Objectief

De laatste tijd last van de ogen en nadat ik in april nog voorzien was van een nieuwe bril en nieuwe “glazen” leek drie maanden nadien dat de scherpte van het zicht alweer verdwenen was. Terug naar de opticien die een keurige brief meegaf om via de huisarts bij de oogarts te belanden, Na eerste onderzoeken vond de vrouwelijke oogarts in opleiding het wel meevallen tot ze hoorde ( brief niet gelezen waarschijnlijk) dat hert nog maar vijf maanden ervoor nog goed zicht was. Dat klopte toch niet merkte de dame die een wat overbelaste indruk maakte op. Nee, daar moet wat aan gebeuren en dat resulteerde in een nieuwe lens deze week. Over twee weken het andere oog. Zag ik ertegen op; nou best wel, angsthaas die ik ben. Kan het niet onder narcose opperde ik nog maar daar deden ze niet aan zo was de mededeling. Dus bij volle bewustzijn de behandeling ondergaan deze week. Waar ik bang was om een injectienaald op mijn oog te zien afkomen was dat in het geheel niet. Op je oog na wordt je helemaal afgedoekt met een doek die plakt, een oogspreider in en er wordt een lamp op je oog gericht waardoor je echt niets meer ziet. De operatie ondergaand zie je eigenlijk alleen een soort fractals zoals je vroeger op de muren in de discotheek zag, en wel met alle kleuren van de regenboog. Het was een mooie licht show en na een kwartier is de klus gedaan en krijg je een enorme kwak met zalf in je oog die het zicht redelijk wegneemt. Druppels mee voor thuis en na een goeie twee uur stonden we weer buiten. Nu een paar dagen later zie ik met het behandelde oog weer redelijk terwijl nu je nu pas merkt dat de ander wel erg achteruit is gegaan. Over twee weken wordt het andere oog behandeld en u begrijpt; ik kijk al uit naar de lichtshow die ongetwijfeld weer op me af zal komen. Tot ergens in 2025 de ogen blijven druppelen en dat wordt consequent en vakkundig gedaan door het andere Klinkertje, gelukkig maar. Hoe kan het dat ie al schrijft zult u wellicht denken? Daarvoor zijn twee redenen; het eerste is dat ik nog een beetje kan blind typen, hoe toepasselijk en van afstand kan ik alweer redelijk goed zien, en als ik met mijn neus op het scherm zit kan ik het ook redelijk lezen. Een volgende hopelijk weer veel beter zich, tot dan.

Het is lang geen Kerst, en zelfs moet de Sint nog een aantal nachtjes wachten voor Hij jarig is, Het maakt niet uit want het is al flink donker geworden terwijl de tijd nu 14.30u is, het is alsof de Hemel op ons hoofd komt vallen zoals in Asterix en Obelix vaak werd gevreesd,. Dat maakt deze dagen ook zo bijzonder, zo weinig daglicht en zo kort. Lange avonden dus en wij zijn op het moment veel op NPO plus te vinden. De Britse en Scandinavische krimi’s aan het kijken, zo hebben we gisteren No Offence af gekeken, een geweldige serie, jammer dat het weer af is, vanavond dus op zoek naar een nieuwe serie. Donkere dagen betekenen voor mij ook in bredere zin donker, om niet te zeggen “bruin”. De populisten buitelen over elkaar heen en elke scheet die iemand dwars zit wordt gebruikt om weer theater te maken. En dat is nog tot daar aan toe maar die geblondeerde is bezig om onze rechtsstaat en onze democratie uit hollen en op de rand van de afgrond te brengen. Waar onze minister van Buitenlandse zaken niet meer naar Israël kan en wil reizen neemt de schaduw premier de honneurs waar en gaat in Israel met Jan en Alleman in gesprek, tot en met leiders van kolonisten op de bezette Westelijke Jordaanoever, meestal aangeduid als de Westbank. Het is triest om te zien hoe zowel Schoof, als premier, als de NSC zich laat gebruiken door de populisten.Hoewel die term tot voor kort was toebedacht aan die namaak blonde uit Venlo, nu heeft hij op de bagagedrager een vrouw met een dubbel paspoort die zegt Liberaal te zijn maar dat op geen enkele manier meer laat merken. De tweede op de bagagedrager is iemand die zegt voor boeren en burgers, en vooral de leefbaarheid van het platteland op te komen maar uit niets blijkt dat. Wel in woord maar in daden ( wetsvoorstellen bijvoorbeeld) blijkt dat geheel niet. Wel roepen en als iets niet lukt dan is het altijd de schuld van een ander, maakt niet uit wie, vorig kabinet, Brussel, andere partijen of Kamerleden. Ook de pers is niet fijn bezig, zo zag ik deze week Marleen van Rooij van de NPO bij het programma Eva stellig beweren dat het kabinet wel dingen voor elkaar kreeg. En wat hadden ze voor elkaar gekregen, nou volgens Marleen de grenscontroles die gaan starten in de tweede week van december. Wat? Heb je echt niet beter gekeken of geluisterd want de Koninklijke Marechaussee krijgt er noch geld noch manschappen bij en dus moeten ze elders dingen niet doen, controles op Schiphol? En over twee maanden constateert de pers dat er niets is verandert en dan zegt de verantwoordelijk minister; foei Marechaussee; ik heb jullie toch een opdracht gegeven en die voeren jullie niet uit. Schande roept de pers tegen die tijd; dat de marechaussee dat niet heeft opgepakt. Het is maar een klein voorbeeldje hoe de bruinen door de pers worden geholpen; bewust of onbewust. Het zal ze een zorg zijn, zolang de opportunisten, de rechts radicalen maar in de spotlight van het theater staan. Dat je allerlei beloftes kan doen, en dat waren er heel veel voor een jaar terug zonder dat je er verantwoording over aflegt. Het is een heel rijtje en een ander moment zal ik ze nog een keer op een rij zetten maar meest in het oog springend is toch wel de eigen bijdrage voor de Zorg.

“Lager kan een mens niet zakken”. Deze herinneringsplaquette ter nagedachtenis aan Teerose; https://www.natuurmonumenten.nl/natuurgebieden/nationaal-park-veluwezoom/route/natuurwandeling-oorlogsgeschiedenis-veluwezoom

 

Hij moet nu afgeschaft schreeuwde de beste vriend van Orban tegen Frans Timmermans in een vuil opzetje met “iemand” uit het publiek, terwijl Frans er natuurlijk in het geheel niet verantwoordelijk voor was maar toch een fatsoenlijk antwoord poogde te geven. Vervolgens zat ” iemand” uit het publiek twee weken later in een vliegtuig met de Nederlandse populistenleider, van Indische afkomst, op weg naar Hongarije. Maar nu verantwoording nemen voor de eigen bijdrage, welnee; in 2027, als dit kabinet er niet meer zit een halvering van de eigenbijdrage en reken maar dat de premie zorgverzekeringen navenant stijgt. En wordt hij er voor gestraft, nee hoor. Hij is gekozen vanwege zijn migratiestandpunt die al meerdere keren door diverse mensen als onzin is neer gezet, en tot de grond toe afgebrand; de asielcrisis is een frame waarin veel te veel mensen intrappen, zijn asielcrisis ruikt bruin. 

En dat is alleen nog maar over het binnenland, in het buitenland, zowel in de EU als daarbuiten is het populistenbal ook geopend. Met Trump voorop en daarachter inmiddels een hele trits aan pipo’s die ook graag de baas willen zijn in eigen huis, en wel zonder tegenspraak. Nu de eerste kandidaten voor het kabinet van Trump bekend worden zie je al dat een clean sweep; alles in handen van de Republikeinen voorlopig nog geen ongehinderde doorgang vindt. Nu al beginnen senatoren van Republikeinse huize bezwaren op te werpen, en zij moet dat kabinet, die benoemingen goed keuren. In de komende periode gaan we zien hoe het allemaal gaat lopen. In het buitenland weet ik het niet maar het kabinet Schoof 1 zie ik geen lang leven beschoren met telkens die gast uit Venlo op de lijn. Als ik Dick was zou ik hem uitdagen voor een potje hardlopen, als je wint ga je lekker door en als die geblondeerde verliest moet ie de rest van de kabinetstijd zijn kop houden en meegaan in het uitvoeren van het Heilige Akkoord.

Melancholie

Gisteren was de laatste der Mohikanen in onze familie jarig, mijn ome Coenraad; 90 jaar is hij geworden en daarmee veruit de oudste in onze familie, voor zover ik weet. Dat werd gevierd en in de beslotenheid van een sportkantine was familie aanwezig om het heugelijke feit mee te vieren. Je ziet dat natuurlijk, zoals met bruiloften en begrafenissen, of met zo’n jubileum; familieleden die elkaar lang niet hadden gezien en elkaar weer ontmoeten. Tijd is dan schaars en verhalen te over, alleen al om elkaar een beetje bij te praten en oude verhalen op te halen. Zo sprak ik een neef die ik al jaren niet had gezien of gesproken maar waarmee je direct weer een band voelt zodra je hem spreekt. In de volgende link; https://klinkertjes.nl/nostalgisch/ staat een blog over eerdere kerstperiodes, de oom en tante waarover ik het heb zijn mijn ome Pieter en tante Grietje, zijn vader en moeder, voor mij prachtige mensen. Ook uit een eerdere blog: (
https://klinkertjes.nl/gekleurdelampjes/ ik citeer; “We gaan richting de feestdagen en dat stemt mij in ieder geval altijd een beetje melancholisch. Zelf denk ik dat het komt omdat de feestdagen bij ons, vroeger, een vrij vast patroon had. Dat heb ik u dat al eens eerder vertelt, Opoe die op 2e Kerstdag jarig was en wij de twee en een half uur durende rit naar het Noorden maakten, en weer terug uiteraard, op 1 dag. Voor mij altijd gezellig die dag; naar mijn, vlak in de buurt wonende, oom en tante waar ze gekleurde lampjes in de boom hadden ( door mij zeer bewondert) en natuurlijk Billy Smart Circus en veel lekker eten en drinken.” En natuurlijk; de herinneringen zijn mooi maar we kwamen wel gezamenlijk tot de conclusie dat je je familie erbij krijgt maar dat je eigen stam (familie), kinderen en kleinkinderen je ware “bezit” is. Dat is waarom alles draait en de rest is bijzaak. “Wat als de oude reus geveld wordt en onze laatste Mohikaan naar de eeuwige jachtvelden gaat; hoe zal het dan onze familie vergaan”? Voor u even; hij is/was een grote man die vroeger enorm sterk was; mijn neef en ik filosofeerden nog even over het volgende; stel hij was judoka geweest, dan had de grote Anton (Geesink) nog een flinke kluif aan hem gehad. Maar goed; terug naar de vraag hoe het onze familie zou vergaan. Op een enkel contact is dat dan afgelopen; zo was onze gezamenlijke conclusie. Onze ouders, en zij waren met zijn vieren, waren het bindmiddel tussen de neven en nichten. Als dat bindmiddel wegvalt, en hij is de laatste, dan is het afgelopen en gaan we ongeveer ieders zijns weegs.Is dat een onloochenbare conclusie of is de conclusie meer dan terecht? De tijd zal het leren en zoals altijd na dit soort bijeenkomsten verval ik in een melancholische bui en blijven rare vragen hangen; de toiletten bij de oudere 1 gezinswoningen zaten in een hoek van de trap; eerst twee of drie treden, rechts of links de wc.Waarom; zwaartekracht of wat? Ach; het zijn

uiteraard maar trivialiteiten. Net zoals de ijsman die langs kwam in het dorp in het Noorden; nu zie je ze wel vaker maar voor ons totaal nieuw; consumptie ijs in rollen, verpakt in een soort vetvrij papier, maar dat zijn de herinneringen, het kan ook anders zijn geweest. Nog altijd, op de schaarse momenten dat het andere Klinkertje en uw schrijver vertrekken naar het Noorden ga ik op bezoek bij een bakker in Onstwedde die altijd Groningse hardbroodjes heeft, vers of diepvries, maakt me niet uit. Haardbrood mit keze?, vroeg tante Grietje me bij ontbijt of lunch. Dat soort van momenten had voor haar waarschijnlijk weinig betekenis maar voor mij des te meer. Als we in de grote vakantie er een aantal dagen waren werd de nabij gelegen school geheel en al schoon gemaakt want dat was tante Grietjes klusje om wat bij te verdienen. Normaal een aantal keren per week maar de in de grote vakantie; grote schoonmaak. Voor een ventje als ik was een hele belevenis om vrij in een school te mogen lopen. Als laatste nog maar even; het duurde nogal lang voordat ik me realiseerde dat een jongen uit de buurt die zij altijd aanspraken als Aben, wat ik verstond, eigenlijk Harm heette. Hoewel het dorp op de grens van Groningen en Drenthe lag spraken zij vooral Gronings en daarbij valt de H van Harm weg en bleef Aarm over wat ik dus verstond als Aben. En zo kan ik nog wel een poosje doorgaan maar dan vangt de melancholie mij helemaal, en dat is soms heerlijk om je daarin te verdrinken maar de realiteit blijft. Daarover een volgende keer.