Kuiken

Het stof is gedaald; Blatter gaat vooralsnog gewoon door en de eenvoudige menselijke problemen komen weer op ons af. Nu een gezin uit Angola wat dreigt te worden uitgezet. Een brief hebben ze gekregen van onze regering met een uitnodiging om te praten over hun terugkeer. Terugkeer naar wat is dan de vraag. Behalve vader en moeder gaat het om een gezin met een dochter die VWO volgt en een jongen van 13 die hier geboren is en waar dus geen sprake kan zijn van terugkeer. Hij is er nooit geweest, in het land van zijn ouders. Nu wil het geval dat zijn vader militair is geweest in Angola en daarom een verblijfsvergunning wordt geweigerd. Dat is een redenatie vanachter een Nederlands bureau waar alles zo goed geregeld is. Het is toch voor te stellen dat het in Angola iets anders gaat en dat hier zo geprezen "Vrije Wil" daar in een andere context geplaatst moet worden. Zelfs al heeft de vader van Glaucio in het Angolese leger gediend dan nog gelden dezelfde wetten als hier indertijd. Je kan wel weigeren en dan mocht je hier vervangende dienstplicht doen maar daar zullen ze in Angola toch nooit van gehoord hebben is mijn inschatting.

Het ergste van alles, voor mij en het andere Klinkertje is dat een gerenommeerd Partijlid ineens weer rare dingen gaat roepen. Nadat in de jaren 2011, 2012 en 2013 de Partij zich opvallend hard maakte voor de positie van kinderen van asielzoekers ( geen kinderen in detentiecentra, het kinderpardon, actie voor toenmalig probleem Mauro) is de neoliberale toon ook in onze Partij definitief gezet). Zij, in dit geval Attje Kuiken, wil geen uitbreiding van het Kinderpardon. Om reden de VVD niet op de lange tenen te stampen maar dat zegt ze dan niet. Net doen of je het inhoudelijk met die redenatie eens bent. Wat een afgang weer voor de minst rechtse Partij in de regering.

We gaan dus weer een nieuwe periode tegemoet waarin het opnieuw gaat om iemand die in de publiciteit gezet is en waarvan een groot deel van weldenkend Nederland zou moeten vinden dat zo'n jongen moet blijven. Het speelt zich, als saillant detail, af in de achtertuin van Wilders; Venlo. Wordt het een hete zomer en gaat de boel op de spits of komt er een onderzoek naar deze casus en wordt het over de zomer getild. Zoals het Spekman aan het hart ging hoe de situatie met Mauro zich ontwikkelde, zo zou het hem nu aan het hart moeten gaan hoe deze situatie zich aan het ontwikkelen is. Overigens is het wel zo dat degenen die in de publiciteit komen meestal een betere afloop kennen dan anderen.

Onlangs een bericht over de Winterswijkse Taida Pasic; kent u haar nog? Moest van Verdonk eruit; heeft toen in Sarajevo eindexamen VWO gedaan, daarna mocht ze terugkomen en in Leiden rechten gestudeerd. Dit jaar werd bekend dat ze stage gaat lopen in New York.

Mauro was natuurlijk ook uitgebreid in het nieuws, en in de Tweede Kamer waar zijn casus door toenmalig staatssecretaris Leers nog werd behandeld. Hij is inmiddels 22 en heeft een ICT opleiding gedaan en werkt als systeembeheerder op een MBO in Eindhoven. Hij verteld in een interview gelukkig te zijn ondanks alle ellende die hem is overkomen. Ik geloof hem op zijn woord.

En ja het gaat natuurlijk veel vaker mis dan we weten maar desondanks is het toch mooi te weten dat het goed gaat met deze bekende asielzoekers die inmiddels gewoon Nederlanders zijn. Misschien ten overvloede maar ik verwijs nog maar eens naar een Duits onderzoek die uitwijst dat in Duitsland, en waarom wij dan niet is mijn redenatie, arbeidskrachten tekort gaan komen vanwege het geboortetekort en de enorme hoeveelheid mensen, ook daar, die binnenkort met pensioen gaan. We kunnen het ons nog niet voorstellen maar met een paar jaar is het zover. Alle Baby Boomers zijn de 65 jaar gepasseerd en opvolging is lang niet altijd beschikbaar.

Voor de liefhebbers; Onderzoek arbeidsdeelname, Sueddeutsche Zeitung

Na een week

Zo heb je inspiratie om drie Blogs op een dag te produceren en nu is het alweer een week geleden. Dat komt en gaat bij vlagen. Er is weer van alles gebeurd waarbij het belangrijkste de 1e Kamerverkiezingen waren naast alle andere hoogte- en dieptepunten. Eerst die verkiezingen want dat begint nu rare vormen aan te nemen. Waar het kabinet leunde op drie partijen die vaak tot steun van het kabinet waren zijn nu zelfs die drie partijen niet genoeg voor meerderheden. Het lijkt wel alsof we geregeerd worden door een kabinet met steeds wisselende, en vooral verstandige, mensen/partijen. Het is als Obama die in zijn maag zit met een senaat die een meerderheid heeft van Republikeinen. Alles wat hij wil, en hier kun je ook gerust Rutte invullen moet gewheeld en gedeald anders gaat het niet door. Dat is een vreemde maar misschien wel pure democratie. Ben toch wel benieuwd hoe het zijn gegaan als Nederland naar de stembus had gemoeten voor de 1e Kamer, zou het dan anders zijn gegaan? We weten het niet; u niet en ik niet want ons stelsel zit anders in elkaar. Het blijft toch wonderlijk hoe de linkse en rechtse blokken in Europa uit elkaar waaien, hoewel het in Engeland; weliswaar niet mijn keus, maar Cameron gelukt is om weer een rechts blok te formeren.

Wat was er nog meer deze week; ach eigenlijk teveel om op te noemen maar een paar dingen springen er wel uit, voor mij dan; de relatieve rust rondom de bootvluchtelingen op de Middellandse Zee die onverwacht ineens collega’s hadden maar dan in Indo China. Hoewel dat ook niets nieuws is want begin jaren tachtig hadden we de Vietnamese bootvluchtelingen waarvan nog een behoorlijk aantal in Nederland eindigde.

Deze week in de sport natuurlijk een aantal opvallende zaken rondom de heer Blatter en zijn wereldvoetbal organisatie en dan was er de crash van Max. Zoals u weet volg ik de Formule 1 nauw gezet en sinds de komst van Max is een enorme dimensie toegevoegd. Niet alleen omdat deze halve Belg voor Nederlander doorgaat en ik dus van nationalistische sympathieën beschuldigd kan worden maar vooral door het fenomeen zelf. Dat is hij wel en zijn jeugdige onbevangenheid doet en durft hij meer dan de “chickens” die alleen maar inhalen met DRS of als het echt niet anders kan. Geen durf en geen ballen meer (of niet dan Felipe Massa die kritiek had op de inhaalactie). Gelukkig krijgt Max inmiddels support van niemand minder dan Mika Hakkinen.

Verder, en van een andere orde, was er meevaller van 2 miljard Euro in de zorg. Naast het geld dat de zorgverzekeraars overhielden vorig jaar is dat toch een enorm bedrag. De zorgverzekeraars houden zo’n twee miljard apart van de zorg en investeren dat geld in beleggingen. Voor de duidelijkheid; dat gaat om geld wat wij opbrengen met de premies,  niets meer en niets minder. Mijn gevoel over deze, minstens, vier miljard euro, laat zich raden. Het is krankzinnig dat er op deze manier wordt om gegaan met ons, verplicht verzekerden, want dat zijn we ook nog. Bij wet verplicht om ons bij een ziektekostenverzekeraar te verzekeren en dan gaan zij op deze manier met dat geld om. Het commentaar van minister Schippers laat zich raden en zal ongeveer deze trend gevolgd hebben; marktwerking. Ik leg haar woorden in de mond maar als het zo zou zijn, zoals ze deze week nog aan de huisartsen liet weten zou ik zeggen; deze minister moet zich dus ook eens grondig na laten kijken. Hier is helemaal geen marktwerking aan want, zoals ik al een eerder opmerkte; er zijn ongeveer nog vier grote en paar kleine verzekeraars over. De vier grote hebben 90% van de gezondheidsmarkt in handen en opvallend; ze hanteren ongeveer dezelfde maandbedragen voor hun verzekering. Suggereren doe ik niets maar leren we niets van de fouten in de omgang met monopolisten zoals een Fifa en zoals zorgverzekeraars? Leren van het verleden en lessen voor de toekomst trekken zo is het dogma van bestuurders die in aanraking komen met “foute” zaken of zaken die fout gelopen zijn.

Het geeft te denken.

Een week verder zijn we dus sinds de laatste en het kan weer even duren want er moet veel gewerkt worden de komende dagen, maar wie weet is er nog tijd voor een nieuwe.

Eurovisie ll

Blog van 8 november 2014, net nadat bekend werd dat Trijntje het zou gaan doen en Anouk zich zou

Hoe ironisch

bemoeien met het nummer. Het is gisteravond niets geworden en ik heb de neiging om te zeggen; I told you so”, maar dat is niet helemaal fair. Het nummer waar de bemoeienis van Anouk op geen enkele manier te merken was, is niet meer dan een doorsnee songfestivalliedje ( bewerkt door Tjeerd ?, zou me niet verbazen). Niets bijzonders mee of aan dit liedje; de stem van Trijntje zou de doorslag moeten geven, zo fantastisch. Nou dat was niet te horen gisteravond; ze ging over de top. Waar de vorige twee inzendingen, Anouk en the Common Linnets, uitblonken in het klein houden van het liedje, en daar succes mee hadden, begon onze Trijntje bijna te schreeuwen. Veel te veel gedoe in en met haar stem; en dat was dus twee. Het liedje deugde al niet en de uitvoering liet ook te wensen over, hoezeer de collega’s ook hun steun gaven aan het optreden van Trijntje. Dan blijft tenslotte over waar ik het in november al over had. Het was de treurigheid ten top dat de vaderlandse muziek scène dan na afloop geen kritiek durft te geven ( bang een optreden met Trijn mis te lopen), dat was nog wat mij het meest ergerde, kijkt u gerust Pauw van gisteravond nog eens terug. Favoriet na gisteravond is Rusland hoewel ik zelf meer onder de indruk was van Estland; een mooi lied. Een aanrader om volgend jaar ook iets moois te doen.

Blog 8 november 2014; “Weer genoeg ellende deze week; ik ga niet eens een begin maken met opsommen van alle treurnis. liever maar even een ander verhaal. Het is door tussenkomst, en eigenlijk de loslippigheid van Anouk te danken dat het Nederlandse volk weet dat Trijntje voor ons naar het Eurovisie songfestival gaat. Anouk gaat de song schrijven hetgeen ik al tekenend vind wat broer en zus Oosterhuis kunnen toch ook wel wat. Blijkbaar geen vertrouwen en dus Anouk; dat is maar vast een geruststelling want ik heb zelf ook niet zo'n hoge pet op van de creatieve kwaliteiten van de Oosterhuisen's. Maar er komt meer bij kijken dan alleen muziek en hoewel et vast een schat van een mens is (geen idee) heeft ze nu en dan als televisieverschijning wel een beetje een harde kop. Dat je eerst dekt; dit is een remake van Cruella de Ville; u weet wel; van de 1001 en 1 Dalmatiërs. Daarmee probeer ik maar te zeggen; het moet er een ook nog een beetje uitzien. Niet in de zin van wat mensen in zijn algemeenheid mooi uiterlijk vinden maar ik bedoel meer bijzonder. Het breekbare van Anouk in haar optreden en het aandoenlijke van zowel Ilse als Waylon in hun optreden hebben Nederland geen windeieren gelegd. Dat is wat ik me nu afvraag bij Trijntje; welke emotie gaat ze, behalve met het nummer, oproepen bij mensen en daarvan ben ik niet overtuigd dat het de goede kant opgaat.  Zij komt altijd, in ieder geval bij mij, “hard” over, ook als een ze mooi klein liedje zingt. Nou goed; het duurt nog even en ze al vast wel meer adviezen krijgen en na de nummer twee van dit jaar wordt het voor haar ook heel lastig dat te evenaren. Voorlopig eerst maar eens succes aan het adres van Anouk; maak er iets moois van.”

Thuis blijven

Nee, niet doen, niet mee doen zeg ik aan het andere klinkertje. Het is mooi geweest. Je bent er lang genoeg mee bezig geweest; zowel in doen als in denken. Laat ze het zelf nu maar doen. Nu zou u misschien denken dat ik het over de kinderen heb maar niets is minder waar. Vandaag is de ledenvergadering van de lokale afdeling van onze Partij. Vier weken geleden kregen we een mailtje dat er vanavond een algemene ledenvergadering is. Wij elke dag in de brievenbus kijken of er iets anders dan de gebruikelijke post in te vinden was, maar nee. Tot op vandaag is het bij dat ene mailtje gebleven; geen jaarverslag, geen clubblad, geen uitnodiging op papier; het is allemaal teveel om te realiseren of men heeft er geen zin of....vult u zelf maar verder in. En we weten allemaal dat een excuus om iets niet te doen is altijd snel gevonden zullen we maar zeggen, we vinden het in ieder geval. “Zal ik toch gaan”; vraagt ze nog. “Om met ter plekke uitgedeelde stukken die je dan ook ter plekke mag lezen dan wel bestuderen, om daar over te vergaderen? Doe maar niet, blijf lekker thuis”.

Even later via de mail een bericht dat het met de moeder van een vriendin slecht gaat en dat is belangrijker dan de vergadering. Ik ga haar bellen vanavond; dat lijkt me veel belangrijker en de dames kennende duurt dat zeker een halve avond.

Eurovisie Songfestival l

Zo langzaam wordt het wel traditie om het songfestival even te bespreken met u. Dat wil ik nu natuurlijk niet overslaan. Trijntje net geweest en de commentatoren zijn tevreden. Eerder heb ik met u al eens besproken wat ik van Trijntje vind en vond. Dat werd nu nog eens bevestigd; hard en het kwam niet over. Teveel ook een Songfestivalliedje in plaats van iets origineels. We zijn gearriveerd bij nummer negen en zeker drie nummers vond ik al beter dan ons Trijntje. Ik vermoed maar zo dat er geen finale in zit dit jaar. Morgen meer.

Thomas

Gisteren waren we met onze oudste, haar echtgenoot en onze kleinzonen naar een museum. Leuk toch, een museum en voor zulke erkende cultuurbarbaren zoals ikzelf en mijn schoonzoon. Nou, dit was een museum wat ons toch redelijk bekomen is en waar het zelfs voor ons goed toeven was. Maar gewoon begon het niet. Aangekomen in Utrecht, want daar was het te doen, reden we de halve stad door voor we op bestemming waren; het spoorwegmuseum. Daar gearriveerd bleek de parkeerplaats geheel bezet en met hulp van een papiertje en Tomtom werden we weer de halve stad door gedirigeerd om tenslotte te landen op de plek waar we in eerste instantie de autobaan hadden verlaten. Net daar voorbij was een grote parkeergarage. Daar aangekomen de auto geparkeerd om met een pendelbus weer richting het spoorwegmuseum te vertrekken. Een harmonicabus van Connexion bestuurd door een meneer die waarschijnlijk vroeger op een heftruck heeft gereden; het ging op en neer, heen en weer en vooral het subtiel remmen lag niet in zijn rij repertoire. "It was a bumpy ride" zeggen de Engelsen dan en dat was het. Voor onze kleinzonen was het natuurlijk een mooie en onverwachte ervaring. Een van beiden wilde eigenlijk niet mee met de bus; is eng, en geef hem na zo'n rit eens ongelijk. Toch zijn we ongeschonden op plaats bestemming aangekomen en kon de rondgang beginnen want het spoorwegmuseum was deze week omgetoverd tot Thomasmuseum.

Het hele museum stond in het teken van Thomas de stoomtrein. Het bezoek aan het museum viel dus in 2 delen uiteen, en eenmaal binnen in drie delen want behalve Thomas ( die er ook reed maar nu, in tegenstelling tot de filmpjes, met machinist) was er ook aandacht voor de Tour de France die dit jaar in Utrecht start. Eigenlijk drie tentoonstellingen dus en voor mijn schoonzoon en mezelf was dat bijna wel veel van het goeie. Genoten hebben we wel en ikzelf vooral van de treinen, niet zijnde Thomas of aanverwant, en avn alle spullen die zo her en der lagen uitgestald. Gebruiksartikelen uit de jaren 50 zoals een prachtige kinderwagen, ook nu weer in. Het ging van radio's tot stofzuigers en meer. Leuk om het eens weer te zien want het andere Klinkertje, die ook mee mocht hoewel er geen fauna te bewonderen viel, en ik herkenden de gebruiksartikelen uit onze jeugd. Het mooiste vond ik zelf wel de tentoonstelling rond " de Arend", 's lands eerste stoomlocomotief die geplaatst was in een omgeving die de sfeer van die tijd ademde. Eerst in een Engels stadje waar de uitvinding van de stoommachine was gedaan tot een internationaal aandoend tafereeltje die zowel Nederland als ook andere landen voorstelde. Daar stond ie dan, de eerste stoomlocomotief van Nederland en rijdend van Amsterdam naar Haarlem; erg mooi gedaan. Dit stukje maar even zonder de kleinzoons gedaan want er werd wel veel informatie verstrekt en bovendien; waar was Thomas. Voor hun natuurlijk het belangrijkste en ze hebben er van genoten. Slim gedaan constateerden we al ter plaatse van het spoorwegmuseum want uit de inleiding had u al begrepen dat het druk was. Heel veel kleine en hele kleine kinderen die allemaal voor die ene kwamen; Thomas. Daar te zien als musical, live en de scheppers, of de rechthebbenden, hadden heel veel moeite gedaan om de merchandise aan de man te brengen. Een gigantische kraam van zo'n twintig meter breed stond in het museum en er was letterlijk alles te koop, van dekbed tot mok, van rugtas tot en pennen en nog veel meer. Dan de rest van het museum; mooi, mooi, mooi. Het voormalige station Maliebaan in Utrecht ziet er heel voornaam uit en is geweldig onderhouden evenals het materieel wat er stond. Van de sik tot de rijtuigen van Juliana; allemaal perfecte staat. Dat is dan ook genieten, om al die oude rijtuigen en treinen nog eens te zien die toen zo in het gewone straatbeeld hoorden. De terugweg, want ook die was onvermijdelijk, opnieuw in de harmonicabus maar met een andere chauffeur was wederom een mooie toegift voor de jongens. het was een prachtige dag, genoten en een mooi avontuur, en dat voor een stel cultuurbarbaren.

Klaar

Het betaald voetbal is bijna klaar dit seizoen en ik ben er eigenlijk wel blij mee. Mijn club is een keer geen kampioen en dat staat ze goed. Het kan ook te gewoon worden zullen we maar denken maar dat die ploeg uit de lichtstad kampioen werd. Nee, dan nog liever de "aartsvijand", die uit Rotterdam komen. Gek eigenlijk want ik kan alleen naar de "kampioen" kijken als ze in Europa spelen, anders vind het een waardeloze ploeg waarvan de grootste waarde dan ook nog verkocht is aan King Louis l. Dat wordt nog een hard gelag als ze volgend seizoen Europa induiken.

Ik schrijf eigenlijk over het volgende; dhr. Rutten is trainer van die club uit Rotjeknor; die konden nog direct plaatsten voor Europa tijdens de laatste competitiedag. Dat lukt niet want ze verloren van Zwolle met 3-0. Geen Europa mogelijk want dat moet nu afgedwongen door een soort nacompetitie voor de clubs van 4 tot en met 8. Die maken onderling weer uit wie gaat. Twee maanden geleden werd al bekend gemaakt dat Rutten volgend seizoen niet meer de trainer van die club zou zijn maar dat werd Giovanni van B. Wat schetst de verbazing vanochtend; Rutten is ontslagen voor de komende twee of drie wedstrijden in de nacompetitie. Nu snap ik het wel maar het blijft vreemd; hij gaat weg, dat weten we al en toch ontslagen worden is iets wat alleen in de sport kan. Wat is daar de meerwaarde van. Zou die club de inmiddels oud trainer nog extra hebben moeten betalen voor zijn voortijdige afscheid? Waarom niet de koninklijke weg en moet er gemeld worden dat Rutten ontslagen is. Waarom niet gewoon afscheid nemen? Geld doet een hoop en dat zal wel de crux van de zaak zijn. Mij ontgaat het allemaal maar begrijpen waarom dit allemaal nodig is, nee. .

Detective

Voor wie het volgt; momenteel is de nieuwe serie van de "Engelse" Wallander te volgen op de buis, een mooie serie. Nu zijn het andere Klinkertje ( of mijn Shappa) en ik dol op detectives. De kwaliteit maakt niet zo heel veel uit alhoewel we de Nederlandse politieseries meestal links laten liggen. Zo hebben we likken Maastricht in de eerste twee series nog wel gevolgd maar nu kijken we er niet meer naar. Zo was er het afgelopen jaar ook een serie die heette Noord-Zuid. In twee avonden bekeken, mooie serie alleen het realiteitsgehalte laat bijna altijd te wensen over. Nou goed, dat speelt soms ook in andere landen hoor, daarover geen twijfel. Wat ons soms opvalt is hoe de een veel meer aandacht besteedt aan muziek terwijl het bij een ander duidelijk een “ nebensache” is zoals de Duitsers dat zo goed aanduidden.

Vroeger, jawel; vroeger, was het nog een heel gedoe om uit te zoeken wie de muziek verzorgd had. Nu gaat dat met Youtube en Shazam een stuk makkelijker.  Ons viel in ieder geval het intro en extro ( heet dat zo?) op van de Engelse Wallander; muziek gemaakt door Emily Barker, een mooi nummer en een sfeervol begin en eind van Wallander.

Oude tijden herleven

Vandaag de eerste betaling gedaan voor ons vakantiehuisje. Nog even gemaild met het park over de uitrusting van het huisje. Foto's hadden ze helaas niet maar goed maar meld de Mw, het is een erg leuk en gezellig huisje; u gast het vast naar uw zin hebben. Daar heeft ze ook gelijk in, we hopen op van alles: leuk huis, mooi weer, een mooi uitzicht en nog meer. Belangrijkste is ten eerste dat we gaan en ten tweede hebben we goed gezelschap. Wat willen we nog meer. 
Nog eens wat anders want anders blijf ik bij u over de vakantie ouwehoeren.  Gisteren en eergisteren was ik weer even op vertrouwd terrein; de politieke context van ons leven. Met wat mensen gesproken, bijgepraat en dat is toch wel hartstikke leuk. Vooral omdat ik er niet zo nodig iets over moet zeggen maar om de sfeer te proeven en te denken; ik hoef er niets mee, heerlijk. Dat blijft wel bijzonder, dit afgelopen jaar heb ik met verschillende mensen uit de lokale politiek kopjes koffie gedronken en dan hebben we het uiteraard ook over de stand van zaken in deze gemeente. Zonder dat ik mijn woorden weeg of er iets mee kan bedoelen praten we daar dan over. Gek dat je dat minder goed kan doen als je actief bent, toch leek het of de oude tijden even herleefden. Ja, de kopjes koffie zijn onlangs naar een hoger niveau getild door iemand van een andere partij die afscheid nam. Eerst was hij raadslid geweest, daarna wethouder en nu weer raadslid. Tijdens zijn afscheidsspeech waar het andere Klinkertje en ik niet bij waren, kwam het kopje koffie naar boven. Hij had het zeer gewaardeerd zoals ik zeer waardeer dat hij dat benoemd heeft. Hij en ik denken verschillend over de samenleving en haar inrichting maar ik vind en vond dat op menselijk niveau het afscheid van het wethoudersambt, moeilijk te verteren is en was, zo is dat ook voor hem. Als oud collega heb je dan ook een taak om het in ieder geval onder het genot van een kopje koffie te bespreken. Zelf sta ik nog steeds achter mijn keus om dan de politiek helemaal vaarwel te zeggen, dat maakt de toekomst makkelijker. Met dat in gedachten wens ik alle anderen die politiek wel actief zijn veel sterkte in de strijd.

Hut ab

Gisteren stap ik in de auto en doe de sleutel in het contact. De boordcomputer begint te werken en ik zie dat er een respectabele kilometerstand op het scherm verschijnt; 273000 km op de kop af. 7 jaar hebben we de auto inmiddels en natuurlijk heeft, met name, het interieur wel betere tijden gekend maar alle luxe is nog steeds aanwezig en doet het. Alleen de kachel heeft zijn eigen leven en door de gescheiden warmtezones blijft het aan een kant koud al zet je de temperatuur op 30 graden. Hij blijft even vrolijk koude lucht blazen. Je hoort ook allerlei kleppen heen en weer gaan. Die openen en sluiten, of ze doen een poging ertoe, het is ieder geval goed te horen, vooral als je stil staat.Maar qua rijden doet ie het nog prima. Lekker fel, snel en comfortabel, nog steeds, ook bij deze leeftijd en kilometeraantal. Chapeau of eigenlijk past hier beter een Hut ab voor onze VW Touran.