Bijzondere dag

Gisteren een bijzondere dag beleefd, of zoals het andere Klinkertje meldde; een dag met twee

gezichten. Het was 15 jaar geleden dat pa overleed en hoewel we meer over ma praten dan over pa blijft hij natuurlijk wel in onze gedachten. De laatste jaren van zijn leven waarin hij toenemend de weg kwijt was beklijven vooralsnog het meest. De jaren ervoor zijn veel belangrijker maar raken weleens op de achtergrond oor de laatste periode. We herinneren hem vooral als zorgzaam, altijd voor een ander klaar staan en een handige man die veelal in zijn garage te vinden was om te repareren, te maken en een deel van zijn vrije tijd door te brengen. Genietend van zijn kinderen en vooral zijn kleinkinderen die ook nog steeds allerlei mooie verhalen kunnen vertellen over de logeerpartijen bij opa en oma. En natuurlijk in gesprek, al dan niet bij de borrel, veelal de politiek en alles wat ermee samenhangt, en hij had altijd wel oplossingen; bel de vakbond, bel die of die. De vakbond, tsja; in het begin van zijn verblijf in Eerbeek ging hij de leden langs om de contributie op te halen, want zo ging dat toen. Dat maakte ook dat hij een bekend figuur in het Eerbeekse was en de ouderen nog steeds weten wie hij was en wat hij deed. En soms bekruipt. me de gedachte dat ik ook blij ben dat hij er niet meer is door de huidige toestand in de wereld maar vooral lokaler; in Nederland en Brummen. Hij zou het niet begrijpen hoe mensen zo tegenover elkaar kunnen staan. Dat ieder mens; waar die ook vandaan komt, geholpen moet worden. Het zijn helaas andere tijden en dat pa daar geen weet meer van heeft is maar goed ook. 

Ja, en dan dat andere gezicht van de dag zult u denken; die was meer van persoonlijke aard. Het is me de laatste tijd niet voor de wind gegaan zoals u weet en die beweging is nu aan het kenteren. Het ziekenhuis bezocht deze week, eerst om bloed te prikken en gisteren, op de sterfdag van pa, een gesprek met oncologie. Een heel fijn gesprek kan ik wel zeggen. Soms heb je, dat interpersoonlijk contact direct klikt, of het doet dat juist niet. Nou gisteren na 5 minuten direct een klik met de zorgverlener en dat maakt een gesprek zoals we hadden wel stukken makkelijker en fijner ook. Na de gebeurtenissen van de laatste periode die ik maar zal beschrijven als ingrijpend, kwam ze ( het is een ze) er toch even op terug of het al een beetje verwerkt was. De man die ik ben zegt natuurlijk naar voren te willen kijken en dat is meestal ook zo maar met het andere Klinkertje komt die periode soms wel terug, en vooral de keren dat ik wel emotioneel was door alle toestanden. Het was in ieder geval goed dat zij erop terug kwam, het is ook niet niets. En opnieuw wordt me duidelijk gemaakt dat overleven van wat ik heb mee gemaakt niet vanzelfsprekend is, en de keer dat het echt hardop gezegd werd voor mij wel een kleine mokerslag was, zo had ik er niet naar gekeken. Maar goed; goede bloeduitslagen die de mens meer dan goed doen en een goed gesprek; het andere gezicht deze dag.