Ma

 Mijn moeder zou vandaag jarig zijn, 94 jaar zou ze geworden zijn.

Het liefste in gezelschap van pa zou ze dat graag meegemaakt hebben, ook alle familie veranderingen die alleen nog maar meer kleinkinderen hebben opgeleverd. Dat was haar lust en haar leven, eerst haar kinderen en later haar kleinkinderen. Al eerder heb ik al eens vertelt dat ze, mijn moeder, bijna elke dag langskomt. In een spreuk, een gedachte of er komt een foto langs. En altijd in liefde terugkijken en beseffen dat ze er niet meer is. Melancholisch voel ik me soms, als er iets gebeurd zou ik graag met mijn moeder even praten, en het liefst plat. Dat is ook een van de dingen die ik mis, me heel thuis voelen door in dialect te praten met mijn moeder. Het missen van heeft sinds 2013 een hele andere lading gekregen.