Moordend

Vandaag wordt het weer heet; gisteren werd gemeld dat het wel 36 graden kon worden op bepaalde plekken, een bijna moordende hitte dus. Nu weet u wel dat ik daar niet op zit te wachten. Gisteren was het nog aangenaam weer en tot een uur of elf in de avond buiten gezeten in Rheden waar onze oudste haar verjaardag vierde. Heerlijke avond, veel gelachen en genoten en daar gaat het toch om in het leven. Genieten van elke dag al valt dat niet altijd mee. Dat hoor je mensen weleens zeggen die iets ergs hebben mee gemaakt; mijn leven is opnieuw begonnen, ik ben opnieuw geboren of dat soort uitspraken. Bijzonder is dat en voor hun is, zo verklaren ze dan, elke dag is bijzonder. Nu ben ik zeker niet degene die dat tegenspreekt maar volgens mij blijven er gewone dagen en bijzondere dagen die niets met te maken hebben met wat in een leven achter je ligt. Een heerlijke avond dus in het gezelschap van onze spruiten, onze kleine spruiten en dat was feest. En lekker dus qua weer, en dat het vandaag 30 of meer wordt is voor mij geen feest. Het lijkt wel alsof ik er steeds minder mee heb, de extremen in het weer. Vroeger vond ik het ook heerlijk als het erg koud was en minus 20 was een feestje, plus dertig ook geen probleem. Nu begint dat toch anders te worden en zitten we meestal binnen als de temperatuur boven de dertig stijgt, of in de auto met de airco aan. Nog meer bewondering dus voor alle sporters die, zoals de wielrenners in Italië, ook tekens met dit soort hoge temperaturen hun prestatie leveren. En dat is natuurlijk wel fijn dat het hier ook zo heet is want ik kan zonder schroom of schaamte de televisie aanzetten en lekker kijk naar de prestaties van Mollema, Kruiswijk en Dumoulin. Dan is er vanmiddag ook nog de kwalificatie in Monaco voor de F1. Beetje minder punt is dat ik morgenochtend en morgenavond moet werken. Niet dat ik een hekel aan werken heb maar in deze hitte doe ik het liever rustig aan dus we zullen zien hoe we erdoor komen. Met veel drinken en rustpauzes waar dat kan denk ik zo. Dat is morgen, eerst door de dag van vandaag heen zien te komen.

Steve

Er wordt in de pers gemeld dat hij niet meer is, dood gevonden in zijn studio in het Olympisch centrum in Lake Placid. Steve Holcomb is zijn naam. Waarschijnlijk zegt het u weinig want hij komt voort uit een sport die hier maar incidenteel op televisie is. In tegenstelling tot nog een paar andere rare mensen zoals ik zelf kijkt de Nederlander alleen graag naar sporten waarin we succesvol zijn en die mondiaal iets betekenen. Dat was de sport die Steve beoefende niet maar ik hou wel van die sport, snelheid samen met durf en techniek. En of deze sport nu Skeleton, rodelen of Bobsleeën heet, ik kijk er heel graag naar als mensen heel gedurfd een ijskanaal naar beneden gaan met een enorme snelheid die soms oploopt tot ruim over de 140 km/h. Met gevaar voor eigen leven want nu en dan gaan er letterlijk mensen naar de eeuwige jachtvelden. Er zijn in de laatste twintig jaar meer mensen op de mondiale bobslee-banen van ons heen gegaan dan op de circuits van de Formule 1. Niet dat het iets is om trots op te zijn maar het geeft het gevaar van deze sport(en) aan. Hij was er meester in, Steve; in het gaan met de twee- en de viermans-bobslee. Een bijzondere man die voor mij in de categorie anti-helden past. Iemand die er niet uitziet als een bobslee-piloot ( ja, zo heten ze) maar meer een Michelin-mannetje met mijn figuur en u weet dat die er weinig sportief uitziet. Deze sporten volg ik, net als duizenden Nederlanders op televisie bij onze buren afwisselend op de ARD en het weekend erop heeft het ZDF de rechten op de Sportschau met alle wintersport. Naast de mondiale ijskanalen probeer ik dan ook nog de Super G's en de afdalingen, als het maar snel is, te volgen via de eerder genoemde zenders. Het enige is dan dat je het commentaar erbij moet nemen en dat is, net als Nederland, nogal chauvinistisch van aard wat ik ze niet kwalijk neem maar soms wel hinderlijk is. Steve is dus niet meer en dat is een verlies voor de "Bobgemeinde" weet mijn Duitse lijfblad, de Faz, ( http://www.faz.net/aktuell/sport/wintersport/bob-olympiasieger-steven-holcomb-mit-37-tot-aufgefunden-15004071.html) te meldden en dat ben ik met het blad eens. Steve Holcomb was een bijzondere man die enorme prestaties heeft weten te bereiken, met of ondanks zijn lijf, daar ben ik niet uit. Maar wel een antiheld in de categorie sport zoals je had met Ivan Lendl; antiheld wat mij betreft maar erg goed in zijn sport. In de muziek vind ik momenteel Ed Sheeran een antiheld; hij is niet een afbeelding van een Griekse God maar zijn muziek maakt een hoop goed. Steve Holcomb is 37 geworden en was een man die al langere tijd leed aan depressies, voor mij was hij in de bobsport dan wel een antiheld maar vooral een super Bobber. RIP Steve

Mooie Dag

We zijn vandaag de hort op geweest, vroeger noemde ik dat wel in het autootje maar de auto is verandert en ook de bestemmingen zijn gewijzigd. Waar de diesel, zo leek het, wel oneindig veel kilometers kon maken is dat met een benzineauto toch net weer anders. Dat verandert mijn gedrag in ieder geval en leidde er ook toe dat we vandaag ergens naar toe gereden zijn en daar ongeveer de dag hebben doorgebracht. Op een prachtige plek aan de kust van de voormalige Zuiderzee wat vooral te merken is aan de constante wind, aan het water dus. Dat was op zich lekker want vandaag zo ongeveer 20 graden en dan een windje is wel lekker eigenlijk. Alleen onze Ülli had het alweer bijna warm en ook omdat het andere Klinkertje nu en dan even weg liep van de plek maakt dat hij soms wat onrustig werd. "De opdracht" van vandaag was het spotten van de Blauwborst, een prachtig vogeltje en ondanks de heerlijke omstandigheden niet gezien wat eigenlijk, als je het al zo wil stellen, het enige minpuntje van de dag is. Er is van alles gespot en het andere Klinkertje heeft een prachtige foto van een Rietzanger gemaakt, in beide opzichten een plaatje ( mooie vogel en mooie foto) Zelf heb ik heerlijk gezeten op een dijk met uitzicht op het water waar behalve vogels ook nog vogels van een ander soort te zien waren. In de richting van de polder is een vaargeul. Daar was een drukte van belang met boten ( motorboten, zeiljachten, etc, ook wel "de vloot van zwart geld") en ook beroepsvaart, de hele dag ging het eigenlijk door. Aan de andere kant van de dijk is een polder die bijna geheel van Staatsbosbeheer is en wat een waar paradijs voor allerlei weide- en watervogels is. Door die polder loopt een smalle weg die voert naar onze bestemming. Het is een dynamisch punt om te zitten, ook weer niet zo gek ver van huis en met het lekkere weer van vandaag hebben we een schitterende dag gehad.