Uitzoeken

Naast veel te schrijven wil ik, in deze rustige periode, ook veel nakijken, uitzoeken. Zowel het tastbare als ook de rommel die zich op de computer heeft verzameld. Veel blijft staan en hangen want je weet maar nooit of je het nog eens nodig hebt en zo is het ook. Dus zoek ik nu naar bestanden die de laatste 5 jaren wel op de computer staan maar nooit zijn geopend. Dat zijn kandidaten om te vertrekken. Niet allemaal natuurlijk want er zijn ook bestanden, foto''s die weliswaar vijf jaar niet zijn bekeken maar daarom nog lang niet weg kunnen. Deze laptop is nu een 3 en een half jaar in gebruik maar de ongelofelijke hoeveelheid zooi die zich heeft verzameld op de harde schijf en de externe harde schijven is enorm. Daar heb ik aan 1 rustige periode niet genoeg om de boel te schonen van alle overbodige ballast. Het is goed te vergelijken met een zolder opruimen en wie er een heeft weet hoeveel zich daar, ongemerkt, kan verzamelen. Het lijkt wel of het zichzelf kweekt en doorkweekt. Om nog maar te zwijgen van eventueel aanwezige schuren. Net denk je; het is weer opgeruimd, het staat opgeruimd en voorlopig hoef ik er niet naar te kijken verzamelen zich weel allerlei spullen om je heen die graag willen blijven. In de schuur, op zolder of waar dan ook, maakt niet uit. We blijven, zo lijkt het motto en soms moet je er een stokje voor steken. Dat ben ik van plan in de rustige periode, hoe lang die ook nog mag duren; het zal te kort zijn.

Neue DDR ?

Vanochtend vroeg uit de veren en werkelijk prachtig gewandeld. Voor wie het niet zo vaak doet, het is aan te bevelen. Het was heerlijk weer, beetje zon, lage temperatuur (17,5) toen we vertrokken, goeie zin en rustig aan. Voor het andere Klinkertje en mezelf een heerlijke manier van ontspannen door inspannen. Op onze vaste stek waren we al even niet geweest dus daar zou het gaan plaats vinden, Deelerwoud. Een groot aaneen gesloten gebied van Natuurmonumenten. Prachtig gelegen tussen, nu de A 50 en het nu park de hoge Veluwe. We lopen een route die we vaak lopen alleen nemen nu een omweg via de kop van Deelen en dan eerst weer richting Hoenderloo en niet voor de eerste keer lopen we er tegen aan. Een wonderlijk fenomeen waarvan ook na wat zoeken op internet de ware betekenis niet tot ons door wil dringen.

Origineel DDR Hek

Het is ook niet zo dat je denkt, nou dat gaat nogal; het is echt een behoorlijk grote, een hoge en een dubbele. bijna kwam de gedachte op dat de voormalige DDR zich had hoeven schamen voor een dergelijk hek. Niet waar natuurlijk want veel hoger, gevaarlijker en zeker niet in een dergelijk bos. Hele stroken werden gekapt om het IJzeren Gordijn geen doetje te laten zijn, en dat was het dan ook niet. We hebben delen van de Muur bezocht, het andere Klinkertje en ik,  en wij waren zeer onder de indruk. Het hek van vandaag deed even de vergelijking op omdat hij eigenlijk wel een beetje tot de verbeelding sprekend geheimzinnig is. Het bewijs hebben we maar eens vastgelegd en er is vast wel iemand die ons kan vertellen wat dat hek daar doet. Midden in een mooi natuurgebied zou het niet moeten maar goed. Wie weleens aan de andere kant van de A50 gewandeld heeft struikelt ook over de vele hekjes en hekwerken die de onderscheidenlijke eigendommen van de verschillende bos- en heidebezitters moet aangeven. Het is natuurlijk een heel verschil of je loopt in een bos van natuurmonumenten dan in een bos van Twickel, om maar eens een dwarsstraat te noemen. 

Het hek van vandaag is een andere hek dan die we anders weleens tegenkomen en dat bevreemdt ons dus. Het is meer dat er geen aanduiding is van wie het hek dan wel het achterliggende bos is wat ons zo benieuwd maakt. Verder is het hekwerk opgezet alsof er koeien gemerkt moeten worden, een dubbel hek en een dubbele poort. Zou het soms het leger zijn zegt het ander Klinkertje nog maar dat lijkt onwaarschijnlijk want die zijn altijd zeer scheutig met borden. Mysterie in de bossen bij Deelen, nu zal het niet eerste mysterie zijn maar deze moet nog relatief eenvoudig op te lossen zijn. Nog maar weer eens rustig op internet kijken hoe het met de eigendomsverhoudingen op het Deelerwoud gesteld is.

Was dit nu het enige, nee bepaald niet want vele dieren hebben ons pad gekruist, dan wel hebben we ze gezien. De Homo Sapiens was een zeldzame verschijning vandaag en dat vonden wij nu helemaal niet erg. 

Neverending Story?

Het gedoe is nog steeds niet voorbij, en niemand kan me zeggen waarom. Mijn laptop blijft maar problemen en probleempjes veroorzaken en daar ben ik redelijk mee aan de slag. Ben van het type dat het graag wat makkelijk heeft. Nu hebben de meeste browsers tegenwoordig van die speeddials, sneltoetsen op zijn Nederlands. Die maken het de mens gemakkelijk want je kan snel(ler) browsen. Het internet verkennen is een ander woord voor browsen maar dat voor de digibeten. 

Heel handige programmaatjes die van alles voor je doen maar dan moeten ze het wel doen. Dat is de valkuil voor mij, ik reken erop dat ze het doen. Behalve makkelijk om te browsen onthouden ze ook allerlei gegevens zodat je niet oneindig overal hoeft in te loggen. Inloggen gaat bijna altijd met een inlognaam die meestal je emailadres is en een wachtwoord, in een piep ben je in het gewenste programma. Behalve als het programma wat de speeddial host het ook niet meer doet.

En zo, in een half woord ziet u mijn probleem; op zoek naar een browser die het goed doet met een speedial programma zodat ik snel kan browsen en niet alles hof te onthouden. Maar voordat je het zover hebt is een fijne klus. Eerst maar weer opzoeken welke programma''s ik veel gebruik en dus in het ieuwe programma moeten, dan bedenken wat ook alweer het wachtwoord is en dan hopen dat het programma telkens start zonder dat ik telkens het wachtwoord moet intoetsen.

Een oplettende lezer zal misschien zeggen, daar heb ik toch al eerder over gelezen; dat gedoe van je met die programma’’s. Klopt helemaal, al een keer of wat over geschreven en kunt u nagaan hoelang ik er al mee bezig ben. Wat een gedoe om de laptop weer zo op orde te krijgen zoals ik het wil hebben. Natuurlijk, veel tijd en frustratie maar deze tegeltjeswijsheid gaat altijd op ( hoop ik dan maar); de aanhouder wint, en daar reken ik dan maar op.

Pauzes

Nu en dan wordt er een dag niet geschreven, soms wel twee. Dat komt soms omdat er niets te schrijven is maar meestal komt het doordat ik het te druk heb. Zo ook de laatste dagen waar elk dagdeel wel vol, druk en in ieder geval bezet was. Natuurlijk is het allemaal een kwestie van kiezen, keuzes maken wat je wel en niet doet. 

De laatste dagen was ook dat er bijna niet. Zo neem ik wel van die tussenmomenten om te schrijven maar dan moeten die tussenmomenten er wel zijn. Vanochtend leek er een een moment te zijn waarop ik in ieder geval een begin kon maken.

Gaat de telefoon, is er iemand die me even wil onderhouden over de gemeente, minima-zwemmen en ga zo maar door. Moet ook gebeuren en ik ben er blij mee maar mijn moment om was verdwenen. Daarna nog een paar keer telefoon, de eierboer aan de deur en voor ik het weet staan we in de winkel om een nieuwe klok te kopen. Een klok voor de keuken want die heeft het begeven en we kunnen maar moeilijk zonder. En omdat we dan toch in het dorp zijn ook even naar een paar andere winkels, terug naar huis in een enorme donderbui die alleen nog maar erger lijkt te worden.

Dan brood maken en begint de training van de F1, enzovoort, und so weiter.

Kortom, geen Blog. Toch nu wat geschreven omdat ik aan het multitasken ben, met het journaal op de achtergrond schrijf ik u even dat ik eigenlijk geen tijd heb om te schrijven. Morgen ook geen tijd want de gehele dag onder de pannen, om het zo maar eens te zeggen. Tot overmorgen schat ik zo in, dan doe ik u bericht van de dag van morgen.

Rekening

Maandag berichtte ik u al over mijn verblijf bij de garage, in ieder geval, de auto was er om onder handen genomen te worden. Nu was het eerder altijd zo dat je bij een bepaalde kilometerstand naar de garage moest voor doorsmeren en olie verversen. Die tijden liggen al wat achter ons. Nu vertelt de boordcomputer wanneer de garage bezocht moet worden. De reden ervan blijft dan wat vaag want het enige dat ik weet is dat de service intervallen enorm zijn. 15000km voor een kleine beurt en 30000 voor wat we eerder een grote beurt noemden. Tussentijds kan echter de boordcomputer vinden dat er een bezoek aan de garage moet worden afgelegd maar waarom vertelt ie niet. Zo ook nu en terwijl hij meestal vanaf 3000 km begint af te tellen was dat nu vanaf 1100 km. Vreemd en het zal allemaal wel, ik toch met de auto naar de garage en met een schuin oog op de werkplaats zie ik een jong gastje de auto onder handen nemen. Er wordt een beetje gekeken, de olie wordt ververst en vervolgens zie ik hem wel dertig keer met zijn hoofd onder de motorkap verdwijnen. Bijna twee en een half uur duurt de klus waarvan je dan denkt; wat is er nu gebeurd?
In vroegere tijden waren de garages wat slimmer ( misschien hoor) en waren ze hard aan je auto aan het werk, als het een beetje meezat met veel lawaai en gedoe. Mannetje erbij, ook even meekijken. Nou meneer, het moet toch maar anders; heeft u nog een half uurtje? Dan reed je weg in de auto en waren de pedalen net anders afgesteld, de handrem bijgesteld; in ieder geval voelde je bij het rijden dat er mensen aan gewerkt hadden, dat is wat ik bedoel met slimmigheid. 
Maandag stap ik na de service in de auto en je merkt eigenlijk niets, behalve dat de jonge monteur wel veel met de laptop aan de auto gewerkt heeft maar vergeten is de interval bij te stellen.
Service Jetzt staat er te lezen als ik de auto wil starten. Auto weer uit, sleutel eruit en de procedure opnieuw maar het helpt niet; Service Jetzt. Dat betekent opnieuw de auto uit en richting de servicebalie om te melden dat hij na een verblijf van twee en een half uur, met de sleutels twee minuten in mijn bezit alweer om een service vraagt. Dat lijkt me toch wat veel van het goede en de jonge monteur legt opnieuw de laptop aan de auto en vernadert de service interval.
Nu weet ik dat iedereen wat verdienen moet maar de vandaag toegestuurde rekening maakt bijna dat de auto met een gouden randje had moeten worden afgeleverd. Het is niet normaal meer, en dat voor wat wij eerder een kleine beurt noemden. Kleine beurt, grote rekening. Opnieuw bekruipt me het gevoel dat ik moet gaan omzien naar een andere garage. Dat dilemma zal wel voortduren tot aan de volgende melding; service in 3000 km.

Vrienden

Mijn balboekje loopt niet over van vrienden. Het zijn er niet veel maar voor mij voldoende. Dan zijn er natuurlijk de mensen die we goed denken te kennen en die het andere Klinkertje soms aanduidt als vrienden. Hoewel dat de laatste jaren veel minder en veel minder snel is gegaan.
Vandaag belt één van mijn vrienden, één uit het balboekje, het is maar dat u het weet. Hij is terug van vakantie in Oostenrijk en heeft daarover mooie verhalen. Wat ze allemaal hebben meegemaakt, hoe de reis is geweest, waar ze hebben overnacht en wat ze hebben gegeten en gedaan. Natuurlijk luister ik geïnteresseerd naar het verhaal en doordat wij zelf ook vaker naar Oostenrijk zijn geweest snap ik het wel. Het enige onbegrijpelijke in het verhaal is waar hij het heeft over een avond waar bij de maaltijd bier is gedronken, dat zou niet lekker zijn geweest. Kijk, dat begrijp ik nu niet, in Zwitserland raar bier, ja. Maar in Oostenrijk nog nooit een biertje gehad waarvan ik dacht, nou nee. Natuurlijk luister ik met aandacht en interesse en we lachen er wat af. Als het erop aan komt is het allemaal wel heel leuk maar minder belangrijk. 
Belangrijk voor mij is dat ik de vertrouwde stem weer hoor ( ook die op de achtergrond) en dat ze veilig en gezond weer thuis zijn. Dat ze het leuk hebben gehad en een heerlijke ontspannen vakantie hebben gehad, allemaal belangrijk. Veilig en gezond weer thuis, daar ben ik blij om want u weet; vrienden kom je heel weinig tegen in het leven en die paar die je tegenkomt die moet je waarderen. 

Nu zijn mannen onder elkaar wat anders dan in gemengd gezelschap. Dat is niet erg, misschien hoort het zelfs wel zo. Dat soort rolvastheid hebben we zelfs samen nog wel eens aan andere mannen geleerd in therapeutische verhoudingen zeg ik dan maar netjes. U moet weten; in een vorig leven zijn we collega's geweest en zo is de vriendschap ook ontstaan. Pas 10 jaar na de eerste ontmoeting en we een andere baan hadden dan bij de eerste ontmoeting. Toen beiden nog verpleegkundige en heel verschillend, in ieder geval vond ik dat toen. Hij onder invloed van een swami, ik onder invloed van een druk leven met gezin en opleiding. 
Tien jaar later kwamen we elkaar weer tegen en bleken we goed te kunnen samenwerken en elkaar te vertrouwen. Daarop is vriendschap altijd gebaseerd; als er geen vertrouwen is dan kan een vorm van relatie, zoals vriendschap er één is, niet ontstaan. We bellen elkaar regelmatig, soms hebben we het over niks en zijn we met vijf minuten uitgesproken, soms een half uur of zolang als het gesprek nodig heeft. Op die vertrouwdheid borduren we nog steeds voort en dat geeft ook de inhoud weer waarmee ik deze vriendschap beleef. Dat de wederzijdse dames in gezelschap ook goed, meer dan goed, met elkaar overweg kunnen is natuurlijk belangrijk anders wordt het snel gecompliceerder.
Na dit telefoongesprek drong dat tot me door, en wel zo dat ik het nodig vond het op te schrijven en u deelgenoot te maken.
Gruß Gott und willkommen in Holland.

Cool of niet

Het is weer dinsdagochtend en zoals u weet vermaak ik mezelf dan enigszins bij de cardio fitness. Ook bij de ingetreden hitte van deze week is dat niet anders en bovendien was ik al twee weken niet geweest door omstandigheden en het werd dus tijd om de spieren weer aan de gang te krijgen. In de non airconditioning zaal van de fysio was de atmosfeer vanaf het begin te snijden, in letterlijke zin dan want goeie zin hebben we altijd. Het was dus direct al tamelijk benauwd daar in dat zaaltje en gedurende het uur dat de training duurt werd het er niet beter op. Hoe zou dat vanmiddag, zo rond een uur of drie zijn? Het lijkt dan onmogelijk te worden om nog maar iets te bewegen behalve de kraan die koud water verzorgd. Als je dan nog op de fiets, op de drukbank, de loopband of de crosstrainer moet, dan ga je het afleggen. Dan smelt de huis van je spieren al ben je nog zo cool.
De groep was net zo enthousiast als ik en hoewel het gedurende een uur altijd gekletst wordt was het, deels door de tegenvallende deelname deze week, en voor het andere deel door de warmte, opvallend stil gedurende het uur. Het werd eigenlijk steeds stiller want iedereen had zijn adem voor iets anders nodig en dat was in ieder geval niet om te praten. Ik doe er nu ook maar even het zwijgen toe, actuele temperatuur om 10.50u; 26.7 graden. Waarom krijg ik opeens zin in een ijsje van Co?

Hete week

Het andere Klinkertje en ik verheugen ons enorm op deze week. Lekker warm, heet waarschijnlijk, zweterig en plakkerig. Slecht slapen, ventilatoren aan, de onbedwingbare neiging om de airco van de auto op te zoeken, vaker onder een frisse douche gaan staan, koude maaltijden eten, veel ijs, zo min mogelijk lichamelijke activiteit. De deuren en ramen in de vroege ochtend tegen elkaar open zetten zodat de, dan nog, frisse lucht erdoor kan waaien. De tweede koelkast in de schuur aan en vol met, nu, koud bier. De auto in de schaduw en even later vol gepoept met vogelpoep, dus naar de garage om te wassen, wat weer veel te warm is. 
Kortom, een week om je op te verheugen 

Wachten

Don't like mondays vertelde Bob Geldof ons in een ver verleden. Dat geldt voor mij niet maar don't like garages komt beter in de buurt. En dan nog wel op maandagmorgen, want dat is het wel. Maandagochtend en ik zit buiten, niet zoals in vroeger tijden om te roken maar omdat de hal van de garage nogal warm is geworden tijdens het weekend. Sinds de verhuizing van Dieren naar Zutphen voel ik me er niet zo senang. De eerste keer waren er nog een aantal bekende gezichten maar nu zie ik alleen nog andere gezichten maar er is geen bekende tussen en waarom niet zo senang? Dat weet ik zelf niet waarom: zijn  het de mensen, is het de sfeer of is het gewoon omdat ik nu al eerst een hele autorit erop heb zitten voordat ik er ben?Dat het sluiten van de vestiging in Dieren om bedrijfseconomische redenen voor de firma Haas wel goed is maar het betekent dat mijn bedrijfseconomie zegt dat het ons meer geld kost om alleen al bij de garage te geraken. Het andere Klinkertje vond het verstandiger om bij de officiële dealer te blijven, wat misschien ook wel zo goed is. Dus zit ik te wachten tot de mensen van de garage klaar zijn met de servicebeurt. Hopelijk is dat snel en dan hup, snel terug naar de andere kant van de IJssel. Zou het dat soms zijn, de andere kant van de IJssel?

Kraamkamer

"Als je het leuk vind, kom dan langs" zei een dame die ik persoonlijk hoog heb zitten, deze week. Nu is het vooral het andere Klinkertje die ik er een enorm plezier mee doe. Die dat geweldig vind, deze onverwachte kant, een hobby die ik niet bij deze vrouw verwacht had. Wij kennen haar sinds 2009 toen ze de ploeg rondom de partijcampagne kwam versterken. Een fijn mens, een goeie luisteraar en een mens met een warm hart voor dieren, zo blijkt nu nog mee dan anders. 

Dus togen we vanmiddag naar het buitengebied van onze gemeente en bevond ik me, na een rondleiding, kopje koffie en een praatje, ineens in de kraamkamer, het hart van de hobby van deze dame en haar echtgenoot. 

Ze kweken een aantal soorten papegaaien van de grote soort die Ara's worden genoemd. Imposante en hele mooie, en mooi gekleurde, vogels. Een aantal in hun soort bedreigde vogels worden hier mede voor uitsterven bewaard. Dat gebeurd zoveel mogelijk natuurlijk maar soms moet het wat kunstmatiger en worden eieren uitgebroed in de machine. Het opkweken van de vogels gebeurd dan in deze kraamkamer die verwarmd, gekoeld, bevochtigd etc. wordt. Met een aandacht voor deze baby vogels die je sommige mensenkinderen ook zou gunnen. Wat een toewijding en wat mooi. Een gave. en bij tijd en wijle, zeer tijdrovende hobby, want dat is het.

Het is heel gek hoe je soms direct kunt voelen dat een goed hart op de goede plek zit bij een ander mens. Dat gevoel was er al in 2009 en werd vanmiddag nog maar eens meer dan bevestigd werd. Hier gaan we vaker komen is een conclusie die we trekken op de terugweg, helemaal niet erg maar erg leuk.