zaterdag 29 november 2014

Vroeg en later



Het was gisteren nog vroeg, een vroege foto van de zonsopkomst in Zutphen. Daar was ik om 7u, nog donker. Deze is een uurtje later gemaakt vanaf een van de flats die deze stad rijk is. Mooi hè, zo vroeg ik aan een bewoner van die flat. Het antwoord liet zich raden natuurlijk. Als je op zo'n plek woont valt het vaak niet meer op, zo was het antwoord.  Logisch natuurlijk wat op onze tweede woonplek in Zwitserland hadden we ook een prachtig uitzicht, zowel aan de voor- als de achterkant een mooi Panorama. Aan de voorkant keken we op een bergrug waarachter zich een dal bevond waar wijngaarden lagen en ook echt wijn verbouwd werd. Aan de achterkant een uitloper van de Jura die een mooie hoge bergkam liet zien. 
Dag in, dag uit keken we hierop uit en hoewel we ons vaak realiseerden dat het niet voor lang zou zijn wordt het toch gewoon. 
Gisteren kwam ik voor het eerst op deze plek in Zutphen want hij is genomen vanaf de meest prominente flat aan den Elterweg. Zelf natuurlijk al heel vaak langs gereden maar geweest , nog nooit. Het was een mooie zonsopkomst hoewel het licht nooit zo op de foto komt als je hoopt, toch was het mooi genoeg en vandaar de foto aan de rechterzijde. 


Dat was de ochtend maar u weet dat de zon opkomt en hij gaat ook onder, elke dag, zonder mankeren. Bij de zonsondergang was ik, toevalligerwijs, ook op een plek buiten. En ook hier foto's gemaakt, omdat het zo mooi was, maar wel behoorlijk koud aan de oren. Een mooie plek in de buurt van onze woonplaats en ook hier speelde de zon de hoofdrol en als je foto beter bekijkt zie je er ook nog een aantal vogels op het water. Het was een mooi begin van de dag en een mooie afsluiting van het daglicht. Beter dan vandaag in ieder geval want we komen vandaag niet verder dan heel veel grijs, en koud. Geen dag om lang te herinneren, vandaag, dat in tegenstelling tot gisteren, maar dat begreep u al.

woensdag 26 november 2014

Koud Woud


We zijn weer wat aan het wandelen en dat gaat heel goed. Geluksvogels als we zijn hebben we op 2 ochtenden echt prachtig weer getroffen en op het eind van onze route's begon het weer wat minder te worden. Maar in alle vroegte ( valt mee hoor) lekker wandelen in het Deelerwoud is ons goed bekomen. We konden het er nog eens lekker van nemen en bij Ülli zijn de poten wel een paar centimeter gesleten van al dat lopen. Gisteren hadden we echt een geluksdag waar we echt van alles zijn tegen gekomen. Mooiste zelf vind ik toch de Zwarte Specht; het waren er zelfs een aantal, die we bijna nooit zijn tegen gekomen. Het andere Klinkertje heeft er een paar mooie opnames van kunnen maken inclusief filmpjes waarbij de specht op een stuk dood hout aan het inhakken is ( www.klinkertjes.nu). In de verte een paar damherten gezien.
Maar het begin was ook erg mooi waarbij de kou van die nacht zijn sporen achterlaat in het woud. Een paar mooie foto's gemaakt en die wilde ik met u delen.

 

donderdag 20 november 2014

Geen zin

De laatste week weinig zin om wat aan het zwart en wit toe te vertrouwen. Kan gebeuren natuurlijk en et is ook geen writers block maar gewoon geen zin. Zou de inmiddels beruchte november maand teveel eisen van uw schrijver. Ontkomt hij ook niet aan de vallende blaadjes en het sentiment wat daarmee verwant schijnt te zijn? Is het gebrek aan zon, en er is echt vreselijk weinig zon geweest de laatste tijd, de reden van het geen zin hebben?. Gebrek aan een vitamine levert te weinig zon op en zou daardoor een "geen zin gevoel" ontstaan.
Toch is er genoeg weer gebeurd in de wereld al zou je daar ook wel weer depressief van kunnen worden; het wereldnieuws blijft treurig en het Nederlandse nieuws doet er niet voor onder. Treurigheid alom en als er dan een feest aankomt; zoals Sinterklaas, weten we dat ook weer te versjteren. Geen Nederlands woord geloof ik maar het geeft wel een goede duiding aan het gevoel. Het staat wel in de autocorrectie dus ik ga zo even zoeken.
Voordat u denkt dat deze blog een nieuwe Klaagmuur wordt en u alle somberijen van uw schrijver over u heen krijgt; er zijn best positieve dingen te benoemen maar daar heb ik vandaag nog geen zin in. Daarover houd ik u liever even in wat spanning. Wel een treurige dag vandaag want de kater van onze middelste wordt een " je-weet-wel" kater. Nu merkt hij er zelf niet heel veel van dus dat is geruststellend maar toch. Het blijft toch " je-weet-wel" dus aan mijn sympathieën heeft hij niet veel. We kunnen zo door de dierenarts gebeld worden en hem ophalen en dan kan hij verder met de rest van zijn je-weet-wel leven.Nu treurigheid blijft de boventoon voeren en ik zou er graag iets moois tegenover zetten en de muziek is dan altijd de redding. Een wat somber en toch ook mooi nummer;

woensdag 12 november 2014

Mohikaan

Het is een bijzondere week waarvan morgen misschien wel de belangrijkste dag van deze week is. Morgen ga ik meelopen en kijken we wederzijds of we elkaar wat vinden. Zelf ga ik ervan uit dat het een nieuwe start wordt en dat vandaar af alles weer anders wordt. de details zal ik u besparen; hoe mooi en merkwaardig het eerste contact tot stand kwam. Hoe de gesprekken erna verliepen en alle andere details komen nog een keer maar nu even niet.
We gaan een nieuwe toekomst tegemoet, onverwacht, spannend en leuk. Een andere tak van sport en toch ook weer niet. Wat er deze week verder nog gebeurde; de laatste der Mohikanen in onze familie, van mijn kant, werd deze week 80 jaar. Niet dat hij daar blij mee is maar hij werd het nu eenmaal en dat werd gevierd in familiekring. Op een manier zoals we die van hem kennen; lekker eten en drinken zijn de hoogtepunten. De ware aard kwam weer naar boven want er was uitgebreid mogelijkheid om je tegoed te doen aan vis. Heerlijk was het en heel erg gezellig bovendien. Al eerder schreef ik over hem en hoewel het stuk nu een beetje gedateerd is plaats ik een deel nogmaals omdat ik ook een trots ben op hem.


10/11/2012

Pater Familias
Het verhaal van de tien kleine kleutertjes en eigenlijk ook weer niet. Op bezoek waren we, mijn eega sinds dertig jaar en ik, vandaag. Hij is een broer van mijn vader en de derde in een rij van vier kinderen. Van die vier kinderen is hij de enige die nog leeft. Sinds een jaar is hij de enige die"over"is. 
Een aantal weken geleden berichtte ik u al over de hoogtepunten van een reis naar het Noorden. De roots van ook deze oom, blijven hangen in een Hanzestad na militaire dienst, waar hij zijn lief, ook sinds 52 jaar, tegenkwam. 

Het Noorden; we kregen het erover tijdens het gesprek met mijn oom en ook hij kwam er, net als wij,  niet of nauwelijks meer. Contact met een enkele neef of nicht verloopt meestal via de telefoon of een moderner communicatiemiddel maar fysiek komen we er niet meer, hij niet en ik evenmin.
Er is ook niemand meer vertelde hij zonder ons van een nieuw nieuwsfeit te voorzien. Hij voelde zich duidelijk even wat eenzaam, als enige nog over van dat gezin uit de veenkoloniën. Hij wil eigenlijk meer maar, ook tot mijn verrassing, meldde hij vandaag 78 jaar te zijn geworden waarvan ik dacht dat het er twee minder waren. Meer willen in de zin van; contacten organiseren en onderhouden met neven, nichten en hun kinderen in onze tak van de familie. Maar deze oude reus( want dat is ie, in ieder geval geweest; letterlijk en figuurlijk) begint ook wat kuren te krijgen. Alweer een aantal jaren aan de klungel met een been wat niet goed wil, meer artsen bezocht dan hem lief is. 

In de zijlijn van het gesprek aan tafel benoemt hij de mortaliteit van onze familie. De reden daarvoor is dat een dag voor zijn geboortedatum, die we normaal verjaardag noemen, een zus en broer overleden zijn, precies op dezelfde datum en dus één dag ervoor. Precies een dag waarop je je verjaardag normaal viert, u begrijpt dat het meeste feest er dan wel af is. Maar het maakte ook een balans die hij niet in zijn voordeel voelt uitvallen; alleen mijn vader is de tachtig gepasseerd in dit gezin en alle anderen voor hun tachtigste verjaardag overleden.
Het maakte dat hij zich oud voelde, deze reus en fantastische vent. Iedereen zou zo’n oom moeten hebben die ook voor zijn neefjes en nichtjes, bijna onvoorwaardelijk, hulp aan het bieden. Die nog lang voogd en godfather is geweest voor het gezin van zijn schoonzus wiens man te vroeg overleed. 

Hij is geen heilige, zeker niet maar wel een man waarop je bouwen kan, letterlijk en figuurlijk. Hij wil nog graag de Pater Familias zijn omdat hij een dergelijke rol nog graag zou spelen maar moeite heeft om deze rol nog te vervullen. Het hoeft ook niet meer. De familie heeft zijn weg gevonden en daarin moet hij zich vinden. Hoop dat hij zich er nog lang zorgen over kan maken is de enige wens die ik voor hem heb.

zaterdag 8 november 2014

Trijntje

Weer genoeg ellende deze week; ik ga niet eens een begin maken met opsommen van alle treurnis. liever maar even een ander verhaal. Het is door tussenkomst, en eigenlijk de loslippigheid van Anouk te danken dat het Nederlandse volk weet dat Trijntje voor ons naar het Eurovisie songfestival gaat. Anouk gaat de song schrijven hetgeen ik al tekenend vind wat broer en zus Oosterhuis kunnen toch ook wel wat. Blijkbaar geen vertrouwen en dus Anouk; dat is maar vast een geruststelling want ik heb zelf ook niet zo'n hoge pet op van de creatieve kwaliteiten van de Oosterhuisen's. Maar er komt meer bij kijken dan alleen muziek en hoewel et vast een schat van een mens is (geen idee) heeft ze nu en dan als televisieverschijning§ wel een beetje een harde kop. Dat je eerst dekt; dit is een remake van Cruella de Ville; u weet wel; van de 1001 en 1 Dalmatiers. Daarmee probeer ik maar te zeggen; het moet er een ook nog een beetje uitzien. Niet in de zin van wat mensen in zijn algemeenheid mooi uiterlijk vinden maar ik bedoel meer bijzonder. Het breekbare van Anouk in haar optreden en het aandoenlijke van zowel Ilse als Waylon in hun optreden hebben Nederland geen windeieren gelegd. Dat is wat ik me nu afvraag bij Trijntje; welke emotie gaat ze, behalve met het nummer, oproepen bij mensen en daarvan ben ik niet overtuigd dat het de goede kant opgaat.  Zij komt altijd, in ieder geval bij mij, “hard” over, ook als een ze mooi klein liedje zingt. Nou goed; het duurt nog even en ze al vast wel meer adviezen krijgen en na de nummer twee van dit jaar wordt het voor haar ook heel lastig dat te evenaren. Voorlopig eerst maar eens succes aan het adres van Anouk; maak er iets moois van.

zaterdag 1 november 2014

Breur


Wat als je in plaats van doof blind bent? Wat als je in plaats van alleen armen slechts alleen benen hebt. Wat als; zo kan ik nog een paar vergelijkingen bedenken die allemaal scheef gaan want het makkelijkste antwoord is; niet kiezen. We willen graag over alle functionaliteiten van ons lichaam beschikken en dat is geen kwestie van wegstrepen. Dat is een kwestie van alles willen behouden en zo lang mogelijk. Nu lijdt het lijf gedurende het leven enorm en worden functies minder, hoe erg we ons er ook tegen verzetten. De tand des tijds, onze gewoontes als roken en drinken en natuurlijk ziektes en defecten zijn daar debet aan. Dat is ook wat het ouder worden bijzonder maakt want we weten allemaal dat het ons een keer gaat treffen. Toch zien mensen dat meestal niet zo en worden ze verrast door het proces van ouder worden en alles wat daarbij hoort. Het voorbereiden op het ouder worden is een lastig proces en dat zit vooral in je hoofd. In mijn hoofd ben ik nu en dan nog een jongeman van 20 maar alleen in mijn hoofd hoor. Het lijf voelt, af en toe, niet meer zo jong. Nu heeft mijn broer, mien breur, malheur, grote tegenslag op het fysieke vlak. Terwijl hij toch een redelijk gezond leven leidde; bijna niet gerookt, zeer bescheiden met de alcohol en regelmatig bewegen treffen hem dingen die je een ander niet zo toewensen. Daar ga ik geen uitgebreide beschrijving van geven maar fijn is het allemaal niet om niet te zeggen dat we ( hij ) nog moeten afwachten of het allemaal niet levensbedreigend is. Dat komt nu allemaal na een hele intensieve periode waarin onze ouders zijn overleden, er bij ons zelf natuurlijk nog van alles aan de hand was en net als je in rustiger vaarwater denkt te belanden moet hem dat overkomen. Zo iets wat gewoon gebeurd en waar je geen invloed op hebt. Waar hij overigens ook nog steeds niets van merkt in de zin van pijn of een ander ongerief. Bizar is het dan toch als er aan je lichaam gesleuteld moet gaan worden met een permanent gevolg. Iets waar je mee moet leren leven wordt er dan gezegd. Dat is de relatieve hardheid van ons bestaan want in principe hebben we allemaal goed te eten te drinken, onderdak etc. Die relatieve hardheid van ons bestaan is vooral de onvoorspelbaarheid waarmee dingen gebeuren en de mate waarin we ze kunnen accepteren in het tempo waarin het zich voltrekt. Dat geldt ook voor breur die nu, alweer, in korte tijd veel beslissingen moet nemen die de rest van zijn leven gaan beïnvloeden. Soms bellen we even en praten we wat maar soms gaat het ook echt ergens over en de laatste periode, zo kunt u zich voorstellen, gaat het altijd ergens over. Breur is trouwens overgehouden aan de Groningse kant van onze familie. Als onze pa ging telefoneren met een van zijn broers refereerde hij steevast daaraan als; bellen met breur. Dat vind ik zelf nog steeds een soort liefkozende manier om het over je broer te hebben en daarom; breur. 
Gronings was natuurlijk ook Ede Staal en daarom een mooi nummer van hem.



Credo - Mien bestoan

Ik vroag de wind mor dij verstaait mie nait,
Ik vroag de zee dij zingt heur aigen laid,
Geef mie de nacht din heb ik onderdak,
Doarom, doarom zing ik.

Ik zai de vogels tegen d''oavendlucht,
Ik denk mien leven in n vogelvlucht,
Geef mie de nacht din heb ik onderdak,
Doarom, doarom zing ik.

Ik wait, der is n tied van komen,
En ook n tied van goan,
En alles wat doar tussen ligt,
Ja, dat is mien bestoan.

Veur d''ain duurt t leven veul te keurt,
Veur d''aander veul te laang,
d''Ain is blied dat t zover is,
En d''aander dij is baang.

Ik mis dij nait mer bie mie binnen,
t Wordt kolder om mie tou,
En in mien menselekhaid vroag ik mie of,
Woarom zo jong, zo gaauw?

Sums vuil ik mie gelukkig,
Din hang k aan mien bestoan,
Din zing ik mit de vogels met,
Din proat ik tegen de moan.

Din binnen we mit zien baaiden,
k Zet alle klokken stil,
En ik verneuk miezulf din weer
Want k wait dat dat nait wil.

t Geluk liekt sums zo hail dicht bie,
Din main ik dat t ter is,
En in mien aigenwiezeghaid,
Din griep ik altied mis, mis, mis...