Een hele tijd

Eergisteren was het alweer vijf jaar. Een lange tijd, wat u zegt. Toch werd ik gisteren ineens weer herinnert aan hoe het toen ging, in die tijd. De tijd dat ma ging overlijden, want dat wisten we allemaal, en zij ook. Gisteren had ik een leerling verpleegkundige mee en we kwamen even over collega's te spreken. Zo kwam ik op een collega die in die tijd, vijf jaar geleden, daar werkte. In dat pand waar mensen allemaal dood gaan. En dan komt het hele verhaal weer terug, de acute leukemie, de val, de ambulance, de operatie en de manier waarop dat ging, in het verpleeghuis, wat nadien kwam. Het was een rollercoaster en zeker voor haar. Wat een indrukken in korte tijd maar toch wat een kracht had ze nog. De kracht om te kunnen zeggen; ik kan niet meer, het houd hier op en eigenlijk; hoewel we niet gelovig zijn geweest; ik wil naar je vader. Nooit zo uitgesproken, in ieder geval in mijn herinnering, wel zo gevoeld. En niet Vader maar vader want nadat hij er niet meer was en zij na twee jaar steeds zieker werd was er niets liever wat ze had gewild. Natuurlijk waren er de goeie en slechte dagen maar het leven zoals ze ooit gekend en waarvan ze zielsveel hield, was weg. Verdrietig daarover maar nooit melancholisch geworden, een vrouw die nooit veel op een school heeft kunnen leren maar wel, op haar manier, geleerd en wijs was. Vasthield aan oude waarden maar de nieuwe niet veroordeelde. Vijf jaar is een hele tijd, wat u zegt, maar voor mij zijn vijf minuten, vijf maanden of vijf jaren zonder haar warmte, haar aanwezigheid nog altijd als vijf seconden. Ze is ver weg maar ook heel dichtbij.

Stil

Rijdend door Eerbeek centrum denk ik; het is stil. Niet dat er geen mensen zijn of dat er kinderen  maar het is gewoon stil. Geen bouwactiviteiten en geen aanstalten ertoe. Het oude Kerstenterrein is meer een evenemententerrein geworden waar af en toe wat gebeurd en nu is het een speelplaatsje voor kinderen. Op de hoek waar ooit een bakker en een slager hun handel dreven en anderen er hun geld verdienden; het staat er troosteloos bij. Het gat, net over het spoor, waar ooit de Verfakker en Versteeg hun winkel hadden; het is nog steeds leeg. Nu stonden op dat punt twee markante panden; de ene staat er nog en was vroeger van Dieperink; ijsje bij Appie halen. Op de hoek van de Kloosterstraat en de Loenenseweg; een pand waar al van alles gehuisvest heeft gezeten; van fotograaf, dierenbenodigdheden tot een uitzendbureau. Ernaast was voorheen een friteszaak en nadat Mei FA erin gevestigd werd altijd een Chinees restaurant gebleven, tot voor een maand terug toen ook in Eerbeek het Chinese restaurant van de en op de andere dag haar deuren sloot. Afwachten wat in dat deel van het grote pand gevestigd gaat worden. Het andere beeldbepalende pand is gesloopt en op die plek ligt een weliswaar fraaie parkeerplaats, maar het blijft wel een parkeerplaats. Niets bijzonders. Op het stationsplein is wat geharkt en gras gezaaid maar wat daar moet gaan gebeuren blijft vooralsnog een raadsel. Voorbij de Welkoop nog een mooi stukje Eerbeek met het pand van Koller en het stationsgebouw, tegenwoordig van de VSM. Verder lopend inmiddels kom je op de Sahara van Eerbeek. Een stuk van Eerbeek wat de neiging heeft tot een echte zandverstuiving te verworden, het oude Burgersterrein, voorheen Huiskamp en Sanders. Nu is een zandverstuiving prachtig maar midden in Eerbeek is niets iets wat je wil. Eerbeek in zijn totaliteit is geen uithangbord om toeristen mee te trekken naar ons fijne dorp. Dat is jammer en een zwaar gemiste kans.  Na een  opknapbeurt van het Stuyvenburgplein en omgeving is de uitkomst een plein welke je niet wil. Het is een soort van veredeld verbreed trottoir maar een plein, nee; geen mooie piazza voor Eerbeek. En zo bestaat Eerbeek voor een groot gedeelte uit gemiste kansen, en niemand die er iets aan doet of het wat lijkt te kunnen schelen. Hoewel er weer wat meer Eerbekers in de gemeenteraad zijn gekozen ligt het zwaartepunt nog lang niet bij Eerbeek. Dat wordt wel met de mond beleden; wij gaan voor Eerbeek maar verder dan een gemankeerd bestemmingsplan, welke nog weer gerepareerd moest worden deze zomer, is het nog niet gekomen. Want de vlekken hebben een bestemming maar de invulling laat lang op zich wachten. In de bestuurlijke organisatie van de gemeente Brummen heeft VVDer Steinweg, wonende in het altijd mooie Empe, de leiding gekregen over het project Eerbeek. Nooit in Eerbeek gewoond, geen banden  Eerbeek en daardoor staat de werkelijkheid altijd wat verder van je af dan je zou willen, maar dat schijnt opvolgend aan zijn voorganger te moeten. De laatste keer dat iemand, die zich met recht Eerbeker mag noemen, iets te zeggen had over de inrichting, over de ruimtelijke ordening in Eerbeek?  wordt er weer eens tijd voor; tijd voor Eerbeek Vooruit, Eerbeeks Belang, Forza Eerbeek, Partij van de Eerbekers; ik doe maar een suggestie

Prinsjesdag

Het is bijna weer zover; de derde dinsdag in september in Nederland Prinsjesdag geheten. De dag waarop de regering de plannen voor het komende en de jaren erop aan het volk ontvouwd. Nu leven we momenteel in een economische opgaande conjunctuur en dat is mooi. Maar zegt het CPB, toch een gerenommeerd instituut, de helft van werkend Nederland merkt er niets van of heeft het nog slechter gekregen. Dat geeft te denken; de man die er voor alle Nederlanders wil zijn is er slechts voor de helft. Stijgende kosten voor gezondheidszorg, energie en verhoging van de BTW gaan de situatie voor deze grote groep er niet beter op maken. Er wordt een beetje geprutst en gemorreld aan wat cijfers en de situatie is, op papier, een stuk beter. Gezondheidszorg is tenslotte net als alles wat je koopt een kwestie van kiezen, zo is de door mij versimpelde redenering vanuit de regering onder aanvoering van een club die allang weer eens in de oppositie moet gaan zitten. De zelf uitgeroepen integriteit toets, waarin die club het grote voorbeeld voor anderen moet zijn, aldus hun inmiddels ook niet meer zo zuivere voorman en premier van dit land, is verworden tot een lachertje. En dat doen ze graag daar want zo ongeveer wordt alles en iedereen weg gelachen onder het motto; maak je niet zo druk, niets aan de hand. Geen problemen hoor; geen Blok ( aan je been), geen van Haga, geen liegende Zijlstra, Teeven, Opstelten, Keijzer en een nieuw Kamerlid luisterend naar de naam van Thierry Aartsen waarin zijn Tweets worden weg gezet als jeugdzondes, en daar kennen we er nog meer van nietwaar, Hans van Baalen. Wat een integere club zijn jullie toch. Dat er in de afdeling personeel veel dingen mis kunnen gaan zal ik jullie niet verwijten maar wel als jullie beweren de toonaangevende club willen zijn waar het integriteit betreft. Vanochtend stond de televisie even aan op de Telegraaf op de publieke zender Nederland 1. Vermomd als WNL, Wakker Nederland, is het een soort doorlopend reclamespotje voor alles en iedereen die, in mijn ogen, fout en rechts is. Behalve de altijd charmante Fikan Ekiz die haar boek kwam pluggen, en professor Latten waren grote vrienden aanwezig; de heren Wiegel, Baudet en de Boer van VNO/NCW. Behalve een kleine aanval van Wiegel op de VVD top was het een aan een aanfluiting, en een grote reclamespot voor rechts en tenminste voor de VVD, en dat met publiek geld heren, schande. Toppunt in dit programma was wel de verdediging van de Boer, die Rutte in bescherming nam ( waarom ook alweer) vanwege het afschaffen van de dividendbelasting. Het afschaffen was nodig, volgens de Boer, omdat tien jaar geleden de ABN in drieën was opgedeeld en verpatst, volkomen onnodig volgens de Boer, waarmee een wereldwijd netwerk om zeep was geholpen, aldus de Boer en hier door mij verkort weer gegeven. Wat ook opviel, behalve de oude koeien uit de sloot waarin dit soort heren blijkbaar uit moeten putten voor frisse ideeën was het idee van een vliegveld op zee en laten we kernenergie weer eens oppakken. En dan met nieuwe technologie volgens Baudet; konden we wereldleider worden in die techniek. Het afval blijft nu slechts driehonderd jaar radioactief zeggen de voorstanders. Nou dat is een zorg minder zou ik denken. Dat we 10 generaties na ons ermee opschepen als het niet zo blijkt te zijn want het verkeert nog in experimenteel stadium. Geen woord verder over de tegenstelling, ook in Nederland, tussen hard werkend Nederland en veel verdienend Nederland; geen woord.  Niet erg verwonderlijk maar wel beschamend dat daar geen woord aan besteed is en dat vind ik nu schandalig.