Lokale pers

Gisteravond de uitslagen van de gemeenteraadsverkiezingen met andere ogen gevolgd. Nou andere ogen; het is meer dezelfde ogen maar ze zien wat anders. Anders altijd met een gekleurde blik en die kleur verloochend zich nooit maar door de positie in het spel wat democratie heet wel een andere ervaring. Vooral bezig met maken van een live programma, Veluwezoom's trots; Nieuw Brummens Peil. Dan
ben je anders bezig met een programma; het moet leuk en informatief blijven, de items niet te lang of te kort. Letten op de inhoud, op de presentatoren, de techniek en de muziek, kortom; erg leuk om te doen. Anders zou ik me er niet mee bezig houden maar politiek is toch een vak apart met veel vakjargon. Andere ogen ook omdat onze middelste dochter op de kieslijst stond en dat maakt de keus in het stemhokje zeer eenvoudig als u begrijpt wat ik bedoel. Vreemd was het voor mij want sinds lange tijd geen directe bemoeienis meer met de verkiezingen, maar wel heerlijk op afstand en laten anderen het maar doen. Die opwinding, spanning, inspanning, geluksgevoel of teleurstelling laat ik deze keer aan me voorbij gaan. De lijstrekkers hoor ik vervolgens hetzelfde, het voorspelbare zeggen op de vragen, met onderscheidelijke tongval en worden maar inhoudelijk gelijk. We gaan de uitslagen wegen en zien wie met wie gaat en wie met wie wil en kan. Geen uitsluitingen tot op dit moment maar wat niet is kan komen niet waar. Nadat deze laatste weken voor de dames en heren politici echt tot een hele zware periode heeft gemaakt is het na vanavond, want zo hebben ze besloten; we gaan vanavond gezellig nog over een paar zwaarwegende onderwerpen vergaderen en besluiten, een periode van relatieve rust die intreedt. Op 29 maart zullen de nieuw- en oudbakken raadsleden worden geïnstalleerd en hebben op de achtergrond de verkennende gesprekken een aanvang genomen. In april begint het echte nieuwe seizoen weer en nadat een college- en of bestuursprogramma door partijen is omarmd komen we terug met nieuwe afleveringen van Nieuw Brummens Peil. Zodat de lokale pers, waar wij als RTV Veluwezoom een exponent van zijn, kritisch over de nieuwe verhoudingen in gesprek gaan met iedereen die bemoeienis heeft of voelt met de lokale politiek in Brummen. Wij kijken uit naar dat moment waar mooie gesprekken zich afwisselen met kwaliteitsmuziek, tot dan.

Bestuurlijk eind

In een vorig Blog vertelde ik een aantal zaken met u te willen bespreken en ik ben niet verder gekomen dan één en dat was het leuke. Er zijn een paar andere dingen waar ik wat over wil melden. Dat is natuurlijk de politiek en omdat we richting de gemeenteraadsverkiezingen gaan is er wel wat te melden.
Er zijn gewoontes in bestuurlijk Nederland en die lijken in de gemeente waar ik woon nu met voeten getreden. De mores staan onder hevige druk. Daarop verschijnt nu ook commentaar en waarop dan vraagt u zich als argeloze lezer wellicht af. Het gaat in dit geval om een complex bestemmingsplan, groot en er gaat veel geld in om. Er zijn ook heel veel partijen bij betrokken en de complexiteit maakt dat het plan telkens in de behandeling in de raad is op geschoven. Soms in hun lange termijnagenda en soms doordat het college de behandeling in de raad uitstelde omdat er telkens weer nieuwe aspecten opdoken die ook om een antwoord vroegen. Nu zijn we in de slotfase van de behandeling en blijkt dat de strategie om door en op te schuiven zijn vruchten gaat afwerpen want de raad is nu zo onder druk gezet dat zij het gevoel heeft dat er nu besloten moet worden. Dat is natuurlijk nonsens want als het in de planning van de raad, de ambtenaren, dan wel het college, beter had gepast dat het in mei van dit jaar behandeld zou worden was het op dat tijdstip behandeld. De verkiezingen liggen dwars en zijn leidend ( of is het in dit geval lijdend) en het college wil blijkbaar voor de verkiezingen een kogel door de kerk en voert de druk op met oneigenlijke argumenten; het moet nu anders ligt het vier jaar stil en gebeurd er niets in ons dorp. Bovendien, en dat is wat mij betreft nog ernstiger is er een grove schending van de mores want met dit plan leggen ze een volgende raad en college een erfenis op, zowel ruimtelijk als financieel. Dat noemen we in gewoon Nederlands; over je bestuurlijke graf willen regeren en dat moet je niet willen, zo was tot nu toe het devies. Blijkbaar zijn er zulke grote belangen mee gemoeid, die niets met een bestemmingsplan van doen hebben dat voor deze werkwijze is gekozen, dan wel dat men het zich heeft laten opdringen. Over je bestuurlijke graf heen willen regeren, en zeker op dit tijdstip; zes dagen voor de gemeenteraadsverkiezingen, is geen gewoonte geweest in deze gemeente en met die gewoonte gaat gebroken worden. Ongetwijfeld onder de noemer dat het te belangrijk is en dat het nu moet gebeuren, maar voor wie en waarom wordt maar niet duidelijk genoeg. In de voorgaande teksten heb ik getracht om die zienswijze in te brengen dat snelheid een zelf gekozen wapen van het college is en, wat mij betreft; onnodig, onwenselijk, onaf en ongecultiveerd.

Pauze

Daar was ik weer sinds de vier Kerstdagen van 2017 heb ik mezelf in de pauzestand gezet. Vooral doordat ik voor mezelf even een rustpauze wilde inlassen, even niets schrijven. Vooral ook omdat ik het gevoel had dat op dat moment alles gezegd en geschreven was. Het was een mooie afsluiting van een toch al niet zo productief jaar en soms moet je het dan gewoon los laten. Niet meer aan denken en pas weer beginnen als het gevoel er weer is dat er geschreven moet worden. Is er dan niets gebeurd in 2½ maand tijd, dat bestaat toch niet en het is ook niet zo. Genoeg gebeurd en dat is ook een reden om de figuurlijke pen op te pakken en wat van de gedachten over bepaalde zaken aan het zwart en wit toe te vertrouwen. Laat ik met leukste beginnen en dat is onze laatste vakantie, een mooie en zeer koude week was het qua weer. Door toeval had ik zowel voor als na de week het weekend vrij en dat gaf echt een vrij gevoel. Tijd om uit te waaien en daar zijn we direct de eerste zaterdag van de vakantie mee begonnen. Het andere Klinkertje wilde graag een zwartkeellijster op de foto, bijzonder zeldzame vogel die al een paar weken zijn domicilie had gekozen in Scheemda. Daar rijd je dus niet zo even naar toe en dus werd een hele dag gepland om er te komen en weer huiswaarts te gaan. Zoals bekend rijden we vooral over 60 of 80 km wegen en dat brengt met zich mee dat je even onderweg bent. Nu gingen we toch Noordwaarts en was de suggestie al snel gedaan om dan de "oude route" aan te houden. Dat wil zeggen over Deventer, Raalte, Ommen, Hardenberg, Coevorden en vandaar over Dalen, Sleen naar Emmen en dan via Klijndijk naar Valthermond rijden. Dat hebben we dan ook gedaan, erg leuk en op sommige plekken was het onherkenbaar en op andere leek de tijd te hebben stil gestaan. Prachtige esdorpen zijn het toch. In Valthermond aangekomen direct een aangename verrassing voor het andere Klinkertje want er stonden varkens in een grote groenstrook als bestrijdingsmiddel tegen berenklauwen. In Oosterbeek zijn ze ooit gebruikt voor de Japanse duizendknoop, nuttig dus maar ook zeer vermakelijk. De weg vervolgend komen we nog een keer varkens tegen die gewoon op een akker lopen, ook in Valthermond, prachtig. Daarna toch gauw nog even kijken, we zijn er toch in de Roelof Tuinstraat die overgaat in de Vurenlaan. Tot onze verbijstering zien we dat er nog twee seniorenwoningen staan, nummer 22 en 24 staan nog net overeind voordat ze volgende week ten prooi vallen aan de sloophamer. De hele straat is bijna leeg gemaakt en waarom is me een raadsel. Zijn er geen senioren meer in Valthermond? We rijden een klein stukje verder en zien dat de Vurenlaan ook gesloopt wordt. Wonderlijk genoeg en een beetje overrompeld door de sloop van deze hele buurt is het huis van tante Grietje en ome Pieter nog bewoond, als enige in het hele complex waar verdere geen levende ziel meer wont. Het maakt een desolate indruk en enigszins onthutst rijden we ver richting Musselkanaal waarbij ik, in deze stemming verkerend, vergeet om op het Noorderdiep te kijken of die woningen er nog wel staan. Het Noorden heeft ineens een hele andere inhoud gekregen want hoewel het maar stenen zijn maakt het wel indruk dat alle plekken waar je als kind naar toe ging aan de slopershamer niet lijken te ontkomen. Verder rijdend gaan we binnendoor naar Scheemda en daar kan het andere Klinkertje haar foto's maken bij een onbekende heer in de tuin die vraagt hoe ze hier is
gekomen. Het andere Klinkertje legt het kort uit aan de vriendelijke heer die de achternaam horend vraagt om mij op te halen, ik wacht, met Ülli, doorgaans even in de auto tot de foto gemaakt is. Nu dus op gehaald en man maakt even een praatje over onze achternaam, over Eerbeek en hij vind het allemaal prachtig. Ook het vele bezoek in zijn achtertuin zal hij gaan missen als de vogel een keer gevlogen is Goed, de foto is gemaakt en nu. We zijn verder getrokken door Groningen naar plaatsen waar ik ook nog nooit geweest was en eindigend in Nieuwe Statenzijl op de grens van Nederland en Duitsland in het meest Noordelijke puntje van onze landsgrens met onze buren. Kijkend over de Dollard, en Duitsland ( Emden) inkijkend, een prachtig gezicht want de sluis is gelegen in een natuurgebied. Koud was het wel en op de dijk staande was het een gevoelstemperatuur van -15 graden maar fantastisch om mee te maken. In de zomer gaan we zeker weer kijken hoe het gebied er dan bij staat.