Achterom kijken

De Feestdagen zijn vol aan de gang en hartstikke leuk gehad, meer dan zelfs want zowaar eens niet zo ziek dat we niets konden doen. Ook nog getest op het monster van deze decade maar gelukkig niets loos. En dus konden we ons redelijk goed in de Feestdagen storten, het was werkelijk super. Nan een tweetal operaties aan de ogen en nog een behoorlijke benauwdheidsperiode is het inmiddels in redelijk evenwicht en zijn we in afwachting van 2025. Maar niet nadat we even achterom gekeken hebben naar 2024. Wat een jaar is dat geweest, in ieder geval voor ons persoonlijk. In de eerste helft zelf veel ziek, zwak en misselijk geweest en de tweede helft sluit af met een beetje ziek zijn maar belangrijker van dit jaar is onze verplaatsing binnen Eerbeek. Hemelsbreed maar 200 meter maar dat is een fysieke lengte en geeft niet aan hoe we, in ieder geval ik, emotioneel hebben gewonnen met deze verhuizing. In juni verhuisd en veel mooi weer maakte dat elke ochtend de deur naar het balkon van ons appartement open kon en heerlijke frissen lucht erin. Jawel, ook in Eerbeek frisse lucht! En dat maakte, mede, dat ik tot nu toe “gezond” ben gebleven, in ieder geval geen crisissen. Maar zoals het soms loopt, bij de laatste operatie in het ziekenhuis 2 mensen die zaten te wachten en die beiden op onbedaarlijke wijze aan het hoesten, snuiven en sniffen waren en daarmee een onbehoorlijke hoeveelheid bacteriën de ruimte in bliezen. Ben bijna zeker dat ik daar ellende heb op gelopen want een paar dagen later merkte ik al dat er iets in mijn gezondheidstoestand aan het veranderen was. Niettemin doet het nieuwe huis ons heel goed, alles gelijkvloers en een lift om op onze etage te komen geven wel enorm veel woonplezier. Dat maakt het leven een stuk aangenamer en het andere Klinkertje en uw schrijver waren natuurlijk vanuit het verleden gewend om “boven” te wonen, op een etage, een appartement of een bovenwoning, dus was niets vreemds voor ons. En wat 2025 ons gaat brengen? Niemand die het weet, want hoe het verder gaat met onze “regering”, in Europa en de USA, niemand die het nog weet. Er wordt van alle kanten geduwd om de machtsevenwichten uit balans te brengen en dan is het grootste gevaar niet eens politici maar

die kluwen aan miljardairs die de wereld naar hun hand willen zetten. In dat opzicht is het een bijzondere, maar ook riskante periode. Een dom foutje is snel gemaakt en laten we hopen dat er mensen met macht zijn die hun impulsen kunnen beheersen. In 2025 hebben we het er vast nog wel over. Een mooi Oud en Nieuw en een gezond gelukkig 2025 wens ik u, ook namens het andere Klinkertje, van harte toe.

Opgehokt

Na de tweede operatie, die gelukkig goed gelukt is zover, zijn het andere Klinkertje en uw

schrijver opnieuw opgehokt. Een aantal dagen liever binnen blijven en een week geen autorijden tot er gebeld wordt door het Oogcentrum Gelre uit Apeldoorn. Het vorige gesprek ging eigenlijk verrassend eenvoudig, en nadat ik de hamvraag had gesteld; mag ik weer autorijden was het gauw beslecht; het mocht. Dan kom je er toch achter hoe belangrijk de vrijheid is om te kunnen gaan en staan waar je wil. Om op ons gemak boodschapjes te doen en af en toe een dag uitkiezen om een dagje te toeren en te cruisen. Dat laatste is echt nog steeds fantastisch sinds we de andere, en veel nieuwere, auto hebben. Cruisen met de cruisecontrol, de benen even lekker laten rusten en heerlijk rustig genieten van de omgeving en het autorijden zelf uiteraard. En strak, als het weer mag met twee goede ogen ogen want het resultaat is tot nu toe verbluffend, wat een helder en duidelijk beeld. De omgeving en bijvoorbeeld de televisiebeelden komen weer enorm binnen, echt heel fijn. En nu we weer richting Kerst gaan is het een enorm geluk dat je weer zo goed kan zien en dat ik geen bril maar een leesbril vooralsnog voldoende vind. Begin januari weer terug en dan gaan ze de ogen doormeten en zien wat en welke “glazen” ik nog moet hebben. Vandaag maar even niet over politiek want niet goed voor mijn bloeddruk maar toch even; echt zwaar genoten van de laatste 2 afleveringen van “Even tot hier” die weer hilarisch goed waren. Voorlopig kan ik geen Swiebertje meer horen of zien zonder aan “Fabertje” te denken, wat hebben de heren dat weer fantastisch bedacht. Om deze totaal incompetente minister zo weg te zetten. Hopelijk weten ze die andere incompetente minister (boer zoekt vrouw) van de club boeren, bitterballen en bier te trakteren op een mooie portie kritiek. Niemand is tevreden over deze vrouw, boeren niet, de 2 Kamer niet en alle milieu- en natuurclubs al helemaal niet. Stilstand is achteruit gang, en dat lijkt deze vrouw niet te beseffen, ook niet na allerlei alarmerende rapporten over water-,lucht- en stikstofkwaliteit.

Innovatie moet ons redden zoals al heel lang beweerd wordt uit die hoek. De formule van Adema, misschien ook niet heel perfect, maar wel vele malen beter dan niets doen door deze voormalige boer zoekt vrouw dame. Niels en Jeroen, doe er wat aan, is er in ieder geval nog iets te lachen om deze droevige bestuurlijke droeftoeter.

73 jaar

Gisteren was het 8 december, een dag dat ik veel denk aan onze ouders, het zou hun 73e huwelijksdag zijn geweest. En het blijft toch wonderlijk dat je telkens bij dit soort data stil blijft staan, ongewild en ongemerkt maar wel instinctief. Of het nu 29 januari, 12 mei, de dagen in september of 8 december is. Het gemis blijft, iets waarvan ik gedacht had dat het wel een keer slijt maar nee. Inmiddels 14- en 11 jaar geleden dat ze overleden blijft altijd nog de hang naar de gezelligheid, het praatje en de onverdeelde aandacht die ze voor ons, en vele anderen, hadden. Is het melancholisch, dit terugblikken, ongetwijfeld zeg ik u. Daar is het nu ook wel de tijd voor, in de tijd voor Kerst en Oud en Nieuw blijft dat wel bijna automatisch. Dat melancholische is vooral de tijd rond Kerst waar verhalen zijn waarop ik al eens getrakteerd heb en waar het Noorden voor ons centraal stond. Mijn opoe ( en mijn naamgever) was 2e Kerstdag jarig en dat betekende altijd dat we daar heen gingen, en met veel plezier, ondanks de autorit. In ieder geval is dit voor mij een periode om terug te kijken maar gelukkig ook om vooruit te kijken. In mijn situatie is dat ook nodig, niet teveel vooruit kijken en leven bij de dag wat makkelijker gezegd dan gedaan is maar toch. Veel verder dan een week vooruit is al de gevarenzone zal ik maar zeggen maar soms kan het niet anders. Zo zijn er binnenkort weer wat ziekenhuisbezoeken in de planning en dat geeft altijd wel weer een beetje spanning, zeker die bij de oncoloog. Is alles nog steeds rustig? Blijft alles zoals het is of komen er onderzoeken of veranderingen in medicatie aan? Allemaal zaken die je bezig houden, zo net voor een consult. En dan nog een operatie die aanstaande is en waardoor ik hopelijk weer wat beter kan gaan zien. Mijn ene oog voor anderhalve week behandeld en daar zie ik super mee maar u begrijpt; als een oog goed ziet en de andere niet dat de hersenen nogal wat rare informatie te verwerken krijgen. Hopelijk is dat straks ook voorbij. Ik kijk er naar uit.

Objectief

De laatste tijd last van de ogen en nadat ik in april nog voorzien was van een nieuwe bril en nieuwe “glazen” leek drie maanden nadien dat de scherpte van het zicht alweer verdwenen was. Terug naar de opticien die een keurige brief meegaf om via de huisarts bij de oogarts te belanden, Na eerste onderzoeken vond de vrouwelijke oogarts in opleiding het wel meevallen tot ze hoorde ( brief niet gelezen waarschijnlijk) dat hert nog maar vijf maanden ervoor nog goed zicht was. Dat klopte toch niet merkte de dame die een wat overbelaste indruk maakte op. Nee, daar moet wat aan gebeuren en dat resulteerde in een nieuwe lens deze week. Over twee weken het andere oog. Zag ik ertegen op; nou best wel, angsthaas die ik ben. Kan het niet onder narcose opperde ik nog maar daar deden ze niet aan zo was de mededeling. Dus bij volle bewustzijn de behandeling ondergaan deze week. Waar ik bang was om een injectienaald op mijn oog te zien afkomen was dat in het geheel niet. Op je oog na wordt je helemaal afgedoekt met een doek die plakt, een oogspreider in en er wordt een lamp op je oog gericht waardoor je echt niets meer ziet. De operatie ondergaand zie je eigenlijk alleen een soort fractals zoals je vroeger op de muren in de discotheek zag, en wel met alle kleuren van de regenboog. Het was een mooie licht show en na een kwartier is de klus gedaan en krijg je een enorme kwak met zalf in je oog die het zicht redelijk wegneemt. Druppels mee voor thuis en na een goeie twee uur stonden we weer buiten. Nu een paar dagen later zie ik met het behandelde oog weer redelijk terwijl nu je nu pas merkt dat de ander wel erg achteruit is gegaan. Over twee weken wordt het andere oog behandeld en u begrijpt; ik kijk al uit naar de lichtshow die ongetwijfeld weer op me af zal komen. Tot ergens in 2025 de ogen blijven druppelen en dat wordt consequent en vakkundig gedaan door het andere Klinkertje, gelukkig maar. Hoe kan het dat ie al schrijft zult u wellicht denken? Daarvoor zijn twee redenen; het eerste is dat ik nog een beetje kan blind typen, hoe toepasselijk en van afstand kan ik alweer redelijk goed zien, en als ik met mijn neus op het scherm zit kan ik het ook redelijk lezen. Een volgende hopelijk weer veel beter zich, tot dan.

Het is lang geen Kerst, en zelfs moet de Sint nog een aantal nachtjes wachten voor Hij jarig is, Het maakt niet uit want het is al flink donker geworden terwijl de tijd nu 14.30u is, het is alsof de Hemel op ons hoofd komt vallen zoals in Asterix en Obelix vaak werd gevreesd,. Dat maakt deze dagen ook zo bijzonder, zo weinig daglicht en zo kort. Lange avonden dus en wij zijn op het moment veel op NPO plus te vinden. De Britse en Scandinavische krimi’s aan het kijken, zo hebben we gisteren No Offence af gekeken, een geweldige serie, jammer dat het weer af is, vanavond dus op zoek naar een nieuwe serie. Donkere dagen betekenen voor mij ook in bredere zin donker, om niet te zeggen “bruin”. De populisten buitelen over elkaar heen en elke scheet die iemand dwars zit wordt gebruikt om weer theater te maken. En dat is nog tot daar aan toe maar die geblondeerde is bezig om onze rechtsstaat en onze democratie uit hollen en op de rand van de afgrond te brengen. Waar onze minister van Buitenlandse zaken niet meer naar Israël kan en wil reizen neemt de schaduw premier de honneurs waar en gaat in Israel met Jan en Alleman in gesprek, tot en met leiders van kolonisten op de bezette Westelijke Jordaanoever, meestal aangeduid als de Westbank. Het is triest om te zien hoe zowel Schoof, als premier, als de NSC zich laat gebruiken door de populisten.Hoewel die term tot voor kort was toebedacht aan die namaak blonde uit Venlo, nu heeft hij op de bagagedrager een vrouw met een dubbel paspoort die zegt Liberaal te zijn maar dat op geen enkele manier meer laat merken. De tweede op de bagagedrager is iemand die zegt voor boeren en burgers, en vooral de leefbaarheid van het platteland op te komen maar uit niets blijkt dat. Wel in woord maar in daden ( wetsvoorstellen bijvoorbeeld) blijkt dat geheel niet. Wel roepen en als iets niet lukt dan is het altijd de schuld van een ander, maakt niet uit wie, vorig kabinet, Brussel, andere partijen of Kamerleden. Ook de pers is niet fijn bezig, zo zag ik deze week Marleen van Rooij van de NPO bij het programma Eva stellig beweren dat het kabinet wel dingen voor elkaar kreeg. En wat hadden ze voor elkaar gekregen, nou volgens Marleen de grenscontroles die gaan starten in de tweede week van december. Wat? Heb je echt niet beter gekeken of geluisterd want de Koninklijke Marechaussee krijgt er noch geld noch manschappen bij en dus moeten ze elders dingen niet doen, controles op Schiphol? En over twee maanden constateert de pers dat er niets is verandert en dan zegt de verantwoordelijk minister; foei Marechaussee; ik heb jullie toch een opdracht gegeven en die voeren jullie niet uit. Schande roept de pers tegen die tijd; dat de marechaussee dat niet heeft opgepakt. Het is maar een klein voorbeeldje hoe de bruinen door de pers worden geholpen; bewust of onbewust. Het zal ze een zorg zijn, zolang de opportunisten, de rechts radicalen maar in de spotlight van het theater staan. Dat je allerlei beloftes kan doen, en dat waren er heel veel voor een jaar terug zonder dat je er verantwoording over aflegt. Het is een heel rijtje en een ander moment zal ik ze nog een keer op een rij zetten maar meest in het oog springend is toch wel de eigen bijdrage voor de Zorg.

“Lager kan een mens niet zakken”. Deze herinneringsplaquette ter nagedachtenis aan Teerose; https://www.natuurmonumenten.nl/natuurgebieden/nationaal-park-veluwezoom/route/natuurwandeling-oorlogsgeschiedenis-veluwezoom

 

Hij moet nu afgeschaft schreeuwde de beste vriend van Orban tegen Frans Timmermans in een vuil opzetje met “iemand” uit het publiek, terwijl Frans er natuurlijk in het geheel niet verantwoordelijk voor was maar toch een fatsoenlijk antwoord poogde te geven. Vervolgens zat ” iemand” uit het publiek twee weken later in een vliegtuig met de Nederlandse populistenleider, van Indische afkomst, op weg naar Hongarije. Maar nu verantwoording nemen voor de eigen bijdrage, welnee; in 2027, als dit kabinet er niet meer zit een halvering van de eigenbijdrage en reken maar dat de premie zorgverzekeringen navenant stijgt. En wordt hij er voor gestraft, nee hoor. Hij is gekozen vanwege zijn migratiestandpunt die al meerdere keren door diverse mensen als onzin is neer gezet, en tot de grond toe afgebrand; de asielcrisis is een frame waarin veel te veel mensen intrappen, zijn asielcrisis ruikt bruin. 

En dat is alleen nog maar over het binnenland, in het buitenland, zowel in de EU als daarbuiten is het populistenbal ook geopend. Met Trump voorop en daarachter inmiddels een hele trits aan pipo’s die ook graag de baas willen zijn in eigen huis, en wel zonder tegenspraak. Nu de eerste kandidaten voor het kabinet van Trump bekend worden zie je al dat een clean sweep; alles in handen van de Republikeinen voorlopig nog geen ongehinderde doorgang vindt. Nu al beginnen senatoren van Republikeinse huize bezwaren op te werpen, en zij moet dat kabinet, die benoemingen goed keuren. In de komende periode gaan we zien hoe het allemaal gaat lopen. In het buitenland weet ik het niet maar het kabinet Schoof 1 zie ik geen lang leven beschoren met telkens die gast uit Venlo op de lijn. Als ik Dick was zou ik hem uitdagen voor een potje hardlopen, als je wint ga je lekker door en als die geblondeerde verliest moet ie de rest van de kabinetstijd zijn kop houden en meegaan in het uitvoeren van het Heilige Akkoord.

Melancholie

Gisteren was de laatste der Mohikanen in onze familie jarig, mijn ome Coenraad; 90 jaar is hij geworden en daarmee veruit de oudste in onze familie, voor zover ik weet. Dat werd gevierd en in de beslotenheid van een sportkantine was familie aanwezig om het heugelijke feit mee te vieren. Je ziet dat natuurlijk, zoals met bruiloften en begrafenissen, of met zo’n jubileum; familieleden die elkaar lang niet hadden gezien en elkaar weer ontmoeten. Tijd is dan schaars en verhalen te over, alleen al om elkaar een beetje bij te praten en oude verhalen op te halen. Zo sprak ik een neef die ik al jaren niet had gezien of gesproken maar waarmee je direct weer een band voelt zodra je hem spreekt. In de volgende link; https://klinkertjes.nl/nostalgisch/ staat een blog over eerdere kerstperiodes, de oom en tante waarover ik het heb zijn mijn ome Pieter en tante Grietje, zijn vader en moeder, voor mij prachtige mensen. Ook uit een eerdere blog: (
https://klinkertjes.nl/gekleurdelampjes/ ik citeer; “We gaan richting de feestdagen en dat stemt mij in ieder geval altijd een beetje melancholisch. Zelf denk ik dat het komt omdat de feestdagen bij ons, vroeger, een vrij vast patroon had. Dat heb ik u dat al eens eerder vertelt, Opoe die op 2e Kerstdag jarig was en wij de twee en een half uur durende rit naar het Noorden maakten, en weer terug uiteraard, op 1 dag. Voor mij altijd gezellig die dag; naar mijn, vlak in de buurt wonende, oom en tante waar ze gekleurde lampjes in de boom hadden ( door mij zeer bewondert) en natuurlijk Billy Smart Circus en veel lekker eten en drinken.” En natuurlijk; de herinneringen zijn mooi maar we kwamen wel gezamenlijk tot de conclusie dat je je familie erbij krijgt maar dat je eigen stam (familie), kinderen en kleinkinderen je ware “bezit” is. Dat is waarom alles draait en de rest is bijzaak. “Wat als de oude reus geveld wordt en onze laatste Mohikaan naar de eeuwige jachtvelden gaat; hoe zal het dan onze familie vergaan”? Voor u even; hij is/was een grote man die vroeger enorm sterk was; mijn neef en ik filosofeerden nog even over het volgende; stel hij was judoka geweest, dan had de grote Anton (Geesink) nog een flinke kluif aan hem gehad. Maar goed; terug naar de vraag hoe het onze familie zou vergaan. Op een enkel contact is dat dan afgelopen; zo was onze gezamenlijke conclusie. Onze ouders, en zij waren met zijn vieren, waren het bindmiddel tussen de neven en nichten. Als dat bindmiddel wegvalt, en hij is de laatste, dan is het afgelopen en gaan we ongeveer ieders zijns weegs.Is dat een onloochenbare conclusie of is de conclusie meer dan terecht? De tijd zal het leren en zoals altijd na dit soort bijeenkomsten verval ik in een melancholische bui en blijven rare vragen hangen; de toiletten bij de oudere 1 gezinswoningen zaten in een hoek van de trap; eerst twee of drie treden, rechts of links de wc.Waarom; zwaartekracht of wat? Ach; het zijn

uiteraard maar trivialiteiten. Net zoals de ijsman die langs kwam in het dorp in het Noorden; nu zie je ze wel vaker maar voor ons totaal nieuw; consumptie ijs in rollen, verpakt in een soort vetvrij papier, maar dat zijn de herinneringen, het kan ook anders zijn geweest. Nog altijd, op de schaarse momenten dat het andere Klinkertje en uw schrijver vertrekken naar het Noorden ga ik op bezoek bij een bakker in Onstwedde die altijd Groningse hardbroodjes heeft, vers of diepvries, maakt me niet uit. Haardbrood mit keze?, vroeg tante Grietje me bij ontbijt of lunch. Dat soort van momenten had voor haar waarschijnlijk weinig betekenis maar voor mij des te meer. Als we in de grote vakantie er een aantal dagen waren werd de nabij gelegen school geheel en al schoon gemaakt want dat was tante Grietjes klusje om wat bij te verdienen. Normaal een aantal keren per week maar de in de grote vakantie; grote schoonmaak. Voor een ventje als ik was een hele belevenis om vrij in een school te mogen lopen. Als laatste nog maar even; het duurde nogal lang voordat ik me realiseerde dat een jongen uit de buurt die zij altijd aanspraken als Aben, wat ik verstond, eigenlijk Harm heette. Hoewel het dorp op de grens van Groningen en Drenthe lag spraken zij vooral Gronings en daarbij valt de H van Harm weg en bleef Aarm over wat ik dus verstond als Aben. En zo kan ik nog wel een poosje doorgaan maar dan vangt de melancholie mij helemaal, en dat is soms heerlijk om je daarin te verdrinken maar de realiteit blijft. Daarover een volgende keer.

Herfst

We zijn net de grens weer gepasseerd tussen zomer- en wintertijd en duiken nu diep de herfst in, het weer is er ook naar. Het is somber maar nog niet koud, wel regelmatig buien die over het algemeen rustig zijn. Dat in tegenstelling tot Zuid Spanje waar het echt tekeer gaat zoals de afgelopen periode in meerdere gebieden in Europa. De kwade genius is de Middellandse zee die te veel warmte nog heeft voor de tijd van het jaar en daarover komt koude lucht die zorgt voor intense buien met alle narigheid van dien. In onze omgeving zijn we nog enorm gespaard en is het, tot nu toe, een rustige herfst gebleven. In ieder geval qua weer, over politiek zullen we het maar niet hebben, hoewel het wel vereist dat je het goed in de gaten houdt. Er gebeurt van alles zowel in binnen- als buitenland. Het wordt een spannende week in de USA, er worden rellen voorspelt; hoe de uitslag ook uitvalt, 

Ze hebben nu al rechtszaken aangekondigd vanwege een verkiezingsuitslag die er nog niet is. Het is de wereld op zijn kop; de bakermat van de democratie dreigt om te vallen en dat is zeer verontrustend. Als we niet oppassen hebben we een wereld met autocraten die de macht claimen en of hebben. Een groot schrikbeeld, en daarbij het grootkapitaal dat zijn deuntje meespeelt om er beter van te worden, een miljoen per dag verloten onder mensen die getekend hebben op Trump te stemmen, geregeld door de momenteel rijkste man op aarde. Die wil daar straks wat voor terug, logischerwijs, vanuit zijn gedacht en wat wil hij dan? Hij wil in een commissie die bijvoorbeeld de macht van techreuzen in toom moet houden en regels voorschrijft, in die commissie wil hij benoemd worden; fout, fout. 

In eigen land is het niet veel beter; ook hier werd aangestuurd door onze schaduwpremier op een autocratie, volgens Hongaars model. Noodrecht voor de regering was de bedoeling en daarmee eerste en tweede kamer buiten spel zetten voor een crisis die geen crisis is. We worden er wel zo ongeveer dag en nacht mee lastig gevallen en hopelijk verwijt u het me niet niet maar toen iemand de opmerking maakte dat het geen asielcrisis is maar een opvangcrisis. Veroorzaakt door de opvolgende regeringen die steeds verder afbouwden, zowel de IND als het COA, door opvolgende VVD bewindslieden        

die de crisis te lijf zouden gaan; Teeven, Dijkhoff, Harbers, Broekers-Knol, v.d. Maat en v.d. Burg. Van de laatste wil ik niet veel zeggen want die nam de troep over die zijn voorgangers hadden veroorzaakt, al dan niet bewust. Het is een trieste boel die door de strategische blunder van de politiek leider van de VVD des te ernstiger is geworden doordat die eenmanspartij enorm in zetelaantal kon groeien, triest. Die ” asielcrisis” beklijft en lijkt een nieuwe waarheid te zijn geworden want het lijkt al geaccepteerd als waarheid en onwillekeurig moest ik terug denken aan een poster die ik tegenkwam op een platform waar ik liever niet kom maar deze was wel raak; Niet mijn spreuk zoals u zal begrijpen maar van ene meneer Goebbels. 

Tsja, het kan verkeren want onszelf gaat het nog steeds redelijk wel met alle mitsen en maren die aan het ouder worden zitten. En natuurlijk met langdurig gebruik van medicijnen, die wel helpen voor de kwalen waaraan ik lijdt maar die ook vervelende bijwerkingen hebben. Het weerhoud ons er niet van de buitenlucht op te zoeken en zo kwam ik deze mooie vliegenzwammen tegen op de Veluwe, zie foto. Een mooi stukje Veluwe waar we nog niet eerder waren geweest, altijd leuk om in onze achtertuin nog weer nieuwe plekjes te ontdekken, wij waren er blij mee. Ach, en plannen doen we toch niet ver meer in het voren en proberen een beetje bij de dag te leven als het even kan. Soms zit dat mee en soms tegen maar altijd blij met hoe we er nu voor staan. En hopelijk ook houden, nog belangrijker.

De tijd

Waar vroeger de maanden oktober en november eeuwen duurden, in afwachting van de feestdagen lijkt nu niets meer de tijd in de weg te staan om te versnellen. Dagen, weken en maanden vliegen voorbij waarbij het gevoel ontstaat dat het leven onder je weg accelereert. Vreemd maar het schijnt bij ouder worden dat veel meer mensen dat gevoel hebben. Is dat erg? Zelf heb ik ook dat gevoel, alles gaat razendsnel. Het is een bekend fenomeen maar het voelt raar dit nu zelf te ondergaan, alles gaat snel. 

Wat ook snel gaat is de afbrokkeling van het huidige kabinet waarbij steeds duidelijker wordt dat de enige 1-manspartij in Nederland uit is op ramkoers. Het feit dat ze in de peilingen er goed voor staan maakt alleen maar dat hij er sterker in geloofd dat ze op de goede weg zitten. Samen met zijn ultra-rechtse vriendjes in Europa lijken ze het tij aan hun zijde te hebben. Wat Nederland betreft is de kapitale strategische blunder die de dame aan de leiding, van de zogenaamde volkspartij, heeft gemaakt een strategische en misschien wel historische blunder. Waar de 1-manspartij altijd op een 20 zetels bleef hangen kwamen ze nu in de verkiezingen veel hoger uit omdat ze verantwoordelijkheid kregen toegeworpen door eerder genoemde

dame. Daarop leek het alsof er opeens met die 1-manspartij te regeren viel. Maar dat is natuurlijk niet zo, dat was zelfs Rutte al opgevallen. Zie bijgaande brief uit 2017 die aan actualiteit niets heeft af gedaan. Zelden ben ik het met Rutte eens geweest maar deze brief getuigd van inzicht waarom de 1-manspartij geen enkele ruimte gegund diende te worden. En gezien het theater zoals dit nu opgevoerd wordt lijkt de brief van Rutte aan de toenmalige informateur alleen maar aan kracht te winnen. Een deel van de nieuwbakken ministers komt erachter dat oppositie voeren heel wat anders is dan verantwoordelijkheid dragen. Professioneel bestuurder zijn is heel wat anders dan vanaf de zijkant maar wat roepen, het is een harde leerschool voor zowel de 1-manspartij als de boerenbitterbalbeweging. Als je aan de knoppen mag zitten komen er ineens andere aspecten om de hoek kijken waar je voordien geen weet van had, en in sommige gevallen het niet wilde weten. Hoe dit verder gaat, ik heb nog geen idee. De parlementaire verslaggeving viert hoogtijdagen met een dergelijke instabiliteit, en noemt ons nu al het lachertje van Europa door alle brisante blunders die er in een paar weken tijd gemaakt zijn. 

En onszelf gaat het goed in ons appartement en ondanks dat de tijd snel gaat hebben we de conclusie getrokken dat we veel beslissingen op de juiste tijd en het juiste moment maar bovenal het juiste hebben gedaan. Dat voelt heel goed en geeft ook wel energie voor de toekomst, ondanks dat voor iedereen de toekomst onzeker geldt dat in onze situatie iets meer. Wat het leven zo leuk maakt is dat we nog veel in het vat hebben zitten, de komende week naar Drenthe en naar Limburg en in onze andere auto is dat een peulenschil. Onze auto is heel belangrijk voor ons en nu heel blij met de cruisecontrol, de 6e versnelling en onze mooie screen voor radio en navigatie. Top gewoon maar ook zijn we dagen gewoon thuis, wat klussen, achter de computer en helaas vervelen we ons nooit en zo zitten we binnenkort in december, de feestmaand bij uitstek en hopelijk rollen we die deze keer goed door.

Ma

Het is zoals het is, elk jaar op deze dag, maar ook eerder deze maand herdenken, aan ma denken en zo kon ik nu niets beters bedenken dan deze blog van vier jaar geleden hieronder te plaatsen. Deze blog doet recht aan ma door het niet mooier te maken dan het was. De wereld van nu is een hele andere dan toen je overleed. Je zou er schande van hebben gesproken en de wereld niet begrijpen zoals je toen ook al vaak niet deed. Alle schokkende beelden op de tv en niet kunnen begrijpen waarom mensen zo met elkaar om kunnen gaan. Vooral als het om kinderen ging brak je hart en zei je altijd; kon ik ze maar hier naar. toe halen. En dat was al die kinderen zeer gegund geweest want een betere moeder hadden ze niet kunnen treffen. Het leed van de wereld kon je zeer treffen en niet met rust laten. Je wist, als kind van de oorlog, wat oorlog in al haar facetten betekende voor mensen die het moesten ondergaan. Dat je altijd nog bang in bed lag als een vliegtuig in de nacht te luid en te laag overkwam, je bent het nooit meer kwijt geraakt. Lieve mam; het is alweer 11 jaar geleden dat je overleed op deze dag maar nog onverminderd in mijn hart, en ik weet zeker, van heel veel mensen. 

 27 september 2020; 

“Elk jaar om deze tijd, de laatste zeven jaar komt ze langs. Even kijken of we haar nog in herinnering hebben. Of we nog wel aan haar denken, of we het nog over haar hebben en deze datum, de 26e september is daar bij uitstek geschikt voor. Hoe ze langs komt? Nou, in ieder geval in deze blog want ik heb een gevoel van moeten en willen als deze datum aanstaande is om over haar te schrijven. Over hoe we zijn op gegroeid in het Eerbeek in de jaren zestig en zeventig. Over alle verhalen die er zijn ontstaan in die periode en nooit aan de eeuwigheid zijn toevertrouwd, bijvoorbeeld door ze op te schrijven. En als ik daaraan denk komen de verhalen spontaan opborrelen; over hoe ze twaalf en een half jaar getrouwd waren en ik bij de buren moest slapen omdat de rest van de familie in het huis ernaast sliep nadat het feest wasafgelopen. De verhalen over de diverse middenstand in Eerbeek en haar ervaringen daarmee. Over de huisarts en zijn voorliefde voor muziek, over de specialisten die we bezochten in Apeldoorn en Velp toen ik nog heel jong was. Over de familie in het Noorden en haar introductie daar kon ze uitbundig en uitgebreid vertellen. Hoe ze op de fiets naar het Noorden wilden rijden en na een welverdiend biertje ergens onderweg opeens merkten dat alcohol en een prestatie leveren niet samenging. Over het vroegere Brummen met de voetbalclubs en de uitgaansmogelijkheden en hoe ze pa had ontmoet. Hoe je het ook went of keert; hoe moeilijk of de laatste periode ook is geweest voor haar door de ziekte van pa, ze hield van hem als geen ander. Over de gevoelde eenzaamheid nadat hij er niet meer was en daar erg verdrietig onder was zonder het al teveel aan ons te laten merken. Hoe verdrietig ze was dat we afscheid van haar moesten nemen omdat ze zelf het niet meer kon opbrengen om door te gaan met leven nadat een val haar heup had gebroken. Hoe optimistisch ze misschien ook was omdat ze het niet dacht maar wel hoopte pa weer tegen te komen na de dood. Al eerder heb ik al eens opgemerkt tijdens een eerdere blog; ze was niet heilig al heette ze Maria, en in dat besef denk ik met veel liefde en een heel warm gevoel terug op mijn moeder, iemand die er altijd was voor mij, voor ons“.

(Na)Zomer in Zeeland

Totaal onverwacht zijn het andere Klinkertje en uw schrijver een paar dagen weg geweest naar de mooie provincie Zeeland. We waren er wel vaker geweest voor een korte vakantie maar nog nooit in de nazomer. Telkens waren we er in maand december, in die maand is alles inmiddels kaal en waait de wind stevig door die provincie. We mochten dat in december 2013 meemaken toen Zeeland geteisterd werd door een westerstorm in combinatie met springtij. Nu is in Westkapelle een dijk die zij autostrand noemen maar het strand is dan volledig bestaande uit asfalt en basaltblokken. Bij eb zijn een paar kleine strandjes tussen de houten paalhoofden, maar dat is echt het strand. Als je op die dijk, vlak bij zee staat in je auto is dat al fantastisch maar als je diezelfde plek mag meemaken met de eerder beschreven storm is dat een unieke ervaring. Dit weekend zijn we er veelvuldig geweest om te genieten van de zee, haar geluid, haar geur en het uitzicht. Op de af en toe voorbij varende boten, groot en klein, het was weer een fantastische ervaring en het spijt je dan dat we zover van zee wonen. Het is een rit, naar Westkapelle, van een slordige 250 km en dat is wel ver om een dagje op en neer te gaan, jammer genoeg. De eerste nacht waren we ingekwartierd in een luxe hotel ( cadeau gekregen, enorm dank nog) en de tweede nacht hebben we doorgebracht in een B&B in Serooskerke Walcheren. Voor ons de eerste keer, een B&B maar zeker een aanrader. Eigen kamer en goed ingericht met een heerlijk bed, in het hotel overigens ook. Ontbijten op de kamer en dat geeft wel meer privacy alleen het ontbijt in het hotel was veel uitgebreider met crepe’s, scrambled eggs en nog veel meer. Voor de alom aanwezige Duitsers was er ook Dinkelbrot en nog veel meer.

Het lied van Blöf, “hier aan de kust” klopt tekstueel als een bus; 

Hier aan de kust, de Zeeuwse kust, 

Waar eenieder onbewust In het Duits wordt aangesproken 

Dat overkwam ons telkens weer; receptie in de hal van het hotel en bij verschillende winkels gebeurde dat ook, zo dat mensen schrokken dat ze ineens een gewone Nederlander voor zich hadden. Hilarisch was het bijna maar; waar is waar; er waren ongelofelijk veel Duitsers. Het was veel drukker dan wij gewend waren uit onze ervaring in de december’s dat wij er eerder waren geweest. Toerisme tiert welig in Zeeland, ook in september waar het vooral de Duitse grijze golf was die de provincie overal te vinden was. IN het hotel maar ook heel veel Kampers, eh Campers bedoel ik natuurlijk. Miette mich stond er duidelijk op een van de geparkeerde campers aan de dijk die formeel Noorderhoofdweg heet en in deze periode was ingedeeld in 3 delen waarvan twee delen betaald parkeren. Dat was voor ons ook een onbekend fenomeen want in de jaren ervoor was dat niet en kwamen we hel weinig andere mensen tegen daar. Het

belangrijkste; we hebben enorm genoten van alles en het was een onbetaalbare trip, figuurlijk gesproken dan.

Pa

Inmiddels 14 jaren geleden is het vandaag op de dag af dat mijn pa overleed. Dat laat nog

steeds sporen na en ik weet nog goed hoe verdrietig ik was ondanks iedereen die meldde dat het wel goed was zo. Natuurlijk; hij was 85 jaren geworden maar had ook die gevreesde ziekte op gelopen waardoor hij al jaren min of meer afwezig en anders was. En toch, dat moment dat het afscheid definitief is viel me heel zwaar. Het besef dat je iemand nooit meer ziet noch spreekt viel als een mokerslag. Heel heel verdrietig en ik kon mezelf niet tot bedaren brengen. Maar ja, je kan ook niet weglopen en even ergens anders tot rust komen. Onlangs zijn we verhuisd en onze nieuwe buurvrouw van 99 jaren vroeg, die achternaam van jullie komt me bekend voor maar niet door mij of onze dochter maar door pa. In die generatie toch nog steeds een bekend persoon. En zo pa blijf ik geregeld aan je denken of wordt herinnerd aan je. Wat je hebt betekend voor een bepaalde generatie en hoe zij zich jou herinneren. Maar de mooiste herinnering aan jou is het volgende; we gingen met het oude Opeltje een dag op en neer naar het Noorden, waarom weet ik niet meer maar ik was een hele dag alleen met je. Natuurlijk naar opa en opoe en ook naar tante Grietje. De reden van het bezoek en waarom we met zijn tweeën waren weet ik niet meer maar je vertelde van alles over Valthermond en je vroegere vrienden. Natuurlijk werd er door jou over politiek gesproken en op de terugreis had ik een eigen fles met limonade. De echt belangrijke dingen kwamen pas later en niet tegen mij vertelt maar tegen het andere Klinkertje, een openbaring was het. Reden ook waarom je vanuit de veenkoloniën in het Gelderse beland was, eigenlijk, zoals het hele leven, puur toeval. Op welke reis je nu bent, en of je op reis bent weet ik niet maar mocht het zo zijn; alle goeds, kortom; ik mis je nog steeds. Troost vind ik altijd in een lied van wijlen Bram Vermeulen, heel treffend en volgens mij al eens eerder door mij gebruikt in een blog. 

 

 

 

En als ik doodga huil maar niet
Ik ben niet echt dood
Moet je weten
‘T Is maar een lichaam
Dat ik achterliet
Dood ben ik pas
Als jij me bent vergeten

 

En als ik doodga treur maar niet
Ik ben niet echt weg
Moet je weten
Het is de heimwee
Die ik achterliet
Dood ben ik pas
Als jij die bent vergeten

 

En als ik doodga huil maar niet
Ik ben niet echt dood
Moet je weten
‘T Is het verlangen
Dat ik achterliet
Dood ben ik pas
Als jij dat bent vergeten

 

Dood ben ik pas
Als jij mij bent vergeten

Songwriter: Bram Vermeulen

Waarom?

Het andere Klinkertje en uw schrijver raken aardig gesetteld op de nieuwe stek. Het blijft nog steeds een heerlijke plek waar een zekere zweem van vakantiegevoel zich nog steeds doorzet in ons gevoel. Uiteraard hopen we dat het gevoel van op vakantie zijn zich nog lang doorzet. In de tussentijd kijken we heel weinig televisie en zitten we veel buiten op het balkon. Afgelopen dagen constateerden we al dat we de laatste jaren niet zoveel buiten hebben gezeten dan op dit moment.

Hoewel we niet veel tv kijken, het 8 uur journaal hoort tot het vaste patroon. En we vinden het opvallend dat onze man en vrouw in de USA weinig sympathie opbrengen voor de Democratische partij en haar kandidaten. Vaak een negatieve ondertoon in de verslaggeving en dat is onbegrijpelijk als je komt uit een land als Nederland. Door sommige rechtse mensen in dat land is Nederland maar in zijn algemeenheid Europa aan te duiden als een communistische bende. Met alle sociale voorzieningen in Europa staat dat diametraal op de omstandigheden in de USA. Dat je altijd alles maar zelf moet regelen en redden zonder sociaal vangnet is daar de maatstaf. Wie zich niet kan redden, jammer dan. Het is de blik op de USA waar een persoon als Trump en vele anderen voor staan. Terug naar de verslaggevers uit Nederland; is het de hoop en de wens dat Trump weer president wordt die de negatieve toon laat aanslaan? Is het die hoop dat als Trump president wordt er weer veel nieuws gemaakt gaat worden vanuit het Witte Huis? Wat de verslaggevers goed uitkomt uiteraard, elke dag nieuws, en zij elke dag in het nieuws. Jawel, het is pure speculatie maar wat ik in ieder geval hoop is dat zij wat meer met een open blik naar de politiek aldaar en zeker naar de Democratische kandidaten gaan kijken.
 

En gebeurd er in Nederland dan niets? Qua politiek is het een interessante periode van dit “buiten parlementaire kabinet” die vannacht tot 4u heeft overlegd met de fractievoorzitters over de begroting. Dat lijkt toch verdacht veel op hoe het altijd ging en dat was toch niet de bedoeling kan ik me herinneren. En Dick Schoof bedoelt het ongetwijfeld goed hoor maar zal nooit een politicus worden. Hij is niet een meester van het woord, dat is ook niet te leren en Wilders is hem op alle fronten de baas. Hoewel de de baas van de eenmanspartij niet meezit. Met de boeren lukt het nog niet en met het super strenge asielbeleid evenmin. De eigen bijdrage in 2027 gehalveerd en streekziekenhuizen moeten het voorlopig maar uitzoeken wat niet geldt voor privaat geld in de zorg, daar is opeens geen probleem meer mee. Alleen de kiezer trekt zich er onbegrijpelijkerwijs niets van aan en 2 zetels in de peiling erbij, en waarom? Dat is een groot vraagteken en zal nog niet snel beantwoord worden.

Bent u er nog?

Zelf denk ik dat ik niet vaak zo’n lange pauze in het schrijven heb meegemaakt. Het is toch echt een bizarre periode geweest waar heel veel gebeurd is. Als ik tijd ( en zin) had gehad zou ik u elke dag hebben geschreven maar dat zat er niet in. Vandaag is 1 van de eerste dagen dat we een beetje rustiger hebben en zijn, ook al vanwege de enorme warmte die vandaag zorgt voor de warmste dag van het jaar. Goed nieuws voor de mensen die van warm weer houden, morgen wordt het nog warmer. Het andere Klinkertje en ik zijn geen fan van dit warme weer maar helaas hebben we geen thermostaat en dat is maar goed ook. Terug naar alle drukte op alle fronten die we hebben gehad; natuurlijk de verhuizing zelf maar vooral het opleveren van het oude huis heeft de meeste energie gekost. Nadat we 4 juli de sleutel hadden ingeleverd werden we 23 juli gebeld dat er een nieuwe huurder was gevonden met een overnamelijst. Er moest alsnog veel gebeuren aan het huis voordat de definitieve oplevering kon plaats vinden. Het heeft het andere Klinkertje veel moeite gekost om haar dierbare tuin af te breken zoals onze opvolgende huurder had aan gegeven in het overnameformulier. Wel hebben we veel hulp gehad en dat is en was heel erg mooi, zonder dat hadden we het niet gered, samen doen, samen sterk deed meer dan ooit opgeld.

Lijfspreuk

De overigens zeer klantvriendelijke inspecteur van de woningcorporatie was zeer coulant maar kon de wensen van de opvolgende huurder natuurlijk niet negeren. Op 29 juli konden we eindelijk definitief de sleutel overhandigen en zo meldde de inspecteur; u bent hier klaar hoor, zeer bedankt voor het voortreffelijke opleveren van deze woning en daarmee waren we klaar. Toevallig kregen we vandaag bericht van de woningstichting dat we in de eindafrekening 0 Euro schuldig zijn aan hen, en daarmee is ons oude huis helemaal als verantwoordelijkheid klaar. Dan laat ik onbesproken wat er verder voor nodig is geweest om zover te komen want dat is nogal wat geweest. Leuker is het om u te vertellen wat er allemaal aan ons nieuwe huis is gebeurd maar dat voor een volgende keer.

Interbellum

Nadat ik u op 12 mei, waar blijft de tijd, liet weten dat ik voorlopig veel minder tijd zou hebben om te schrijven bleek dat meer dan de waarheid. Wat er allemaal in de tussentijd gebeurd is, zowel persoonlijk als in de buitenwereld kan ik onmogelijk nu snel alle informatie verwerken tot een paar blogs. Hoewel de verleiding groot is ga ik dat niet doen maar een paar hoogtepuntjes haal ik er wel uit. Allereerst onze verhuizing in het Eerbeekse; veel leuke en lieve kaarten gehad en een waardebon voor een lokaal bloemistenhuis. Hartverwarmend zijn alle aandacht en goed wensen die we hebben gehad. Min of meer zijn we ingericht en hebben we geen campinglife gevoel meer. Natuurlijk; er moet nog veel gebeuren aan ophangen van lampen, ventilator en andere zaken die onze aandacht nog moeten hebben. Nu zijn we van een redelijk groot huis naar een kleinere woning met veel minder bergruimte gegaan en dat betekent simpelweg keuzes maken. Ons huishouden is nog ingericht op een man of

twaalf en dat kan, als voorbeeld, natuurlijk veel minder. En zo breken we ons af en toe nog het hoofd over van alles en nog wat; hoe gaan we dat doen of aanpakken, maar we komen er wel. 

Wat mijn aandacht af en toe trok waren de Haagse toestanden die een raar maar voorspelbaar beeld lieten zien waarbij Dick Schoof als de spreekwoordelijke Kop van Jut diende, met name voor de man die hem er neerzette. Die heeft daar behoefte aan; iemand waartegen hij zich kan afzetten. Zijn lust en zijn leven is dat; anderen betichten van alles wat hem niet zint en vooral die anderen er de schuld van geven. Hoewel Timmermans veel weerwoord had vond ik de repliek die hij van Jetten kreeg het meest scherpe en juiste. Wordt het wat met dit kabinet? De bal kan raar rollen maar dit kabinet is geen lang leven beschoren als de dames en heren op deze manier met elkaar blijven omgaan. Het debat over de regeringsverklaring was een schoolvoorbeeld van een Poolse Landdag waar de Polen nog jaloers op zouden zijn. Meer chaos kun je niet creëren zoals nu gebeurd is. Wordt vervolgd. 

Tot slot nog even over Biden; de man denkt nog steeds de beste kandidaat te zijn voor een nieuwe termijn als president van de USA. Zijn ongelofelijk zwakke optreden tijdens het eerste debat was fnuikend en ondermijnend voor zowel zijn positie als de huidige president maar ook en vooral de presidentskandidaat voor de Democraten. Iemand moet hem zeggen dat het zo niet gaat in plaats van om hem heen te gaan staan en te steunen. Niet meer doen en zo snel mogelijk met pensioen. Hebben ze nog een andere kandidaat; nee eigenlijk niet van het postuur van Biden maar ze hebben nog wel een enorme troef achter de hand. Als Michelle Obama zich zou kandideren hoeven ze geen verkiezingen meer te houden want die wint met ongelofelijk gemak. En dat is wat er zou moeten worden besloten op het aanstaande Democratisch proces, niet alleen voor de USA maar ook voor de rest van de wereld.

Moederdag

Het is vandaag 12 mei, traditioneel is de 2e zondag in mei Moederdag en viel regelmatig samen met de verjaardag van mijn moeder. Het is inmiddels 11 jaar geleden dat ze overleed en dat is alweer een hele tijd. Wonderlijk genoeg zeggen mensen altijd dat de tijd het gemis en het verdriet slijt, maar zo voelt het niet. Het blijft een gemis vooral als er speciale dingen gebeuren die je zou willen delen, in mijn geval vaak met mijn moeder. En op Moederdag en ook haar verjaardag is dat gemis, zeker dit jaar, meer aanwezig. Nu we eindelijk vandaag een rustdag hebben in het proces van verhuizen, en ik dus tijd heb om u even een berichtje te doen over de tussenstand had ik haar graag vertelt over de vorderingen die we maken. Ze zou vast een paar goed bedoelde adviezen voor ons in petto hebben en wellicht een paar mooie uitspraken. Het zal niet zo zijn, het zal nooit meer zo zijn, in gedachte altijd bij mij en het andere Klinkertje, nu we op weg zijn naar wat, naar alle waarschijnlijkheid, onze laatste woning gaat zijn. 

Hoewel we goede vooruitgang boeken met de verhuizing is het goed dat we vandaag pas op de plaats maken en onze fysiek even wat rust gunnen. Er moet natuurlijk nog veel geregeld en veel gedaan worden en het gevoel is dat we goed op schema lopen, dat gaat super. Feitelijk verhuizen we naar om de hoek maar het proces blijft hetzelfde; uitzoeken en bedenken hoe we het hebben willen. Gelukkig hebben we een mooi laminaat gevonden en is onze huidige buurman zo lief om het erin te komen leggen maar alleen laminaat doet het niet natuurlijk. Er moet ook iets met de muren en de raambekleding. Daarnaast gaan we weer over van op gas koken naar elektrisch, weer want in Zwitserland was ook alles elektrisch. Dat betekent een ander fornuis zoeken en andere pannen komt misschien ook nog aan de orde. Tot grote vreugde van uw schrijver hebben we een kleine vaatwasser kunnen overnemen, yes. Blijft natuurlijk over de inrichting van het geheel, waar zetten we onze meubels, kasten, etc neer? Het kan een heel gepuzzel worden maar hoeft natuurlijk niet. We gaan het zien, we kunnen nog even nadenken want de sleuteloverdracht zal rond 6 juni zijn. 

Nog even; wij zijn niet echte Eurovisie Songfestival (ESF) liefhebbers maar we kijken eigenlijk wel altijd en hebben ook een mening over de optredende artiesten. En nu ook een mening over de organiserende European Broadcasting Union (EBU), na het debacle met Joost Klein en de rigide maatregelen die tegen hem werden genomen waardoor hij niet meer deelnam aan de finale. De stilte vanuit de EBU over wat zich had voor gedaan deed het ergste vermoeden en is naar nu blijkt gewoon een incidentje zoals die zich dagelijks overal afspelen. Had zelf nog even de twijfel dat de stilte nodig was omdat het echt een ernstig incident zou zijn, niet dus. De rol die Israël, gewild of ongewild, gespeeld heeft en de spanning die deze delegatie schijnt te hebben

veroorzaakt, hebben mogelijk bijgedragen aan de starre houding van de EBU na het gedoetje met Joost. Overigens is het land op geen enkele wijze op de vingers getikt door de organisatie die dat gedrag wel acceptabel bleek te vinden, ook na protesten van Ierland. Belachelijk blijft het wel en er gaan al stemmen op om Joost, zo hij dat nog zou willen, gewoon volgende jaar naar Zwitserland te sturen. De Zwitsers hadden een bijzondere inzending daar niet van maar Joost was ver gekomen en was zeker, na de tele-voting, in de top 3 geëindigd. Maar we zullen het nooit weten. Het algehele gevoel op Twitter was dat op de een of andere manier het Midden Oostelijke land moest winnen en welke krachten daarachter spelen is onduidelijk, als het al waar is. We gaan afwachten hoe dit gaat aflopen maar dit zal zeker een vervolg krijgen. Met dit festival in Malmö staat de EBU zelf onder verdenking en of ze dat zo snel te boven komen is nog maar de vraag, het was in ieder geval een bijzonder festival waarin Nederland weer eens geschiedenis schreef, eerste land ooit uitgesloten tijdens het festival. Zijn er ook nog andere belangrijke dingen? Zeker wel want er schijnt een nieuw rechts kabinet aan te komen, alle signalen wijzen erop dat in de aankomende week er witte rook zal zijn. We kijken met vrezen uit naar een volgende kabinet onder dit gesternte en als het er komt durf ik de stelling wel aan dat het kabinet geen jaar zal zitten alvorens er weer nieuwe verkiezingen komen.

Met gezwinde spoed

Schreef ik in het laatste Blog dat we gingen afwachten of er qua woning iets op ons pad kwam was dat waarschijnlijk die understatement van het jaar want daags na het schrijven kregen we bevestiging dat we eerste stonden in de rij voor een hele geschikte woning. Dat kwam wel razendsnel en we moesten ook snel beslissen nadat we de woning hadden bezichtigd. Nu deden de foto’s waarin we tot nu toe de woning kenden geen recht aan de werkelijke grootte en staat van de woning. Het was meer en veel beter dan verwacht en u begrijpt geaccepteerd die woning en dat betekent verhuizen. We wonen nu bijna 35 jaren in dit huis en dan hoef ik u niet te vertellen wat er allemaal los komt van spullen die niet mee moeten verhuizen. Die moeten verkocht of weg gebracht naar de 2e hands zaak of in het uiterste geval naar het recycleplein in Zutphen. Er staat ons nog een hoop werk te wachten en dat zal reden zijn dat ik de komende tijd wat minder op dit medium te vinden ben. Zodra de tijd het weer toelaat schrijf ik het allemaal weer van me af.

Koningsdag 2024

En dan is het zomaar 27 april, de dag dat onze Koning jarig is en zijn verjaardag viert. Het is, ondanks de voorspellingen, best wel een mooie dag geworden. We zijn er even op uit geweest, nodig om het overvolle brein een beetje leeg te maken. Genoeg om over te piekeren nadat ik u een van de vorige keren liet weten dat wij gingen voor een keurmerk kleiner wonen is dat keurmerk in de tussentijd toegekend. Het blijft toch wel een Paarse Krokodil, en in ieder geval is het een flinke omweg. Maar wel een heel goed gesprek gehad en daags erna kregen we te horen dat we het keurmerk kregen en dat ging dan weer verrassend snel. Nu is het afwachten wat er in de aanbieding komt de kome
nde tijd en of de beloofde voorrang werkelijkheid wordt. We beginnen langzaam toch maar weer met opruimen nadat in het afgelopen jaar het andere Klinkertje al hard heeft gewerkt om de zolder op orde te krijgen is het daarna even stil komen te liggen en daaraan is uw schrijver voor een groot deel schuldig. Nadat ik in december Covid heb gehad kom ik maar niet op gang. We hebben wel weer een start gemaakt maar daarop kreeg ik weer een forse longinfectie en dus is het wachten op een goed moment waarop het weer gaat lukken. Nu nog even niet denk ik dan en ik weet dat er vanzelf weer een moment komt waarop het lijf denkt; nu weer gaan, voorzichtig opbouwen. 

Het gaat ongeveer net zo langzaam als de formatie. Hoewel ik wel steeds gedacht heb dat er een kabinet zou komen met de formerende partijen heb ik steeds meer de indruk dat iemand er eigenlijk geen zin in heeft. Wacht tot hij de anderen de schuld kan geven van het klappen en dan hoopt op nieuwe verkiezingen. Of dat succesvol zal zijn is maar de vraag hoewel de peilingen van de Hond hem in een winnaarspositie drukken.

Deze week was het commentaar van een columnist dat de Hond net zolang door peilt tot Wilders, want daar gaat het natuurlijk om, een meerderheid heeft. Dat is ook een reden waarom hij zo hoog in de peilingen staat, mensen willen graag bij de winnaar horen en die wordt vooralsnog omhoog gepeild door de Hond. Het gaat allang niet meer over de beloften van voor de verkiezingen die hij in de formatie maar niet voor elkaar krijgt eenvoudig omdat we door verdragen en wetten ( gelukkig maar) gebonden zijn. Dat zint Wilders totaal niet en daarom wil hij eigenlijk uit die formatie stappen, speculeer ik er maar lekker op los. Zeker nadat hoogleraar de Haas ( Hein de Haas is een Nederlandse socioloog en migratie-expert uitleg kwam geven. Hij is als hoogleraar sociologie verbonden aan de Universiteit van Amsterdam en als bijzonder hoogleraar migratie en ontwikkeling aan de Universiteit Maastricht, Wikipedia ) uitleg heeft gegeven, aan tafel bij de formatie. Uitleg over migratie waarbij hij stellig beweerde, en bewees, dat de zogenaamde asielcrisis een managementcrisis is bij de overheid na achtereenvolgende staatssecretarissen van VVD huize die er een puinhoop ( bewust dan wel onbewust) van hebben gemaakt. Het is de dag dat het humeur van die andere Geert tot een dieptepunt daalde en hij van de formatietafel liep,  zijn humeur in de ijskast vermoedelijk. En hoe het verder zal gaan, geen idee want de Kamer is met reces en de informateurs hebben nog even de tijd een eindrapport te schrijven, tot die tijd stilte vermoed ik. En ongetwijfeld; wordt vervolgd

Auto's

Het is inmiddels 7 jaar en vier maanden geleden dat we een slecht bericht van onze man die op onze auto let. Een jaar verlenging zat er niet meer in ten, ten zij we heel veel geld ertegen aan zouden smijten, en dan nog was hij niet zeker hoelang de auto mee zou gaan. Dat betekende voor ons afscheid nemen van een hele fijne auto, weliswaar ook met zijn nukken maar toch. Een, voor ons doen, hele luxe wagen, een turbodiesel met intercooler, 140 pk, cruisecontrol en lekker ruim zittend. Op een gegeven moment heb ik nog met onze man geappt: kun je van een auto houden. Zijn antwoord was duidelijk; jazeker kun je van een auto houden en dezer dagen kocht hij een auto terug waarvan hij veel hield. Deze wordt helemaal gerestaureerd en de motor gaat op de bok en wordt geheel gereviseerd. Dat is houden van, daarnaast moet je de skills en mogelijkheden hebben geef ik gelijk aan u toe. 

Een andere auto moest er dus komen maar niet te duur, benzine en hoogzitten/ makkelijke instap en ook weer niet te klein, dat waren ongeveer de eisen aan een volgende auto. Die is er ook gekomen maar heeft nooit zo voldaan als onze hele luxe auto. Intussen, zoveel jaar verder, hebben we er 200000 km op zitten en de auto zelf inmiddels 348000 km. En je kan merken dat ie oud wordt, meer moet zwoegen, moeite heeft om zijn snelheid te vinden en soms lijkt de koppeling te slippen. Kan je dat de auto kwalijk nemen, nou nee, dat zeker niet maar je moet wel steeds meer gevoel bij de auto krijgen om 'm te rijden.

Hij moet nog heel even mee en dan gaan we omzien naar een andere auto en nemen we afscheid van deze. Is dat erg? Nou voor mij niet zo, vooral de portemonnee moet pijn lijden. Deze auto is meer een vervoermiddel welke zijn werk goed heeft gedaan maar ik hou niet van deze auto zoals ik van de andere gehouden heb. En waar gaan we naar kijken? In ieder geval een hoogzitter/ makkelijke instapper, benzine hoewel een hybrid ook fijn zou zijn en graag weer cruisecontrol. Dat is waarom ik van deze auto graag afscheid neem, 200000 km met de voet op het gaspedaal om te rijden. Dat is een stuk inspannender rijden dan met cruisecontrol kan ik u verzekeren. Een diesel zal het helaas niet meer worden vrees ik want dat rijdt ik echt het allerliefste, maar met alle milieuvoorschriften zal het er wel niet van komen, jammer. 

Paarse krokodil

Een wonderlijk weekje, deze week. Eigenlijk “nichts neues im Osten” en toch veel gezien en

gedaan. Zo werd ik deze week door een hele goeie en fijne bekende opgehaald om ergens te gaan lunchen. Hij had bedacht dat een chauffeurscafé niet ver van huis een goede gelegenheid zou zijn. En dat is het ook, ondanks dat het redelijk bezet was een vlotte bediening en fijne prijzen. Het belangrijkste was natuurlijk het gesprek wat we hadden. Een gesprek waar we van hier en nu naar vroeger schieten, nostalgisch en gewoon fijn. Hij heeft fysiek zijn hele leven al problemen, met name de mobiliteit en nu eist dat min of meer zijn tol. Dus veel ziekenhuis en vooral veel pijn waar hij zich doorheen slaat, met veel bewondering van mijn kant. Na het eten nog even naar Apeldoorn om de zijn auto te laten wassen. Voor mij een nieuwe ervaring want de auto ging op een soort van lopende band die de auto als het ware door de wasstraat sleept, aparte ervaring. En Maar wel lekker schoon, dat wel. 

En was er dan niets waar uw schrijver zich deze week aan geërgerd heeft. Nou best wel maar ik zal u deze week niet vermoeien met een tirade over politiek, onnodig. Wel wil ik u verrassen met een pluim die ik wil uitdelen en een waarvan ik nooit had gedacht deze nog een uit te delen. De pluim van de week gaat naar het kabinet Rutte 4 die gisteren bekend maakte een miljard euro te besteden aan de oorlog in Oekraïne, dit jaar en volgend jaar 3 miljard.

Alle formerende partijen werden en daarmee de informateurs en ook Wilders zeer onaangenaam verrast. Ze hadden graag op de hoogte willen worden gebracht van dit besluit. Lachen vindt ik deze “ streek” van Rutte want de onderhandelaar namens zijn partij zit aan de formatietafel en heeft niets laten weten. Goed voor het vertrouwen aan de formatietafel waar het toch al heel stroef gaat, zo lijkt het deze week. Mij is geleerd dat vertrouwen te voet komt en te paard gaat en zo zal het ook daar zijn. In mijn omgeving is wel de opinie dat Wilders vooral aan het roer moet komen, een kabinet moet vormen. Niet omdat het hem zo gegund wordt maar het lijkt het de enige manier om hem van zijn voetstuk te laten vallen. Jammer wel dat ze hebben afgesproken aan diezelfde tafel dat de onderhandelaars in de Kamer gaan zitten. Jammer want Wilders als premier heeft een veel groter afbreukrisico dan wanneer hij zijn commentaar op een eventueel kabinet vanuit het pluche van de Kamer kan leveren. 

Als laatste nog een uit de categorie Paarse Krokodil; het andere Klinkertje en uw schrijver hebben zich een paar jaar geleden als profylaxe ingeschreven in het register van woningzoekenden. Nu en dan komt er wel iets voorbij waar we op reageren maar heel vaak eindigen we in de achterhoede van de rekwestranten. Wij waren in de veronderstelling dat we in aanmerking zouden komen voor iets dat ze benoemen als “ voorrang kleiner wonen”. Het leek logischerwijs toch geen verdere uitleg dat we iets kleiner willen wonen en dat we een grote eengezinswoning met drie, zo u wil vier slaapkamers achter laten. We houden best van ons eigen huis en dus geen grote haast om onze hut te verlaten maar toch. Het viel me op dat steeds meer aangeboden woningen/appartementen werden en worden aangeboden met de al eerder vertelde “ voorrang kleiner wonen” dus voor de zekerheid er maar eens een mailtje aan gewaagd naar onze woningcorporatie waar we verder best heel tevreden over zijn. Nu blijkt “voorrang kleiner wonen” een soort van keurmerk te zijn en zoals u weet een keurmerk krijg je niet zomaar. Daar moet je iets voor doen en dan volgt er een hele procedure zoals de

medewerkster van de woningcoöperatie terug mailde. Het begint met het bellen van een verhuiscoach bij de provincie Gelderland, en dan volgt een gesprek met de coach om te kijken of het wel okay is dat je het keurmerk krijgt. De reden is dat de provincie geld steekt in het project verhuiscoach want je komt misschien in aanmerking voor 2000 euro verhuissubsidie en die betaald de provincie. En u weet dat wie betaald bepaalt en vandaar dat de woningcorporatie er geen bemoeienis mee heeft. Simpeler zielen als mijzelf denken, even mailen of bellen met de woningcorporatie maar zo simpel ligt het allemaal niet hoor, waarvan akte. 

Brummen

Na de Pasen, en alweer geen fraai weer, zet ik mezelf voor de computer en kijk als eerste naar de krant van vandaag. In de Stentor van vandaag, op de regiopagina Brummen een artikel over de houdbaarheid van de gemeente Brummen. Dat er een onderzoek komt naar de toekomst van de gemeente is goedgekeurd door de gemeenteraad en er komen drie mensen in het artikel aan het woord die daarover hun mening spuien. Eerst toch maar even het deel wat de betreffende journalist geschreven heeft; Brummen heeft moeite zijn vacatures in te vullen zo schrijft hij. Als hij nu even gekeken had op de site Werken in Gelderland had hij kunnen zien dat er in gemeenteland in deze provincie momenteel 240 vacatures open staan en 52 keer gevraagd wordt om inhuur. Zo uniek is Brummen daar niet in het lastig opvullen van vacatures, ze zouden misschien creatiever kunnen zijn in hun vacature stelling, of daar eens een gespecialiseerd bureau naar laten kijken. Dat geldt ook voor zijn verhaaltje over de gemeentelijke financiën in 2026 en 2027. Gemeenten en de VNG spreken over het ravijn jaar 2026 waar de landelijke overheid al heeft laten weten dat het gemeentelijk accres (uitkering uit het gemeentefonds) een forse daling gaat inzetten, ook niet uniek voor Brummen. Hij had zich beter moeten inlezen over dit onderwerp en eens gaan lezen op de site van https://www.coelo.nl/index.php dan was de verslaggever iets wijzer geweest toen hij dit artikel samenstelde. Als oud bestuurder van deze gemeente probeer ik me zoveel mogelijk afzijdig te houden van deze discussie die niet bepaald nieuw is maar dan moet de discussie wel eerlijk verlopen. Zo is de kop; ” Kan het kleine Brummen etc” waar je moet bedenken dat het kleine Brummen van de 342 Nederlandse gemeente er altijd nog 75 kleiner in inwonersaantallen weet dan Brummen (CBS 2024). Dat wordt dan niet gemeld of ergens in het artikel vermeld. Dat noem ik stemming makend verslaggever van de Stentor, geen objectieve berichtgeving, wat je ook van de Stentor mag verwachten, vandaar toch maar deze blog geschreven met feiten, feiten en feiten.

Dan toch even naar de drie mensen die zijn geïnterviewd waarvan er een ruiterlijk toegeeft te weinig nog van de materie te kennen, ziet wel een aantal dingen niet gebeuren maar kan er nog weinig dan algemene duiding aan geven. Dat is duidelijk. 

Een ander is voorzitter van de Dorpsraad Brummen en geeft een paar nuances aan het beeld als zou Brummen niet zelfstandig kunnen blijven. Wel zijn er problemen met het ambtenarenapparaat en met name het verloop. Hij doet een zinnige suggestie daarvoor zoals verdere samenwerking zoeken met de gemeente Voorst op bepaalde aspecten. Tot slot wordt opgevoerd een oud raadslid van de gemeente Brummen die verschillende partijen heeft gediend zoals de VVD en Lokaal Belang Brummen. Bij hem komt blijkbaar de uitspraak ” de geest is uit de fles” vandaan met een goed gevoel voor de onderbuik van inwoners. Ambtenaren verlaten het zinkende schip en Brummen is al jarenlang financieel zwak is een volgende constatering. Dat hij als oud VVDer schaalvergroting voorstaat is niet verwonderlijk maar dat dit alleen onderbouwd wordt met onderbuikgevoelens is twijfelachtig. Bovendien was Douma jarenlang, 12 jaar dus, medeverantwoordelijk voor de financiële huishouding van de gemeente. Het geeft, wat mij betreft, dan ook geen pas dit nu als argument te gebruiken, zie ook eerder in deze blog waarin e.e.a. wordt verklaard. Dan de oplossing waar hij mee komt; Brummen naar Zutphen en Eerbeek naar Apeldoorn. Daar zal Brummen dan nog van opkijken want als sinds het begin van dit millennium is het oog van de gemeente Zutphen gericht op de overkant van de IJssel om te kunnen uitbreiden. Zij zullen dit aangrijpen om Zutphen, vanuit de Hoven, uit te breiden richting de N345 en waarschijnlijk daarover heen richting de WIndheuvelstraat. Voor Eerbeek geldt dat het voor de gemeente Apeldoorn een nieuwe loot aan het strengetje Beekbergen en Loenen. Eerbeek hangt er net zo bij aan als het gevoel in Loenen is waar het de gemeente Apeldoorn betreft. Dat de ideaal oplossing van Douma ( Rheden, Voorst en Brummen samenvoegen) een beter alternatief is dan splitsing van de gemeente is voor mij helder. Van hem had ik op zijn minst verwacht dat hij, als voormalig lokaal belang vertegenwoordiger, daarvoor zou pleiten. Voorlopig een ambtenarenpact sluiten is ook een alternatief zodat politiek en bestuurlijk gezien de gemeente vanuit Brummen geregeerd kan worden, dat is minder desastreus voor de democratische betrokkenheid van burgers bij hun gemeente.

Pasen 2024

Het is Pasen 2024, we zijn inmiddels al aanbeland bij de 2e Paasdag en bovendien net de wisseling van winter- naar zomertijd achter de rug. Het weer was weer eens niet om over naar huis te schrijven hoewel de 1e Paasdag nog best wel redelijk verliep. Nu, 2e Paasdag zitten we thuis ook vanwege het weer. Het regent heel licht en het schijnt ergens na de middag te stoppen. Het weer is de laatste tijd nogal onvoorspelbaar en eigenlijk kan je op de dag zelf bepalen of je wat gaat doen, als je buiten moet zijn. Door de klimaatveranderingen lijkt het alsof de computerberekeningen moeite hebben om de veranderingen bij te houden. En dat is waar apps en weervrouwen en mannen hun verwachting op baseren, puur speculatie wat ik hier beweer maar het voelt wel zo. We hebben inmiddels de neiging om ons zo min mogelijk van de weersverwachtingen aan te trekken en in actie te komen als we zelf denken dat het kan, en dat is misschien ook wel zo wijs. 

Gisteren waren we nog in onze achtertuin ( de zuidelijke Veluwezoom ) en daar was het wel erg druk. Wij bezoeken dat gebied al veel en veel langer maar sinds de Coronaperiode is de belangstelling voor de natuur wel erg toegenomen. Zo ook gisteren waar het een komen en gaan was op de parkeerplaats inclusief de toegenomen aantallen begeleide excursies waar direct met een man of twintig een natuurgebied wordt betreden. De druk, zo constateert ook Staatsbosbeheer en Natuurmonumenten begint onaanvaardbaar toe te nemen en daar moet wat aan gebeuren. Nu kan je dat op redelijk korte termijn op ruwweg twee manieren doen en dat is via het heffen van entree en de andere manier is door de natuur uit te breiden met een

significant aantal hectaren, bos aan te planten etc. Dat lijkt contradictioneel met het stemgedrag van de Nederlanders die met de laatste verkiezingen gestemd hebben voor partijen die zeker niet voor uitbreiding van natuurgebieden zijn maar is dat de kiezer te verwijten. Vaak, en steeds meer, wordt gekozen op de emotie van het moment, zo leek Omtzigt een nieuwe Messias en blijkt dat in de onderhandelingen niet te zijn, geen voorstander van uitbreiding natuurgebieden, wel behoud. Daar schieten we niet veel mee op gezien de eerder beschreven druk op de bestaande natuurgebieden. De kleinste club in de onderhandeling heeft in haar programma een aantal zaken laten optekenen; dat wetenschappelijk onderzoek niet of slecht wordt uitgevoerd, dat de Oostvaardersplassen wel kunnen worden opgedoekt en dat geeft ruimte voor 100000 woningen en als laatste dat jagen gebruikt moet worden voor beheer van sommige soorten, en u weet wel welke. Daar hebben we dus niets van te verwachten. De 1 mans partij die de grootste is geworden in Nederland heeft het woord natuur twee maal in haar verkiezingsprogramma staan en dan in relatie tot boeren en stikstof ( een verzonnen problematiek, aldus deze partij), ze zijn wel tegen stropen en plezierjacht. Nieuwe natuurgebieden komen er niet in voor. En als laatste de VVD die veel over natuur schrijft in haar programma maar ook natuur wil ontwikkelen in woonwijken (?) , natuur en economie wil verbinden, de Natura 2000 gebieden voor discussie met Brussel wil bespreken en agrarisch natuur ziet als oplossing. Wel veel beschreven maar weinig concreet. Kunnen we de kiezer het kwalijk nemen dat ze hebben gestemd op partijen die het met de natuur niet erg serieus nemen? Het is wel een ondoorzichtige materie en wie van de kiezers leest die partijprogramma's door.
Het zullen er niet heel veel zijn, er zijn andere zaken momenteel blijkbaar belangrijker, tot de kiezer ook aanloopt tegen de druk op natuurgebieden en dan zien of ze er consequenties uit willen trekken, we wachten af.

Als samenvatting van deze opsomming; het geeft weinig hoop op nieuwe natuurgebieden en daarmee hoop op vermindering van toeristische en lokale druk op natuurgebieden. Laten we hopen dat ook deze Paasdagen en haar drukte in de natuurgebieden aan de politiek duidelijk heeft gemaakt dat niet minder, maar meer meer meer natuurgebied zeer gewenst is.