Zaterdagavond

Onze zaterdagavonden zijn een heel verschil bij vroeger. De beleving van de zaterdagavond is onderhevig aan inflatie. Zonder erg melancholisch te worden bestond een zaterdag vroeger uit andere bestanddelen dan de huidige. Soms leuk maar soms ook helemaal niet. Op zaterdag in mijn eerste twee jaar Mavo nog naar school tot half een, daarna nog sporten en andere dingen doen. Dat had ermee te maken of we thuis of uit moesten spelen. Nadat het school gaan op zaterdag was afgelopen werd het niet veel anders alleen konden we op zaterdagmorgen een beetje uitslapen. Daarna in de zomer gras knippen en soms ook de auto wassen. Dan naar sport, meestal was dat korfbal en vervolgens weer naar huis. Eten en dan douchen om vervolgens net voor de Sportschau op de ARD klaar te zijn met de avondmaaltijd die toen altijd brood was want warm eten deden we tussen de middag. Die gewoonte is nog lang volgehouden omdat er gewerkt werd in Eerbeek en er dus tussen de middag genoeg tijd was om te eten. En zo ging dat in die tijd, werd er door vrouw en kinderen afgewassen. Om 12.45 werd weer ingeklokt en om 13.30u waren wij weer op school. Later veranderde dat uiteraard maar niet het eten, douchen en Sportschau kijken op de zaterdagavond. Het voetbal in Duitsland volgende we op de voet en waar dat nou goed voor was? Het was een andere tijd waarin we 5 zenders hadden( in het westen maar 2!) en we veel naar Duitsland keken. Een mooi gevolg hiervan was dat we, en in ieder geval ik, voldoende Duitse taal had opgepikt om snel te kunnen wennen aan de Duitse taal, eerst op vakantie en vervolgens ook tijdens het wat langduriger verblijf in een deels Duitstalig land. Nu hebben we zo'n honderd tv zenders en weten we eigenlijk niet wat we kijken moeten. Dat is ook wat ik vaak hoor tijdens de late diensten op het werk; er is niets meer op TV. Niks an, en de Duitser (!) heeft ook bijna ook niets meer zoals vroeger. Vooral bedoelen ze de muziekprogramma's waar mijn vader en moeder ook zo dol op waren. Jammer maar het is de tijd en als ik melancholisch genoeg was zou ik hier een filmpje van Wim Sonneveld zetten met Het Dorp. Dat doe ik niet; het zijn andere tijden, zoveel is duidelijk. De TV gaat ook individualiseren en we kijken niet naar programma's als ze worden uitgezonden maar als we er zin in hebben. Dat zal de nieuwe cultuur wel worden, alleen en vooral doen waar je zelf zin in hebt. Begin bijna een ouwe brombeer te worden, ik treedt toe tot een nieuw trio; Statler, Waldorf en van Klinken, de mopperaars van de Muppetshow.