Feestdagen

Mijn enige broer belt; hoe is, hoe gaat het? Ja, eigenlijk wel goed zeg ik tegen hem zonder de waarde ervan goed in te schatten. Het gaat eigenlijk wel goed wil zeggen dat we aan het terugvallen zijn in onze routine.

De komende maand, december zal wel een bijzondere worden want voor het eerst zonder pa en ma. Boeken vol kan ik schrijven over hoe wij vroeger, maar ook later met en zonder kinderen, de feestdagen doorkwamen. In een grote roes eigenlijk want het belangrijkste thema bij ons thuis was dat de feestdagen toch vooral een familiemaand was, en gezellig.

Mijn moeder maar vooral mijn vader was een kind van de oorlog en daarmee was de zekerheid van eten belangrijk. Het vieren van de feestdagen speelde zich vooral rond om het eten. wat eten we eerste Kerstdag en wanneer bakken we de oliebollen, en niet te vergeten de appelbeignets. Dat waren belangrijke vragen voor hem zoals hij in de vroege herfst op strooptocht ging bij de boeren in de omgeving die aardappels verbouwden. Nu ging er een 6 tot 7 mud aardappels door in een winter en dus was het voor een boer een mooie bijverdienste als wij de aardappelen afnamen. Gek genoeg was hij, zodra het op aardappels aankwam niet zo op de centen. Waar anders behoorlijk kritisch op het uitgavenpatroon werd gelet dat ging bij aardappelen minder op, ze moesten vooral goed en lekker zijn. Een kilootje hier en daar gehaald en de keus gemaakt.

Eten was een belangrijk goed want voor zijn, en hun generatie, niet vanzelfsprekend. Dat er iets was en dus was deze maand de uitlaatklep om lekker te eten en het fijn met elkaar te hebben. Leuke dingen te doen en vooral zoveel mogelijk samen te zijn. Dus hoe gaat het? Ja, eigenlijk wel goed maar het wordt nooit meer hetzelfde, dat is zeker. Dus zegt uw schrijver, deze maand wordt mooi gezellig en leuk, zoveel mogelijk samen dingen doen. Lekker eten en drinken en het goede van het leven vieren want het is voorbij voor je het weet. Deze feestmaand bedoel ik dan, gewoon genieten, we hebben het geleerd van ze en aan het eind van het jaar, op weg naar een nieuw jaar zal ik aan ze denken. Hopelijk hebben we het dan leuk en gezellig, ook voor onze kinderen en kleinkinderen en zullen ze later zeggen; het was fijn bij de ouwelui. Hoe gaat het? Het gaat gewoon goed.

Reces

Het reces is een plaatselijk reces, eigenlijk is het alleen ons reces. 

We gaan er even tussenuit want we gaan de midweek die het andere Klinkertje met de Prachtplekken heeft gewonnen volgende week innen. Naar een, voor ons, onbekende provincie die Zeeland heet. 

Beiden zijn we er op doorreis of een dagje geweest maar nu een midweek in een voormalig boswachtershuisje vlakbij de kust in Zeeland.

Nu ben ik zelf voor bosmens want komende van de Veluwe is het bos een natuurlijke bron van natuur. De zee kan ik wel waarderen maar het blijft vooral een enorme bak met water. Je moet echt meer je best doen om de variëteit in natuur te ontdekken. Die zal dan vooral liggen in het gebied voor de zee, de duinen.

We gaan het beleven want vanaf maandag welkom in Zeeland, lekker tijd om even wat te rusten en bij te komen van de afgelopen periode. Even de kop leeg en weer doorgaan. 

PTT

Zondagavond een half uur aan de telefoon gehangen met de vrienden van de voormalige telefoon en telegraafdienst in Nederland, door mij nog vaal aangeduid als PTT. Nou de opvolger ervan, daar had ik mee van doen. Nadat ik de gebruikelijke wachttijd met erg slechte muziek had overbrugd er een echt persoon aan de telefoon zich meldde kon ik hem vertellen wat ik wilde. Het opzeggen van het Sport1 pakket. Dat kan je gek genoeg gewoon op je televisie aanzetten maar als je ervan af wil moet je toch echt even bellen. Met een gratis servicenummer en zo geschiedde dus.

Ja hoor meneer, dat kan, opzeggen van Sport 1, zeker vanwege het einde van het F1 seizoen vroeg de behandelend verkoper quasi geïnteresseerd. Ze hadden het druk en zelf de systemen waarop gewerkt wordt door de dames en heren achter de telefoon zijn heel traag ( hé, waar ken ik dat van) en hij vraagt om begrip. Het is druk. Druk met opzeggingen van Sport 1 denk ik dan maar want wat een waardeloos seizoen. Zelden een spannend moment en zeker waar het de eigenlijke competitie aangaat, het wereldkampioenschap voor de coureurs; geen donder aan. Tot de zomer kon het nog wel een beetje alle kanten op maar erna; flut, waardeloos en dit doet die sport geen goed Bernie. Het was niet voor niets zo druk en er zijn veel mensen afgehaakt en ik ben benieuwd wat het moet snel veel beter worden anders ben ik niet alleen bij Sport 1 afgehaakt maar ook bij de Formule 1 zelf. 

Shoppen

De laptop van het andere Klinkertje is deze week al een keer of zes, zeven spontaan uitgevallen. Hij sluit zichzelf af met de latere mededeling dat de kern te warm is geworden. Al eerder schreef over de zoektocht die bijvoorbeeld een eimac als opvolger van de laptop niet onwaarschijnlijk maakte. Dat lijkt inmiddels een gepasseerd station na een bezoek aan een goedkope elektronicamarkt. De informatie die we kregen maakt het onwaarschijnlijk dat we voor het andere Klinkertje een eimac gaan aanschaffen.

Maar wat dan? Goede raad is duur, nou ja u kent het wel. Nu zijn het andere Klinkertje en ik nogal impulsaankopers. We zien iets, denken dat is mooi, goed, handig, mooi etc. Kan het financieel dan kopen we het. Zo zitten we ons leven al in elkaar en was het dus een hele overwinning om, zonder iets te kopen, de elektronicazaak weer uit te lopen.

Mooie dingen genoeg maar niet iets waarvan je zegt, dat past goed bij de wensen van het andere Klinkertje.

Toch zijn we enorm opgeschoten met onze zoektocht. Zo kan je ook een overwinning hebben als je iets niet koopt, voor ons een hele leer. Het gaat wel een all in one worden want dat lijkt, gezien de werkplek aan de grote tafel, het handigste. Maar nu eens zoeken welke. Daarvoor krijgen we hulp en die leidt ons naar een mooi apparaat. Helaas niet meer te koop, in ieder geval niet in winkels waar je er ook naar kan kijken, de computer kan vasthouden en jezelf een idee vormen van hoe die is. Nee, alleen nog te koop bij een paar internetshops.   Hoewel we inmiddels een stuk minder terughoudend zijn op internetshoppen is een computer toch bij uitstek iets wat je zou willen zien. Daar kan je moeilijk een beeld van vormen op het scherm van de huidige laptop.

Wat het gaat worden blijft dus nog even de vraag waarvan ik u natuurlijk op de hoogte breng als de aanschaf gedaan is. 

Trimmen

Een druk weekje toch. Dat heb ik vaker; kijk je naar zo'n week en denkt; dat valt mee. Nou valt de week ook wel mee maar toch veel te doen. Veel afspraken en afspraakjes, oppakken van oude afspraken als het bezoek aan de fysio-fit. Een feest deze keer. 

Na een stilstand van drie maanden, schat ik, weer aan de fysio-fit, of trimmen en in meer populair taalgebruik wordt het dan

joggen.

Het bekende fysio meisje was er niet en nu weer eens een jonge vent, mannetje eigenlijk een jongetje nog. Hij ging ons even opwarmen en dat deed ie door ons te laten opstappen. Je krijgt een laag bankje voor je staan en dan in alle mogelijke variaties moet je de trap op, trap af en telkens maar één trede uiteraard. Na vijf minuten toch even voorzichtig te informeren of; als we hiermee klaar waren er koffie was of naar huis mochten.

Anderen vonden het ook vermoeiend zag ik wel maar zeggen er dan niets van. Dat doe ik wel maar dan op mijn manier. Gevolg was gelach door het zaaltje en de sfeer alweer een beetje ontspannen. Zo probeer ik met een lach en een grapje hier en daar het uur door te komen. Het jongetje, die alle oefeningen mee deed en zo fit als een hoentje natuurlijk nergens last van had, dat jongetje weet vast wel wat ie aan het doen is. Technisch prima maar van mensen moet ie nog wel even leren, hoe die in elkaar zitten. Dat is het lastigste van elk beroep wat zich met mensen bezig houd, begrijpen wat de ander wil, van jou wil. Hoe die zich voelt en waarom, en vooral wat jij daar, in jouw specifieke rol, in kan betekenen. Moeilijk maar leuk, met mensen bezig zijn.

Garage

Ben weer eens bij de garage, en zit me stierlijk te vervelen. Dat merkt hier niemand want je merkt en voelt de afstand. Grote desk, hele grote en lange tweedelige desk is de scheiding tussen de klant en het personeel.

Bij het melden dat ik er ben voor mijn afspraak geen herkenning van de meneer achter de desk. "Wat is uw kenteken" vraagt de man zodat hij weet met welke auto en afspraak hij van doen heeft. Dat ik de man ben die voor dat kenteken de rekening, en daarmee een deel van zijn boterham, betaald lijkt niet helemaal doorgedrongen. Die indruk maakt het niet tenminste. 

Het nummergevoel heb ik, de klant is er voor hem en niet omgekeerd. 

Het komt geloof ik niet meer goed tussen deze garage en mezelf. Behalve dat je goed geholpen wil worden mag je toch ook waardering verwachten dat je nog klant bent bij deze, als duur bekend staande, garage. 

Helemaal niet wat mij betreft en hoewel ik bij anderen wel hoor hoe ze een gesprekje hebben die je als aardig kan aanduiden, een vertrouwd gevoel levert het mij niet op. Dat wordt vooralsnog zoeken. 

Ziektekostenverzekering

Het is een gedoe, elk jaar weer. Als het nieuwe jaar eraan komt komen ook de nieuwe aanbiedingen voor bijvoorbeeld de zorg op de mat. Zo ook o de deurmat van het andere Klinkertje en mezelf.

Waar we om ons heen hoorden dat men minder ging betalen zo niet ten huize van uw schrijver. Meeverzekerd is ook het jongste Klinkertje die studeert en voor de aanvullende verzekeringen gratis is meeverzekerd. Dit jaar dan nog want voor volgend jaar worden we geacht gewoon mee te betalen voor de aanvullende verzekeringen.

Dat is een flinke tegenvaller, elke maand weer. Maar goede raad is duur zoals u weet en dus keek ik vanavond naar een uitzending van Kassa die ging over de zorgverzekeringen.

Aardig meisje die Brecht, wat te aardig voor mij want te weinig kritisch naar mijn smaak.

Mijn beste medicijn

Duidelijk werd in ieder geval dat zelfs de mw. van de Nederlandse Zorgautoriteit het geld tot belangrijk goed. Niet de kwaliteit maar het geld. De aardig uitziende meneer van de zorgverzekeraars probeerde nog even; het ging om de kwaliteit maar toen het erop aan kwam was de efficiëntie en geld toch een belangrijker goed.

Duidelijk werd in ieder geval dat de zorgverzekeraars de macht hebben in gezondheidsland. Een gruwel voor mensen zoals ik zelf die fan zijn van de verzorgingsstaat. De solidariteit is eruit gejaagd vanwege geld, niet vanwege kwaliteit meneer van de zorgverzekeraars. Teveel, veel teveel winst heeft u gemaakt op de zorgpolissen.

Dat is nog eens een andere kijk op gezondheidszorg. Goed voor de kwaliteit zeggen voorstanders, het is onzin mensen. Het is goed gewest voor de portemonnee van de verzekeraars. Schande sprak de mw. van een afkickkliniek in Zuid Afrika, dat is geen kwaliteit.

Zo kan ik nog wel even doorzeuren maar wie nu precies op de kwaliteit let werd me steeds minder duidelijk. Wie er op de centen past des te meer.

Uw en mijn gezondheid is verworden tot een product, ook in gezondheidsland, en daarover werd geen woord gezegd, jammer Brecht, dat kan beter.

Mijn keus, onze keus is door de inhoud van deze uitzending verder weg dan eergisteren en de bedoeling was anders. Toch nog maar weer van die site's opzoeken die volgens de Volkskrant ook niet schijnen te deugen. Het is een oerwoud, bijna zoals alle rommelhypotheken tot stand zijn gekomen, zoveel soorten en maten. Gevolg is dat je bijna niet meer kan vergelijken en er zijn vier grote firma's in Nederland die dat glimlachend bekijken.

Winter

Een afspraak gemaakt om de winterbanden op de auto te laten leggen. Vanochtend even naar rodelen en skiën gekeken. De dikke jassen hangen aan de kapstok, het is een steeds korter daglicht en nu moet de vijver nog in de ruststand en dan zijn we zover, het wordt winter.

Op een dag na deze week erg grijs, mistig en vooral donker. Vandaag komt geloof ik ook Sinterklaas aan in het land en dan is ie ongeveer drie weken later jarig.

Dan komt het hele theater op gang, de boom gezet, bedenken hoe we de feestdagen doorkomen, wat we wel en niet eten, wanneer en met wie.

Kortom, de feestdagen en de winter in aantocht terwijl ik door de korte dagen( zoals ik ze maar even noem) het gevoel heb tijd tekort te komen.

Scoren

Het andere Klinkertje is op overnamepad. Regelmatig scant ze welke nieuwe domeinnamen zijn vrijgekomen en soms zijn er tussen die ze aantrekkelijk vind. Nu is het gebruik van de eigennaam natuurlijk het makkelijkste maar met een naam die iets zegt over wat je doet, of zou willen doen, is het gecompliceerder. Zo zijn de website's die natuur in de naam voeren veel en als je een beetje leuke naam wil scoren kom je vaak bedrogen uit. Allerlei varianten op natuur zijn bedacht en geclaimd als naam voor een website.

Deze week was iemand waarschijnlijk vergeten op tijd te betalen en kwam er ineens een mooie naam ( in ieder geval in de beleving van het andere Klinkertje) vrij. Die ga ik scoren zei ze trots want dat gebeurd bijna nooit. Snel via de eigen webhoster geclaimd en betaald en een dag later staat op het bewuste adres al de nodige inhoud.

Na klinkertjes.nu is Nederland een andere site rijker, in ieder geval onder ander beheer; www.natuurkiekjes.nl , het is maar dat u het weet.

Donker

Meestal gaat het wel aan me voorbij maar deze herfst dringt het donker zich wel aan me op. Zal er wat gevoeliger voor zijn dan anders. Op het moment dat ik dit schrijf is het nog ruim voor 15u en toch hebben we de lampen aan. De donkere dagen voor Kerst gaat het gezegde, maar die feestdagen duren echt nog een paar weken, een zestal weken om precies te zijn. Dat is dus echt nog wel even voor de dagen weer langer worden en de lente, de mooiste aller seizoenen, eraan komt.

Tot die tijd, en zeker bij deze bewolking blijft het schemeren, de hele dag door schemeren. Terwijl de zon wel schijnt maar zich niet aan ons vertoont. Het hoort erbij, bij een goede herfst deze donkere dagen en een flinke portie regen, herfststormen, allemaal in ruime hoeveelheden langs gekomen. Als klap op de vuurpijl was het deze week ook voor de eerste keer dat mensen autoruiten moesten krabben. 

En dat allemaal in het donker, het schemer, gauw wegwezen en dan maar liever een fijne winterdag met heldere en koude lucht. Ik zie er naar uit.

Traag

Onze machines waarop we bijna dagelijks werken beginnen kuren te vertonen. Nou ja; kuren is misschien wel het verkeerde woord. Ze worden steeds slomer. Nu is dat wel bekend van computers. Er verzameld zich steeds meer rotzooi op je computer die met hulp van allerlei andere programmaatjes weer moet verwijderen. Schoonmaken heet het dan, nou het is geen schoonmaak maar meer verplaatsen van je rotzooi. Uiteindelijk gaat de computer ( of laptops in dit geval) ten onder aan de hoeveelheid data die zich op ongewenste plekken verzameld heeft. Die data zorgt er uiteindelijk voor dat de computer zo onwillig wordt dat het niet leuk meer is. De machine wordt zo traag als dikke ......, mag u zelf invullen, ik heb wel een idee.

Onwerkbare situatie eigenlijk en het maakt dat we zo langzaam uitkijken naar andere machines.

Dan wordt het toch een beetje lastig maar we hebben allebei wel voorkeur voor een eimac. Dat is een hele dure smaak, wat u zegt. Het is wel een duurzame machine begrijpen wij want waar de laptops nog geen vier jaar oud zijn zou dat vollopen met data met een eimac niet makkelijk gebeuren.

In de tijd dat ik aan u geschreven heb heeft het programma wat schoonmaakt precies 1 programma kunnen verwijderen, dat duurt echt te lang. 

Nog maar even over denken maar ook weer niet te lang, slecht voor mijn bloeddruk.

Opeens

Ineens denk ik, ik mis iets. Daaraan kan ik merken dat ik langzaam weer boven water kom. En als het nu iets belangrijks was, of iets waardoor je leven van slag gaat. Nee, het is heel simpel, ik mis ineens de tekeningen, de foto's en ander, visueel opleukbare accenten in de Blogs.

Nadat ze erg droevig van toon werden, of beschouwend of in ieder geval anders, sinds die tijd heb ik er geen werk meer van gemaakt. En zo ineens, even een beetje teruglezend, denk ik: dit is het, hier moet ik wat aan doen en dat ga ik de komende dagen even wat herstellen. Dus als u denkt, waar komt die foto ineens vandaan? Daar vandaan dus.

Stofzuigen

Opeens valt alles weer een beetje op zijn plek. Zo ineens vallen puzzelstukjes op hun plaats. Nadat het de laatste periode een georganiseerde chaos was in huis hebben het andere Klinkertje en ik gisteren de laatste opruimende hand aan de zolder gelegd. Waar je al dagen en dagen bezig bent, en we tegen elkaar volhouden dar het allemaal wel meevalt is het gewoon chaos. Geen voor- of achterkant, geen links of rechts en geen structuur in te ontdekken. Dan ineens, binnen een uur valt alles ineens op zijn plek, kan de stofzuiger gehaald en ziet de zolder eruit als een balzaal, wat een ruimte. Fijne grote tafel als kantoortje voor uw schrijver en ruimte voor de nieuw verkregen trimfiets die niet van zijn plaats komt, een huistrainer zogezegd.

Vandaag, als slot en de laatste plek op ons adres waar ook georganiseerde chaos heerste, het schuurtje opgeruimd, nieuw ingedeeld en opnieuw, de stofzuiger.

Hele middag geploeterd maar uiteindelijk is het dan zover, de stofzuiger kan en mag erdoor. Vroeger was een sigaretje een mooie beloning, nu is dat het feit dat de stofzuiger erdoor mag. Het kan verkeren.

Deze dag

Het nieuws bericht deze ochtend dat mijn Partij akkoord is gegaan met de JSF. Dat is een groot verdriet waarover het laatste niet gezegd en gedacht is. Daarover gaan binnen de Partij harde woorden vallen. Je kan niet volhouden dat het een verstandig besluit is in het licht van de geschiedenis van dit dossier. We zijn door Balkenende nota bene op sleeptouw genomen in dit gedrocht. En nu, na jaren, gaat mijn Partij, er na zoveel verzet, voor zorgen dat deze ongewenste straaljager er alsnog komt. Wat zijn dat toch voor krachten die er vrij komen als je zo nodig mee moet regeren. Waar blijven de principes en uitgangspunten. Dit is politiek van een niveau wat niemand kan bedenken. Dan kan onze voorzitter wel een prachtige actie doen voor kinderen van asielzoekenden, hier had hij een actie moeten doen. Als Kamerlid was hij tegen, nu als voorzitter voor? Als Kamerlid was Samsom tegen, nu als fractievoorzitter van een coalitiepartij is hij voor. Wat zijn dat voor mensen. Boor deze regeringsperiode had ik ze hoog zitten, was ik zeker van een man als Spekman, een trouwe bondgenoot. Nu hij er zo weinig van terecht brengt en gestuurd lijkt in plaats van zelf te sturen, kan ik eigenlijk niet anders zeggen dan dat mijn Partij door lichtgewichten in het middelpunt van de macht gehouden wordt. Dat hebben ze zelf niet door, zo lijkt het wel.

Het wordt tijd voor een kleine revolte in de Partij, er moeten ( alweer) nieuwe bezems aan te pas te komen om de boel schoon te vegen. Actie dus.

Vreemdgaan

In de schemer heb ik er nog een lief bij, zij is elk moment van de dag bereikbaar. Elk moment van de dag mag ik met haar bezig zijn. Gewoonlijk wordt ze met een Engels woord aangeduid en dat is de reden dat ik maar niet weet of ze echt vrouwelijk of onzijdig is. Voor de veiligheid en het gemak van deze Blog ga ik ervan uit dat het een vrouwelijk zelfstandig naamwoord is. 

Maar goed; heerlijk is dat. Al Bloggend, dan wat meer en dan wat minder, en vooral ook door mijn enige en echte liefde; het andere Klinkertje, kwam ik op haar terecht. Veel te weinig tijd besteedt ik aan haar en dat neemt ze me niet kwalijk. Dat is ook zo geruststellend aan deze verbondenheid. Ik doe het nooit fout en ze vind het prima zo. Zelf bekruipt me vaak genoeg het gevoel dat ik meer tijd aan haar zou moeten willen besteden want het is leuk om te doen, het kost alleen tijd. Hoe leuk ik het ook met haar heb, ik kom er niet voor uit. Het is nog steeds, weliswaar geen geheime, maar wel een besloten deel van mijn leven. Totdat er wat meer perfectie bereikt is, en dat kan bijna alleen door tijd te investeren. Tot die tijd er is blijft ze mijn geheime liefde.

Iets waarvoor ik graag zou uitkomen, dan kijk ik nog een keer goed, en nee; weer is het niet goed genoeg. Of en wanneer die dag komt kan ik u niet zeggen, nu nog even niet, dat weet ik zeker.

Twilight Zone

U weet, ik ben niet zo van de Engelse aanduidingen maar deze treft goed. We zitten tussen twee werelden in, die van het verleden en die van de toekomst. Vreemde redenering denk u wellicht want dat brengt je in het heden, vandaag, morgen en een beetje gisteren.

We zijn een klein beetje bezig om weer naar morgen te krijgen, dat is niet altijd makkelijk.

Het huisje is leeg en de onze is vol. Het huisje wordt morgen opgeleverd en dan is dat deel afgesloten. Rest ons nog de foto's, de papieren en alle andere spullen.

Daar gaan we nu een start mee maken, het is dat de oude buurvrouw belt anders waren we al begonnen. Dat is het; een soort van schemerzone waar we ons bevinden.

Tussen heden en verleden.

Iets anders

De wereld op zijn smalst, zo lijkt de discussie over Zwarte Piet. Gelukkig begint deze weer wat in te zakken, de discussie dan. Het is een discussie die een beetje spruitjeslucht om zich heeft.

Opeens moest ik denken aan de beelden die ik al jaren geleden zag. Daarin werd uit de doeken gedaan hoe het voor de eerste generatie Nederlanders in den Vreemde was om daar een Kerst en Oud&Nieuw te vieren op het heetst van de winter. Maar ook hoe het was om daar Sinterklaas te vieren, en hoe die mensen leven. Met de molentjes op het dressoir en in de tuin. Met een taal die nog uit de jaren vijftig komt, hun Engels heeft zich wel vernieuwd maar hun Nederlands niet, bijzonder.

Vergelijkbaar met de eerste generatie allochtonen in Nederland, ze denken nog te weten hoe het is om in het vaderland te wonen maar doen dat niet. Mores uit een verleden tijd hanteren, dat moet heel moeilijk voor die mensen zijn om dat los te laten.

Nu is de wereld wat kleiner geworden, niet meer afhankelijk van de post en een enkel ( heel duur) telefoontje. we hebben alle mogelijkheden ter beschikking om met elkaar te communiceren, iets te vinden van jezelf en vooral de ander. En waar hebben we het tot in de Verenigde Naties nog over; Zwarte Piet.