Rustig aan

Het is wat rustig aan het Blogfront. Gebeurd er nog wel eens iets in het leven van uw schrijver? Nou meestal gebeurd er genoeg maar is het iets om over te schrijven, met andere woorden is het voor de lezer interessant genoeg of is het paginavulling. Om dat te onderzoeken ben ik de laatste tijd wat Blogsites aan het bekijken en realiseer ik me dat, in vergelijking met anderen, mijn Blogs vaak wat aan de lange kant zijn. Er zijn er ook heel veel die ik gewoon niet interessant vind. Na tien zinnen weet ik het wel, niet leuk, oppervlakkig enzovoort.
Voor mezelf ben ik dus aan het nadenken wat ik moet met die Blogs. Is het nu zo interessant om van mij te horen wat ik vind van het vluchtelingenprobleem in Europa en wat ik vind van de wijze waarop Nederland daar mee omgaat? Moet ik daar de nodige Blogs aan wijden of is het leuker om te lezen over mijn werk. De wijkverpleging waar zo ongeveer alles weer op zijn kop staat omdat de zorgverzekeraars ( die 8 miljard teveel in kas hebben!, niet in 8 miljard in kas maar teveel in kas!!) waardoor er werk wordt gedaan wat niet betaald wordt en in de budgetsamenleving mensen geen zorg gaan krijgen omdat er geen budget is. Leg het maar eens uit en wat mij mening hierover is hoef ik u niet te vertellen, daarover hoef ik geen Blog te schrijven. Waarover dan wel? Dat de tuin door het andere Klinkertje een metamorfose is gegeven. Volière weg na het verscheiden en naar de eeuwige jachtvelden verhuisde Stompie en  de vijver gedempt omdat de laatste vissen door de veelvuldig aanwezige katten ( zo denken wij) eveneens naar de vissenhemel zijn verhuisd. Daarbij lopen onze kleinkinderen met teveel interesse richting vijver. Dus ook weg en dat schrijf je snel even op maar een tijd dat het kost. Zien dat we aan nieuwe klinkertjes kwamen, kopen, ophalen, transplanteren met oude klinkertjes zodat het lijkt dat de klinkertjes zo horen te liggen. Zand aanslepen, , na het leggen zand vegen en ga zo maar door. Nu moet ik eerlijk bekennen dat het andere Klinkertje dan veel volhardender is dan ik ben. Die is verantwoordelijk voor 90% van al het werk wat u in onze achtertuin. Heel fijne bijkomstigheid is dat al deze noeste arbeid tot gevolg heeft dat we de aanwassende familie beter kunnen huisvesten in onze, van afmetingen, bescheiden achtertuin. Het gaat volgende jaar vast veel beter met het barbecueën als we ook nog een mooie tuintafel van flinke afmeting weten te scoren. We gaan vast de uitverkoop in de gaten houden want zo tegen deze tijd moeten bij gewone mensen het tuinmeubilair of in de opslag of eruit; richting stort of tweedehands verkoop. Als we dan iets moois tegenkomen dan gaan we ervoor. Deze week hebben we vakantie en dus kon het weleens zo zijn dat ergens in het achterhoofd dat iets is waar we ons nog mee gaan bezig houden.

Nou, was het interessant genoeg voor u? Volgende keer zal ik het weer serieus aanpakken want naast alle ellende in deze wereld moeten we nu en dan ook maar genieten van wat we hebben. Dat doen wij, Nederlanders, veel te weinig, genieten van hoe goed we het eigenlijk wel niet hebben in vergelijking met heel, heel veel anderen.