Twee weken

Het is inmiddels 2 weken geleden dat ik u achterliet met een kort bericht dat ik vooralsnog weinig tijd zou hebben om te bloggen, wat ook klopt als een bus. En hoewel we inmiddels weer in de gedeeltelijke lock down zijn belandt geeft het nog steeds niet veel tijd. Druk was ik met het scannen van foto’s en op die manier komt de hele familiegeschiedenis aan je voorbij, in ieder geval van onze familie aan beide kanten. Een uitgebreid document uit de vorige eeuw, de tij dat er nog geen digitale fotografie was en je een camera met een filmrolletje diende te kopen. Dan het rolletje vol schieten met foto’s en dan helemaal doordraaien en het rolletje uitnemen om deze vervolgens op te sturen of naar de fotograaf te brengen. Dagen later kwam het dan terug, met al of niet gewenste resultaten, die zich niet meer lieten verbeteren want de gelegenheid waar je de foto’s maakte was dan al voorbij. Het moest dan goed anders was het jammer maar helaas. Waar we nu op de camera kijken of het een goede foto is kon dat toen niet, even een lesje voor degenen die zo jong zijn dat ze dit niet kunnen herinneren. Wat een zegen die digitale camera maar wat was het soms ook leuk als je de foto’s toegestuurd kreeg of ophaalde bij de fotograaf. In je hoofd had je ongeveer wel welke foto’s erop moesten staan maar het was altijd afwachten of het resultaat net zo mooi was als in je gedachten. Dat hebben we nu niet meer. De foto’s uit de vorige eeuw gescand en digitaal gemaakt, een hele klus en ik ben nog niet klaar maar ik zit in een interbellum tussen boodschappen gedaan en dadelijk een vergadering online. Dus nu toch even tijd om u even te schrijven. Het wereldtoneel wordt voornamelijk bepaald door twee zaken; de Amerikaanse presidentsverkiezingen en de Covid pandemie die in ieder geval in Europa steeds heftiger vormen aanneemt. Wat betreft het eerste; een kat in het nauw maakt rare sprongen is het gezegde en the Donald doet er aan mee; rare sprongen. Mijn grootste bezorgdheid ligt in het feit dat hij nu al aankondigt dat hij niet zeker weet of de uitslag erkend gaat worden door hem, en daarmee de republikeinse partij. Dat is natuurlijk een ondermijning van het democratische bestel, wat in de USA al ingewikkeld is met het systeem van kiesmannen in plaats van popular vote. In de meeste westerse landen wordt gewerkt met een popular vote; wie de meeste stemmen haalt heeft gewonnen. Groot Brittannië wijkt af met

districtenstelsel en de USA heeft een systeem waarin een Amerikaanse staat een aantal stemmen toegewezen krijgt die uitgebracht worden op de kandidaat van keuze. Zo had mw Clinton de vorige verkiezingen duidelijk veel meer stemmen dan the Donald maar dat leidt niet tot een automatische keuze. Het is triest maar het is niet anders; zo is het systeem daar alleen hij begint op voorhand te zagen aan het systeem, heel gevaarlijk. Het eerste gedoe met Trump begon met de foto’s van de inauguratie waarin duidelijk veel minder mensen aanwezig waren dan jaren ervoor bij Obama. Dat kon natuurlijk niet en dus werd geargumenteerd dat de foto bewerkt waren; fake. En zo is hij deze vier jaren door gekomen; alles wat hem niet bevalt klopt niet en is fake. Alternatieve feiten is een andere manier om de waarheid te verdringen, en als je dat maar lang genoeg volhoudt begin je er als the Donald zelf in te geloven; in die leugens en verdraaiingen. Meer dan 20000 leugens heeft de Washington Post geregistreerd, ongelofelijk, al was het maar de helft of een kwart. Het andere wat ons nogal bezig houdt is de ongrijpbare Covid pandemie. Wat een treurnis is dat ook; waar de ene regering net doet of het een griepje is (Trump, Bolsonaro, toch overtuigend bewijs dat onkruid niet vergaat, maar dat terzijde) zijn de regeringen in Europa elk op eigen houtje bezig het wiel opnieuw uit te vinden. Dit zou een mooi, en succesvol, Europees project kunnen zijn maar de landen vinden zich zo onderscheidend ten opzichte van elkaar dat er geen eenheid van beleid kan worden gevonden doordat er teveel culturele verschillen zijn tussen de landen en volken. Maar beste leiders; de lijven zijn hetzelfde en hebben ook behoefte aan hetzelfde. Geen virus meer in de omgeving is wat we nodig hebben en wat ervoor gebeuren moet is overal hetzelfde; afstand houden bijvoorbeeld. Bijvoorbeeld was er vanochtend een item over Ierland waar ze zes weken in lock-down gaan, in het filmpje wat te zien dat de afstand daar twee meter is , in andere landen is het een meter en natuurlijk in Nederland is het 1,5 meter. Hoezo zou dit allemaal op dezelfde wetenschappelijke kennis gebaseerd moeten zijn, waarom zijn er dan niet dezelfde maatregelen? Het is een onbegrijpelijk wirwar van feiten en fictie, van virologen en andere wetenschappers. Het meest opvallende is wel de manier waarop we hier omgaan met de mondkapjes; nu langzaam wel maar lang hoefde dat allemaal niet. Terwijl zo ongeveer de hele wereld mondkapjes verplichtte of sterk adviseerde was Nederland een witte vlek op dat gebied, onbegrijpelijk.