Zittende in de hal van dit grote ziekenhuis verbaas je jezelf
over alle types en typetjes die je hier ziet. Alle soorten en maten komen
langs, gezichtsuitdrukkingen die ik probeer te interpreteren. Hele
levensverhalen zie ik aan me voorbij trekken. Beschreven gezichten, gegroefde gezichten, gezichten spreken soms meer dan woorden.
Ik ken hier niemand, het zijn
allemaal vreemden.Geen toevallige
bekende ook, wel look–a-likes.
Soms en dan vooral van zichzelf, dat is in een stad als Arnhem een
veelvoorkomend verschijnsel. Voor een echte vetkuif hoef je hier niet lang te
wachten terwijl ik toch ook nog twee Mathilde Willink's scoor.
Het onmiskenbare
accent van de Arnhemse autochtonen hoor je hier nog frequent. Wat een stad,
wat een mensen en wat een oorspronkelijkheid.
Jawel Ernemmers,
opletten; Theo kumt trug. Ach daar loopt ie net; o nee, toch niet; wel iemand
die erop wil lijken, een look-a-like?
Ja Geert,
BeantwoordenVerwijderenOoit vroeg een vreemdeling op de Zypendaalseweg (de Ziep) mij de weg naar het Diagonessenziekenhuis.
Ik antwoordde dat dat niet in Arnhem bestond. Toen ik verder fietste bedacht ik opeens: "Verrek, het Diagonessenziekenhuis is natuurlijk het Tsjakkenes."
En dan te weten dat tegenover de ingang van dit ziekenhuis bloemenmagazijn LINDE was gevestigd!
Van het Tsjakkenes had ik nog nooit gehoord. Een vriendin van Annelies schijnt het ook zo aan te spreken. Onze oudste is er nog geboren. Bloemenmagazijn Linde zei me wel iets maar ook dat heet iets anders tegenwoordig, het bestaat ook nog. Ging er zelf overigens wel eens naar de kapper; op de kop van de van Lawick van Pabststraat.
Verwijderen