus kruipen we achter de computer en doen onze dingen. Voor het andere Klinkertje betekent dat vooral invoeren, de site bijhouden en waarneming.nl van het nodige voorzien. Voor mezelf betekent het vooral dat ik me eerst concentreer op mijn Duitse les via Duolingo en nu even aan het schrijven ben. Straks ook nog even mijn site nalopen want vooral de muziek is een lastige klant. Doordat ik YouTube gebruik moet je geregeld even checken of de linken het nog doen. Verder heb ik een deel waarin recepten staan en die moet ook nodig worden bijgewerkt, werk voor later maar leuk om te doen. En zo vervelen we ons geen moment. En toch schijnt vervelen goed te zijn, zo leren we van het journaal van vanochtend want dan moet je bedenken wat je kunt doen, wilt doen en gaat doen, het cognitieve proces op gang houden eigenlijk. Het zal allemaal waar zijn maar dat doet niet af aan het feit dat we druk zijn of ons druk maken, geen verveling tot op heden. 

We zijn overigens wel heel benieuwd naar de dertigste oktober en wat de resultaten zullen zijn als het stof is neer gedaald. Winnaars en verliezers en hopelijk wordt snel duidelijk welke partijen een kabinet gaan vormen, maar dat terzijde. Op lokaal niveau heeft het college van de gemeente Brummen een motie naast zich neergelegd die handelt over een AZC in Brummen. Een motie van een meerderheid van de partijen in de gemeenteraad beschouwde 120 mensen en max vijf jaar als een verstandiger besluit. Dat in tegenstelling tot de voorgestelde driehonderdvijftig mensen voor een periode van 30 jaar. Het is een enorm verschil en het naast je neerleggen van een dergelijke motie mondt bijna altijd uit in een motie van wantrouwen tegen het college. Een andere motie mag de gemeenteraad ook neerleggen wat mij betreft; we stellen

verdere herindelingsplannen uit tot duidelijk is wat de wens van de bevolking is en nogmaals een ronde langs de velden bij de omliggende gemeenten die direct zijn afgeschreven in het voorjaar. Vreemde gang van zaken, en ik herhaal nog maar eens; de gemeente Brummenaar bestaat niet en de gemeente in totaliteit uitleveren aan Zutphen totaal ongepast. We krijgen in het voorjaar gemeenteraadsverkiezingen; voeg er direct een niet bindend referendum aan toe op de vraag of en met wie de gemeente zou moeten herindelen.

Hè hè; is dat toch nog van mijn lever, zoals ik een vorige keer al schreef; ik probeer me nergens over op te winden maar het valt niet altijd mee.  En dit moest er toch nog even uit. Voor de lokalen nog even; er is een interessante artikelreeks aan het verschijnen in Brummens Nieuws over de mogelijke herindeling en hoe er door verschillende mensen naar gekeken wordt. https://www.brummensnieuws.nl/algemeen/algemeen/32565/landhonger-als-voedingsbodem-voor-gemeentelijke-herindeling 

https://www.brummensnieuws.nl/reader/22273/27287/de-teerling-is-nog-niet-geworpen#p=7 

Fuik

Durf het bijna niet op te schrijven maar het gaat een beetje beter met uw schrijver. Ziekte is niet langer het hoofdbestanddeel van het leven van mij en het andere Klinkertje. Dat is een heel fijn gevoel en we komen weer eens toe aan andere zaken. Dat is een genot op zich moet ik zeggen. En waar maken we ons dan druk over; zo min mogelijk druk maken is het devies. De adrenaline spiegel zo laag mogelijk houden en dat is een kunst op zich. Er is genoeg in de kleine en de grote wereld om je druk over te maken. 

Internationaal blijven de oorlogen een misselijkmakende kwestie waar we helaas nauwelijks omheen kunnen, maar we doen ons best. De populisten hebben het voor het zeggen in de wereld en dat is een benauwende staat van de wereld. In eigen land is het niet veel beter. De populisten kunnen de gewone partijen makkelijk de baas omdat die zich niet willen, of kunnen, verlagen tot dezelfde inhoud. Waar de 1 manspartij van die ene man fout op fout stapelt wordt dat weer vergeven want de andere partijen gaven hem geen ruimte. Dat mensen daar niet doorheen prikken vind ik zelf onbegrijpelijk maar helaas een realiteit, we zullen het ermee moeten doen. Dat Timmermans een vorstelijk wachtgeld uit Brussel heeft over gehouden wordt maar graag betoond maar dat de man van de 1 manspartij in de afgelopen jaren de staat al miljoenen aan belastinggeld heeft gekost laten we achterwege. Het wil het “vrije” woord kunnen verkondigen. Feitelijk komt het erop neer dat alle moslims, en vooral asielzoekers, uit Nederland moeten vertrekken, dat we een hek om Nederland zetten en vooral Nederlands gaan zitten doen. Hoe simpel kan je het hebben. U ziet; ik windt me nergens over op. 

 Dan nog de lokale politiek die indachtig het “vrije” woord ook vooral luistert naar das gesundenes Volksempfinden, of wel het onderbuikgevoel. Asielzoekers zijn er teveel en die willen we zeker niet in onze gemeente. Nu had de gemeente, in casu het college, in casu de wethouder ook wel een grote broek aan getrokken. 350 asielzoeker voor een periode van dertig jaar is wel erg, zo niet ernstig, over de top. Te lang en teveel zo oordeelde de naar de onderbuik van de samenleving luisterende gemeenteraad. Terecht of niet kan ik niet meer goed beoordelen. Zullen we het plotselinge vertrek van de verantwoordelijk wethouder, die niet in de gemeente Brummen woont, een exceptionele move noemen. Over diezelfde gemeenteraad welke een gezellige en leerzame bijeenkomst had met de gemeenteraad van Zutphen, aldus een kort artikeltje op Linkedin. De burgervader van Zutphen werd zeer bedankt en ik dacht; zo ziet een fuik eruit. Je zwemt erin en je hebt geen keuzes meer. Natuurlijk zullen de leden van onze Brummense gemeenteraad dat direct ontkennen maar het feit blijft. Geen woord over een bijeenkomst met Rheden, of Voorst, of Apeldoorn. Welke laatste er zowaar nog een brief aan

waagde om haar belangstelling voor Brummen niet onder stoelen of baken te steken. Door alle commotie over een eventueel AZC in Brummen blijft dit onderwerp zwaar onderbelicht en staan we straks voor een voldongen feit. Dat in het dorp Brummen men het wel okay vind om naar Zutphen te verhuizen snap ik nog enigszins ( Zutphen is heel blij met zoveel potentiële bouwgrond, Brummen zal nog verrast zijn) maar dat we straks Eerbeek, gemeente Zutphen krijgen vindt ik onbestaanbaar. U merkt; ik windt me nergens over op, en dat zou ik graag zo houden, dus politici, doe eens gewoon.

Ma

2025; Lieve mam; het is alweer 12 jaar geleden dat je afscheid van ons moest nemen. We missen je nog steeds zeer en elke keer als er iets onverwachts of moois gebeurd denken we aan je. Aan je belofte om, als het kon, je ons allemaal zou helpen, als het kon. Soms hebben we het idee dat we een kontje krijgen op weg naar het goede. De macht om wat te doen aan de toestand in de wereld heb je niet anders zouden de kinderen van Gaza niet zo lijden. Wat zou je dat graag hebben gedaan. In je DNA zat het om anderen te helpen, van dienst te zijn, om ernaar te luisteren en soms van goede raad te voorzien. Mensen als jij, ook met al je gebreken, geen mens is heilig nietwaar, worden niet meer geboren, zo lijkt het. Maar de warmte, de zachtheid en je wezen missen we nog elke dag. 

2024; Lieve mam; het is alweer 11 jaar geleden dat je overleed op deze dag maar nog onverminderd in mijn hart, en ik weet zeker, van heel veel mensen.  Het is zoals het is, elk jaar op deze dag, maar ook eerder deze maand herdenken, aan ma denken en zo kon ik nu niets beters bedenken dan deze blog van vier jaar geleden hieronder te plaatsen. Deze blog doet recht aan ma door het niet mooier te maken dan het was. De wereld van nu is een hele andere dan toen je overleed. Je zou er schande van hebben gesproken en de wereld niet begrijpen zoals je toen ook al vaak niet deed. Alle schokkende beelden op de tv en niet kunnen begrijpen waarom mensen zo met elkaar om kunnen gaan. Vooral als het om kinderen ging brak je hart en zei je altijd; kon ik ze maar hier naar. toe halen. En dat was al die kinderen zeer gegund geweest want een betere moeder hadden ze niet kunnen treffen. Het leed van de wereld kon je zeer treffen en niet met rust laten. Je wist, als kind van de oorlog, wat oorlog in al haar facetten betekende voor mensen die het moesten ondergaan. Dat je altijd nog bang in bed lag als een vliegtuig in de nacht te luid en te laag overkwam, je bent het nooit meer kwijt geraakt.  

27 september 2020; “Elk jaar om deze tijd, de laatste zeven jaar komt ze langs. Even kijken of we haar nog in herinnering hebben. Of we nog wel aan haar denken, of we het nog over haar hebben en deze datum, de 26e september is daar bij uitstek geschikt voor. Hoe ze langs komt? Nou, in ieder geval in deze blog want ik heb een gevoel van moeten en willen als deze datum aanstaande is om over haar te schrijven. Over hoe we zijn op gegroeid in het Eerbeek in de jaren zestig en zeventig. Over alle verhalen die er zijn ontstaan in die periode en nooit aan de eeuwigheid zijn toevertrouwd, bijvoorbeeld door ze op te schrijven. En als ik daaraan denk komen de verhalen spontaan opborrelen; over hoe ze twaalf en een half jaar getrouwd waren en ik bij de buren moest slapen omdat de rest van de familie in het huis ernaast sliep nadat het feest wasafgelopen. De verhalen over de diverse middenstand in Eerbeek en haar ervaringen daarmee. Over de huisarts en zijn voorliefde voor muziek, over de specialisten die we bezochten in Apeldoorn en Velp toen ik nog heel jong was. Over de familie in het Noorden en haar introductie daar kon ze uitbundig en uitgebreid vertellen. Hoe ze op de fiets naar het Noorden wilden rijden en na een welverdiend biertje ergens onderweg opeens merkten dat alcohol en een prestatie leveren niet samenging. Over het vroegere Brummen met de voetbalclubs en de uitgaansmogelijkheden en hoe ze pa had ontmoet. Hoe je het ook went of keert; hoe moeilijk of de laatste periode ook is geweest voor haar door de ziekte van pa, ze hield van hem als geen ander. Over de gevoelde eenzaamheid nadat hij er niet meer was en daar erg verdrietig onder was zonder het al teveel aan ons te laten merken. Hoe verdrietig ze was dat we afscheid van haar moesten nemen omdat ze zelf het niet meer kon opbrengen om door te gaan met leven nadat een val haar heup had gebroken. Hoe optimistisch ze misschien ook was omdat ze het niet dacht maar wel hoopte pa weer tegen te komen na de dood. Al eerder heb ik al eens opgemerkt tijdens een eerdere blog; ze was niet heilig al heette ze Maria, en in dat besef denk ik met veel liefde en een heel warm gevoel terug op mijn moeder, iemand die er altijd was voor mij, voor ons“.

Bijzondere dag

Gisteren een bijzondere dag beleefd, of zoals het andere Klinkertje meldde; een dag met twee

gezichten. Het was 15 jaar geleden dat pa overleed en hoewel we meer over ma praten dan over pa blijft hij natuurlijk wel in onze gedachten. De laatste jaren van zijn leven waarin hij toenemend de weg kwijt was beklijven vooralsnog het meest. De jaren ervoor zijn veel belangrijker maar raken weleens op de achtergrond oor de laatste periode. We herinneren hem vooral als zorgzaam, altijd voor een ander klaar staan en een handige man die veelal in zijn garage te vinden was om te repareren, te maken en een deel van zijn vrije tijd door te brengen. Genietend van zijn kinderen en vooral zijn kleinkinderen die ook nog steeds allerlei mooie verhalen kunnen vertellen over de logeerpartijen bij opa en oma. En natuurlijk in gesprek, al dan niet bij de borrel, veelal de politiek en alles wat ermee samenhangt, en hij had altijd wel oplossingen; bel de vakbond, bel die of die. De vakbond, tsja; in het begin van zijn verblijf in Eerbeek ging hij de leden langs om de contributie op te halen, want zo ging dat toen. Dat maakte ook dat hij een bekend figuur in het Eerbeekse was en de ouderen nog steeds weten wie hij was en wat hij deed. En soms bekruipt. me de gedachte dat ik ook blij ben dat hij er niet meer is door de huidige toestand in de wereld maar vooral lokaler; in Nederland en Brummen. Hij zou het niet begrijpen hoe mensen zo tegenover elkaar kunnen staan. Dat ieder mens; waar die ook vandaan komt, geholpen moet worden. Het zijn helaas andere tijden en dat pa daar geen weet meer van heeft is maar goed ook. 

Ja, en dan dat andere gezicht van de dag zult u denken; die was meer van persoonlijke aard. Het is me de laatste tijd niet voor de wind gegaan zoals u weet en die beweging is nu aan het kenteren. Het ziekenhuis bezocht deze week, eerst om bloed te prikken en gisteren, op de sterfdag van pa, een gesprek met oncologie. Een heel fijn gesprek kan ik wel zeggen. Soms heb je, dat interpersoonlijk contact direct klikt, of het doet dat juist niet. Nou gisteren na 5 minuten direct een klik met de zorgverlener en dat maakt een gesprek zoals we hadden wel stukken makkelijker en fijner ook. Na de gebeurtenissen van de laatste periode die ik maar zal beschrijven als ingrijpend, kwam ze ( het is een ze) er toch even op terug of het al een beetje verwerkt was. De man die ik ben zegt natuurlijk naar voren te willen kijken en dat is meestal ook zo maar met het andere Klinkertje komt die periode soms wel terug, en vooral de keren dat ik wel emotioneel was door alle toestanden. Het was in ieder geval goed dat zij erop terug kwam, het is ook niet niets. En opnieuw wordt me duidelijk gemaakt dat overleven van wat ik heb mee gemaakt niet vanzelfsprekend is, en de keer dat het echt hardop gezegd werd voor mij wel een kleine mokerslag was, zo had ik er niet naar gekeken. Maar goed; goede bloeduitslagen die de mens meer dan goed doen en een goed gesprek; het andere gezicht deze dag.

Recupereren

Hopelijk gauw weer

 

Het is al weer even geleden dat uw schrijver van zich liet horen en dat had zo zijn redenen. Recuperatie was het belangrijkste en dat is nog steeds zo. Hoewel ik me bij tijden euforisch voel en ben maakt nog steeds dat de door mij ondergane behandelingen niet mals waren. Het heeft zijn tijd nodig wordt er gezegd en dat is ongetwijfeld zo maar je wil liever dat het gisteren al over was. Desalniettemin kruipt uw schrijver uit zijn fysieke en mentale dal en dat is een heerlijk gevoel. Vooral dat ik weer dingen kan doen die voorheen echt niet aan de orde waren en ik er de energie weer voor heb. Begin september weer de eerste controles en dat is spannend maar tot die tijd even lekker niets. 

Alhoewel niets: natuurlijk kon uw schrijver het niet laten de woningcorporatie een mail te schrijven n.a.v. een ernstig incident in het complex waar het andere Klinkertje en uw schrijver met veel genoegen, en met grote tevredenheid, wonen. Nogmaals werd daardoor de aandacht gevestigd op de veiligheid in het pand bij incidenten en brand. Verder is het nieuwe pand aan de Loenenseweg qua autoverkeer ontsloten via de weg die voor ons complex loopt. Dat geeft in die zin problemen dat er door enkelen hard wordt gereden en daarmee gevaarlijk om allerlei redenen. Die mail bleek voor de woningcorporatie voldoende aanleiding om een bewoners bijeenkomst te beleggen hetgeen onlangs plaats had. Nu maar afwachten of het besprokene tot resultaten leidt.

Het zijn natuurlijk peanuts zaken in vergelijking met wat er in de rest van de wereld gebeurd. Gek genoeg raakt het me soms wel en soms niet. Het zal een soort van zelfbescherming zijn om je niet teveel te laten raken door oorlog en geweld. Of door hele dwaze dingen zoals een minister van defensie in de VS zegt dat vrouwen achter het aanrecht horen. Die willen daar terug naar vooroorlogse toestanden waarbij zelfs het vrouwenkiesrecht ter discussie staat, als het aan de malle club ligt. Hopelijk gaan de midterms volgend jaar een ander congres opleveren al doen Trump c.s. er alles aan dat te verhinderen door het wijzigen van kiesdistricten, wat een land is dat geworden. Het is een bananenrepubliek pur sang geworden, tegenspraak wordt niet geduld en het regent ontslagen op belangrijke posten. We moeten nog maar even verder worstelen met deze proleten.

 

Phoenixje

Het gaat weer heel iets beter met uw schrijver en dat zeg ik heel voorzichtig. Zo voel ik me ietsje opknappen wat natuurlijk zeer welkom is. Een Phoenixje die uit de as en de misère weer verrijst. Nu heeft een kat negen levens en de laatste tijd hebben we, het andere Klinkertje en uw schrijver, dat vaak van toepassing verklaard op de huidige periode. Het was weer afzien en nog steeds ben ik er niet hoewel het een klein beetje beter gaat. Nog elke dag thuiszorg voor de wondverzorging en deze week weer twee afspraken in het ziekenhuis. U begrijpt dat ik met mijn tot nu gedane uitspraken een beetje op eieren loop. Voel me wel beter maar weet niet zeker of het zo is. Dag voor dag bekijken en zien wat je kunt en of je toestand toelaat om wat meer, of juist minder, te doen. Wel kan ik me weer wat meer ergeren aan het gebeuren buiten mijn ziek zijn, c.q., opknappen.Hopelijk kan ik de volgende keer met iets meer zekerheid over mijn fysieke conditie schrijven, dat zou mooi zijn want dan ben ik ook iets meer gerust op een goede afloop. 

De krant meldde deze week het volgende in een artikel over de eventuele herindeling van de gemeente Brummen; „Als gemeentebestuur van Brummen hebben we inmiddels een tweede gesprek gevoerd met onze collega’s uit Voorst en Apeldoorn, zoals de gemeenteraad van Brummen had gevraagd. De uitkomst van die gesprekken is dat het vervolgonderzoek zich uitsluitend richt op de gemeenten Rheden en Zutphen” ( Stentor, 19-07-2025). Aldus dhr van Rumund die als voorbijganger voor waarnemend burgemeester in de gemeente Brummen speelt. Hoezo is de uitkomst van de eerder genoemde gesprekken aanleiding om Voorst en Apeldoorn te schrappen als kandidaten. Geen openheid daarover en het gemeentebestuur heeft een tweede gesprek gevoerd; wie waren dat dan? Het gemeentebestuur is niet het college dus zaten er raadsleden bij is mijn conclusie. En is die beslissing tot uitsluiten van Voorst en Apeldoorn, hoe is die genomen en door wie. En de onzin in dat artikel waarin de burgemeester van Zutphen ook een duit in het zakje doet en de samenwerking aanprijst met het ziekenhuis bijvoorbeeld. Voor ons geldt; alleen als het niet anders kan naar Zutphen maar anders altijd Apeldoorn. De kinderen die er naar school gaan; er gaan er meer naar Dieren of Apeldoorn, allemaal onzin argumenten. Dan rijst tot slot de vraag waarom er zoveel haast is geboden terwijl een zorgvuldig traject moet worden doorlopen. 

Waarom moet de huidige Brummens gemeenteraad over haar politieke graf regeren als er in maart 2026 gemeenteraadsverkiezingen zijn. Om de herindeling geen onderwerp van die verkiezingen te laten worden is mijn conclusie. Of er een herindeling moet komen weet ik niet
zeker, ik hoor verschillende invalshoeken die niet. altijd hetzelfde zeggen. Maar mocht het zo zijn dat er een herindeling moet komen, dan graag zorgvuldig en neem de tijd voor dat traject,

en niet als een op hol geslagen stoomtrein, van Rumund. Laat deze gemeenteraad zich overrulen door een voorbijganger die zich waarnemend burgemeester noemt maar vooral de uitverkoop van de gemeente Brummen als zijn hoofdtaak ziet, een partijgenoot nota bene. Een beetje moedige raad gaat daar tegenin en eist een zorgvuldig traject, waarbij de adviesbureautjes alleen adviseren en niet beslissingen voorkoken gemeenteraad van Brummen.

Nog ziekjes

Het blijft nog steeds een beetje tobben.Hoewel het de ene dag beter gaat dan de andere dag

blijft het nog steeds een beetje wankelig. Soms een goeie dag en soms een wat mindere maar nog steeds geen goeie dag beleefd. Maar we houden moed uiteraard, het komt wel terug, dat ik me stukken beter ga voelen. Daar kijk ik echt naar uit en dat komt natuurlijk niet aanwaaien dus vanmiddag ga ik met het andere Klinkertje weer een stukje lopen buiten, zien hoe dat gaat. Kleine stapjes voorwaarts en dan zien hoe het wordt.In ieder geval een telefonade met een arts van chirurgie; er is geen kanker geconstateerd in dat wat het licht heeft gezien ( de verwijderde darm) en ik mag weer een beetje autorijden. Top Vanmiddag gewandeld en het ging redelijk goed, nu natuurlijk moe maar dat geeft dan weer helemaal niets. Toch een beetje trots op mezelf en het andere Klinkertje en steeds meer het gevoel, we komen er wel. Meer kan ik er nog niet van maken, anders dan mezelf voorhouden; Kop d’r Veur en Moedig Voorwaarts

Nog steeds lastig

Even een kort bericht;

Het is inmiddels 8 juli en ben net weer een paar dagen thuis na een verlengd verblijf in Hotel Gelre. Een abces onder de operatiewond maakte dat ik nog eens een kleine week er mocht logeren. U begrijpt dat het logeeradres me steeds minder bevalt. Het is noodzakelijk maar niet mijn favoriet, die hebben we af moeten zeggen want eigenlijk zouden het andere Klinkertje en uw schrijver zaterdag aanstaande met vakantie naar Duitsland. Zonder in al te veel details te vervallen kan ik wel melden dat de laatste ingreep ervoor zorgt dat ik vooralsnog geen auto mag rijden door de ingreep die is toegepast. Wij zijn voorlopig op huis aan gewezen en dat hebben we min of meer te accepteren. Daarnaast natuurlijk de nacontroles en de gewone controles van de wond en nogmaals bloedprikken, we vervelen ons niet. Het andere is natuurlijk ook dat we niet heel veel meemaken in ons dagelijkse leven. Het is ook wel genoeg geweest eigenlijk want je verlangd bijna naar een leven dat wat meer sleur bevat zodat alle rare dingen eindelijk tot het verleden behoren. Dat die periode komt is zeker, het duurt alleen wat lang tot we er weer op uit kunnen. Wel een rondje om het gebouw maar zeker geen wandelen is de directe order die we meekregen en vooral rustig aan doen. Nou, dat gaat vanzelf. 

Harde tijd

Deel 1; Na een tijdje in het ziekenhuis mocht ik drie dagen thuis zijn voordat dezelfde kwaal zich opnieuw openbaarde. Via dezelfde SEH weer opgenomen in het ziekenhuis. Het is inmiddels alweer dag negen van deze opname en er is nog steeds gerede twijfel wat de oorzaak is van de kwaal. Gisteren mocht ik een, wat mij betreft, noviteit ondergaan: het inslikken van een filmcameraatje. Heel klein en het apparaatje ging al flitsend mijn maag-darmstelsel in, al foto makend op de plekken waar het altijd donker is. Erbij draag je een soort kleine video- opname recorder. Allemaal begeleid door een super aardige functie assistente. Na een paar dagen komt de pil op natuurlijke wijze uit het lichaam. Wel kunnen de artsen de beelden bekijken  en dat hebben ze gedaan. Doordat de pil geen 360 graden foto’s maakt konden ze het gebied waar het om ging niet goed beoordelen. Dus opnieuw kijken voordat er geopereerd kan worden, dat is morgen aan de beurt. Vervelend is het op zijn zachts gezegd dat de diagnose na deze periode nog niet rond is, de behandelaren staan er ook zo in. Nu gaat morgen hopelijk de kogel door de kerk. Het maakt wel zowel ik, als het andere Klinkertje, wel op het randje van ons kunnen leven. Wat een aanslag is dit, en tot overmaat van ramp wordt ook ons nieuwe bed geleverd wat ook nog eens een extra aanslag is voor het andere Klinkertje.

Deel 2; Na een nachtje slapen, en de 10e dag na de 2e opname is besloten om toch in te grijpen en dat kwam me bekend voor; eerst via de epidurale pijnstilling wachten tot je wordt opgehaald voor de operatie. Dat duurde nogal en hoewel al een beetje soezend bedacht ik nog wel dat het goed zou zijn als het thuisfront op de hoogte zou zijn dat niet de operatie zolang duurde maar de wachttijd. Gelukkig waren ze heel meegaand en heb ik even met het andere Klinkertje gebeld over de stand van zaken. Dan krijg je na een operatie, ik in ieder geval, een beetje diffuus bewustzijn. Je weet dat je er bent maar hoe of wat nog geen idee. Eenmaal terug op de afdeling gaat het leven al snel weer zijn eigen gang met zijn eigen structuur. Hoewel het me deze keer niet meeviel met een urinekatheter en twee lijn voor van alles en nog wat. Daarbij nog een sterk opiaat en vertrokken maar eigenlijk niet goed bij de les. Mijn "geluk" was het dat de lijnen niet meer werkten door stuwing en die eruit gehaald moesten worden waarna de katheter ook verwijderd werd en de opiaten gestaakt. Dat ging eigenlijk heel goed en wonderlijk genoeg kon ik 72 u na de operatie met ontslag, waar ik nu, behalve dit stukje schrijvend, ga recupereren van de hele toestand. Al met al bijna 3 weken ziekenhuis, voorlopig heb ik genoeg van Hotel Gelre gezien.

Hotel Gelre

Even een tijdje eruit geweest en met de neus op de feiten gedrukt. Hotel Gelre is een prima hotel, je moet er alleen niet te vaak komen of liever helemaal niet. Maar goed, soms heb je die keuze niet en moet je er wel een tijdje logeren. Dat gebeurde mij afgelopen week waar ik bijna een week te gast was in het hotel. Waarom zal ik niet al te ingewikkeld over doen; het was een darmbloeding. Nu heb ik als gevolg van de onderliggende ziektes al een wat meer kwetsbare gezondheid en bij een laag hemoglobinegehalte ( https://www.sanquin.nl/over-bloed/eiwitten/hemoglobine ) is een darmbloeding funest. Van voren en van achteren gecontroleerd met gastroscopie en een coloscopie, het was weer geen feest. Vooral de voorbereiding op de coloscopie is een gruwel. Je moet in totaal 2 liter metaalachtige drank op. 1 liter de dag ervoor en 1 liter, te beginnen om 6u in de ochtend voor de procedure.Niet te doen dat goedje, en verder niets behalve wat bouillon als je erom vraagt. Maar goed, niet klagen maar dragen en bidden in nood helpt .. (niet). Alle onderzoeken doorstaan en mogelijk door de procedure waarbij de darmen leeg worden lijkt ook de bloeding gestopt, reden dat ik na een kleine week weer naar huis mocht. Het leven in een ziekenhuis is natuurlijk een wereld op zich. Je ligt in een bed en hebt meestal mede patiënten op je kamer. Met sommige is het hartst

ikke leuk en sommige wat minder maar deze keer eigenlijk wel prima. De dagstructuur is elke dag ongeveer hetzelfde; 3 x per dag pols, tensie en temperatuur ( half geautomatiseerd tegenwoordig), om 8 u ontbijt ( wat wilt u hebben?) om 12u nogmaals. Om 14u de eerste keer bezoek van een uur en dan is het even rustig als om 17.15u het warme eten arriveert. Voor mensen die de volgende dag een coloscopie hebben is dat niet meer dan twee halve soepkopjes met kale bouillon hetgeen voor sommigen zeer teleurstellend is. Voor de rest was de Indische rijsttafel ( stel u er niet teveel bij voor) wel te eten maar de rest van het menu is niet heel erg smakelijk. Het valt best te begrijpen dat het voor zoveel mensen niet meevalt lekker te koken maar het sukadelapje met gekookte aardappelen en andijvie a la crème was te eten. Het enige dat ze vergaten waren was de zoutpot, heel erg laf smaakt het dan. Het eten in ieder geval in enig tempo naar binnen werken want om 18u het 2e bezoekmoment van de dag. Die duurt tot 19.30u en daarna de hele avond ongeveer niets behalve nog controles. Het tv kijken is tegenwoordig gratis in hotel Gelre en dat mag ook wel want de kwaliteit van de beeldverbinding is slecht. Tot slot het personeel waarover ik heel snel kan zijn; een en al top. Net al bij gewone mensen zitten er ook karakters tussen maar erg op de patiënt gericht en daarmee begaan, meestal professioneel ( en dat moet ook zo anders houden ze het niet vol) maar soms ook echt contact. Wat ik er voor mezelf uit gehaald heb, met welke feiten ben ik op de neus gedrukt; dat het snel mis kan gaan; met de ambulance opgehaald omdat de bloedwaarden niet meer toelieten dat vervoer anders kon. Een halve nacht op de spoed gezeten en gelegen vooral. Alle noodzakelijke onderzoeken weer ondergaan en nu resten nog onder de blauwe plekken op de handen vanwege de infusen die ik had. Het andere Klinkertje ( mijn rots in de branding, the love of my life) maakte een goede metafoor waarin ze mijn zwakke gezondheid vergeleek met een veenbrand. Je weet dat het er is maar je weet nooit wanneer het aan de oppervlakte komt, en dat is soms heel onverwacht, zo blijkt maar weer.

Dispuut

Gisteren een bijzondere dag voor mij met twee gezichten. Het eerste is dat Max Verstappen gelukkig de Grand Prix van Imola won op een superieure manier en dan was ik erg blij mee, eindelijk leek er weer eenheid tussen de auto en Max. En die inhaalactie in de eerste bocht, wat een superieure klasse. Het was heel mooi om naar te kijken. In de tussentijd via TT de standen in de eredivisie in de gaten gehouden.

Wat een een grote smet op mijn dag wierp was de winst van die gloeilampen uit het Zuiden want die werden, met grote dank aan Ajax, kampioen van Nederland. Grote dank aan Ajax jawel want die sukkels verloren van FC Groningen afgelopen woensdag en dat in de 99e minuut. Het lijkt wel of tegenwoordig die wedstrijden niet meer gewoon 2 × 45 minuten plus een beetje blessuretijd maar er wordt een eerste helft van een verlenging bij getrokken. Eerst is het gloeilamp Lang die in de 99e minuut nog scoort tegen Feyenoord ( dus 3 punten) en is het Ajax wat gelijk speelt in de 99e minuut door een goal van Groningen. Gisteravond nog even een dispuutje met mijn ene schoonzoon, fan van de gloeilampen uit het Zuiden, die ik van harte niet feliciteerde met het kampioenschap. Wat mij zo frustreerde is dat de 2e goal van de gloeilampen, gisteren gemaakt werd na een duidelijke overtreding op een verdediger van Sparta. De verdediger ligt in het strafschopgebied, scheidsrechter fluit niet en de gloeilampen hebben niet het fatsoen de bal buiten te spelen. Eruit volgt een frommeldoelpunt wat de voorsprong en het kampioenschap van de gloeilampen betekent, onbegrijpelijke scheids en onbegrijpelijke VAR. Zijn ze blind of zo? Waar het Ajax weleens mee zat was dat de laatste tijd nauwelijks aan de orde. Nauwelijks mazzeltjes en vaak de scheidsrechter en/of de VAR die roet in het eten gooide. Hoewel je scheidsrechters als de rechter op het veld moet beschouwen en dus geen kritiek op mag hebben stuurden ze zelf wel aan op zo’n zuur stukje als wat ik hier aan het schrijven ben.

Nou nou zal u denken, waar maak je jezelf toch druk over? Dat vroeg ik mezelf ook af, waarom ben ik zo teleurgesteld over de afloop van het seizoen. Waarom gun ik het die gloeilampen niet. Als Feyenoord kampioen wordt heb ik dat veel minder, die gun ik het veel meer. Gek toch? Nadat Ajax veel te laat afscheid nam van de Duitse mislukkeling Mislintat en de Italiaan Farioli aanstelde als trainer leek het even voor de wind te gaan. Wel waren er de hele tijd al grote vraagtekens hoe de Italiaan omging met zijn ploeg. Geen opstelling hetzelfde, telkenmale weer andere namen in de basisopstelling. Dat leek een tijd goed te gaan tot de laatste weken waarin het erop aan kwam. Niemand van Ajax mocht het over kampioenschap hebben was gedicteerd door de Italiaanse verlosser. Echt zo niet Ajax wat het, behalve van voetbalkwaliteiten ook moet hebben van branie, kijk ons eens even. Dat mocht niet van de Italiaan. Het telkens wisselen van de basisopstelling is ook een teken van onzekerheid, van de trainer maar natuurlijk ook voor de spelers. Heeft die trainer wel vertrouwen in mij? Je weet het niet want volgende week kan je er weer naast staan, goed gespeeld of niet. Dat geeft onzekerheid en dat is misschien fijn voor een trainer om te managen maar voor een team is dat, uiteindelijk, fnuikend gebleken. Voor mij is het experiment Farioli afgesloten en gaan we gauw op zoek naar een goede trainer. Die uit het oosten schijnen het goed te doen, eerst ten Hag en nu Slot. Ten Hag is beschikbaar, als ik de directie van Ajax was ( Kroes) zou ik een kopje koffie met ten Hag gaan drinken. 

Nb; de realiteit haalt me in, op het moment dat ik dit online zet is Farioli weg en ten Hag uitgenodigd voor koffie.

Ma

 Mijn moeder zou vandaag jarig zijn, 94 jaar zou ze geworden zijn.

Het liefste in gezelschap van pa zou ze dat graag meegemaakt hebben, ook alle familie veranderingen die alleen nog maar meer kleinkinderen hebben opgeleverd. Dat was haar lust en haar leven, eerst haar kinderen en later haar kleinkinderen. Al eerder heb ik al eens vertelt dat ze, mijn moeder, bijna elke dag langskomt. In een spreuk, een gedachte of er komt een foto langs. En altijd in liefde terugkijken en beseffen dat ze er niet meer is. Melancholisch voel ik me soms, als er iets gebeurd zou ik graag met mijn moeder even praten, en het liefst plat. Dat is ook een van de dingen die ik mis, me heel thuis voelen door in dialect te praten met mijn moeder. Het missen van heeft sinds 2013 een hele andere lading gekregen. 

Bouwvakkers

In deze blog vind u een foto van de parkeerplaatsen van het complex waar de we wonen.

Gemiddelde leeftijd van de bewoners van ons wooncomplex, waarschijnlijk meer dan 75+. Nu wordt er op de hoek een nieuw appartementencomplex gebouwd en onze weg, en de parkeerplaatsen, worden door de Bob de Bouwers gebruikt als weg en parkeerplaats. Die oude mensen zoeken het maar uit. Je durft bijna overdag niet weg te gaan want je bent niet zeker van een parkeerplaats als je terugkomt. Geen parkeerplaats voor de deur noch in de nabije omgeving. Beetje triest wel, en niet dat ik de bouwvakkers dit verwijt maar wel de bouwer van het complex. Er is duidelijk niet over na gedacht. De bouwer had moeten zorgen voor tijdelijke parkeerplaatsen voor alle busjes, waarvan u slechts een deel ziet op de foto. En zonodig had de gemeente dit moeten afdwingen, zeker nu de reguliere parkeerplaatsen nog verder zijn afgenomen na het verplaatsen van hun bouwhekken en het plaatsen van een drietal zeecontainers. 

Duolingo

Nog steeds niet in topvorm, nu weer een hoest periode maar gelukkig, tot nu toe een nacht op de bank doorgebracht. Dat is op zich wel een nieuw fenomeen waarvan je dan altijd denkt zo dat dan weer beter zal gaan. Lastig blijft het altijd om om je te geloven in dat het allemaal weer beter wordt want als je zo in die hoest buien verzand dan denk je altijd maar: was het maar weer helemaal over en was het maar volgende week dan ben ik er weer vanaf. Desondanks toch nog wel een veel gedaan; twee keer een eind Duitsland ingereden en de eerste keer met lekker weer weer terug zo binnendoor heerlijk dat is echt wel genieten met deze auto. Lekker cruisen kan ik ermee en dat is echt fantastisch.Wonderlijk genoeg

kwamen we op de terugweg onze vrienden tegen die waren op de motor naar de Eifel en dan ben je er zo 100 à 150 km in Duitsland en dan passeren hun opeens een hele gekke gewaarwording. Over het wereldtoneel zal ik verder maar niet veel uitweiden want het was wel alweer een hele rare rare periode. Die Trump blijft maar bezig en nu was hij weer erg onbeschoft tijdens de begrafenis van paus Franciscus wat een wanvertoning die man echt waar maar goed. Het lijkt er wel op alsof hij eindelijk doorheeft dat Poetin hem aan bespelen is. Het zal ook eens tijd worden ook dat hij in de gaten heeft dat niet Oekraïne Rusland is binnen gevallen maar omgekeerd. De komende week beloofd spannend te worden want Amerika wel beslissen of ze verder gaan met het vredesproces tussen Oekraïne en Rusland, we gaan het maar afwachten. Trump zou zich ook eens goed moeten bemoeien met onze vriend Netanyahu. De situatie in Gaza is echt dramatisch en het feit dat er nu weer veel free Palestina protesten zijn is niet meer dan te begrijpen, de manier waarop kan je altijd over discussiëren maar dat er daar wat gebeuren moet staat buiten kijf. Wat zal ik u verder nog iets vertellen? Ik ben bezig met een nieuwe hobby, nou hobby, het is een soort spel waarbij je een taal kunt leren. Duolingo heet het en ik vind het echt heel erg leuk ik ben eerst nog even begonnen met Duits en Frans maar ik ben te slotte alleen maar verder gegaan op Duits. Dat is voor mij om te spreken hartstikke makkelijk maar om te schrijven, dat blijft toch altijd dat gedoe met al die naamvallen, dan ga ik nog vaker mis mee maar goed wel leuk om te doen en je wordt elke dag herinnerd aan dat je nog een lesje moet maken. Heel grappig vind ik het wel, hartstikke gaaf en daar vermaak ik me de laatste tijd wel aardig mee.

 Belangrijk is ook nog wel geweest in deze afgelopen periode dat het andere Klinkertje en uw schrijver 43 jaar getrouwd waren en dat gaan we binnenkort vieren met onze kinderen en kleinkinderen, hartstikke leuk, ik kijk er erg naar uit. 

Het is voor het eerst sinds tijden dat ik weer eens een een blog niet schrijf maar maar dicteer dus ik ben wel heel benieuwd hoe dit gaat. Van de vorige keer kan ik me nog herinneren dat ik heel veel tijd was kwijt was met het opnieuw redigeren van het hele stuk maar goed gaan we even kijken hoe dit uitpakt.  Ik ben benieuwd en dit scheelt dan wel weer een hoop typewerk op mijn iPad, u hoort het nog.

Herindeling

Het eerste forum is geweest met als onderwerp de toekomst van de gemeente Brummen. In de basis is er nog niets gebeurd en.moet er nu een vervolgopdracht komen om het proces door te zetten. Er moet geen vertraging optreden volgens D66 en Groen Links,( hier nog zonder PvdA,) maar dat is toch vreemd. Snelheid boven zorgvuldigheid kiezen heeft meestal een bijsmaak. Waar normaal gesproken het proces via vaste lijnen loopt is nu snelheid, en in ieder geval geen vertraging gewenst. En als mijn vorige blog gelezen heeft weet u waarom. Dat heeft met persoonlijk belangen te maken en nog iets. Groen Links noch D66 willen dat de herindeling onderwerp wordt in de aanstaande gemeenteraadsverkiezingen in maart 2026. Dan wordt het een strijd tussen gesundenes volksempfinden en de ratio. Groen Links en D66 hebben om de verkeerde redenen al gekozen voor Zutphen en dat komt dan als een boemerang naar ze terug. Maar mijn bezwaar

geldt vooral dat Zutphen al voor een deel intrede heeft gedaan in het college van B&W in Brummen, dat geeft te denken over de toekomstige keuzes, zoals ik al in een eerdere blog meldde. Je kan het proces niet vervuilen met een aantal punten die later in het nadeel zullen werken. Alleen al de schijn van belangenverstrengeling (Er is sprake van belangenverstrengeling wanneer je als bestuurder of toezichthouder in een situatie komt waarin je financiële, zakelijke, artistieke of andere persoonlijke belangen hebt die raken aan of mogelijk botsen met de belangen van de organisatie waarbij je bestuurder of toezichthouder bent), en hierin is geen enkele erkenning te vinden van betrokkenen in het opgestelde rapport. De vervreemdende erkenning van een vermeende( gemeente )Brummense identiteit door het college en het onderzoeksbureau vertroebeld het rapport en de discussie. Er is geen Brummense identiteit. We op het niveau van dorp Brummen maar zeker niet geldend voor de rest van de gemeente en zeker niet voor Eerbeek. De waarnemend burgemeester duidde op een steviger onderhandelingsbasis als je de gemeente als een geheel in de etalage zet. Hij gaat hier helemaal voorbij aan wensen van andere stakeholders en bevolking. Ook het vervolg zal echt anders moeten en er werd door de raad verzocht om een andere dynamiek in het proces. De waarnemend burgervader gaf direct toe al vraag ik me af of hij begrijpt waaraan. Hoe dan ook, er zal nog heel water door onze IJssel stromen voor er een besluit valt en het proces voortgang kan maken. Zorgvuldigheid voor snelheid en dan.maar vertraging voor lief nemen, het resultaat telt.

Ida Vos

De tijd van herdenken komt er weer aan, een jubileumjaar eigenlijk. Tachtig jaar bevrijding gaan we vieren maar het lijkt wel of de oorlog nog nooit zo dichtbij was. Dagelijks gaat het momenteel maar over twee zaken; de oorlog in Oekraïne en Trump. Heel even over Trump; nadat hij zich lelijk in de vingers sneed door zijn heffingen, waardoor uiteindelijk ook de rente op de schulden van de USA omhoog ging. Daar werd zeer fel op gereageerd en maakte de Donald een ommezwaai en zette de heffingen op pauze. Doordat Trump maar vooral zijn vazallen de trekken van een sekte beginnen te krijgen probeerden de vazallen het te verkopen als tactiek en van tevoren bedacht door de grootste dealmaker die de wereld ooit heeft gezien. Het is stuitend te zien hoe de vazallen achter de Donald aan fluimen, verschrikkelijk. Maar er is een mooi spreekwoord waar ik nu ook maar op vertrouw; de wal keert het schip en dat zal nu niet anders zijn. Hopelijk valt de schade mee, dat is het enige waarop je kan hopen. 80 jaar vrijheid dus en alle generaties van na de oorlog weten niet anders. Vrijheid is de norm en dat is er altijd. 

Met de neus op nieuwe feiten gedrukt ben ook ik anders gaan nadenken over defensie en de waanzin in de wereld op het moment; allemaal oude mannen die hun erfenis willen veilig stellen om hun eigen redenen. Poetin, Trump, Xi en dan hebben we nog Modi in India, Milei in Argentinië en zo meer oudere mannen

die de wereldorde in gevaar brengen want er zit niemand te wachten op een majeure crisis. Defensie is dus echt nodig om afschrikwekkend te zijn voor anderen. Wat een wereld maar in de Koude Oorlog gold hetzelfde dogma. En nu zijn het na Breznjev c.s. een andere generatie oudere mannen die ons hetzelfde theater voorschotelen. Blijkbaar is het dan nodig om je spierballen te laten zien, en dat moeten we dan ook maar met overtuiging doen. Een majeure crisis heeft Nederland 80 jaar achter zich. Vanochtend waren het andere Klinkertje en uw schrijver aan de wandel, ben na een langere mindere periode weer een beetje begonnen. We hebben bij het Ereveld in Loenen gewandeld, bij de sprengenkoppen, echt een mooi rondje. Je komt langs de achterkant wandelend voorbij dit gedicht en die wil ik u in de aankomende periode, niet onthouden.

Zuidelijke Veluwezoom

Het is dan eindelijk zover; de kogel door de kerk. Door inferieur en prullig bestuur van de laatste 10 jaren is de gemeente Brummen gedoemd om op te houden te bestaan. Vanuit het college is in die periode gebrekkig de nadruk gelegd op het behouden van ambtelijk apparaat, het invullen van vacatures, etc. Daar had veel meer energie in moeten worden gestoken door opeenvolgende

portefeuillehouders. Dan was het niet zover gekomen en landelijk zijn er nog steeds beduidend minder grote gemeentes die zelfstandig kunnen blijven. Het ambtelijk apparaat is qua aantal, en mogelijk ook qua kennis, enorm geduikeld, en wel zo geduikeld dat een herindeling onvermijdelijk lijkt te zijn. Door een adviesbureau zijn vijf scenario’s in een rapport vastgelegd. Hierin is door het college gekozen voor optie 4a. Dat betekent een gemeentelijke herindeling met Rheden of Zutphen. Door dit college is die optie gekozen, een college waarvan de aanvoerder een voorbijganger is, de waarnemend burgemeester. De andere leden van het college; onduidelijk van herkomst maar in ieder geval niet uit de gemeente Brummen stammend. Is dat belangrijk? Op zich niet maar het feit doet zich voor dat twee wethouders, met permissie, in een andere gemeente wonen. Een van de wethouders woont bovendien in Zutphen, als als belanghebbende te zien, en ontvankelijk voor belangenverstrengeling zou kunnen zijn ( vanaf 2014 tot 2019 in de Zutphense gemeenteraad, ook als fractievoorzitter). Het is te hopen, en dringend wenselijk, dat deze mevrouw uit elke discussie wordt gehouden betreffende de herindeling en de gesprekken die hieraan vooraf gaan. Daarnaast is de huidige gemeentesecretaris ook afkomstig uit Zutphen, is daar wethouder geweest en heeft daar nog diverse bezoldigde en onbezoldigde baantjes heeft naast zijn werk voor Brummen. Wat mij betreft ook voor hem een no go voor gesprekken over een herindeling met Zutphen, teveel belanghebbend. Hopelijk heeft de waarnemend burgemeester voldoende energie en gezag om die scheiding in het college te maken zodra het gaat over de gemeentelijke herindeling. Blijft dat Zutphen naar Brummen al jaren kijkt als een lekkere snack die op gegeten gaat worden en verteerd. Alle mooie woorden in het rapport ten spijt zal opgaan in Zutphen het einde betekenen van welke Brummense identiteit dan ook. Zutphen kijkt naar Brummen als een mogelijkheid om alle bouwplannen die ze hebben ten uitvoer te brengen op, nu nog, Brummens grondgebied. Achterliggende doel is om van Zutphen een gemeente te maken die niet zoals nu te klein voor het tafellaken is, maar in de G25 van de VNG. Zo groot als Deventer zou al mooi zijn maar zo groot als Apeldoorn nog beter. Met Brummen erbij komt Zutphen potentieel op zo’n 70000 inwoners en door de nieuw verworven bouwgrond ( de gemeente Brummen) zal men het aantal verder willen opschroeven. Maar mijn bezwaar geldt vooral dat Zutphen al voor een deel intrede heeft gedaan in het college van B&W in Brummen, dat geeft te denken over de toekomstige keuzes. Dan de gemeente Rheden welke zojuist een prachtig gerenoveerd gemeentehuis heeft heropend in De Steeg. Redelijk centraal zou ik zo denken als Brummen samengaat met Rheden. Rheden is met meer gemeenten aan het overleggen over herindelingen; dat zullen Rozendaal en Doesburg zijn. Ook betekent het allerlei andere samenwerkingsverbanden, tja. Zelf vermoed ik dat de regio Arnhem Nijmegen, als Groene Metropoolregio Arnhem Nijmegen, wat meer in de melk te brokken heeft wat betreft de landelijke politiek dan de Stedendriehoek. Voor Eerbeek zou een keus voor Zutphen affreus zijn en zou een keus voor Apeldoorn veel

logischer maar het college wil i.v.m. de Brummense identiteit (welke?) niet overgaan tot een voorstel voor opsplitsing, om een reden die ik niet begrijp. Een nieuwe gemeente “Zuidelijke Veluwezoom” die bestaat uit de gemeenten Rheden, Brummen en Rozendaal zou ik voor wenselijker houden, ook om het landschap te beschermen zoals we dat nu kennen. Als je iets Brummens wil noemen zou ik zeggen dat het dat is; het coulisselandschap zoals we dat al lang kennen. Dat gaat echt verloren. In een decade terug moest de Stedendriehoek 38000 nieuwe woningen bouwen en Zutphen vond het een goed plan als een deel zou worden gebouwd op ten Noorden van de Windheuvelstraat en nu zou dat worden begrensd door de nieuwe rondweg. Hoewel Zutphen een antroposofenstadje is blijven dit soort zaken toch een wonderlijke voorstelling van zaken. En dan die wethouder die afkomstig is uit de Zutphense politiek, en de voormalige wethouder uit Zutphen, nu gemeentesecretaris; weghouden uit de discussie zeg ik aan mijn naam genoot; waarnemend burgemeester Geert van Rumund.

Ben er nog

Mogelijk heeft u gedacht, bestaat ie nog, of wat is er aan de hand? Nou eigenlijk niet zoveel maar de schaarse tijd moest anders verdeeld en dan is het een kwestie van keuzes en prioriteit. Zo heb ik een aantal vogels en een zeehond ingevoerd bij waarneming.nl en het begint al een beetje een lijstje te worden. Hartstikke leuk maar ook tijdsintensief. Dus ontbrak me weleens de tijd om een blog te schrijven terwijl er toch genoeg te beleven valt in de wereld. Het is een duistere tijd met een aantal geschifte personen aan het roer. In vroeger tijden had ik ze graag opgenomen en een van wat sedativa voorzien, mogelijk ook anti psychotica want dat valt op afstand niet waar te nemen. Wat wel valt waar te nemen is dat een aantal duidelijk lijden aan waanvoorstellingen en een ervan meent dat hij door onze lieve heer gezonden is om zijn ” goede” werk te doen. In de tussentijd geen tegenspraak dulden terwijl ze hem als eerste een boek zouden moeten overhandigen met als titel; ” de kleren van de Keizer”. Wat een vertoning in de VS waar de Donald samen de fabrikant van Swasticars (Tesla) huis houdt als een dictator. Niet meer en niet minder. Onder het mom van er te zijn voor het gewone volk maakt hij voor zichzelf de weg vrij om straks als eerste president voor een derde termijn te kunnen worden verkozen, als er sprake is van vrije verkiezingen. U merkt; ik verwacht er weinig goeds van als je in twee manden tijd de wereld aan het wankelen brengt. De relatie tussen de Donald en Poetin is ook een onhelder, er gaan nu weer geruchten dat hij schulden heeft in Rusland of sterker nog, is opgeleid door de voormalige KGB. Allemaal complottheorieën natuurlijk maar de schijn begint zich tegen hem te keren. Als je ook rechters, en zelfs het door jou grotendeels samengestelde Hooggerechtshof, onder vuur neemt dan is er wel wat aan de hand. De grootheidswaanzin waaraan deze man leidt is maar op een manier te behandelen. Gek genoeg is aan de andere kant van de oceaan iemand die ongeveer aan hetzelfde leidt, die niet roept “make America great again” maar die in betrekkelijke stilte een groot Russisch rijk wil achterlaten. En die een veel betere schaker is dan de Donald, die heeft voordat de onderhandelingen begonnen al zijn toekomstige zetten bekend gemaakt. Dat is een eitje voor Poetin en Donald begrijpt er niets van. Die schijnt maar een ding te willen; Nobelprijs voor de Vrede. En dan is er nog een ander die in een lastig economisch klimaat in zijn thuisland China wel erg stilletjes blijft momenteel. Toegegeven, af en toe wat wapengekletter richting Taiwan maar over de rest van de wereld tamelijk rustig. In de gaten houden ook. 

Net als in de Nederlandse politiek de zaak in de gaten gehouden wordt door.. ja door wie eigenlijk. Dat is voor mij in ieder geval compleet onduidelijk. Wat wel duidelijk is dat de boel bijna op zijn gat valt; bedrijven vertrekken uit de Rotterdamse haven, de stikstofcrisis ( ja echt, we hebben er een). Als gevolg daarvan de huizencrisis, de crisis in de natuur, crisis bij de boeren en allemaal doordat een minister haar werk niet wenst te doen. Namens de boerenlobby worden alle belangrijke besluiten die nu te nemen zijn op de lange baan geschoven. Nog een onderzoek, nog een nieuwe vraag aan de Raad van State en zo worden er allerlei vertragingstactieken uit de kast gehaald die maken dat het land bijna op slot gaat, niet ten gunste van de boeren maar wel ten gunste van de machtige agro-lobby. Wat mij betreft wordt het tijd voor een nieuw kabinet waarin de zaken niet getraineerd worden en waar een premier echte doorzettingsmacht heeft, we snakken er naar. Tot slot nog even over de mastodonten van de PvdA die een nieuwe club aan het oprichten zijn.Ze vinden van alles en hebben dat keurig uitgelegd aan de Telegraaf (jawel). Bezwaren zijn vooral dat de gewone man er niet meer aan te pas komt bij een nieuw op te richten linkse politieke partij. Nu heeft de PvdA ook alleen maar hoog gestudeerde mensen in de fracties zitten en als je niet geleerd hebt ( en dat begint al bij (Mbo’ers) dan ben je bij voorbaat kansloos bij de huidige partij dus is het een kulargument. Wel is het opvallend dat het veelal mensen betreft die de implosie van de Partij hebben veroorzaakt, Melkert al in 2002 en Spekman in 2012, allebei niet opgelet en anderen ervan door laten gaan.

De teloorgang van de Partij in 2017 was te wijten aan Bos en Kamp die hadden bedacht om standpunten uit te ruilen. Het belangrijkst in die tijd was een inkomensafhankelijke zorgpremie die na gemor in de VVD gelederen sneuvelde, at kregen we ervoor terug; niet nakkes, nada. En Spekman keek ernaar en zei niets. In dat kabinet is werkelijk alles afgebroken wat een arbeider zou verder brengen, te beginnen met de studiefinanciering, een gedrocht namens een PvdA minister net als de omgang met mensen in. de bijstand, moest veel strenger, ook een PvdA minister, en wie houd zich koest en zegt niet; zijn jullie nou helemaal bedonderd; dat is Spekman. En willen ze nog een linkse partij oprichten; de echte PvdA. Tuurlijk mensen; als we behoefte hebben aan een sterk blok komen jullie erdoor fietsen met je nostalgische gebeuzel, hou ermee op.