Warmteplan

Deze week wordt een kleine ramp voor mij. Het beloofd heet weer te worden en ik heb persoonlijk liever -20 dan +30 graden. De redenatie is dat je met koud weer jezelf warm kan houden door meer, en goede kleding aan te trekken. Bij warm weer kan je lichte en dunne kledingstukken aandoen en steeds meer uitdoen maar het houdt een keer op. Dan kan je in je blootje in, of op, bed gaan liggen maar het blijft warm. Je velletje kan nu eenmaal niet uit. Dan moet er ook nog gewerkt worden in wisselende omstandigheden. In het ene huis of appartement of huis is het warmer dan de andere. Dan ga je ook nog van het ene naar het andere, in de buitenlucht en er weer uit. Mensen douchen in die warmte, in soms warme douches, mensen die hun huis nog steeds verwarmen doordat hun lichaamstemperatuur zich niet aanpast aan de temperatuur buiten. Door ziekte of inactiviteit nog steeds koud voelen. Dat wordt deze week dus veel aanpassen en veel drinken want de regering heeft besloten dat het extreme warmteweer plan in werking treedt. Het Nationale Hitteplan, ik had er nog nooit van gehoord maar het gaat morgen gebeuren.

The place to be?

Niet elke dag maar wel steeds vaker kijk ik even hoe het weer ervoor staat in Schramberg. De plaats waar we onze vakantie gaan vieren. Meestal niets bijzonders maar deze week, op een ochtend, een raar fenomeen op de camera. Een schittering waardoor het net lijkt of er een bundel licht op het plaatsje gericht staat. The place to be, zo lijkt het licht te zeggen.

Gespot in Eerbeek

Wat een toevalligheid; Belg winkelt in Eerbeek

To Do

In mijn hoofd zit een lijstje; een to do lijstje. To do lijstjes zijn buitengewoon handig want ze herinneren je aan de dingen die je nog moet doen. Zo heb ik een to do lijstje voor de vakantie, jawel, heerlijk zo'n lijstje. Denken aan een nieuwe ID kaart check, de hond gaat mee en moet ingeënt, check. Zo kun je ook nog onderscheid maken tussen noodzakelijk en wenselijk. Een mooie reis maken en daarvoor een route plannen; staat op mijn to do lijst afdeling wenselijk. Wenselijk want voor hetzelfde geld gaan we de gewone snelweg en dan heb je niet veel andere keuzes dan; gaan links-  of rechts Rheinisch. Dus de 3 of de 61 nemen maar een andere route is ook mogelijk en dat uitzoeken hoort bij mijn voorpret. Een actie op mijn to do lijstje dus, en zo meer. Op mijn to do lijstje maar dan noodzakelijk; de auto moet in goede conditie worden gebracht. Hij doet het verder prima ( ja, ik klop af op hout) maar voor zo'n reis moeten alle vloeistoffen en de banden/ remmen worden na gekeken. Verder zijn er een paar zaken verplicht voor Duitsland. Voor brildragers is het verplicht om een vervangende bril in de auto te hebben. Het kan best maar je moet er wel even aan denken zoals je ook eraan moet denken om van die veiligheidshesjes te hebben en latex handschoenen in de verbanddoos. To do lijstjes dus want ze zijn niet alleen op de vakantie gericht. Ook in het werk en privé zijn to do lijstjes heel handig. Deze Blog's moeten ook nog op mijn To Do lijstje; wenselijk of noodzaak?

Olde Toeten

Ik wordt oud, denk ik weleens. Het is een gedachte die me af en toe overvalt. Dat alles niet meer zo makkelijk gaat als vroeger ( vroeguh, een running gag met Ben, wijkverpleegkundige collega) en alles en iedereen in mijn leeftijdscategorie begint wat te mankeren. Dan voel ik me onderdeel van de afdeling Olde Toeten, de ouwe lullen departement. Dit in tegenstelling tot de sociale omgeving van onze kinderen waar natuurlijk ook weleens wat is maar waar alles crescendo lijkt te gaan. ze hebben minder met ziekte en verlies te maken en dat hoort ook zo op die leeftijd. Lekker je gezin kunnen bouwen en onderhouden, uit eten met vrienden, het hoort er allemaal bij. 

Mijn broer belde gisteren; hoe is het bij jullie en de wedervraag afwachtend; hoe is het aan jullie kant van het land. Hij heeft, eerst even alleen en daarna met zijn eega, altijd in een andere regio van het land gewoond. Eerst in de buurt, en van ons af voorbij Rotterdam, en nu sinds een jaar of vijftien in de buurt van Wolvega wat in Friesland ligt en zij wonen aan de Overijsselse kant. Een goed uur rijden voor ons en daarmee een hele acceptabele afstand en een veel mooiere omgeving, in onze ogen dan. Hoewel we, na een midweek Zeeland, wel de zee anders zijn gaan beleven en er veel meer n zijn gaan zien dan ervoor. De zee bezocht ik in mijn kindertijd heel veel als we woningruil hadden met een tegen Den Haag aan wonende oom en tante. Vandaar uit waren we al snel in Kijkduin of Hoek van Holland om de dagen door te brengen aan zee. Eerst even een grote supermarkt in om broodjes en limonade( flessen Exota, jaja) te kopen, en goedkoop dat dat was, dat hadden we hier niet, dus mochten we een hele eigen fles, hmm.

Zonder helemaal af te dwalen; mijn broer belde dus en mijn obligate vraag beantwoordend zij hij; ik ga met vervroeg pensioen. Hij heeft 41 jaar voor de klas gestaan en is van het soort dat we natuurtalenten noemen. Hij is ook van het dure soort want als je 41 jaren voor de klas hebt gestaan breng je niet meer op wat je kost, zo is de redenatie, en dus willen ze je er liever uit hebben dan op de loonlijst. Dat schijnt een nieuwe sport te zijn bij schoolbesturen; op een gegeven moment is het genoeg en moet je eruit; goedschiks of kwaadschiks. Een stok om de hond te slaan is gauw gevonden en om na 41 jaren onderwijs nog gecoacht te moeten worden om je werk te kunnen doen noemen wij zoeken. Zoeken naar een stok en als bestuur en bestuurder van de school vinden dat hij gecoacht moet worden is het in mijn ogen een sterke actie dat hij daarvoor past. Dat is goed te begrijpen en de opvolgende actie ook. Erger nog is dat hij nog steeds bezig is om te recupereren van een ernstige ziekte en daarvoor nog steeds nabehandelingen ondergaat, schande zo'n bestuur en zo'n bestuurder; ver de fatsoensnormen voorbij maar het gebeurt. 

Hij gaat dus met pensioen, mijn broer. Laatste kind van een generatie baby boomers want velen zullen hem volgen in de komende drie tot vijf jaren en ook met pensioen gaan. Het is een bijzonder moment, vooral voor hem en zijn eega want het groot verlof is aanstaande en na een werkzaam leven wordt de structuur van het eigen leven wordt definitief anders. Maar meer dan verdiend en zwaar gegund maar ook voor mij een speciaal moment. Mijn broer gaat met pensioen en dat zegt ook iets over mij want hoewel we zeven jaren verschillen is dat nu ook weer niet zoveel. Hoewel ik nu weer graag aan het werk en ben en iets voor een ander beteken in concrete zin zijn het andere Klinkertje en ik de structuurloze jaren goed door gekomen en kwamen we nog vaak tijd te kort. Dat tijd tekort speelt nu nog meer op want ik werk zo vaak (en veel) dat er van een lekkere wandeling niet vaak meer iets komt. De waardering voor een lekkere wandeling neemt dan wel enorm toe evenals de waardering voor vrije tijd. En die krijgt hij genoeg, mijn broer. Als de storm in zijn hoofd is gaan liggen door dit toch nog snelle einde van zijn beroepsmatige carrière komt er vast ruimte voor iets anders. Was hij niet ook, ooit, een begenadigd schrijver en zou ik hem graag zien toetreden tot het kleine leger van Bloggers en scribenten. Het is maar een hint want er zijn nog veel meer leuke dingen om te doen en te beleven, nadat je los gekomen bent van de gedachte te moeten werken voor geld. Die tijd is zo dadelijk voorbij voor hem, wat een heerlijkheid.

Dilemma's

Vandaag had het andere Klinkertje de loodgieter op bezoek; de douche functioneert niet goed en dus even de specialist erbij. Het heeft nog niet genoeg geholpen dus hij komt eerdaags nog wel een keer. Een fijne man; heel betrouwbaar en een echte antenne voor het andere Klinkertje en mezelf. Iemand die de stand van zaken in de maatschappij op waarde weet te beoordelen; in zijn eigen woorden maar duidelijk. Hij had de afgelopen keer geen Partij meer gestemd, lokaal nog wel maar landelijk; nee. Ze zijn de weg kwijt en dat begrijp ik ook nog wel. Zo kom je toch onverwacht voor een klein dilemma, waar sta ik zelf nog in dit verhaal. Steunen doen we ze eigenlijk niet meer. Landelijk niet omdat de sociaal- economische paragraaf en de openbare diensten zoals politie en ik reken voor het gemak de zorg in brede zin daar ook bij, helemaal laten verliberaliseren. Ja, alweer een fout woord maar het neo-liberaliseren heb ik al zo vaak gebruikt dat ik er maar iets van maak wat dicht bij mijn waarheid komt. 

Voor het hardwerkend deel van Nederland, jawel Rutte citeert tegenwoordig maar direct uit die foute krant, dat is veel makkelijker dan het zelf verzinnen. Maar hardwerkend Nederland Mark heeft het voor een deel moeilijk met de neo-liberale gewoontes die jij en je vriendjes erop na houden. Het moet allemaal goedkoper uit de zak van de arbeider die tegenwoordig vooral ZZPer wordt genoemd. Dan doen we net alsof ie eigen baas is, gaan ze vast harder van werken, die arbeiders die geen arbeiders meer genoemd willen worden. Wat wordt ik daar treurig van wilde ik opschrijven maar ik wordt er vooral cynisch van. Want de toenemende rijkdom, tenminste volgens CBS zal weer eenzijdig verdeelt worden. Wie het goed heeft krijgt het nog beter en wie het slecht heeft mag op een fijn fooitje rekenen, daar gaan mijn cynische gedachten naar toe op dit moment. Maar vrienden van Mark die nog steeds van mijn Partij zijn; misschien valt er nog iets goed te maken maar doe het dan eens een keer goed. Niks dilemma's en ander neo liberale quatsch; het is tijd voor nieuwe wijn in nieuwe zakken en anders is de Partij gezien. Negen zetels volgens de Hond. De mensen begrijpen ons en we moeten het beter uitleggen; ik zou er niet meer mee aankomen. De boodschap bij mensen die aan de onderkant van het loongebouw zitten wordt het best begrepen met een flinke, structurele douceur, eh, eh ... meevaller is het juiste woord.

Lekker

Zijn jullie al aan het eten? De middelste belt en informeert. Nou, we staan op het punt om te beginnen met eten maken. Nee, geen goed Nederlands maar zo praten we met elkaar. Laat alles maar uit de handen vallen en kom deze kant op dan gaan we lekker barbecueën. Nou, dat laten we ons geen tweede keer zeggen en dus zaten we drie kwartier later lekker in de tuin. Het was lekker en voordat we het wisten was het rond de klok van tienen. Nu hoefde ik er vandaag niet vroeg uit maar de middelste en aanhang wel, dus op tijd weg. Gisteravond, teruglopend van de barbecue naar huis ,waren het andere Klinkertje en ik eigenlijk wel onder de indruk van onszelf. Zo weinig als we van de vorige zomer nog over gehouden hebben door alle gedoe en hoe lekker of we er nu van kunnen genieten, heerlijk.

Morgen hebben we alweer mazzel want er lag een uitnodiging om Spargel te eten op de Bergh. de asperges komen van onder aan de berg en zo lekker hebben wij ze niet. Maar goed; onze vage kennis meldde dat hij een beetje moe is na een dag werken aan huis en haard. Als je drie weken vakantie hebt kan je natuurlijk een ander moment kiezen dan vandaag waarop al anderhalve week voorspeld werd dat het tropisch zou worden. Een zomerse periode gaat aanbreken. Dat het precies 1 dag duurt is een ander verhaal.

Asperges eten; alweer een feestje, maar dat is lekker eten in goed gezelschap altijd, zo weten we weer na de laatste dagen.