Hollanditis 2.0

Hollanditis was een bekende ziekte in de jaren tachtig en duidde op een soort Nederlandse halsstarrigheid richting kernenergie en kernwapens. Internationaal werd Hollanditis een begrip en is dus vrij vertaald een Hollandse ziekte. Het woord werd later voor allerlei andere dingen gebruikt en ga ik deze, op zich positieve betekenis, een nieuwe betekenis geven. Hollanditis is een ziekte onder teamsporters die, zodra ze de focus hebben verloren op hun oorspronkelijke doel ( bijvoorbeeld een gouden medaille) niet meer op een nieuw, ander en misschien minder begerenswaardig doel, kunnen concentreren. Zo zijn de dames volleyballers, de handbalsters en de hockey heren als vierde geëindigd en hebben dus de kleine finale om het brons allemaal glansrijk verloren. Soms wordt zelfs beweerd dat men tevreden kan zijn met de vierde plaats, zo komen we niet verder natuurlijk. Een tijdje dacht ik ervan verlost te zijn nadat het Nederlands elftal in Brazilië (!!!)  tijdens het WK, na de verloren halve finale toch kans zagen om derde te worden. Omdat die heren het wilden want op dat niveau speelt er geen kwestie meer van kunnen maar willen. Willen zit in je hoofd en is een proces wat door de respectievelijke coaches tijdens deze Olympische Spelen geïnitieerd  had moeten worden. Het is jammer dat bijna alle Nederlandse teamsporters hun doel niet hebben bereikt. Erger is dat nadat ze hun doel niet hebben bereikt ze de kop hebben laten hangen en naar huis gaan met niets in plaats van met een bronzen medaille die ook mondiaal respect afdwingt. Dat, dames en heren, wilde ik nog even kwijt aan u, het is een gebrek aan mentale kwaliteit dat dit telkens weer gebeurd; het is een bijna niet uit te roeien ziekte; Hollanditis 2.0

Net niet

"Net niet" is het commentaar van de presentator op deze dag van de Olympische Spelen die bijna ten einde lopen. Dit weekend nog en dan is het gebeurd. Net niet was het commentaar vanwege de net niet medailles of net niet in de finale. Nog wel kans op een medaille maar geen gouden medaille meer voor volleybal, handbal en geen brons voor de hockey heren. En Churandy eindigde voor de derde keer op rij in de finale van de 200 meter en werd vijfde op 1/1oo ste van de derde plaats.  Is het dan zo'n trieste balans voor Nederland? Helemaal niet en zeker niet als we het enorme verwachtingspatroon los zouden laten die meestal door de pers en daarmee door Nederland gecreëerd wordt. Alsof we wel even ergens goud gaan ophalen in de mondiale sportwereld zo was het commentaar van een van de begeleidende oud topsporters. En terecht denk ik wees hij erop dat het mondiale aspect snel vergeten wordt als Nederland het beter dan gemiddeld doet. Bij het hockey winnen ploegen die niet in de top 6 staan om maar eens een voorbeeld te geven en om het maar eens wat Nederlandser en daarmee begrijpelijker te houden; bij het schaatsen halen we ook de medailles niet zomaar meer op. Dat speelveld is veel groter geworden en steeds meer landen kunnen goed mee of hebben zelf de topsporters in huis. Het zijn me altijd wel van die weken waarin de tv de hele dag aan staat en er bijna 24 uur per dag sport wordt uitgezonden. Het leidt af hetgeen een goed middel is om de realiteit even uit het oog te verliezen zo wisten de Romeinen al. Die afleiding kwam ook deels door wat er naast de sport gebeurde zoals met Yuri en nu weer met een paar zwemmers uit Amerika. Eerst een tankstation mollen en vervolgens zeggen dat je overvallen bent. Dat zijn nu de mensen waarop Hendriks, chef de mission, duidt wanneer hij aangeeft dat verliezende sporters naar huis terug worden getransporteerd. Toch ben ik het met die gedachte niet eens want natuurlijk zijn de Olympische Spelen topsport en moeten de topsporters gelegenheid hebben zo optimaal mogelijk te presteren zonder door deze ronddebielen te worden lastig gevallen met allerlei randverschijnselen. Het is aan de leiding en begeleiding om daar garant voor te staan en om sporters nu de gelegenheid te ontnemen om deel te nemen, als deelnemer, aan de slotceremonie om maar eens wat te noemen gaat te ver. Zet die sporters die niet meer sporten of verloren hebben in een apart hotel en laat ze van daaruit de rest van de Spelen bezoeken Kunnen ze de anderen die nog wel aan het sporten zijn mooi aanmoedigen en ondersteunen. De eerste retourvlucht is al geweest en ik denk dat daar het laatste woord nog niet over gezegd is.  Nog even terug naar de prestaties want een dorpsgenote heeft een gouden medaille gehaald in een prachtige en spannende finale. Met heel veel passie hebben we voor de buis de verrichtingen gevolgd en zij wordt volgende week hier gehuldigd. Hartstikke leuk, verdient en leuk dat dit gaat gebeuren zoals ik bij eerdere gelegenheden haar ook heb mogen huldigen. Terechte winnares want wat een machtig lijf en wat een machtige benen die qua omvang en kracht zich met redelijk gemak konden meten met de besten van de wereld. Zij is nu de beste van de wereld en ik hoop dat ze nog een poosje doorgaat met topsport want je moet het ook maar op kunnen brengen.
De wereld draait door is een programma maar inmiddels ook een gezegde en behalve sport draaide de wereld ook door, letterlijk en figuurlijk. Er is weer van alles aan de hand en de rust die er ineens weer rond Turkije hangt is veelzeggend. Zo in het centrum van het wereldnieuws en zo er weer uit. Gaat het daarom goed daar, ik weet het niet want de berichtgeving begint te haperen. Er zijn weer incidenten geweest rondom Trump en de zijnen die langzaam de karikatuur die hij van zichzelf al was verder beginnen op te blazen. Het si een farce en het moet nu nog gek gaan als Clinton niet gaat winnen. Vandaag beelden uit de States waarin een naakte pop die Trump verbeeld geen kleren aan heeft. Emperor without balls worden de beelden genoemd als variatie op de keizer zonde kleren. Hoe toepasselijk bedacht door kunstenaars in een dag waarin, na een nieuwe wisseling in het campagneteam van Trump hij beweert spijt te hebben van het beledigen van mensen. Kan gebeuren in de hitte van het debat zo is nu de toon. Geloof het of niet zegt de man er dan ook nog bij waarin het gevoel dat hij er geen bal van meent voorop staat. Hij is een beetje de dorpsgek van Amerika die alles maar mag zeggen maar nu toch hele groepen tegen zich in het harnas heeft gejaagd. Over de Nederlandse dorpsgek zal ik het maar niet hebben want de vergelijking met de haren heb ik al eens eerder gemaakt en zijn uitspraken den af en toe niet onder voor die van Trump; hij is alleen veel vileiner dan de olifant uit de USA. Trump is het net niet wil ik mee eindigen maar ik draai het maar een beetje; hij is het helemaal niet.

Ewald

Het is de dag nadat ik weer een jaartje ouder ben geworden en dat zijn meestal de rare dagen waarop allerlei onverwachte dingen gebeuren. Zo niet vandaag die als een rustige dag lijkt te gaan verlopen en dat is ook prima zo. Zonder al te gedetailleerd te worden waren het wel weer bijzondere dagen en weken inmiddels. De verjaardag rustig gevierd met een heel klein gezelschap. Voor het overige; de Olympische Spelen zijn begonnen en gelukkig heeft een wielrenster een gouden medaille gehaald zodat we niet de hele tijd dat gezeur over medailles die al of niet gehaald worden. Onze premier verhoogd voor de Spelen nog even de druk want Nederland moet nog meer medailles halen dan de vorige keer in London. Na de eerste dag OS stond de teller op precies nul want de dames estafette zwemploeg werd vierde in plaats van een medaille die goud had moeten zijn. Dat begon dus helemaal niet goed en nadat van Vleuten onderuit ging in een winnende positie op de wegrace voor vrouwen wielrennen leek de kans op een medaille ook daar verkeken en hoe anders ging het. In de tijd dat van Vleuten levenloos op een trottoirband gedrapeerd lag wist een andere Nederlandse de gouden plak binnen te halen. Voor het gemoed van de Nederlandse per een verademing want eindelijk; er was een medaille. Had ze goed gedaan overigens die van der Breggen. Met Annemiek van Vleuten schijnt het weer goed te gaan maar wat een afschuwelijke smak. Later zag ik nog een filmpje van een Franse turner die zijn onderbeen brak en dat zag er heel raar uit, en naar. Ongewild gingen mijn gedachten uit naar een Duitse voetballer die in begin jaren tachtig een afschuwelijke blessure opliep aan zijn been. Veroorzaakt door een veel te wild inkomende tegenstander die een gat sloeg in het been van Ewald Lienen. Spieren, pezen en bot ontbloot en te zien dus. In de diverse lijstjes met ernstigste blessures staat hij bijna steevast op nummer 1. Voor Alemania Bielefeld speelde hij indertijd en als later, als trainer, heeft hij overal en nergens gewerkt, momenteel bij St. Pauli in Hamburg. Maar dat moment, die nog steeds als meest smerige overtreding ooit te boek staat, dat hij daar staat te schreeuwen naar zijn tegenstander met iets van "Guck mal was du da gemacht hast", zal ik nooit vergeten, net als het beeld van dat been. Hoe het verder zal gaan met de Spelen, Nederland en

successen zal de toekomst leren. Hopelijk blijven we gespaard, en blijven vooral de sporters gespaard, van dit soort van ernstige overtredingen en deze ernstige blessures, of dat nu door een tegenstander komt of door een andere oorzaak.