33 jaar

33 jaar waren het andere Klinkertje en ik getrouwd. Het is maar een getal en het is maar tijd. Het is wel een apart moment in ons leven na alle sores van het laatste jaar. Dat vroeg, na al het, voor ons, goede nieuws om een beetje vieren. Dat hebben we dan ook fijn in onze eigen kring gedaan. En zo startte een lang weekend wat, doordat Koninginnedag, tegenwoordig Koningsdag geheten aansluitend aan het weekend viel. Dat betekende voor veel mensen een fijn lang weekend en door het lekkere weer van vandaag kon er, vanwege de verjaardag van Willem, feest worden gevierd. Wij hebben dat niet gedaan maar hebben, dit maal in het gezelschap van onze kleinkinderen en hun ouders, lekker gewandeld. Nog even relaxen voordat opa zich straks weer richting werk gaat begeven. Dat zal toch een raar moment weer zijn. Na 8 weken stil te hebben gestaan ( wat werk betreft) weer meelopen. Doordat het een nieuw team en een nieuwe wijk is moet ik uiteraard eerst worden ingewerkt. Dat gaat eerst gebeuren maar de week erna mag ik weer volop los, met mate. Eerst wat opbouwen maar wel weer alleen de wijk in. Dat komt toch nog weer onverwacht snel maar wel heel fijn. Ik wil me langzaam natuurlijk ook bewijzen aan het nieuwe team die mij alleen kennen van de mooie praatjes maar nu gaat het echt gebeuren. 

Dit weekend besluit zich met nog iets moois en dat is dat we misschien zelfs wel weer op vakantie gaan. Met de kleinzonen op vakantie en hun ouders gaan dan ook mee. Of het kan doorgaan hangt nog van de vakantie van opa af en of we iets geschiktst kunnen vinden. Doet er allemaal niet aan af, de voorpret en de lol er vast is.

Frisse start

Gisteren bij mijn nieuwe team geweest, erg fijn en tegelijk ook geruststellend. Nog altijd moet ik wennen aan de gewone werkomgeving. Waar je niet drie keer moet nadenken over wat je doet, zegt of uitstraalt. Waar je niet bij elk gesproken woord moet nadenken wat de tweede en derde betekenis kan zijn. Of iemand oprecht is of met een tweede en derde agenda spreekt. Dat is wel een gewoonte geworden in 14 jaar politiek, om daar aan te denken en rekening mee te houden. Denken in scenario's, wat kan er nog meer gebeuren, welke vragen kunnen ze nog meer stellen, heb ik iets over het hoofd gezien, waar liggen de belangen van de ander. Het is maar een korte opsomming maar het vormt je wel en daar moet ik rekening mee houden. Het gaat nu dus heel anders, oprechte interesse en aandacht en dat is een hele verandering.  "Je Blogt niet veel meer", werd mij gezegd door een nieuwe collega en dat verraste me dan ook weer. Er is dus iemand die de moeite heeft genomen om te zoeken naar mijn naam. En dan verder te kijken naar wat daar dan achter zit. Heeft blijkbaar Blogs van mijn hand gelezen en dat vind ik mooi. Het weinige Bloggen van de laatste tijd heeft vooral te maken met de ziekte die ik heb doorgemaakt. Geen zin om te schrijven omdat ik wel kan, maar niet wil schrijven, over het enige onderwerp wat me heeft bezig gehouden, mijn ziekte.
Dat is voor een keer aardig om daarover te lezen wellicht maar na de vierde keer denkt u, lezer, het is mooi genoeg geweest, heb het eens over iets anders. Een frisse start maken, dat is wat ik graag wil. Er valt tenslotte genoeg te schrijven, over de politiek kan ik elke dag wel schrijven. Zoals nu weer met de opvang van illegale asielzoekers, mensen die vaak geen kant meer op kunnen en waarvan een "beschaafd" land als Nederland toch tenminste voor die drie basale dingen zou moeten zorgen.  U weet dat het andere Klinkertje en ik de auto regelmatig als Praathuis misbruiken. Zo ook gisteren waar we het over het voorgaande probleem hadden. Hoe onze Partij zou moeten acteren en de verrechtsing van de VVD. We konden niet op zijn naam komen, in onze ogen in ieder geval een echte liberale VVDer, en iemand als van Aartsen in Den Haag. Die denken daar toch anders over, zo was onze gedachte; waarom horen we die niet? Het ging natuurlijk om Frans Weisglas( de onbekende) en laat die vanmorgen via o.a. Twitter en de Volkskrant melden dat hij, van Aartsen en van Zanen het standpunt van de VVD niet steunen. Dat is mooi, zo'n geluid van VVD mastodonten, ja de VVD heeft ze ook. Toch was het even een rare gewaarwording, dat een korte analyse in het Praathuis direct zoveel resultaat oplevert. Ik waarschuw Nederland; morgen gaan we weer een eind rijden.

Ziekjes

Nadat het andere Klinkertje de meeste van u al vaker een bericht heeft gestuurd over de stand van zaken m.b.t. uw schrijver doe ik nu zelf maar eens een duit in het zakje. Het leven neemt zoals altijd gewoon weer zijn loop, of ik nu ziek ben of niet. Dus hebben we een zeer rustige Pasen achter ons. Lekker rustig en toch ook een beetje leeg. Als tradities, met goede reden, even geen doorgang kunnen vinden dan is dat toch een beetje treurig. Het kon niet anders hoor en ik ben ook blij dat de traditie die wij hebben ( gourmetten met Kerst en Pasen) niet door ging. Daarvoor ben ik echt nog niet op krachten. Natuurlijk vol ik me al heel wat als ik in de ochtend opsta en beetje ontbijt maak. het stelt allemaal nog niet veel voor en ik ben nog steeds blij als ik na de lunch me achterover in mijn bed kan laten zakken om even te slapen. Dat is mijn grootste tijdverdrijf nog steeds, slapen en bijkomen van alle avonturen. Tot aanstaande donderdag want dan komt er weer een Salomonsoordeel aan; wel of geen nabehandeling. Wel of geen chemotherapie, en hoe dan. Dat heeft uiteraard ook invloed op de strijdwijze van de komende tijd. Kan ik alweer snel(ler) aan het werk of wordt dat alles vertraagd door de nabehandeling, ik weet het niet maar het spookt wel in je kop natuurlijk. Aan de andere kant gaat het toch nog redelijk snel en ben ik toch alweer in redelijke doen. En zoals we weten; wachten duurt lang. Nog twee dagen en dan weten we meer, geduld bewaren, het moet maar even.