zaterdag 31 augustus 2013

Donker

Het daglicht is alweer duidelijk op zijn retour. Zo tegen 20.30u is het daglicht aardig verdwenen, je merkt het ook aan de lucht. Het begint wat anders te ruiken, de velden zijn soms alweer met mist bedekt in de avonduren. Nog even en de bladeren gaan kleuren. De herfst komt eraan, met zijn onverbiddelijke eind van al het groen wat eerst nog, als aanloop daar naar toe verandert in de meest prachtige kleuren. Of het andere Klinkertje en ik daar dit najaar erg van gaan genieten weet ik nog niet. Teveel onvoorspelbare variabelen zullen we maar zeggen. 
Op tv zie ik, met een schuin oog want ik ben ook aan het schrijven Feratel langs komen. Een blik op de wereld en ook bijvoorbeeld die van Tirol waar na elkaar Nauders en Serfaus langs komen. Het ziet er droog uit door de webcams van de wereld. Het brengt ook veel herinneringen terug van verhalen over dat gebied, door eigen vakanties en door de vakanties van mijn ouders en de verhalen erover. Verhalen die al geschreven hadden moeten worden en wat niet gebeurd is. Mooie verhalen en anekdotes in je bovenkamer die hun weg naar het zwart wit waard zijn, en in onze familie eeuwigheidswaarde hebben.

Toch maar een keer beginnen.

donderdag 29 augustus 2013

Top of the World

Op de een of andere manier komt het er niet van. Meestal, in moeilijke tijden als deze, luister ik juist veel muziek en heb een soort van troostliedje. Zo één die je dan de hele tijd wil horen,  die je rustig maakt, ontroerd of een vals soort van geborgenheid.
In de vorige, soortgelijke, crisis was dat de live versie van the Dixie Chicks met Top of the World. Die overigens ook nog eens is gemaakt door the Carpenters maar of de titel van het liedje zo was weet ik niet meer. Overigens waren mijn ouders geen fan, want dat moest je liever net zijn van mijn vader, maar ze waren bewonderaar of, zoals zij het zeiden; die meid heeft een mooie stem en een leuk liedje. Dat zeiden ze overigens ook van BZN en van een groep als Pussycat, verdere uitleg overbodig.

Top of the World dus en nu kom ik er niet toe om muziek te luistern, ik heb er ook nog geen zin in. Heb misschien ook te weinig ontdekkingen gedaan in de laatste periode. Ja hoor ik u denken, als je geen muziek  luistert kom je die ook niet tegen. Helemaal waar maar ik vermaak me momenteel vooral met wat opgenomen TLC programma's waarvan the Cake Boss mijn grote favoriet is. Het is allemaal zo voorspelbaar dat ik het daarom denk ik leuk vind. Hef je niet na te denken, er gebeuren, in mijn ogen, leuke dingen. Mooie afsluiter van de dag, want zo gebruik ik'm, als afsluiter. Met een lach en een traan. Die traan heb ik zelf wel dus het gaat om de lach, en die zit in de voorspelbaarheid. Als de heren bakkers elkaar weer eens voortvarend in het Italo/Amerikaans aan het uitkafferen zijn is mijn avond weer goed. Heel anders dan een mooi troostliedje maar we doen het er maar mee.

Naschrift;
Toch even nazoeken; het klopte wel wat ik in mijn geheugen opgeslagen had; in 1972 hadden the Carpenters een hit met het gelijknamige nummer.

woensdag 28 augustus 2013

Concentratie

Meerdere keren heb ik u bericht over "de toestand". Dat maakt het concentreren op andere zaken, op het moment, wat lastiger is. Ik moet eigenlijk van alles en nog wat doen en schrijven maar ik kan een poos naar stukken kijken zonder te lezen. Een poos denken en na een half uur merken dat ik zover afgedwaald ben dat het onderwerp waarover ik na wilde denken zich in iets anders heeft verandert.
Zo wil ik vanochtend graag een stuk schrijven voor het verkiezingsprogramma. Die bijeenkomst is morgen en dat moet dus gebeuren. Hele mooie teksten heb ik al over gedroomd maar nu het op papier moet is het ineens verwaterd, of erger nog, weg. Weet ik het niet meer precies wat ik nu wel en niet wilde opschrijven. Er komt in de komende weken een moment dat het bijltje er even helemaal bij neer moet. Dat de Partij weer even anderen aan moet kijken voordat ze naar mij en het andere Klinkertje kijken. Dat is soms ook wel het benauwde, dat het veel neerkomt op wat hier wel, of niet, gebeurd. Wat er wel of niet gedaan wordt, wie we wel en niet benaderen, wat er wel of niet geschreven wordt en of we wel of niet de telefoon opnemen. 
Dat helpt nu niet want ik moet een stukje van het verkiezingsprogramma schrijven en ik weet er geen begin aan te krijgen. Het overzicht over het hele proces heb ik ook nog niet dus we zullen zien hoe dat morgen gaat. Eerst maar beginnen met de vraag of anderen wel al het idee hebben dat er zich iets begint te vormen en hoe krijgen we dat straks goed. 
Zoals aangekondigd, er komt een moment in de komende weken of maanden dat ik er een poosje niet zal zijn, benieuwd hoe dat zal aflopen.
Deze Blog begint een beetje te worden zoals met het verkiezingsprogramma; nog geen overzicht.

Het helpt wel dat ik u even kan schrijven, zo komt er wat beweging in de bovenkamer en concentreer ik me tenminste op deze Blog, kijken hoe het zo verder gaat en of de concentratie even volhoudt.

maandag 26 augustus 2013

Laatste week

Ben even aan het oppassen bij de middelste. De verwarmingsmonteur komt voor onderhoud. Net als ik dit schrijf gaat de bel en de monteur maakt zijn opwachting. 
Maar laatste week dus, met relatieve rust. Daarna start het politieke seizoen pas echt want volgende week alle avonden bezet, en overdag nog het e.e.a. te doen. Onze schoonzoon heeft dan al vakantie en hoeven we niet op te passen wat natuurlijk wel minder druk op de agenda geeft. Dat dan alleen overdag want zoals gezegd, de avonden zijn druk en vol.

Dat alles onder het voorbehoud, zoals ik die de komende dagen en ik verwacht weken vaker zal moeten maken. Het voorbehoud wat te maken heeft met het oudste Klinkertje, mijn moeder die al een jaar lang ernstig ziek is en daarbij nog meer (botten) schade bij opliep. Dat geeft geen goede moed, geen goede zin en vooral de vraag naar de zin. Dat houdt haar, en daarmee ons, flink bezig en zal 1 dezer dagen tot een uitkomst leiden. Wat dat voor ons betekent weet ik niet precies maar dat het, wederom, een moeilijke tijd voor het andere Klinkertje, mezelf en iedereen die geeft om het oudste Klinkertje gaat betekenen is duidelijk. 





zaterdag 24 augustus 2013

Jarig

Op het verjaardagsfeestje van de tweeling van onze oudste, onze kleinkinderen. Behalve de oma's en opa' s zijn nog meer familie en vrienden verzameld. Het is een bonte verzameling van mensen, erg leuk en divers. Al die diverse mensen nemen ook diverse cadeaus mee. Bij onze oudste thuis kunnen ze vanaf morgen de lol op. Alles maakt geluid en of heeft muziek en veel lampjes. Nu zijn ze er dol op, op geluid en vooral op lampjes. Zoals vroeger de tovenaar van onze dagen gek was elektriciteit en wat het kon doen, licht ( Catweazle) zo dol zijn ook onze kleinzonen op licht en lampjes. Dat wordt dus feest de komende dagen. Laat ik nu niet zeuren dat ze wel heel veel krijgen, die kinderen. Dat zal in elke tijdsperiode weer anders zijn. In dit tijdsgewricht is het gewoon en het is wel erg leuk. Nu ben ik ook dol op lamp.... Wellicht berijpt u al wat er komen gaat, enig DNA in dat opzicht zal de jongens niet vreemd zijn.

vrijdag 23 augustus 2013

Verjaardag

Eigenlijk vind ze het wel leuk maar het geeft altijd een beetje gedoe. Het andere Klinkertje is jarig vandaag en daarover heeft ze gemengde gevoelens. Het is natuurlijk toch ook leuk, alle aandacht en mensen die bellen, de boodschappen op Facebook en zo door. Het is meer de spanning vooraf, welke cadeautjes krijg ik? ( grapje hoor). Nee dat is het niet maar het is meer vanuit het verleden; als je zoveel bezoek krijgt moet de boel extra schoon. Schoon is jet altijd wel maar met de verjaardag moet het altijd een streepje meer. Dat is soms al een uitputtingsslag voordat de verjaardag kan beginnen. De laatste jaren is de stress daarom heen minder geworden en omdat we sinds een jaar twee familieleden erbij hebben wordt het nog meer bijzonder. Voor het eerst vieren de kleinzonen de verjaardag van oma mee, en dat is minstens zo belangrijk als de verjaardag zelf. Van harte gefeliciteerd.

donderdag 22 augustus 2013

Het Leven

Een min of meer gedwongen pauze heb ik moeten nemen want de tijd ontbrak mij, en later ook de energie om wat te schrijven. Veel gebeurd en aan de hand zoals ik u in de laatste Blog’s al had verteld. En nu nog ben ik een beetje aan het bijkomen van alle gebeurtenissen van de laatste week. Op het moment van schrijven is het precies een week gelden dat de oude dame viel en sinds die tijd de gemoederen bezig houdt.
Op zo’n moment lijkt de tijd stil te staan wat niet zo is want we hebben nog verjaardagen gevierd en gaan daar ook gewoon mee door. Veel gebeld, nagedacht over hoe verder maar ook praktisch want de planten in haar huisje houden geen rekening met haar afwezigheid en moeten gewoon water. De post verzorgd, de rekeningen betaald en zo door.
Nu treedt even relatieve rust in want is nu in het verpleeghuis om te revalideren. Daarover zijn we aanzienlijk minder optimistisch dan de dames en heren van het verpleeghuis. Afwachten maar hoe de “revalidatie”gaat verlopen alhoewel ik hier beter een ander werkwoord kan gebruiken. In het lopen schuilt namelijk het grootste probleem. Ook in het verpleeghuis wordt in etiketjes gedacht dus iemand met een fractuur als die van ma wordt snel in de benen gezet en gerevalideerd, punt. Als iemand verder gezond is kan dat prima maar als iemand gevallen is doordat er al langere tijd wankelheid en duizeligheid bestaat, ze slecht kan zien en bovendien een zeer ernstige bloedafwijking heeft, ja dan is het misschien toch iets gecompliceerder. Het kan ook zijn dat ik een zwartkijker ben en de boel veel te somber inschat maar over die afweging ben ik ook somber, ik denk dat ze niet klopt. Om het niet al te cryptisch te maken; ik denk niet dat ik er somber naar kijk maar realistisch, zo zegt de politicus in mij. Als het niet leuk is maar wel de vermoede waarheid dan is de uitkomst realistisch.
Doordat het leven gewoon doorgaat en morgen bijvoorbeeld het andere Klinkertje jarig is, gisteren onze kleinkinderen jarig waren en dat zaterdag vieren, er dit weekend weer gewoon GP1 is, daardoor weet je dat het leven gewoon doorgaat. Mart Smeets ( hoe kom ik er op) zegt ( of zei in ieder geval) als er een renner gevallen is in de Tour; “de Tour wacht op niemand”.
Zo gaat het met het leven ook; “het leven gaat door en wacht op niemand”.

zaterdag 17 augustus 2013

De goeie weg

Soms heb ik dat even nodig, even de "schade" opnemen en dan rustig bedenken hoe het verder moet.
Zo ook nu, na de hectische laatste 48 uur, even nadenken. Daar is dan nu ook gelegenheid voor om dat te doen. Het gaat al langzaam iets de goeie kant op en at betekent, ook in haar situatie vooruit kijken. Warrig is het soms nog wel en daarom is het des te mooier en beter dat we er in goeie tijden al vaker over gesproken hebben: wat als....? Meestal is het op dat moment anders, ja ik weet het, maar toch heb je een soort van gids. Een leidraad hoe te handelen ondanks dat de situatie misschien niet precies past op wat er eerder al bedacht was. 
Het geeft mij, en ik denk ons, de zekerheid dat we de goeie weg kiezen, ook als het nu wat warrig is. Als de situatie weer volledig doordringt hebben we de keuzes gemaakt zoals ze die wilde. Dat geeft, ondanks alle mitsen en maren die er nog steeds zijn, een goed gevoel.
De eerst opgeworpen vraag is daarmee beantwoord: bedenken hoe het verder moet heeft zich al in eerder stadium afgespeeld, dat geeft een rustig gevoel. 

donderdag 15 augustus 2013

Sneu

Vandaag op tijd op want gisteren is een vulling van een kies uitgebroken en bevindt zich op een andere plek dan de bedoeling; buiten mijn mond. Dus op tijd op om de tandarts te bellen die natuurlijk met vakantie is en dus de vervanger bellen. De assistente zag in de agenda van de tandarts niet direct een gaatje ( haha) om mij een afspraak te gunnen, en in een zwaar buitenlands dialect liet ze me weten dat ik gebeld zou worden. “Als u niet voor morgenochtend tien bent gebeld moet u zelf weer even bellen”. Prima, doen we zo en dus ging vandaag de gedroomde dag weg ( want mooi weer en geen afspraken) mooi niet door. Belt zo tegen half elf onze oudste, op de terugweg vanuit Apeldoorn, of we nog koffie- en sapdrinkers konden gebruiken en natuurlijk konden we dat, want we gingen toch niet weg. De huiskamer een lichte verbouwing en net toen zij, en onze kleinkinderen, binnen waren gaat de deurbel.
Staat iemand in wit uniform voor de deur; "ga je gauw mee want je moeder is gevallen"; zo meld de dame in kwestie die sinds een aantal jaren op onregelmatige tijden koffie komt drinken bij mijn moeder. Ze kwam in de tijd dat mijn vader nog leefde en is koffie blijven drinken bij ma, wat we zeer waarderen, zo ook vandaag.
Snel de sleutels gepakt en mee naar het huisje van mijn moeder wat de straat uit is. Ze ligt in de keuken en dat was op zich goed nieuws want dan kon ik vrij door de voordeur. Onze oudste was ook direct mee en kon goed ondersteuning bieden en we zagen met zijn drieën al snel dat het allemaal teveel pijn deed om haar te verplaatsen. Dus de dokter gebeld; met vakantie, jawel. Dan de vervanger die een eeuwig ( zo leek het althans) bandje meldde dat de assistente in gesprek was en ik even moest wachten. Maar goed; na korte uitleg zou de dokter eraan komen. Na een paar minuten komt een klein autootje aan gereden met het opschrift; Dame Blanche hetgeen een restaurantje is in het naburige dorp. Toch stapt er een meisje uit met dokterstas dus die zal het wel zijn. Bij binnenkomst een grapje makend over de auto, die ze duidelijk niet begreep, wees ik haar de weg. Eerst mijn verhaal aanhorend en wat aantekeningen makend werd haar op het laatst duidelijk dat ma nog op de grond lag, in de keuken. 
Dat bracht haar enigszins van haar stuk maar ze vatte de moed ging naar ma en toen begon de eerste  akte die pas zes uren later zou stoppen. 
"Wat is er gebeurd"? "Hoe is het gebeurd?" "Kunt u het zich herinneren?" en zo nog een paar vragen die deze middag zeker tien tot twaalf keer gesteld zijn door van alles en iedereen die er maar iets mee te maken had.
De huisdokter in opleiding was de eerste, tsja wel naar het ziekenhuis, dus de ambulance gebeld. 
En zo ontvouwde zich een drama in meerdere delen zich voor onze ogen want het andere Klinkertje was inmiddels de vervanging voor onze oudste. 
Pas aan het einde van de middag, laten we zeggen de vroege avond, na het opnamegesprek met de verpleegkundige, pas toen was het over met het vragen en was het gedaan.
Ma heeft een gebroken heup en is moeilijk te opereren en ze verzuchtte; “dat me dat nu nog moet overkomen”. Dat kan ik, na alles wat ze laatste jaren heeft moeten doorstaan, niet anders dan voluit beamen.

Het is sneu en het blijft sneu hoe alles gaat maar we hebben het te accepteren. Zolang ze zonder pijn en zonder al teveel zorgen blijft is het acceptabel. Sneu vind ik ook al die mensen die hard werken aan haar bed, en ervoor, erachter en op andere plekken dat ondanks alle digitale moeglijkheden een mens zo bevraagd moet worden en dat zo herhaaldelijk, dat noem ik nog eens sneu, en eigenlijk ook pijnlijk.

woensdag 14 augustus 2013

Sportzomer

Het is eigenlijk een tussenzomer maar ik heb het gevoel dat het dit jaar gewoon doorgaat. Tussenzomer want geen Olympische Spelen en geen groot voetbaltoernooi als een EK of WK. 
Na de WK zwemmen is nu het WK atletiek gaande. 
Heerlijk is dat om naar te kijken, en soms intens mee te beleven. De zevenkamp bij de dames iets meer mee beleefd dan andere jaren omdat er een "bekende" mee doet. Bekende staat tussen haakjes want ik ken haar niet persoonlijk maar via. "Schippers is de naam": Dafne Schippers! Brons op de zevenkamp en voor haar, maar ook voor Nederland, een unieke prestatie.
Voor uw informatie: we hoorden van haar via onze middelste die bij elkaar in de klas zitten op de Pabo.
Leuk detail en doordat er af en toe wat verhalen vertelt worden maakt dat het iets persoonlijker. 

We hebben dus mee gelopen gisteren met de 800 meter op de zevenkamp, haar in gedachten vooruit geduwd, bewogen en met de billen samengeknepen naar haar verrichtingen gekeken. Eurosport zendt veel uit en we hebben op Eurosport naar deze race gekeken en van het commentaar genoten. Wat een passie en meeleven met de sporters en de onzen in het bijzonder. Overboord met de journalistieke remmingen en gewoon lekker emotioneel. Op zijn Zuid-Europees enthousiast, heerlijke race, goed gedaan, zowel van de sporter als de commentatoren. Voor herhaling vatbaar.

maandag 12 augustus 2013

Uit vandaag

Vandaag het traditionele dagje uit tijdens de vakantieperiode, bij ons sinds een aantal jaren zo gegroeid, meestal in wisselende samenstelling maar vandaag met de jongste dochters. Dan gaan we, als ware als besluit van, of tot slot van, een dagje naar Kleve. Of Kleef op zijn Hollands en dat vinden we dan leuk om er een paar uur door te brengen, nog wat kleding, schoenen of andere snuisterijen op te pikken uit de oude binnenstad van Kleve. Waar de burcht boven het stadje uittorent en de winkelpromenade net zo schuin omhoog loopt dat het goed te doen is. Waar ze net zo goed Duits als Nederlands kunnen spreken en waar het bedienende personeel nog getraind lijkt om het de klant naar het zin te maken ( gek hè). Dan even op een terrasje zitten en mensen kijken wat eigenlijk het leukste is om te doen, en wat ook het leukste is aan op een terrasje zitten. Sinds ik de onhebbelijke gewoonte heb om op te zwellen bij een wespensteek is het vooral uitkijken voor deze beestjes, vooral als je op een terras zit. Dat maakt ook dat de duur van terrasbezoek niet al te lang hoeft te zijn. 
Klever Innenstadt
Maar Duitsland dus en ook vandaag heb ik mijn ogen weer een beetje uit gekeken, want hoewel maar net over de grens is het echt een ander land. Een ander land met andere gewoontes en dat zie je bijvoorbeeld ook in het straatbeeld. Zwervers hopen zich hier en daar op, je ziet oude moeders met oude zonen door de stad dwalen op zoek naar ik weet niet wat. De zonen hebben duidelijk niet vooraan gestaan bij het uitdelen van de intellecten of zijn door verslaving of ziekte zo geworden. Ook de moeders zien eruit alsof een zwaar leven hen getroffen heeft en dat is waarschijnlijk ook zo. Zowel in de gezichtsuitdrukking, de uitstraling als het uiterlijk is de zwaarheid van het leven aan het gezicht af te lezen. 
Ze, de Duitsers, lijken op een andere manier om te gaan met zieken, ziekten, mensen met problemen. Waar in Nederland er altijd wel een instantie is uitgevonden om het probleem recht te zetten ( of niet ) lijkt dat in Duitsland minder het geval. Men is blijkbaar, in meer of mindere mate, in staat op een andere manier met de problemen om te gaan.  Nu is de mate van densiteit in Nederland ook veel hoger dan elders en zeker in Duitsland. Daarmee bedoel ik dat, zodra je de grens overkomt, je het gevoel hebt dat Nederland klein en vol is. Alles lijkt op elkaar gedrukt en gepakt dat het soms weleens benauwend is. Niet dat het Duitsland per sé beter is maar wel anders.
Komen we thuis en lees even de teletekst op Duitsland en zie dat een op de vier Duitse gezinnen geen geld heeft om op vakantie te gaan. Hoezo gaat het daar beter dan hier?

Nog een laatste nabrander dan; tijdens het verblijf in de winkelstraat werd via een papiertje op de winkelruit om personeel gevraagd; 550 Euro per maand en via de bonus de rest bijverdienen. Dat is een klasse creëren van werkende armen. In Duitsland is geen minimumloon en krijg je dit soort uitwassen op de koop toe. Dan zijn er inderdaad niet zoveel werklozen maar gaat de levensstandaard voor een grote groep wel omlaag; hoezo gaat het daar beter?

zondag 11 augustus 2013

400

200 en 300 overgeslagen om te memoreren geloof ik en mogelijk is de telling niet super nauwkeurig maar ik ben er vast, of kom er in de buurt. Het was me teveel werk om het ook echt na te kijken. Wat is er aan de hand zult u denken na dit chaotische begin van deze Blog. Er is iets te vieren, dan wel te memoreren; 400 Blogs gemaakt sinds het begin vorig jaar mei.
Zelf ben ik tevreden omdat ik 1 Blog als reserve altijd klaar had staan.
Een Blog die het heeft over het beruchte writersblock. De schrijfblokkade op zijn Nederlands; een leeg vel voor je en niet weten waarover je gaat schrijven. Vooral het gebrek aan ideeën is dan funest voor de schrijver. Hij staat al meer dan een jaar op voorraad en de grote angst van uw schrijver is het geweest deze te moeten gebruiken. Is niet gebeurd en ik denk dat het moment is gekomen dat ik afscheid moet nemen van deze Blog in reserve.
Nu ik er ongeveer 400 heb geschreven en toch vaak moet nadenken en vooral moet kiezen wat het onderwerp zal moeten worden. Dan nog de verdeling vinden tussen de familie, de politiek en de muziek is soms een lastige want in alle eenheden gebeurd bijna dagelijks wat. Sommige dingen moeten direct beschreven en gepubliceerd anders verliezen ze aan actualiteit. Voor andere onderwerpen is actualiteit helemaal niet nodig. Muziek is van alle tijden en soms wil ik wat muziek met u delen of een talent waarvan ik vind dat u die zou moeten kennen, voor zover dat niet het geval is.

Kortom; we zullen doorgaan, in ieder geval ik ga voorlopig, zolang de tijd het toelaat, door met u te schrijven. 

zaterdag 10 augustus 2013

Rustig aan

Het plan was om het nog even kalm aan te doen, even niet te schrijven en de boel de boel te laten. Dan moet je niet, zoals ik vanavond, kijken naar een uitzending van het programma 1Vandaag waarin een tenenkrommende voorstelling van zaken wordt gegeven van de situatie in de Nederlandse economie in relatie tot de Europese en dan vooral de Duitse economie. Nu ben ik eigenlijk de laatste die ze aan het woord moeten laten over dit onderwerp maar zoveel onzin bij elkaar in een programma is meer dan ik hebben kan.
Twee gasten hebben ze, 1 gast die zijn woord doet via al eerder opgenomen materiaal en 1 in de studio, toevallig de economiejournalist van 's lands meest waardeloze krant die helaas nog veel teveel gelezen wordt. De eerste gast, hoogleraar economie, beweerde dat het land teveel bezuinigd en dat we te maken hebben met een balanseconomie, zoals hij het uitdrukt. De balansen van met name banken zijn leidend voor de beslissingen en resultaten waar we mee te maken hebben. Nu nog extra bezuinigen is funest want dat brengt de economie alleen nog maar verder in het slop, Rutte niet doen dus. Nou daar was meneer de journalist het niet mee eens, met dezelfde retoriek die we Balkenende al hoorden hanteren; niet doorschuiven naar volgende generaties. Dat er vooral ook dat er iets moest gebeuren op het gebied van gezondheidszorg, lonen en ontslagrecht, dat moest toch ook even echt gebeuren. Dat, en bezuinigen, was het traditionele ei van Columbus die de man naar voren wist te brengen. Tot slot, en de merkwaardigste, was dat de man de politiek begon te verwijten dat ze onvoldoende geacteerd had in de huizenmarkt, dat er niemand iets had durven doen aan de hypotheekrenteaftrek. Nu is de boot aan en doordat de ondervragende journalist hier niet een kritische vraag over durft te stellen is bij mij de boot aan.
Vervolgens wordt een filmpje getoond van Schröder uit Duitsland waarin hij het toenmalige sociale beleid verdedigt. Dat wordt door de journalist even aangehaald als zeer juist gedrag ( van sociaal democraten, nota bene) en Samsom zou daaraan een voorbeeld moeten nemen. Dat Schröder daarna kon vertrekken,
sterker; dat de sociaal democraten nooit meer op hun oude niveau zijn gekomen en dat zij daarvoor dhr. Schröder nog zeer aansprakelijk houden, het dus politieke zelfmoord is geweest, daarover natuurlijk geen woord. Het niveau wordt nog beduidend slechter; sinds tien jaar speelt al de problematiek van de politieke onzekerheid en de veelheid aan verkiezingen, kabinetten en ministers die geen goed hebben gedaan aan het vertrouwen van de Nederlander in de eigen economie. Daar wordt vervolgens geen analyse op los gelaten als; tien jaren populisme in Nederland hebben geen goed gedaan aan Nederland noch aan de Nederlandse economie. Er staan telkens weer andere populisten op omdat door onze leiders nog nooit een goed antwoord op is gevonden. Als het gaat over Nederland en haar consumentenvertrouwen  waar dit programma conclusies trekt op een zelf benoemd forum waar een ieder zich kan aanmelden. Conclusie van mezelf; niet alleen de Nederlandse economie zit in het slop, 1Vandaag doet gezellig mee, wat een waardeloos, oppervlakkig programma is dit. Als er nog een bezuiniging gevonden moet worden; ik ken er nog wel één, Vandaag nog.

dinsdag 6 augustus 2013

Rustig

Rust roest zeggen ze wel. Dat probeer ik zoveel mogelijk te mijden, de rust dan, maar nu is er even geen houden aan.
Door de verwachte drukte in de komende dagen zal er sporadisch of in het geheel geen Blog verschijnen. Niet dat u denkt; wat is er toch aan de hand met de schrijver? Niets aan de hand maar even geen tijd. Naar verwachting; tot volgende week.

maandag 5 augustus 2013

Dilemma's

Je hebt van die dingen waarvan ze eerst zo simpel leken maar hoe langer je ermee bezig bent hoe meer kanten van de medaille je ontdekt. In dit geval gaat het om zwemmen en alles wat ermee samenhangt. 
Het nieuws bevatte een item waar de dood van nogal veel Poolse mensen dit weekend door verdrinking werd besproken. Dan bezocht ik vandaag een ongezonde maar niettemin heerlijk voedsel producerende winkel waar ik een oud-journaliste ( tenminste schreef ze voor een lokaal weekblad) ontmoette. Ze was oud geworden viel me op en we begonnen een praatje over het weer, we blijven Hollanders nietwaar. Zij kwam voor dezelfde waar op welke ik ook zat te wachten. Ze had een aantal dagen op de kleinkinderen gepast vertelde ze en waren veel op het lokale zwembad geweest. Fijne en prettige sfeer, leuke mensen ook en veel vrijwilligers. Het was er druk en dat natuurlijk goed voor de inkomsten van dit particuliere bad. Gelukkig mogen ze weer zwemlessen geven van dit college, want van het vorige mocht dat niet, zo vertelde ze. Nou of dat nou zo is geef ik tegenweer, dat ligt iets gecompliceerder. Ze knikt weliswaar begrijpend maar de gedachte heeft zich gezet, van dit college mag het wel. Hetgeen in het geheel niet waar is, tenminste als dit college ons, ook tijdens het reces, juist heeft geïnformeerd. Voor degenen die de politiek interesseert is dat belangrijk te weten maar in de gedachten van de slecht geïnformeerde burger, en zo wordt het waarschijnlijk ook gecommuniceerd door dit bad, mag het van dit college, die prima mensen die er nu zitten.
Dat het volstrekt aan afspraken voorbij gaat, dat het gestoeld is op populisme, dat het komt omdat er een paar wethouders zitten die niet durven te kiezen, die deze mist laten voortbestaan omdat ze denken dat ze er beter van worden; die mensen krijgen gelijk van "das Gesundenes Volksempfinden". En moet ik dan maar constateren; het bespelen ervan gaat de collegepartijen beter af dan de coalitie. Een coalitie die probeert vast te houden aan afspraken tussen het gemeentelijke bad ( zeg ik even voor het gemak) en het voormalige gemeentelijke, maar nu particuliere bad, gemaakt ten tijde van de verzelfstandiging van dat bad. Een moment waar ze een bruidsschat meekregen om zelfstandig te blijven en waar ook de afspraak is gemaakt dat er lessen worden gegeven in het ene bad wat draait op de subsidie van de gemeente. Het andere bad is welbewust de uitdaging aan gegaan om de exploitatie rond te krijgen zonder het geven van zwemlessen. 
Nu is het dilemma het volgende; de gemeente betaald de zwemlessen voor de kinderen van mensen die rond moeten van een bijstandsuitkering. Dat is goed en de gemeente betaald al aan het bad van de gemeente dus is het ook logisch dat die kinderen daar zwemlessen volgen. Ja zeggen anderen; in de zomermaanden, als het, inmiddels, particuliere buitenbad open is, dan zouden die kinderen eigenlijk daar moet kunnen lessen want dat is mooi dichtbij. Ze kunnen het diploma ook sneller halen, zo is een argument, hoewel je dan de kwaliteit van het zwemlessen in twijfel kan trekken, maar dat terzijde. Het, wat ik hier noem particuliere buitenbad, wordt in deze gemeenschap ervaren als eigen bad, dat zwembad hoort bij dit dorp en dat hebben het bestuur en of het personeel van dit zwembad als gevoel weten neer te zetten. Het bad hoort bij dit dorp en laat niemand eraan komen, en die manier van denken geeft mij een déjà vu.  Daar komt nog bij dat er deze week werd gemeld dat er nog maar heel weinig buitenbaden zijn en dat aantal snel nog verder minder wordt.
Het zwemlessen is belangrijk zo leert het journaal van vandaag ons. Het gebrek aan zwemcultuur in andere landen is een toekomstig probleem voor Nederland nadat het schoolzwemmen grotendeels door de Nederlandse gemeenten is afgeschaft. Dat het zwemlessen ook nog een dure, en dus in de toekomst exclusieve, aangelegenheid dreigt te worden blijft hier buiten de beschouwing van het journaal.
Voor wie nog twijfelt of sprot en politiek iets met elkaar van doen hebben? Het journaal presenteerde ook nog een item over sport, doping en politiek in de jaren zeventig. Het verhaal speelt vooral in het toenmalige West-Duitsland en de DDR waarbij men, omwille van het scheppen van een beeld, niet voor elkaar wilde onderdoen. Het beeld van de gezonde, en de onoverwinnelijke scheppen ten koste van sporters , maar meer ten koste van mensen in zijn algemeenheid. Waarvan akte.

zondag 4 augustus 2013

Alleen

Vanmiddag een lekkere " vrije" middag. Even is iedereen de deur uit. Wat ga je doen dan, vind je het niet vervelend?  Nou, nee hoor, ik vermaak me prima en ik ben niet helemaal alleen, grote vriend Ülli is bij me en moet nog uitgelaten dus is er al wat te doen. Verder zo min mogelijk doen want bij het uitlaten merk ik al dat het niet zo heet is als van de week maar het is wel warm. Dat vind Ülli ook merk ik aan zijn hijgen. 
Tv aan, even naar DTM gekeken en er zijn eigenlijk de hele middag races op tv, en ook daardoor vermaak ik. Even een Blogje schrijven om u te laten weten dat ik me niet verveel en dan is het alweer tijd. Het andere Klinkertje is aan het vogel, en andere beesten spotten en fotograferen in het buitengebied. Vervolgens door naar het huis van de oudste waar de jongste op bezoek is met vriendje en daar weer opgehaald moet worden. Zo heb ik uiteindelijk ongeveer drie uur "vrij" te besteden, " wat ga je doen", tsja. De hond krijgt zijn harnasje voor in de auto aan, we stappen in en gaan iedereen weer ophalen, tot zover de vrije middag.

zaterdag 3 augustus 2013

Komkommertijd

Vandaag is 3 augustus, mooie dag, niets mis mee. Gisteren geen record qua warmte gehaald in Nederland en de zomerperiode begint langzaam vat te krijgen. Het is inmiddels  rustiger qua telefoontjes en vooral de email begint wat stil te vallen. Allerlei berichten bereiken me nog wel zoals de nieuwsbrieven die, zo vermoed ik, voor het grootste deel al voor d vakantie gereed waren. De grootste mailers zijn nu toch echt weg en dat maakt dat de teller, die anders tussen de dertig en veertig hangt ( mailtjes per dag) nu zakt tot onder de twintig en soms nog verder daaronder.
Dat geeft nu ook het echte zomergevoel, niet elk moment op van alles moeten, of willen, reageren. Even hoeft het niet en dat is heerlijk, het is ook bijna te warm om achter een laptop te huizen zoals het voor elke activiteit te warm is. Behalve voor autorijden dan en dat hebben het andere Klinkertje en ik gisteren gedaan. Gewoon een stukje door de omgeving gereden om dicht bij de airco te zitten. Niet slim want je moet er ook weer uit aar voor het moment was het lekker. Bovendien moesten er af en toe  foto's genomen worden en dan moet het raam ook een naar beneden en bereikte ons een golf van onuitstaanbare hitte in de auto. Eventjes open dat raam dus, snel weer dicht en verder rijden.
Daar moet u vast het nodige van vinden, in de trend van; zóóóó, die Klinkertjes toch; met de auto er op uit om af te koelen, schande, slecht voor het milieu, etc.  Ja, gooi het er maar uit maar mopper niet teveel, daar krijgt u het te warm van. 
Deze periode staat ook wel bekend als de komkommertijd, wat het nieuws aangaat. Behalve de wolf en daarmee de afgang en aftocht van een VVD Kamerlid is er bijvoorbeeld geen poema gesignaleerd op de Veluwe of zijn er andere komkommermeldingen geweest. Dat hoort wel bij deze tijd, maar dit jaar nog niet, het komkommert nog niet best in 2013, misschien volgend jaar beter.

vrijdag 2 augustus 2013

de Tijd

Vertwijfeling is haar deel; "moet ik nu wel of geen nieuwe schoenen meer kopen"? Normaal is dat een rare vraag maar in haar context kun je wel stellen; dit is geen rare vraag. Dat komt door haar levensverwachting. Die is al ruimschoots overschreden want vorig jaar oktober was de mededeling dat een paar weken tot een paar maanden de verwachting was. Die dokter kende nog niet de taaiheid die hangt aan de familie van mijn moeder. Daar huisden wat krakende wagens en die werden, ondanks alle kwalen, oldtimers van niveau. "Volgende keer, als we weer een vergadering hebben ga ik het hem vragen": zegt ze tegen me, en dat moet ze natuurlijk vooral doen. De op te werpen vraag zal geen echt antwoord van de andere kant van het bureau gaan opleveren, zo is mijn verwachting.
Haar leven is niet even te beschrijven in een Blog, en dat ga ik ook niet doen, niet nu.
Het gaat, wat mij betreft, nu over onzekerheid. Die zo kan knagen aan een mens dat de fundamenten waarmee we allemaal leven, die structuur bieden aan het leven, die er ook zin aan kunnen geven, dat die fundamenten niet meer vanzelfsprekend zijn. 
En voor het te filosofisch wordt voor u; het leven is meer dan een aaneenschakeling van tegeltjeswijsheden. Toch moet nu en dan het niveau van die wijsheden even worden overstegen. Dat probeer ik met u te doen.
De zekerheden waar we met gemak mee leven, of langs leven, die dingen bestaan alleen omdat we leven in een zelf gekozen routine. Die maakt dat we niet over elke beslissing die we nemen  moeten nadenken. Dat fundament, die som aan zekerheden; dat is weg bij haar, en logisch ook, in haar situatie.
De vertwijfeling die haar in de greep heeft gekregen en zal blijven voortbestaan totdat het niet meer gaat. Zo op het oog lijkt het daar niet op maar door de lange periode die het voortgezette verblijf op deze aardkloot duurt maakt die onzekerheid groter dan ooit. 
Ga voor uzelf maar na; niets zo vervelend als onzekerheid, niet weten wat er morgen komt,  en dat vreet aan een mens. Dat is ook waarom het allemaal zo voorstelbaar is; "moet ik nu wel of geen nieuwe schoenen kopen?". Een vraag zonder antwoord vrees ik.