Toeter

Met het andere Klinkertje vanmiddag nog even aan de IJssel wezen kijken, op "jacht" naar een gezamenlijke vriend; de zeearend. Op de tijd en plek waar hij/zij gisteren gespot was zijn wij er nu.

Kijken, wachten, nog langer kijken. Van alles gezien, zien overvliegen en in en op het water gezien.

Een heel mooi plekje, rustig, wat afgezonderd waar zich nu en dan wat andere mensen melden.

Er worden honden uitgelaten, er komt een auto aangereden die wel, niet, wel of toch maar niet uitstapt en even later weer verder rijdt.

kijken, wachten, nog langer kijken. Wat plukken met diverse ganzen stijgen op en keren weer terug, een slechtvalk is aan het jagen in het gebied maar geen zeearend.

De volgende bezoeker aan deze plek meldt zich. Een Vlovlo stationcar ( u begrijpt zo wel welk merk) met Belgisch kenteken meldt zich op de plek en een kalende, grijzende man van klein postuur stapt uit. De achterklep van de auto gaat open en ik zeg nog tegen het andere Klinkertje; hij moet oppassen dat ie niet omvalt. Energiek wordt een enorme telelens met ook nog een fototoestel erachter hangend uitgeladen ( compensatiegedrag ?, kleine mannetjes; grote auto, grote telelens). 

Nu is de man gekleed in wat legerachtig tenue, camouflage kleding. De enorme toeter van een telelens is ook zo verkleed en wordt aan de rand van het terreintje geplaatst. Vervolgens gaat zo'n flaphoed met dezelfde camouflage op het hoofd gezet en gaat de man kijken met een verrekijker. Waarnaar hij kijkt blijft een raadsel voor het andere Klinkertje en uw schrijver maar we vermoedden dat hij op dezelfde melding is afgekomen als waarom wij hier al meer dan twee uur op de uitkijk staan. 

Om het geheel te vervolmaken wordt een tentje opgezet met dezelfde camouflage, zodat het setje compleet is. Het hele plaatje ziet er opeens niet professioneel maar potsierlijk uit. Jammer dat de Vlovlo niet in dezelfde kleuren gespoten was. Wat het nog goed kon maken was dat hij zichzelf nog camouflage op grimeerde hetgeen niet gebeurde, hij verdween in zijn tentje en daarmee was het voorbij.

Zo werd een middagje uitkijken naar de zeearend die we wederom niet te zien kregen, onverwacht zeer vermakelijk.

Vliegtuig

Verbaasd ben ik over de verdwijning van een heel verkeersvliegtuig. Waar we overal verhalen horen over volgend gedrag van Jan en Alleman, als ik surf op internet en ik zoek een deodorant, bijvoorbeeld, dan weten ze me te vinden. Dan barst het op mijn scherm, al verder surfend, ineens van allerlei reclame van deodorant fabrikanten en met drogisterijen. 

Als ik mijn telefoon ergens verlies, kwijt raakt of gestolen wordt dan is ie terug te vinden. Er zit een app op mijn telefoon zodat ik te volgen ben voor mijn naasten en ik andere naasten kan volgen.

Als je ziet wat je vanuit de ruimte, via bijvoorbeeld Google Earth, op aarde kan zien, en ik ben ervan overtuigd dat het al veel beter kan en is. Op dat moment begrijp ik de wereld niet meer als een heel verkeersvliegtuig is verdwenen. Ze zullen er vast van alles aan doen om dat vliegtuig te vinden maar er wordt ergens een denkfout gemaakt, vermoed ik dan maar.

Graag denk ik eens mee in een complottheorie: zo zou het best kunnen zijn dat ze ergens op een verlaten, misschien klein en relatief verscholen vliegveld staan. Maar waarom?

Geen idee, maakt ook niet uit wat ik ervan denk maar merkwaardig is het wel, dat is iedereen toch met me eens. 

Doesburg

Voor wie het niet herkend, vanochtend was ik al vroeg in Doesburg voor een gesprek. Gek dat een plaats waar ik nooit gewoond heb toch zo'n rol speelt in je leven. 

De plaats waar mijn ouders gewoond en gewerkt hebben. Waar mijn broer en zus geboren zijn, ten dele op gegroeid zijn en naar school zijn geweest.Waar ze naar de dokter gingen, waar ze boodschappen deden, waar mijn vader naar zijn werk ging en later naar school ( jazeker, school). Waar ze collega's, vrienden en bekenden hadden. Wonende op een plek waar ze tegenover het veld van de s.c. Doesburg naar het voetballen keken, vanuit hun raam.

De plaats waar ook in hun tijd Sarink al begrip was, en nog steeds. Voor wie het niet kent; een van de laatste particuliere warenhuizen in Nederland, winkel van Sinkel. Alles en niets is er te koop. 

Doesburg, stad van Jamin volgens mijn moeder. Jamin, waar ze dol op was maar vaak konden ze dat niet betalen. Doesburg, stad van de deze kerk met zijn prachtige centrum welke het bezoeken zeer waard is. Stad waar ik nooit gewoond heb en die toch zo vertrouwd voelt. Doordat de verhalen over de stad zijn door gegeven, over de tijd dat zij er woonden en er met hun gezin hebben gewoond en gewerkt. 

Dat is een wakkere opening van de dag, vanochtend, staan in de verhalen van weleer. Het is een mooi gevoel en deze foto's houden het verhaal vast, voor mij althans. 

Een beetje mistig was het vanochtend in de stad, een beetje rustiek deed het aan maar er heerste vooral veel nostalgie. Bijna een romantisch plaatje, dat het maar lang zo mag blijven.

Doesburg heeft voor mij deze plaatjes niet nodig, zij is al mooi van zichzelf. Doesburg is voor mij van de verhalen, daarom heb ik Doesburg lief.

Zandvoort ll

Het andere Klinkertje en ik waren dus een weekendje uit. Met onze oudste, haar eega en de jongens een huisje gehuurd bij een groot park. Vlakbij zee en zowaar, de weergoden waren ons erg goed gezind want we hebben een topweekend gehad. Heerlijk een paar keer lekker aan zee geweest, met de jongens die natuurlijk daar lekker konden lopen, geen last van verkeer. Het vele water en het lopen maakten wel veel indruk want ze sliepen meestal als rozen.  

Het is een heel bedrijf dat zee gebeuren, ik meldde al dat we er nooit zoveel mee hadden maar dat tij is wel aan het keren. Niets zo lekker als je kop leeg waaien aan zee, wat een genot.

Nu was het gisteren natuurlijk een warme dag en dat betekende dat er veel mensen op het strand waren. We hebben nog lekker rustig op het terras van een strandtent gezeten, kopje koffie en na een tijdje, de jongens begonnen wat onrustig te worden, leek het me tijd om weer eens te vertrekken. Om de rekening gevraagd en vraagt de ober (type snelle jongen, mij maak je niks) of ik haast had. Het ging niet zozeer om de vraag maar hoe ie het vroeg dat je denkt; hè?? Wat is dit voor een vraag maar goed, we waren in goed humeur en deze jongen kon dat niet verpesten. Dus heerlijk verder gewandeld en deze strandtent vond ik toch echt de leukste. 

De vlaggen van Ché, en de vlag van Cuba wapperend op het strand van een grote, ik wilde bijna zeggen mondaine, badplaats aan de Nederlandse kust. Het is natuurlijk een commerciële grap maar ik vond hem wel leuk en het zag er echt wel authentiek uit. 

Gistermorgen vroeg was het al druk maar later op de dag was het waarschijnlijk over de koppen lopen zo druk.

Dat merkten we dan ook toen we Zandvoort, richting huiswaarts verlieten, 10 km gereden in anderhalf uur. Wat een drukte en wat een gekte. Tot voorbij Haarlem was het echt een gekkenhuis, automobilisten die denken de grootste te zijn en motoren die elk stukje asfalt, inclusief de fietspaden benutten om hun weg uit Zandvoort te vinden.

Wat een spektakel was dat.

Zandvoort

Onze oudste belt: een van de komende weekenden gaan jullie mee, naar Zandvoort aan Zee: nu beslissen! Ja dat is een enorme verrassing en gelukkig kunnen we ja zeggen en dus gaan we: naar Zandvoort aan Zee.

De zee kon ons nooit zo bekoren maar na een midweek Zeeland ligt dat anders. We zijn er toch stiekem een beetje van gaan houden, van de zee en Zeeland, denk ik. Nu dus naar een veel bezongen badplaats aan de Noordzeekust, zeer geliefd bij onze Oosterburen. Zelf ben ik er al meerdere keren geweest, naar de zee en een keer naar het circuitpark. De Paasraces, ook met de kinderen, was een hele belevenis met DTM en een paar LeMans wagens was mijn dag gemaakt, ondanks dat we met de trein reisden.

Vrijdags gaan we lekker met de auto naar Zandvoort, lekker met het andere Klinkertje, de kinderen en kleinzonen een fijn weekend doorbrengen. Lekker wandelen en ook lekker zwemmen in het ongetwijfeld aanwezige zwemparadijs. 

Zo ziet binnenkort een weekend eruit, kan slechter, niet dan?