8 december

Het is vandaag, 8 december, precies 65 jaar geleden dat mijn vader en moeder elkaar het ja woord gaven. 8 december was altijd wel een beetje bijzondere dag in ons leven, en met ons bedoel ik het gezin waarin heb mogen opgroeien. Voor ons, in die tijd, gewoon een gezin maar hoe langer ik op de wereld rondloop hoe beter ik besef dat het niet vanzelfsprekend is dat je daar en op die manier opgroeit. Met ouders die het vast niet altijd met mij/ons eens waren maar die je altijd steunden. Ze zijn er niet meer en toch zijn ze er vaak. In mijn gedachten, in de dingen die ze zeiden komt vooral ma naar voren met gevleugelde uitspraken. Natuurlijk waren de laatste jaren moeilijk en hebben ze het niet makkelijk gehad maar ook dan waren ze er. Met een luisterend oor of een advies over wat je wel of niet wilde doen. Met een open deur voor de kleinkinderen en dan zie ik nu weer filmpjes voorbij komen over vluchtelingen uit Afrika of Syrië of kinderen die geen eten hebben en dan, dan, dan denk ik aan mijn moeder. Ze zou vast gezegd hebben; och kon je zo'n kind maar hierheen halen en vertroetelen. Ze wist wel dat zoiets niet kon maar dat kon ze niet nalaten op te merken en natuurlijk gebeurde het nooit maar de gedachte eraan was voldoende blijkbaar. Nu zijn wij geen mensen die in de krant of op teletekst staan als er mensen overlijden in onze familie.  We laten geen boeken, muziek of kunst na, niets tastbaars in die zin. Ons voortbestaan, als we er niet meer zijn zal afhangen van de overlevering. Wat wij straks nog vertellen over mijn vader en moeder aan onze kleinkinderen zal bepalen hoelang ze in de geschiedenis bewaard blijven en wat ze hebben achter gelaten. Voor mij hebben ze een grote erfenis achter gelaten en is er veel te vertellen maar ook te doen. De manier waarop zij hun leven hebben geleefd is natuurlijk niet meer van deze tijd en we leven nu eenvoudigweg anders maar toch. De manier van omgaan met elkaar en het respect en de warmte voor een ander zal ik niet vergeten en op het moment dat ze alweer drie en zes jaar er niet meer zijn leek het me gepast om ter gelegenheid van dit fictieve jubileum er iets over te schrijven.