zondag 30 juni 2013

Corsica

De Tour is gisteren begonnen. Weinig nog gezien, maar vanmiddag na de F1 tot aan de finish gekeken. Direct weer lopen te vergapen aan de prachtig gekleurde en heldere Middellandse zee want de heren rijden rond op Corsica, het geboorte eiland van Napoleon. Wat een pracht, die Napoleon had toch weinig reden om daar op te stappen. Het is een prachtig eiland maar dat zegt natuurlijk verder weinig over de leefomstandigheden. 
Het was overigens gisteren alweer raak; veel renners gevallen en vandaag dus veel verband aan de armen en benen gezien. 
Het leukste van vandaag was eigenlijk de manier waarop de ekspers ( experts) ernaast zaten. De ontsnapping van een groep van zes man waarbij 1 man Izegoere werd genoemd door de commentatoren. Een man die bovendien als Armstrong teelbalkanker had overwonnen. Die de groep van zes verliet anderhalve kilometer voor de finish, steevast aangeduid, ook de Franse TV, als Izegoere. Zo verliep ook het commentaar tot en met de finish. Tot de lijst van de Franse TV werd getoond met het dagklassement, wie er gewonnen had, wie tweede etc. Wie had er gewonnen? Uit dezelfde ploeg als Izegoere was het Dhr Bakelants die de etappezege behaalde en dus niet de alom, door de heren commentatoren geroemde Izegoere. Bakelants jongens, heren ekspers, wat een afgang. Beschaamd en met het schaamrood op de kaken werd de uitzending naar een einde gebracht.
Bevangen door de Corsicaanse lucht moesten ze snel uit de lucht gehaald worden.
Ze hadden hun tijd nog voor andere dingen nodig, zo bleek een twee uurtjes later.
Bij de samenvatting om 19u hedenavond was opeens het commentaar gewijzigd en was herhaaldelijk de naam van Bakelants door de Dijkstra en Ducrot erin gesynchroniseerd.
Dat is nog eens een afgang. "Ekspers"; laat me niet lachen, het is met een traan, sneu.

vrijdag 28 juni 2013

À demain


À demain schreef ik gisteren en demain is aujourd’hui, vandaag dus. Dan is het weer een nieuwe dag. Kort rapport van gisteravond; het was heel erg spannend en het ging langs het randje. Er was bijna niets meer nodig om over het randje te gaan en u snapt dan wat ik bedoel. Reces en later meer.
Morgen begint de Tour de France, Wimbledon is bezig en in Brazilië spelen een aantal landen om de Federationscup. Nu is het een jubileumjaar voor de Tour, morgen gaat de 100e van start waarmee gefeliciteerd Frankrijk. Ondanks alle schandalen, en misschien wel daarom juist kijk ik er altijd graag naar. We blijven er niet voor thuis maar als het even kan wordt het gevolgd en tegenwoordig is dat geen probleem meer. Met de eipad en alle aansluitingen in huis een makkie. Waarom kijken naar een zo bezoedelde sport? Het blijft toch heroïsch, met of zonder en vooral de bergritten hebben altijd mijn warme belangstelling. Ook vanwege de prestaties maar vooral vanwege de coulissen, het prachtige berglandschap wat achter hun langs trekt. Zij moeten er doorfietsen dus hun perspectief zal heel anders zijn dan het mijne maar u snapt wat ik bedoel. De Franse tv is zo goochem hiervan veel in beeld te brengen, ik geniet daarvan, meer dan de overdreven vele beelden van alle landhuizen en kastelen die we te zien krijgen. Elk voordeel heeft zijn nadeel en daarin heeft ie gelijk, onze voetbalkunstenaar en taalvirtuoos ( op zijn manier dan) uit Barcelona. dezelfde initialen als Julius Caesar of Jezus Christus. Toeval of niet, ik weet het niet of het hem ooit gevraagd is, vast wel maar ik ken het antwoord niet.
De Fransen doen het dus goed, en de Tour is de 100e die gehouden wordt. Logisch dat je dan alles even anders doet en direct begint met een lange etappe in plaats van een mooie korte proloog tijdrit. Dat je start op Corsica is mooi maar doe het dan goed. Nooit een succesvolle formule veranderen, dat is veranderen om het veranderen. Nooit meer doen Christian Prudhomme, baas van de Tour, wees ook baas als het moet, had njet, no, non, nee, nein gegeven. Maar ja, volger als ik ben kijk ik evengoed uit naar de eerste bergetappe. Zondag is de eerste en die moet mijn aandacht delen met de Formule 1 in Engeland. Zien wie het pleit gaat winnen Tour of F1.


donderdag 27 juni 2013

Informatiedouche



Nieuw scrabble woord, nou misschien wel want het woord geeft precies aan wat er aan de hand is. Zoveel bakken met papier en informatie over ons uitgestort dat het niet meer normaal is. Dan is het voor een enkeling weggelegd om alleen dat te lezen waar hij of zij verstand van moet hebben. Voor anderen ligt dat anders; die moeten of willen overal wat vanaf weten. In mijn geval moet het want het hoort bij mijn taak, maar veel is het wel. Bijna niet leuk meer om te doen. Pakken papier en ik moest een andere tas zoeken om de spullen mee te krijgen terwijl ik toch in het bezit ben van een behoorlijk aktetas. Maar goed zo gaan de dingen en vanavond is de apotheose zoals ik u gisteren liet weten. Morgen maar even ene kort verslagje en dan ga ik u weer met hele andere dingen lastig vallen. Waarmee? À demain, dan weet u wel waarover het zal gaan. Misschien wordt het toch zaterdag, nou ja; u merkt het wel.Tot de volgende.

woensdag 26 juni 2013

De dagen worden korter

Het hoogtepunt van de zon is een beetje aan me voorbij gegaan. Het is, niet geheel onverwacht, een hele drukke periode waarbij de lijnen doorlopen tot in juli. Volgend jaar is het verkiezingsjaar en dat werpt zijn schaduw vooruit en is te merken in de agenda's van de collega raadsleden.
Die is nu doorlopend gevuld en de vulling tijdens het reces en daarna is indrukwekkend. Als je het erbij moet doen kan dat bijna niet meer op een fatsoenlijke manier. Toch kiezen een aantal mensen, merendeels uit idealen en overtuiging daar wel voor. Een aantal mensen doet het vooral voor de eigen eer, voor de rol of erger, uit opportunisme.  
Een mooi seizoen altijd, de periode voor de verkiezingen, iedereen optimistisch getemd en gaat ervoor. We zullen zien.

maandag 24 juni 2013

Botsen

Als het andere Klinkertje en ik over computers, internet maar vooral over de website hebben dan is het soms alsof we langs elkaar heen praten. Mijn kennis van de technische kant van dat domein is niet echt groot, om niet te zeggen slecht. Dat botst nog weleens want soms is het erger dan Swahili en het grappige, achteraf, is dat zij en ik steeds harder tegen elkaar beginnen te praten. Op het moment kan het er soms hevig aan toe gaan. Zij weet er ook veel meer van inmiddels en ik loop op dat gebied nog ergens in de Middeleeuwen te zwerven. Alleen naar buiten toe houdt zij dat verborgen, niemand mag het eigenlijk weten dat zij er veel meer van weet. Gevolg is wel dat als er een onoverkomelijk probleem is dat natuurlijk wel opgelost moet worden. Daar heeft zij, als zo vaak, gelijk.
Dan kom ik toch weer in beeld en wordt er actie verwacht, contact zoeken met onze goede vriend in Lelystad  en dat gaat eerst via de mail. Erger wordt het als hij gaat bellen met deze digibeet want ik ben dan het haasje en moet hem te woord staan. U weet net zo goed als ik dat ik geen Swahili versta en hij spreekt dat zoals ik een aantal dagen geleden al aan u heb uitgelegd. 
Toch doe ik het en het protest hoort een beetje bij deze situatie. Kunnen we achteraf ( en ik zeker) daar hartelijk om lachen. Anders wordt het leven ook zo rozig, een beetje vuur erin.Kan en wil niet anders dan in bewondering naar het andere Klinkertje kijken.